Een bijna normale dag
Oostenrijk, Schladming
Zo op tijd eruit want ik moest het ECG apparaatje terug brengen. Dus ik was klaar maar het wachten was op Ingrid. Toen ik ging kijken was ze nog met aankleden van de kinderen bezig. Eigenlijk moest het om 8 uur terug zijn maar als ik met de bus moet ben ik er pas om 10 uur . Dus om 8 uur reden we thuis weg en eerst Theresa naar de Kindergarten gebracht en dan naar Schladming naar het ziekenhuis. Dan zijn we boodschappen gaan doen en ik keek op mijn neus want mijn pas deed het niet. Gelukkig genoeg contanten in mijn portemonnee. Dan eerst naar een automaat om te kijken of mijn pas het daar ook niet deed en nee gaf aan kapot of niet voor internationaal gebruik.
Ik zou bij de sportwinkel nog voor Tellers voor mijn stokken kijken dus eerst geteld wat ik nog in mijn portemonnee had. Kwam met 2 euromunten toch nog op een 20 euro dus ik kon wel naar de sportwinkel. Die hadden niets voor mijn stokken maar konden me wel een paar stokken in de uitverkoop voor 20 euro verkopen en dan hebben ze er voor niets andere tellers opgezet. Prima ik tevreden. Dan weer samen naar huis en we waren om 10 uur thuis. Het eerste wat me opviel was dat Jan niet alleen zijn medicijnen van na het ontbijt ook zijn medicijnen voor na zijn middageten had opgegeten. Dus hem gezegd dat hij op de klok moet kijken want hij kan klokkijken. Zijn suiker prikken doet hij ook niet en zijn bloedruk meten ook niet. Nou was dat al een probleem voor hij het ziekenhuis in ging en nu een graadje erger.
Dan kom je thuis en zit hij op de bank en ik vraag hem wat doe je normaal en hij zegt geen idee. Dus ik schrijf vanaf morgen in zijn boek wat hij moet doen en hoe laat. Hoop dat het dan beter gaat. Heb nu voor de middag opgeschreven wat hij moet gaan doen. Hoe sneller hij terug komt in zijn eigen levensritme des te beter het voor hem is.
Dan wilde ik de ING bellen en moest het nummer opzoeken dus ik logde ook gelijk in. Ik keek op mijn neus omdat er geen geld op stond. Dus gelijk gecontroleerd bij de Sparkasse waar ik zeker op de 25e al geld had overgemaakt naar mijn ing rekening. Tot mijn woede zie ik dat ze het pas vandaag hebben gedaan maar wel de aan hen ten gunste komende rekeningen waren wel afgeschreven op die datum. Ik doe altijd alles in een keer. Dus ik ga toch maar iets veranderen. Was ik al van plan omdat hier als er iets gebeurd alles geblokkerd wordt en in Nederland gewoon de en/of rekening omdat het op beide namen staat gewoon blijft en gebruikt kan worden. Hoef dus geen nieuwe pas te bestellen ik baalde al want Jan heeft wel een pas maar kent zijn pincode niet meer. Dan zou ik geen geld kunnen opnemen alleen overschrijven of heel kleine bedragen die zonder pincode gaan betalen.
Voor Jan een maaltijd uit de vriezer (wel een zelfgekookte) en ik Sushi. Dan stuur ik hem zijn bed in hoef ik ook niet op te letten.
Dan later een poosje met mijn zus Els gebeld , gewoon fijn als je wat kan spreken over wat je bezig houdt.
Hij heeft lang geslapen en dan was het al weer avoneten. Dus nu saampjes op de bank wat tv kijken. Ook al zegt hij niet veel het voelt niet eenzaam of alleen.
Nog wat van de gevonden oude fotos erg leuk om te zien.
Ik zou bij de sportwinkel nog voor Tellers voor mijn stokken kijken dus eerst geteld wat ik nog in mijn portemonnee had. Kwam met 2 euromunten toch nog op een 20 euro dus ik kon wel naar de sportwinkel. Die hadden niets voor mijn stokken maar konden me wel een paar stokken in de uitverkoop voor 20 euro verkopen en dan hebben ze er voor niets andere tellers opgezet. Prima ik tevreden. Dan weer samen naar huis en we waren om 10 uur thuis. Het eerste wat me opviel was dat Jan niet alleen zijn medicijnen van na het ontbijt ook zijn medicijnen voor na zijn middageten had opgegeten. Dus hem gezegd dat hij op de klok moet kijken want hij kan klokkijken. Zijn suiker prikken doet hij ook niet en zijn bloedruk meten ook niet. Nou was dat al een probleem voor hij het ziekenhuis in ging en nu een graadje erger.
Dan kom je thuis en zit hij op de bank en ik vraag hem wat doe je normaal en hij zegt geen idee. Dus ik schrijf vanaf morgen in zijn boek wat hij moet doen en hoe laat. Hoop dat het dan beter gaat. Heb nu voor de middag opgeschreven wat hij moet gaan doen. Hoe sneller hij terug komt in zijn eigen levensritme des te beter het voor hem is.
Dan wilde ik de ING bellen en moest het nummer opzoeken dus ik logde ook gelijk in. Ik keek op mijn neus omdat er geen geld op stond. Dus gelijk gecontroleerd bij de Sparkasse waar ik zeker op de 25e al geld had overgemaakt naar mijn ing rekening. Tot mijn woede zie ik dat ze het pas vandaag hebben gedaan maar wel de aan hen ten gunste komende rekeningen waren wel afgeschreven op die datum. Ik doe altijd alles in een keer. Dus ik ga toch maar iets veranderen. Was ik al van plan omdat hier als er iets gebeurd alles geblokkerd wordt en in Nederland gewoon de en/of rekening omdat het op beide namen staat gewoon blijft en gebruikt kan worden. Hoef dus geen nieuwe pas te bestellen ik baalde al want Jan heeft wel een pas maar kent zijn pincode niet meer. Dan zou ik geen geld kunnen opnemen alleen overschrijven of heel kleine bedragen die zonder pincode gaan betalen.
Voor Jan een maaltijd uit de vriezer (wel een zelfgekookte) en ik Sushi. Dan stuur ik hem zijn bed in hoef ik ook niet op te letten.
Dan later een poosje met mijn zus Els gebeld , gewoon fijn als je wat kan spreken over wat je bezig houdt.
Hij heeft lang geslapen en dan was het al weer avoneten. Dus nu saampjes op de bank wat tv kijken. Ook al zegt hij niet veel het voelt niet eenzaam of alleen.
Nog wat van de gevonden oude fotos erg leuk om te zien.
Geschreven door Molenaar.ruesink
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
