SPÖ Wandertag
Oostenrijk, Öblarn
De wekker ging maar ik was er al uit om de beestjes te voederen.
Ik heb gisteravond een erg leuke avond gehad en vooral de discussie na de film met een klein gezelschap waaronder de regisseure Teresa Schulmeister en wat mensen die ook in de Kommune waren. Ik kan aardig het gesprek op gang brengen en trekken. Toen ik mijn drankjes wilde afrekenen zei Karin dat ik was eingeladen. En als je dan ook nog gezoend word door de mensen dan voelt het goed. Maar ik was pas om 11 uur weer thuis.
Vandaag gaan we naar Öblarn naar de SPÖ Wandertag met allerlei rand activiteiten. Dominik komt vandaag niet dus gaan we samen want de familie van beneden gaan naar Stadl omdat Leonie jarig was of is.
Dus wij naar de Gemeinde waar het trefpunt was en het duurde even maar dan kwamen er nog meer. Wij besloten om met eigen auto te gaan dan kan je weg wanneer je weer. We konden gelijk bij de start en de hal parkeren en we hoefden niet zelf het startpakket te halen dat deed Alex (andra) die vice Burgermeisterin is. We kregen het dus van de Gemeinde Gröbming. Er zat onze beloning in een keycord met een houten ding eraan , een etensbon, een drankbon en een lot. We hadden al dikke pret voor het begon en Guggi zei kom we gaan vooraan staan ook al is hij Burgermeister af Thomas kon niet zijn zoontje was ziek en staan we daar met nog meer Burgermeisters en nog meer bobo´s en werden Jan en ik ook nog door Michael Schickhofer verwelkomt . Jan werd ook nog door de Burgermeister van Mittenberg begroet die kennen elkaar van het Bezirk. Voel me af en toe best opgelaten . Er bleken 1600 mensen gekomen te zijn. Omdat we vooraan stonden waren we ook vlot weg met de start. We gingen de Schattenberg op en daar kwamen we Alma in haar auto tegen die woont daar ergens. Ik zag aan Jan dat hij het moeilijk had bergop en hem gezegd dat hij de korte route moest nemen van 2 km. Maar goed ook want we hadden een aardige klim en het laatste stuk was echt steil van de lange route 6 1 /2 km . Ik had het allleen op het laatste echt heel erg steile stuk even zwaar. Maar vanaf daar geen enkel probleem meer. We kwamen bij een boerderij waar een heel eet en drink festijn was ingericht en we gingen zitten om wat te drinken en eten dus bier en Brot met Verhackertes een typisch Steirisch broodbeleg. Ondertussen kwam de 2e ronde op tafel en ik was blij dat ik Radler dronk . Uiteindelijk gingen we verder en vanaf daar eigenlijk samen met Guggi gelopen die tegen me zei dat ik ook aardig kan doorbuffelen. Pas bij een toilet onderweg was hij veel eerder weg dan ik. Maar In Öblarn aangekomen stond Jan al op de uitkijk en die had van Guggi al gehoord dat ik er aan kwam. Bij de hal aangekomen zie ik tot mijn verbazing Jannick bij de etenuitdeling staan. Dus ik loop erheen en wordt aan mijn shirt getrokken we zitten hier. Dus ik hen gezegd dat ik even naar Jannick lopen ging. Die was niet mee met de familie omdat hij Bereitschaft van zijn werk heeft. Maar omdat Gröbming RK dienst had in Öblarn was hij even gaan kijken als Ortstelleleiter en had ondertussen zijn etensbonnen en drankbonnen van de Burgermeister van Öblarn gekregen. Hij had nog eerder zijn eten dan wij. Ja je bent een bobo of niet. We zijn buiten blijven zitten want het was warm genoeg en we mogen eigenlijk wel blij zijn dat de zon niet scheen. Het was de hele dag zwaar bewolkt. Het was een mooie route en ik heb heel erg genoten van vandaag. Wij waren het tegen 15 uur zat en zijn gegaan op de loten staat het telefoonnummer dus als we iets hebben gewonnen worden we gebeld. Geen zin om er op te wachten. In Gröbming nog even wat boodschapjes gedaan en nu liggen we beide uitgezakt op de bank voor de tv-
