Flascherzug
Oostenrijk, Stainz
30 April
Zo dat was vroeg wakker worden want we kregen onze 1 mei serenade vandaag.
Het was even na 6 uur dat we er wakker van werden en toen we naar beneden gingen hebben we gelijk Theresa meegenomen en bleek Ingrid al buiten te zijn.
Theresa kreeg gelijk snoepjes dus voor haar kon de dag niet beter beginnen. Doordat ik haar op de arm had in een jas van Jannick gewikkeld kon ik geen fotos maken alleen vanaf het balkon toen ze bij de buren stonden. Theresa vroeg is dat omdat het Koningsdag is?? Tja hoe leg je de dag van de arbeid uit.
We denken rond een uur of 10 te gaan rijden naar Stainz, daar gaan we vanmiddag met der Flascherlzug . We hebben dit jaar weer de Steiermarkcard en dit is iets wat bij Jan al lang op het programma staat.
Es gab eine Zeit, da hieß der Stainzer Flascherlzug einfach “Die Stainzer Bahn”; sie transportierte hauptsächlich Lasten von Stainz nach Preding und wieder zurück. Als aber der Ruf des Johann Reinbacher in Rachling – von den Einheimischen “Höllerhansl” genannt – als Wunderdoktor durch ganz Österreich und Indien ging (es existiert ein Foto von ihm mit einer indischen Prinzessin), pilgerten die Menschen aus allen Gegenden krank zu ihm und gesund wieder heim. Der Höllerhansl – oft wegen Kurpfuscherei angezeigt, nie verurteilt – ordinierte in Rachling von 1920 bis 1935. In dieser Zeit bekam die Stainzer Bahn den Namen “Flascherlzug”, denn jetzt benutzten sie hauptsächlich seine Patienten und alle hatten ein Flascherl im Gepäck, gefüllt mit Urin, aus dem der Autoditakt immer die Diagnosen stellte. Wunderbarerweise führten alle Diagnosen stets zum gleichen Heilmittel: der Höllerhansl gab den Leuten den Glauben an ihre Gesundheit und dazu ein Sackerl Tee. Der Erfolg gab ihm Recht und Geld. (Auch heute kann man den “Höllerhansl-Tee” noch immer kaufen, ohne Urintest und auch heute ist der Erfolg nach dem Genuss des Getränks garantiert, ohne Doktor: die Leberwerte verschlechtern sich keinesfalls; der Alkoholspiegel steigt nicht; kein Gichtanfall als Folge; keine Aufregung; klare Sicht in die Landschaft; hilft gegen alles!) Erst seit 1971 pustet der Flascherlzug wieder durchs Stainztal, der farbenprächtigste Dampfzug Österreichs, bei dem jeder Waggon einen eigenen Namen hat. Es sind viele Flaschen, die heute im Flascherlzug befördert werden, aber sie sind nicht mehr mit Urin, sondern mit Schilcher gefüllt, und sie kommen in der Regel leer nach Stainz zurück. Dazu tragen steirische Musik aus der Ziachorgel und ein paar deftige Verhackertbrote wesentlich bei. (Das Mitführen von Messern ist nicht mehr nötig, das Schmalz ist schon auf den Broten.) Der Reisende im Flascherlzug von heute begibt sich nicht mehr zum Höllerhansl sondern befährt ein Abenteuer: die Bahnübergänge sind alle unbeschrankt; daher muss der Lokomotivführer ununterbrochen die Dampfpfeife betätigen, um die Autofahrer und Fußgänger zu retten. Kein Wunder, dass auch schon immer mehr Einheimische mit dem Flascherlzug fahren. Hier werden keine Promille-Grenzen kontrolliert, niemand muss sich ausweisen und niemand wird ausgewiesen, und das Ziel der Reise ist dennoch immer erreicht worden: Stainz Hauptbahnhof, der Weg war das Ziel. Reinhard P. Gruber
Om kwart over 12 kwamen we bij de trein aan. Er was een grote speeltuin daar kon Theresa zich een poosje uitleven. Ze had wel een poos geslapen in de auto.
Dan even richting centrum uiteraard zondag maar een bakker gevonden waar we wat te eten konden halen. Ik had over internet gereserveerd en voor de kinderwagon. Wilden ze eerst onze Steiermarkcard niet accepteren omdat we geen pasport konden overleggen staat nergens dat het moet. We konden toch onze kaartjes krijgen.
