Plitvice meren

Slovenië, Catez ob Savi

Was gisteren nog heel lang zeer heet, uiteindelijk toch de bui en het onweer, ging flink te keer. Vanmorgen zag het er niet naar uit dat het weer zo´n dag zou worden en we twijfelden of we naar Nationalpark Plivicka in Kroatie zouden gaan. Maar de zon kwam toch door en we dachten we gaan gewoon. Het is 180 km bij ons vandaan en dan weet je toch niet wat voor weer het daar is. Nou het werd steeds warmer maar hoe dichter we in de buurt kwamen van het park kwamen werd het steeds donkerder en hing daar een bui. Maar toen we aankwamen hadden ze de bui net gehad. Wij parkeerden midden op U2 en vandaar meteen houtbrug over de weg naar het park. Daar namen we een autotreintje helemaal naar boven. Vandaar naar beneden gaan lopen. Langs al die watervallen en plateau meren. Je loopt alleen maar over paden van boomstronken en trappetjes van boomstronken langs en door het water. De Plitvicerm eren zijn met zo´n 300 kwadraat km de grootste van de 8 nationalparken in Kroatie. Het ligt halfweg tussen Zagreb en de Adriatische kust en is sinds 1949 een nationalpark. Ze zijn daardoor ook het oudste park. Sinds 1979 is het op de Unesco wereld natuur erfgoedlijst. Plitvice is een natuurfenomeen in karst. Het komt door het speciale water met kalciumcarbonaat dat er geen organische substanties in het water zijn.
Daardoor kan zich Rauwache of Travertin vormen. Een levende poreuze steensoort die voor de barrieres tussen de meren verantwoordelijk zijn.
Het proces van Travertin vorming is bijzonder groot bij de watervallen en de cascades en bij de overlopen van de meren. Het is een doorlopend proces waardoor het beeld van het park steeds veranderd. De meren zijn constant in beweging. Er komen watervallen bij en er verdwijnen watervallen. We hebben het water gewoon in een gat zien verdwijnen. Je moet er niet aan denken dat je erin valt. We hebben een van de laatste Europeesche oerwouden gezien de Corcova Uvala. De flora en fauna is er heel groot. Alleen al 55 orchidee soorten en 21 vleermuis soorten. Het lijkt me in de winter helemaal een sprookje want je kan daar langlaufen. Na 3 uur kwamen we aan de overkant vanwaar onze auto stond. We zijn met een bootje naar de andere kant gegaan. We hebben maar een klein deel gezien. Het is overweldigend mooi en een aanrader maar je moet goed ter been zijn met een stok geen optie. Door alle kieren tussen de boomstammen.
Dan nog wat gaan drinken want onze voorraad was op. Het was er vochtig warm en het droop van ons af. Er zijn routes van 8 uur om te lopen. Op de terugweg even gestopt bij het plaatsje Grad Slunje waar je het fenomeen ook kan bekijken. Het ligt 30 km van de meren en dan in het klein. Het is raar te zien dat de waterval vanonder de huizen komt. en eerst een uurtje g Dat was saai zonder Theresa maar deed ons wel goed.
aan zwemmen.
http://www.synnatschke.com/europa/croatia/plitvice-lakes-national-park/ #donja-jezera-sastavci-falls.jpg
We kwamen om 19 uur thuis , snel badpak aan

Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.