Ik kom even op gisteren terug, Jannick en Ingrid hebben nu eindelijk toch een definitieve diagnose van Sabrina. Het is niet de Genfout want Jannick heeft het niet en Ingrid heeft het wel maar nergens last van. Ze hebben in het begin al eens geopperd en onderzocht of er een randje aan de hersenrand verdikt is konden ze toen niet vaststellen. Maar alles wees erop en dat is nog steeds het geval. Dus is de arts in Graz samen met een radioloog gaan zoeken omdat het hem niet los gelaten heeft. Dan heeft hij het punt vast kunnen stellen waar de problemen veroorzaakt worden in haar hersenen. Dat is hij samen met de radioloog gaan vergroten en gaan zoeken en ze hebben het randje inderdaad gevonden. Ze is nu nog veel te jong voor een hersenoperatie en moet zeker wachten tot een jaar of 5 of later. Dus zo lang moet ze het zien te verdragen en doorkomen. Na de operatie heeft ze 100% levenskwaliteit kan te alles zelfs in principe autorijden maar er is een maar. Een best grote maar want ze zal dan nooit meer haar linker arm met hand kunnen gebuiken- Dus moet ze leven met 1 arm en hand maar dan kan ze alles. Ze kan dan later zelf beslissen of ze hem wil laten verwijderen of houdt. Ze wil het armpje nu ook al niet gebruiken en ze heeft therapie zodat ze toch iets met haar handje armpje kan. Ze kan nu bv in haar handjes klappen. Maar ze heeft een grote aversie om die kant te gebruiken en stribbelt ook heftig tegen. De aanvallen zijn op dit moment beheersbaar het lijkt erop dat of de medicijnen of het dieet of de combi haar toch helpt. Het probleem van de aanvallen is dat ze schade kunnen veroorzaken in de hersenen. Dus ja een beetje depri ben je dan wel ook al zegt je verstand hoe verder. Voor Jannick en mij is het een duidelijke beslissing, Ingrid moet er eerst nog mee klaar komen. Dat er eindelijk een diagnose is daar krijgt iedereen rust van en we kunnen ons allemaal instellen op de komende zware jaren.
Ik heb gisteravond een erg leuke avond gehad en vooral de discussie na de film met een klein gezelschap waaronder de regisseure Teresa Schulmeister en wat mensen die ook in de Kommune waren. Ik kan aardig het gesprek op gang brengen en trekken. Toen ik mijn drankjes wilde afrekenen zei Karin dat ik was eingeladen. En als je dan ook nog gezoend word door de mensen dan voelt het goed. Maar ik was pas om 11 uur weer thuis.
Vandaag gaan we naar Öblarn naar de SPÖ Wandertag met allerlei rand activiteiten. Dominik komt vandaag niet dus gaan we samen want de familie van beneden gaan naar Stadl omdat Leonie jarig was of is.
Dus wij naar de Gemeinde waar het trefpunt was en het duurde even maar dan kwamen er nog meer. Wij besloten om met eigen auto te gaan dan kan je weg wanneer je weer. We konden gelijk bij de start en de hal parkeren en we hoefden niet zelf het startpakket te halen dat deed Alex (andra) die vice Burgermeisterin is. We kregen het dus van de Gemeinde Gröbming. Er zat onze beloning in een keycord met een houten ding eraan , een etensbon, een drankbon en een lot. We hadden al dikke pret voor het begon en Guggi zei kom we gaan vooraan staan ook al is hij Burgermeister af Thomas kon niet zijn zoontje was ziek en staan we daar met nog meer Burgermeisters en nog meer bobo´s en werden Jan en ik ook nog door Michael Schickhofer verwelkomt . Jan werd ook nog door de Burgermeister van Mittenberg begroet die kennen elkaar van het Bezirk. Voel me af en toe best opgelaten . Er bleken 1600 mensen gekomen te zijn. Omdat we vooraan stonden waren we ook vlot weg met de start. We gingen de Schattenberg op en daar kwamen we Alma in haar auto tegen die woont daar ergens. Ik zag aan Jan dat hij het moeilijk had bergop en hem gezegd dat hij de korte route moest nemen van 2 km. Maar goed ook want we hadden een aardige klim en het laatste stuk was echt steil van de lange route 6 1 /2 km . Ik had het allleen op het laatste echt heel erg steile stuk even zwaar. Maar vanaf daar geen enkel probleem meer. We kwamen bij een boerderij waar een