Het gaat langzaam weer de goede kant op.
Oostenrijk, Gröbming
Vanmorgen werd ik wakker omdat ik iets hoorde. Het werd steeds luider en het was niet mijn telefoon. Dus ik heb Jan gepord om te kijken bij zijn telefoon. Hij bleef maar weg en ik dacht slapen kan ik niet meer dan maar wat ontbijt tv. Jan had gelijk de katten eten gegeven en kwam weer terug in bed. Die draait zich dan om en slaapt weer.
Dan toch opgestaan en douchen en alle ochtenddingen. Het was mooi weer met bewolking en ik dacht nu of nooit op naar Schwarzach. Dat ging vlotjes en Jan wilde niet mee en bleef wachten waar we meestal de auto parkeren. Ik ben gaan lopen en dan eerst naar de receptie omdat in mijn papieren geen afspraak stond. Nee ik moest terug naar de oncologie afdeling die het dan geregeld hebben. Mijn toilettas kreeg ik ook. Ik moet de 1. juni al terug komen.
Ik belde Jan want het was ondertussen eigelijk tijd dat ik wat moest eten en ik dacht in ieder geval een kopje koffie drinken . Meerdere keren geprobeerd en me dan werkelijk naar de auto terug gesleept. Dus ik vraag hem heb jij je telefoon wel bij je. Dan doet hij heel kinderachtig met zijn telefoon zwaaien en dan zo´n kinderachtig geluid maken. Dus ik vraag hem waarom neem je dan niet op? Nou hij had niets gehoord want er stonden wel gemiste oproepen van mij op. Dus ik hem in de auto gebeld en nee hij deed niets. Heeft hij gisteren zijn wekker niet uit gekregen dus ging hij vanmorgen. Dan heeft hij het nog steeds niet voor elkaar gekregen en ik denk uitgezet.
Dan maar naar huis gereden . Onderweg nog even tanken en gelijk wat inkopen meegenomen.
Jan bleef de hele weg vervelend doen. De afgelopen tijd kost het mij heel veel moeite om op de been te blijven. Dit gedrag sloopt mij. Ik ben af en toe totaal de kluts kwijt en ik heb niemand die mij dan helpt om alles op een rij te krijgen. Als ik niet lekker ben en in bed blijf dan komt hij er ook niet uit. Hij verwacht wel elke dag zijn eten en snapt niet dat alles momenteel een opgave is.
Voor ik naar het ziekenhuis ging had ik voor hem gekookt en dan komen we thuis en dan kan het de vuilnisbak in want dan hoeft hij het niet. Dus die moeite bespaar ik mij voortaan.
Maar het goede nieuws is dat mijn nieuwe medicijnen aanslaan. Ik niet meer zo strontziek ben dus het was echt van de medicijnen.
Nu moet het allemaal nog stabiliseren en dan hopen op goed nieuws op de 1.juni.
Jannick en Meli waren nog hard aan het werk, zand rondom het nieuwe hoogbed. Ik had nog tegen Meli gezegd dat het konijn niet in het donker buiten mag. Maar ze had al gehoord dat we een wolf hebben. Er zijn al lammetjes en schapen aangevallen. Nu wel heel dichtbij.
Dan toch opgestaan en douchen en alle ochtenddingen. Het was mooi weer met bewolking en ik dacht nu of nooit op naar Schwarzach. Dat ging vlotjes en Jan wilde niet mee en bleef wachten waar we meestal de auto parkeren. Ik ben gaan lopen en dan eerst naar de receptie omdat in mijn papieren geen afspraak stond. Nee ik moest terug naar de oncologie afdeling die het dan geregeld hebben. Mijn toilettas kreeg ik ook. Ik moet de 1. juni al terug komen.
Ik belde Jan want het was ondertussen eigelijk tijd dat ik wat moest eten en ik dacht in ieder geval een kopje koffie drinken . Meerdere keren geprobeerd en me dan werkelijk naar de auto terug gesleept. Dus ik vraag hem heb jij je telefoon wel bij je. Dan doet hij heel kinderachtig met zijn telefoon zwaaien en dan zo´n kinderachtig geluid maken. Dus ik vraag hem waarom neem je dan niet op? Nou hij had niets gehoord want er stonden wel gemiste oproepen van mij op. Dus ik hem in de auto gebeld en nee hij deed niets. Heeft hij gisteren zijn wekker niet uit gekregen dus ging hij vanmorgen. Dan heeft hij het nog steeds niet voor elkaar gekregen en ik denk uitgezet.
Dan maar naar huis gereden . Onderweg nog even tanken en gelijk wat inkopen meegenomen.
Jan bleef de hele weg vervelend doen. De afgelopen tijd kost het mij heel veel moeite om op de been te blijven. Dit gedrag sloopt mij. Ik ben af en toe totaal de kluts kwijt en ik heb niemand die mij dan helpt om alles op een rij te krijgen. Als ik niet lekker ben en in bed blijf dan komt hij er ook niet uit. Hij verwacht wel elke dag zijn eten en snapt niet dat alles momenteel een opgave is.
Voor ik naar het ziekenhuis ging had ik voor hem gekookt en dan komen we thuis en dan kan het de vuilnisbak in want dan hoeft hij het niet. Dus die moeite bespaar ik mij voortaan.
Maar het goede nieuws is dat mijn nieuwe medicijnen aanslaan. Ik niet meer zo strontziek ben dus het was echt van de medicijnen.
Nu moet het allemaal nog stabiliseren en dan hopen op goed nieuws op de 1.juni.
Jannick en Meli waren nog hard aan het werk, zand rondom het nieuwe hoogbed. Ik had nog tegen Meli gezegd dat het konijn niet in het donker buiten mag. Maar ze had al gehoord dat we een wolf hebben. Er zijn al lammetjes en schapen aangevallen. Nu wel heel dichtbij.
Geschreven door Molenaar.ruesink
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
