Jan onbereikbaar en een partij problemen met het DKH
Oostenrijk, Gröbming
Vanmorgen werd ik normale tijd wakker rondom 7 en een beetje ontbijt tv dan opstaan douchen en de rest van de rituelen . Het is nooit druk met Jan maar toch is het stiller dan normaal.
Geen lust om aan de gang te gaan een beetje uitgeblust. Het is nog steeds zeikweer daar word ik ook niet vrolijk van.
Wel de was aangezet en nu net in de droger gedaan (dan heb ik het gevoel dat ik toch wat gedaan heb) Ik mocht weer bij Ingrid eten . Rein i is er nog steeds en die is vandaag ook in een slecht humeur. Het werk ziet er goed uit en het knapt er van op. Waar ik niet blij van word is dat de putz overal ligt op de houten boem en op mijn mooie houten geloogde kist. Ik ben bang dat ik het niet helemaal schoon ga krijgen. Ik had als ik dit geweten had kranten op de bodem gelegd. En kranten op mijn kist. Door de werkzaamheden erg veel rotzooi en overal in huis staan dingen die eigenlijk in het trappenhuis stonden. Dus het is als hij klaar is eerst alles poetsen dan doe ik het maar goed en gelijk de ramen en zo dan alle planten weer terug en de rest van de rotzooi.
Ik baal als een stekker dat ik Jan maar niet kan bereiken . Hij zit elke avond thuis met zijn telefoon te spelen en nu is hij al die tijd onbereikbaar. Berichtjes ingesproken en hij moet kunnen zien dat ik gebeld heb maar nee alles dood. Dus net maar naar de afdeling gebeld want ik heb een papier van hem nodig en weet niet waar hij het gelaten heeft. In het slechtste geval weet ook hij het niet meer.
Aan de afdeling gevraagd of ze hem willen vragen om naar huis te bellen. Even later belde ze me terug dat Jan 3x zijn pincode verkeerd heeft gedaan en hij nu een pukcode nodig had, Maar ik kreeg hem aan de afdelingstelefoon. Toevallig had ik vanmorgen wat administratieve dingen gedaan en was er een map door mijn handen gegaan waar ik alles van internet en telefoon in heb gedaan. Want ik vroeg Jan waar heb je deze dingen van je telefoon en hij weet het niet. Dus de map opgezocht die ik heb en daar had ik gelukkig de nummers van Jan ook ingeschreven (soms een voorspellende geest) Dat vindt hij nooit leuk maar het komt nu maar weer van pas. Maar hij zou me terug bellen maar nee hoor er gebeurd niets dus waarschijnlijk kan hij ook met de nummers die ik hem gegeven heb niets aanvangen.
Als hij mij niet meer belt ga ik Jannick bellen of die misschien na werktijd bij hem voorbij kan schieten om te kijken.
Hij kon gelukkig wel aangeven waar de map is die ik zocht. Ik heb alle administratie in mappen staan maar o jee van hem moet alles apart en alleen hij komt daar aan. Helaas pindakaas ik zal nu toch echt in zijn spullen moeten want hij doet het niet .
Dan toch maar Jannick gebeld en die zei me huuu dagen voor hij naar het ziekenhuis ging had hij aan Jannick gevraagd wat moet ik doen want ik heb mijn pincode verkeerd meermaals ingetikt en mijn telefoon doet niet meer. Heeft Jannick hem gezegd dan heb je een pukcode nodig. Hij heeft tegen mij niets gezegd ook niets gevraagd en ook zelf niets opgezocht dan neemt hij een telefoon en oplader mee waarvan hij weet dat die het niet doen. Ik vraag hem thuis houdt even minstens 1x per dag contact en ja dat was goed en nu heb ik het gevoel dat ik hem wat kan aandoen met dit gedrag. Radeloos word ik ervan. Jannick gaat voorbij hem en kijkt of dat inderdaad het probleem is.