Was erg leuk om in de aparte kindercoupe te zitten, daar kon je aan tafel zitten en Theresa had kleurkrijtjes en poloodjes + een kleurplaat met tempels die je moest verzamelen en dan invullen.
Ze heeft vol ijver zitten kleuren tot het helemaal af was, het eerste stempel hadden we al op het station, de 2e in de coupe, bij de stop onderweg weer een en op het eindpunt. Op het tussenstop punt was er een rad van fortuin voor de kinderen en ze had een sleutelhangerkoord. Helemaal blij. Op het eindpunt gingen de kinderen met de fee Fransiska dansen. Dat liet Theresa zich geen 2x zeggen.
Er was ons van te voren gevraagd of het een probleem was dat er fotos gemaakt werden voor promotie doeleinden.Ben nieuwsgierig of we daar iets van te zien krijgen.
Ik ben de enige die de fotografe benaderd heeft en een kaartje gekregen om contact op te nemen.
Het was erg leuk en om half 6 waren we terug op het beginpunt. Dan op weg naar ons hotel Häüser im Wald in Graz Mariatrost. Viel niet mee om er te komen want half Graz was afgesloten. De navi pakte al snel een andere route op .
Tegen half 7 waren we er en we zitten in een ander huis een eindje verder echt prachtig, met een eigen slaapkamer voor Theresa met eigen tv en een deur naar de grote badkamer en toilet, wij een luxe kamer met zithoek en tv. Haus Sonne of iets heet het hier. Ik ben in het hoofdgebouw gaan vragen of ik eten kon meenemen en dat ging dus met een enorme bak vol met borden bestek en schalen en lekker gegeten ook Theresa liet het zich smaken. Dan bedklaar maken en ze mocht nog even in bed spelen maar net dan toch het licht uit gedaan. Wij kunnen de 2. aflevering van Honigfrauen kijken. Jan een biertje en ik een Radler heerlijk.
Zo dat was vroeg wakker worden want we kregen onze 1 mei serenade vandaag.
Het was even na 6 uur dat we er wakker van werden en toen we naar beneden gingen hebben we gelijk Theresa meegenomen en bleek Ingrid al buiten te zijn.
Theresa kreeg gelijk snoepjes dus voor haar kon de dag niet beter beginnen. Doordat ik haar op de arm had in een jas van Jannick gewikkeld kon ik geen fotos maken alleen vanaf het balkon toen ze bij de buren stonden. Theresa vroeg is dat omdat het Koningsdag is?? Tja hoe leg je de dag van de arbeid uit.
We denken rond een uur of 10 te gaan rijden naar Stainz, daar gaan we vanmiddag met der Flascherlzug . We hebben dit jaar weer de Steiermarkcard en dit is iets wat bij Jan al lang op het programma staat.
Es gab eine Zeit, da hieß der Stainzer Flascherlzug einfach “Die Stainzer Bahn”; sie transportierte hauptsächlich Lasten von Stainz nach Preding und wieder zurück. Als aber der Ruf des Johann Reinbacher in Rachling – von den Einheimischen “Höllerhansl” genannt – als Wunderdoktor durch ganz Österreich und Indien ging (es existiert ein Foto von ihm mit einer indischen Prinzessin), pilgerten die Menschen aus allen Gegenden krank zu ihm und gesund wieder heim. Der Höllerhansl – oft wegen Kurpfuscherei angezeigt, nie verurteilt – ordinierte in Rachling von 1920 bis 1935. In dieser Zeit bekam die Stainzer Bahn den Namen “Flascherlzug”, denn jetzt benutzten sie hauptsächlich seine Patienten und alle hatten ein Flascherl im Gepäck, gefüllt mit Urin, aus dem der Autoditakt immer die Diagnosen stellte. Wunderbarerweise führten alle Diagnosen stets zum gleichen Heilmittel: der Höllerhansl gab den Leuten den Glauben an ihre Gesundheit und dazu ein Sackerl Tee. Der Erfolg gab ihm Recht und Geld. (Auch heute kann man den “Höllerhansl-Tee” noch immer kaufen, ohne Urintest und auch heute ist der Erfolg nach dem Genuss des Getränks garantiert, ohne Doktor: die Leberwerte verschlechtern sich keinesfalls; der Alkoholspiegel