Daar gingen we weer met toeters en bellen
Oostenrijk, Schladming
Vanmorgen werd ik wakker omdat ik Jan raar hoorde ademhalen. Ik eruit gesprongen en het licht aangedaan en ondertussen lag hij te schudden en kon alleen maar zeggen ik heb het koud. Hij was er zo slecht aan toe dat ik gelijk naar beneden ben gegaan en Jannick gewekt die mee naar boven en die zei dat weet ik ook niet dus weer naar beneden en Ingrid gehaald , Met zijn allen besloten om een ambulance te bellen. Ondertussen had Ingrid koorts gemeten en hij had dus hoge koorts. Gelijk naar zijn catheter gekeken en dat zag er niet goed uit. Ondertussen had Ingrid eruit gekregen dat hij naar de badkamer was gegaan en onwel geworden , hij wist niet hoe lang hij van de kaart geweest is maar is gewoon weer in bed gekropen zonder iets te zeggen of iemand wakker te maken. De ambulance was er in een paar minuten en inpakken en wegwezen met blauwlicht enz. In Schladming naar het ziekenhuis omdat die het dichtste bij is en niemand wist wat hij had en hij heel snel achteruit ging. In het ziekenhuis werd een sepsis vastgesteld waarschijnlijk van een infectie in de blaas uit gegaan. Terwijl ze met hem bezig waren ging hij weer op zwart en ben ik naar buiten gevlucht. Ze kregen hem weer snel terug en ze hebben hem gelijk aan de antibiotica gehangen ook al wisten ze niet of het het goede zou zijn. Er werd gelijk contact opgenomen met het LKH in Salzburg en we moesten wachten op een plaats de arts in Schladming bleef ze om het half uur lastig vallen en eerst wilde ze Jan op het station leggen maar ze zei nee we houden hem hier en verleggen hem niet veel te bezwaarlijk voor hem om hem heen en weer te zeulen. We zijn werkelijk heel goed opgevangen en bijzonder goed geholpen met alle vriendelijkheid die je kan hebben. Dan kwam het bericht hij kon naar Salzburg en binnen 5 minuten was de ambulance er ook. In Schladming had hij nog maar een pols van 34 maar in de ambulance ging die juist op hol. Het is ook met de ambulance een lange rit maar goed aangekomen en nadat hij door de artsen daar gezien was kon hij naar het station waar we ook super vriendelijk ontvangen werden en Jan eerst uit zijn kleding geholpen werd want alles zat onder het bloed dan lekker opgefrist en zijn catheter verzorgd ziekenhuiskleding aan overal op aangesloten maar hij mocht niet eten of drinken want hij moest nuchter blijven tot alle onderzoeken waren afgerond. Artsgesprek gehad verliep ook goed. Dan een langdurige en uitgebreide intake met de afdeling en omdat ze wisten dat hij autistisch is en door zijn Schlaganfallen problemen hebben we alles doorgenomen zijn eigenaardigheden enz. In noodvallen bellen ze mij als ze er niet uit komen met hem. Alle beslissingen werden voorgelegd en samen genomen. Kon de hele dag gewoon bij hem blijven en ik werd ook aangespoord om zelf ook genoeg te drinken en ik mocht van alles gebruik maken. Het was bloedheet in Salzburg en om 12 uur sliep Jan en was bijna alles afgerond ben ik eindelijk wat te eten gaan scoren want sinds gisteravond ook niets meer gegeten. Ik was blij dat ik het koele ziekenhuis weer in mocht. Dan op stoelen met mijn tas in mijn nek een poos geslapen. Jan was ondertussen voor scannen weg. Dan mocht ook hij eindelijk wat eten en ondertussen was ook de medicatie die hij met infusen kreeg om zijn koorts naar beneden te brengen aangeslagen en zakte het wat. Het hoofd van de afdeling kwam en zei tegen me kan je hem laten drinken. En ik met een hmmmmmm lach tja ik kan het proberen. Maar hij had ook al soep gegeten en ik hem een glas met linmonade want ze had gezegd hij mag drinken wat hij wil als hij maar drinkt en door blijft drinken. Dan heb ik hem een kop koffie bezorgd en nog een glas water en limonade. Ondertussen waren Ingrid Jannick en de kinders aangekomen en Jannick zei nog even snel Sabrina wat te eten geven en snel weg want ik wil niet in het noodweer terecht komen maar helaas het ging in Salzburg al vol los en we renden naar de auto die bij de brauerei stond . Ik had wel een jas maar omdat Theresa alleen en jurkje had had zij mijn jas overzich heen en ach oma kan wel tegen een beetje (lees sloot ) water. Onderweg naar huis was er zo veel water op de weg maar heel thuis gekomen ondertussen acht uur of zo iets. Ingrid zei nog oh hier is het nog niet maar dat ging om half negen of zo los. Theresa laat Oma niet alleen dus we liggen nu samen in bed. Morgen weer een dag.
Geschreven door Molenaar.ruesink
Al 3 reacties bij dit reisverslag
Zo dat is heftig. Jeroen en ik wensen jullie veel sterkte toe en beterschap voor Jan.
Liduina 2018-08-13 21:26:35
heel veel sterkte ik ben in gedachten bij jullie en je weet ik twee gezonde oren😍
marjanne 2018-08-13 23:14:27
Jeetje Nicolette! Sterkte!!! Wat een schrik weer.
Annemarieke 2018-08-18 13:53:18
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