Jannick heeft het met zijn telefoon opgelost en hij heeft ook de pincode eraf gehaald dan kan dat tenminste niet meer gebeuren. Dus Jannick belt mij terwijl hij onderweg naar huis is en vertelt mij dat Jan papieren had gekregen voor een Colonscopie en een Gastrocopie en die kon het niet invullen dus had Jannick het gedaan . Ik helemaal in de steigers want zowel de beide ziekenhuizen in Salzburg als zijn internist in Schladming hadden gezegd dat het wel wenselijk is maar dat het niet kan met de medicijnen van Jan en die mag hij absoluut niet afzetten. Hij is opgenomen om ingesteld te worden met insuline en niet om af te klaren waarom hij afvalt. Na 2 dagen zijn ze daar niet aan begonnen en hij kreeg geen antwoord waarom niet. Jannick weer omgedraaid en naar het DKH en met de afdeling gesproken. Jan belde me en ik hem gezegd niet tekenen want daar lig je niet voor . Dus er was een arts gekomen en die is werkelijk woedend geweest en gaf Jan nergens meer antwoord op maar hij stond erop dat Jan dan wel morgen een CT scan van zijn buik laat maken. Oke geen probleem mee al is het niet noodzakelijk voor zijn insuline instelling.
Nu heeft hij de afspraak gemaakt dat ik morgen om 13 uur kan bellen met de behandelende arts. Willen ze niet met de insuline instelling begonnen komt Jan naar huis en zoeken we een ander ziekenhuis. Als hij op gewicht is minimaal 75 Kg en hij geen medicamenten meer nodig heeft voor zijn hersens dan kunnen we verder gaan met de andere onderzoeken als hij dan nog steeds afneemt. Ook als hij met insuline verder afneemt dan moet er wel wat ondernomen worden. Maar allemaal in overleg met Salzburg.
Ik heb morgen Sabrina omdat Ingrid morgen naar Graz gaat met Theresa. Dus ze zegt dan kan ik niet weg en ik waarom niet ik moet morgenvroeg om half 8 bij de huisarts zijn en hopelijk dan een van de eersten dan ben ik voor 9 uur thuis en dat is toch vroeg genoeg? Ook Jannick zei dat het vroeg genoeg is om dan nog te gaan. Ik begrijp wel dat ze er een echt dagje uit van wil maken maar ook ik heb verplichtingen en kan Jan niet laten hangen. Dus ik bespreek morgen vroeg met de huisarts die kan ook met de internist van Jan bellen en dan kunnen ze ook papieren eventueel afgeven of met het ziekenhuis bellen. Het probleem was dat onze huisarts met vakantie was. Ik voel me echt geleefd worden en begrijp de eigenwijze houding van de behandelende artsen niet. Maar ze hebben een verkeerde aan mij want ik kan veel eigenwijzer zijn.
Ondertussen met schuurpapier schuurspons stofzuiger en sop een deel van de ravage weg gekregen heb geen nagels meer compleet afgesleten niet alles maar ik vond het mooi genoeg geweest en ik had een grote hulp aan Theresa die vol overgave de houten balustrade en leuning gepoetst heeft. Ze heeft alles met sop en schuurspons gedaan en ik daarna afgenomen en de laatste resten weggepoetst, petje af voor haar want het was echt veel werk en dat deed ze met haar opgewektheid. Ingrid op de andere verdiepingen bezig geweest. Maar ook nog lang niet alles klaar. Die zat er ook aardig doorheen.
Het was weer een dagje met veel hindernissen ergernissen en ik heb nu koppijn en rugpijn. Ik weet nu al dat het zo hoog zit dat ik een slaapprobleem vanavond heb maar omdat ik er vroeg uit moet liever niets om te slapen. Morgen een zware dag voor het eerst een hele dag met Sabrine met al haar problemen en dat is best slopend ook door haar gewicht en ze niet meegeeft. Maar het gaat allemaal lukken en goed komen.
Geen lust om aan de gang te gaan een beetje uitgeblust. Het is nog steeds zeikweer daar word ik ook niet vrolijk van.
Wel de was aangezet en nu net in de droger gedaan (dan heb ik het gevoel dat ik toch wat gedaan heb) Ik mocht weer bij Ingrid eten . Rein i is er nog steeds en die is vandaag ook in een slecht humeur. Het werk ziet er goed uit en het knapt er van op. Waar ik niet blij van word is dat de putz overal ligt op de houten boem en op mijn mooie houten geloogde kist. Ik ben bang dat ik het niet helemaal schoon ga krijgen. Ik had als ik dit geweten had kranten op de bodem gelegd. En kranten op mijn kist. Door de werkzaamheden erg veel rotzooi en overal in huis staan dingen die eigenlijk in het trappenhuis stonden. Dus het is als hij klaar is eerst alles poetsen dan doe ik het maar goed en gelijk de ramen en zo dan alle planten weer terug en de rest van de rotzooi.