steigt nicht; kein Gichtanfall als Folge; keine Aufregung; klare Sicht in die Landschaft; hilft gegen alles!) Erst seit 1971 pustet der Flascherlzug wieder durchs Stainztal, der farbenprächtigste Dampfzug Österreichs, bei dem jeder Waggon einen eigenen Namen hat. Es sind viele Flaschen, die heute im Flascherlzug befördert werden, aber sie sind nicht mehr mit Urin, sondern mit Schilcher gefüllt, und sie kommen in der Regel leer nach Stainz zurück. Dazu tragen steirische Musik aus der Ziachorgel und ein paar deftige Verhackertbrote wesentlich bei. (Das Mitführen von Messern ist nicht mehr nötig, das Schmalz ist schon auf den Broten.) Der Reisende im Flascherlzug von heute begibt sich nicht mehr zum Höllerhansl sondern befährt ein Abenteuer: die Bahnübergänge sind alle unbeschrankt; daher muss der Lokomotivführer ununterbrochen die Dampfpfeife betätigen, um die Autofahrer und Fußgänger zu retten. Kein Wunder, dass auch schon immer mehr Einheimische mit dem Flascherlzug fahren. Hier werden keine Promille-Grenzen kontrolliert, niemand muss sich ausweisen und niemand wird ausgewiesen, und das Ziel der Reise ist dennoch immer erreicht worden: Stainz Hauptbahnhof, der Weg war das Ziel. Reinhard P. Gruber
Om kwart over 12 kwamen we bij de trein aan. Er was een grote speeltuin daar kon Theresa zich een poosje uitleven. Ze had wel een poos geslapen in de auto.
Dan even richting centrum uiteraard zondag maar een bakker gevonden waar we wat te eten konden halen. Ik had over internet gereserveerd en voor de kinderwagon. Wilden ze eerst onze Steiermarkcard niet accepteren omdat we geen pasport konden overleggen staat nergens dat het moet. We konden toch onze kaartjes krijgen.
Was erg leuk om in de aparte kindercoupe te zitten, daar kon je aan tafel zitten en Theresa had kleurkrijtjes en poloodjes + een kleurplaat met tempels die je moest verzamelen en dan invullen.
Ze heeft vol ijver zitten kleuren tot het helemaal af was, het eerste stempel hadden we al op het station, de 2e in de coupe, bij de stop onderweg weer een en op het eindpunt. Op het tussenstop punt was er een rad van fortuin voor de kinderen en ze had een sleutelhangerkoord. Helemaal blij. Op het eindpunt gingen de kinderen met de fee Fransiska dansen. Dat liet Theresa zich geen 2x zeggen.
Er was ons van te voren gevraagd of het een probleem was dat er fotos gemaakt werden voor promotie doeleinden.Ben nieuwsgierig of we daar iets van te zien krijgen.
Ik ben de enige die de fotografe benaderd heeft en een kaartje gekregen om contact op te nemen.
Het was erg leuk en om half 6 waren we terug op het beginpunt. Dan op weg naar ons hotel Häüser im Wald in Graz Mariatrost. Viel niet mee om er te komen want half Graz was afgesloten. De navi pakte al snel een andere route op .
Tegen half 7 waren we er en we zitten in een ander huis een eindje verder echt prachtig, met een eigen slaapkamer voor Theresa met eigen tv en een deur naar de grote badkamer en toilet, wij een luxe kamer met zithoek en tv. Haus Sonne of iets heet het hier. Ik ben in het hoofdgebouw gaan vragen of ik eten kon meenemen en dat ging dus met een enorme bak vol met borden bestek en schalen en lekker gegeten ook Theresa liet het zich smaken. Dan bedklaar maken en ze mocht nog even in bed spelen maar net dan toch het licht uit gedaan. Wij kunnen de 2. aflevering van Honigfrauen kijken. Jan een biertje en ik een Radler heerlijk.
Geschreven door Molenaar.ruesink
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Veel plezier morgen. Kon jammergenoeg niet. Volgend jaar beter hoop ik. Liefs, Danielle
Danielle 2017-04-30 23:39:36
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
