Wat een rare dagen

Oostenrijk, Sankt Peter am Kammersberg

Vroeg wakker, Jan moest eruit en ik kon nog even blijven liggen dacht ik. Jan was naar het douchegebouw en ik hoorde op de deur kloppen. Dus snel wat aangetrokken, staat daar de man die onze auto kwam halen voor de deur. Wij dachten om 10.15 uur maar daar was hij om 7 uur. Gelukkig had Jan ook zijn telefoon bij zich en kon ik hem bellen. Dus auto weg en het volgende probleem was dat Jan een afspraak had bij de garage naast ons om 8 uur en hij daar heen om de afspraak te veranderen. We zijn de auto tot morgen kwijt want hij moet ook gespoten worden. Nou daarna Jan de gasten uitzwaaien en ik de receptie.Werden we door kantoor gebeld. We hebben weer een kapotte geyser dus Jan achter het telefoonnummer aan bij de campingmanager. Dan met Herman gebeld en morgen komt de monteur. Was Jan nog met de caravan bezig kwamen de gasten al aan.10.30 terwijl op het papier staat vanaf 15 uur. Ze stonden bij de camping receptie en daar werd hen verteld dat ze toerisme belasting moeten betalen. Dat wilde hij met een Visakaart doen en dat kan dus niet. Dus hij zegt ik heb geen contant geld. Dus Sabrina zei hem dan heeft u nog een probleem want u moet 100 Euro contant aan borg betalen bij Roan. Die wilde hij ook met een Visa betalen en nee dat gaat niet. Dan hem uitgelegd dat de caravan niet klaar was en waar hij een bank kon vinden. Ik bood hen aan om in de receptietent wat te drinken. Maar hij wilde gelijk naar de bank om geld te halen. Dat is maar 2 km van de camping. Het waren Deense mensen en het communiceren ging niet zo makkelijk. Wij wachten en wachten maar ze kwamen niet terug. Dus om 12 uur de receptie van de camping dicht. Jan was ondertussen ons BBQ tje aan het aansteken. Dan wilden we gaan eten kwamen ze toch nog aan. Hij betaalde de toerismebelasting maar de borg wilde hij niet betalen. Hij zei dat hij dat niet wist. De Vouchers waren dan wel in het Deens maar ik kon hem de 100 Euro borg wel aanwijzen. Dan betaalde hij ze toch. Vrouw en kinderen kwamen niet uit de auto en wij regelden alles op de parkeerplaats. Ook al hadden we hen nogmaals wat te drinken aangeboden. Dan heeft Jan hen naar de caravan gebracht. We hebben op ons gemak gegeten. In de middag kregen we telefoon van onze kwaliteit managers die uit Dalmatie kwamen. Ze waren onderweg naar huis enwonen in Innsbruck. Ze kwamen even dag zeggen, nou dat was 10 minuutjes en dan gingen ze weer. Was wel aardig van hen om even voorbij te komen. Dan belde Ingrid mij of we morgen op Theresa konden passen. Haar broer Reini ligt nu in Graz in het ziekenhuis en ze moeten zijn spullen gaan brengen. Het gaat erg slecht met hem en hij staat nu op de transplantatielijst voor nieuwe longen. Dat is een hele reis zeker 2 uur als het niet langer duurt dan weten ze niet of Theresa mee maag naar de afdeling en dan de reis weer terug. We passen graag op Theresa en morgen geen af en aan reizenden. Dus geen probleem. We moeten toch hier blijven want we weten niet hoe laat de monteur komt en ook niet hoe laat onze auto terug komt. Dachten we eindelijk te gaan zitten kwam de Deen weer de geyser was kapot, dus Jan weer op pad gelukkig was die alleen maar uit.
Hij heeft nu eindelijk tijd om te gaan klussen zoals hij zegt als hij naar de toilet gaat. Nou ik geloof dat het meer zwartwerken is. Ondertussen 21.15 en we hebben een warme en rare dag achter ons. We hadden in de schaduw 32 graden. Jan zei dat hij de heele dag dacht dat het zaterdag was.

Ik had nog niet verteld dat Ingrid een nieuwe auto heeft gekocht. Een Renault scenic in zilvergrijs. Dus haar bouwvallige polo is ze nu kwijt.

Ik had gisteravond een leuke ontmoeting op facebook. Een achternichtje waar ik vroeger veel kwam met mijn ouders maar vooral met mijn grootouders. Ze zocht contact m,aar ze wist niet zeker of ik degene was die ze dacht. En ja dat was ik dus. Vrouwen vind je vaak moeilijk omdat ze de achternaam van de man gebruiken. Ik heb wel mijn eigen naam gehouden. Ik heb haar denk ik zeker in geen 46 jaar gezien. Ze heet net als mijn zusje Erna. Haar vader en haar Oma waren broer en zus van mijn Opa. Dus ze komen aan de van Gijzen kant. Er leven nog 2 zussen van haar Mieke en Toni. Ik ben bij de Leidse facebookgroep `"je bent Leienaar als" Ik vind daar leuke dingen van vroeger terug en dus ook mensen. Het vult ook hiaten die ik door het ongeluk heb opgelopen. Er vallen dan gewoon puzzelstukjes op zijn plaats.

Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.