heel eet en drink festijn was ingericht en we gingen zitten om wat te drinken en eten dus bier en Brot met Verhackertes een typisch Steirisch broodbeleg. Ondertussen kwam de 2e ronde op tafel en ik was blij dat ik Radler dronk . Uiteindelijk gingen we verder en vanaf daar eigenlijk samen met Guggi gelopen die tegen me zei dat ik ook aardig kan doorbuffelen. Pas bij een toilet onderweg was hij veel eerder weg dan ik. Maar In Öblarn aangekomen stond Jan al op de uitkijk en die had van Guggi al gehoord dat ik er aan kwam. Bij de hal aangekomen zie ik tot mijn verbazing Jannick bij de etenuitdeling staan. Dus ik loop erheen en wordt aan mijn shirt getrokken we zitten hier. Dus ik hen gezegd dat ik even naar Jannick lopen ging. Die was niet mee met de familie omdat hij Bereitschaft van zijn werk heeft. Maar omdat Gröbming RK dienst had in Öblarn was hij even gaan kijken als Ortstelleleiter en had ondertussen zijn etensbonnen en drankbonnen van de Burgermeister van Öblarn gekregen. Hij had nog eerder zijn eten dan wij. Ja je bent een bobo of niet. We zijn buiten blijven zitten want het was warm genoeg en we mogen eigenlijk wel blij zijn dat de zon niet scheen. Het was de hele dag zwaar bewolkt. Het was een mooie route en ik heb heel erg genoten van vandaag. Wij waren het tegen 15 uur zat en zijn gegaan op de loten staat het telefoonnummer dus als we iets hebben gewonnen worden we gebeld. Geen zin om er op te wachten. In Gröbming nog even wat boodschapjes gedaan en nu liggen we beide uitgezakt op de bank voor de tv-
Ik kom even op gisteren terug, Jannick en Ingrid hebben nu eindelijk toch een definitieve diagnose van Sabrina. Het is niet de Genfout want Jannick heeft het niet en Ingrid heeft het wel maar nergens last van. Ze hebben in het begin al eens geopperd en onderzocht of er een randje aan de hersenrand verdikt is konden ze toen niet vaststellen. Maar alles wees erop en dat is nog steeds het geval. Dus is de arts in Graz samen met een radioloog gaan zoeken omdat het hem niet los gelaten heeft. Dan heeft hij het punt vast kunnen stellen waar de problemen veroorzaakt worden in haar hersenen. Dat is hij samen met de radioloog gaan vergroten en gaan zoeken en ze hebben het randje inderdaad gevonden. Ze is nu nog veel te jong voor een hersenoperatie en moet zeker wachten tot een jaar of 5 of later. Dus zo lang moet ze het zien te verdragen en doorkomen. Na de operatie heeft ze 100% levenskwaliteit kan te alles zelfs in principe autorijden maar er is een maar. Een best grote maar want ze zal dan nooit meer haar linker arm met hand kunnen gebuiken- Dus moet ze leven met 1 arm en hand maar dan kan ze alles. Ze kan dan later zelf beslissen of ze hem wil laten verwijderen of houdt. Ze wil het armpje nu ook al niet gebruiken en ze heeft therapie zodat ze toch iets met haar handje armpje kan. Ze kan nu bv in haar handjes klappen. Maar ze heeft een grote aversie om die kant te gebruiken en stribbelt ook heftig tegen. De aanvallen zijn op dit moment beheersbaar het lijkt erop dat of de medicijnen of het dieet of de combi haar toch helpt. Het probleem van de aanvallen is dat ze schade kunnen veroorzaken in de hersenen. Dus ja een beetje depri ben je dan wel ook al zegt je verstand hoe verder. Voor Jannick en mij is het een duidelijke beslissing, Ingrid moet er eerst nog mee klaar komen. Dat er eindelijk een diagnose is daar krijgt iedereen rust van en we kunnen ons allemaal instellen op de komende zware jaren.
Geschreven door Molenaar.ruesink
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Lieve Nicolette, We hebben gisteren een prachtige dag gehad. Helemaal gegaan zoals je hoopt dat het op een trouwdag zal gaan. Wel fijn dat er nu eindelijk een diagnose is , hoe dubbel deze ook mag zijn. XXX
Annemarieke 2018-06-16 18:12:12
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