Ik baal als een stekker dat ik Jan maar niet kan bereiken . Hij zit elke avond thuis met zijn telefoon te spelen en nu is hij al die tijd onbereikbaar. Berichtjes ingesproken en hij moet kunnen zien dat ik gebeld heb maar nee alles dood. Dus net maar naar de afdeling gebeld want ik heb een papier van hem nodig en weet niet waar hij het gelaten heeft. In het slechtste geval weet ook hij het niet meer.
Aan de afdeling gevraagd of ze hem willen vragen om naar huis te bellen. Even later belde ze me terug dat Jan 3x zijn pincode verkeerd heeft gedaan en hij nu een pukcode nodig had, Maar ik kreeg hem aan de afdelingstelefoon. Toevallig had ik vanmorgen wat administratieve dingen gedaan en was er een map door mijn handen gegaan waar ik alles van internet en telefoon in heb gedaan. Want ik vroeg Jan waar heb je deze dingen van je telefoon en hij weet het niet. Dus de map opgezocht die ik heb en daar had ik gelukkig de nummers van Jan ook ingeschreven (soms een voorspellende geest) Dat vindt hij nooit leuk maar het komt nu maar weer van pas. Maar hij zou me terug bellen maar nee hoor er gebeurd niets dus waarschijnlijk kan hij ook met de nummers die ik hem gegeven heb niets aanvangen.
Als hij mij niet meer belt ga ik Jannick bellen of die misschien na werktijd bij hem voorbij kan schieten om te kijken.
Hij kon gelukkig wel aangeven waar de map is die ik zocht. Ik heb alle administratie in mappen staan maar o jee van hem moet alles apart en alleen hij komt daar aan. Helaas pindakaas ik zal nu toch echt in zijn spullen moeten want hij doet het niet .
Dan toch maar Jannick gebeld en die zei me huuu dagen voor hij naar het ziekenhuis ging had hij aan Jannick gevraagd wat moet ik doen want ik heb mijn pincode verkeerd meermaals ingetikt en mijn telefoon doet niet meer. Heeft Jannick hem gezegd dan heb je een pukcode nodig. Hij heeft tegen mij niets gezegd ook niets gevraagd en ook zelf niets opgezocht dan neemt hij een telefoon en oplader mee waarvan hij weet dat die het niet doen. Ik vraag hem thuis houdt even minstens 1x per dag contact en ja dat was goed en nu heb ik het gevoel dat ik hem wat kan aandoen met dit gedrag. Radeloos word ik ervan. Jannick gaat voorbij hem en kijkt of dat inderdaad het probleem is.
Jannick heeft het met zijn telefoon opgelost en hij heeft ook de pincode eraf gehaald dan kan dat tenminste niet meer gebeuren. Dus Jannick belt mij terwijl hij onderweg naar huis is en vertelt mij dat Jan papieren had gekregen voor een Colonscopie en een Gastrocopie en die kon het niet invullen dus had Jannick het gedaan . Ik helemaal in de steigers want zowel de beide ziekenhuizen in Salzburg als zijn internist in Schladming hadden gezegd dat het wel wenselijk is maar dat het niet kan met de medicijnen van Jan en die mag hij absoluut niet afzetten. Hij is opgenomen om ingesteld te worden met insuline en niet om af te klaren waarom hij afvalt. Na 2 dagen zijn ze daar niet aan begonnen en hij kreeg geen antwoord waarom niet. Jannick weer omgedraaid en naar het DKH en met de afdeling gesproken. Jan belde me en ik hem gezegd niet tekenen want daar lig je niet voor . Dus er was een arts gekomen en die is werkelijk woedend geweest en gaf Jan nergens meer antwoord op maar hij stond erop dat Jan dan wel morgen een CT scan van zijn buik laat maken. Oke geen probleem mee al is het niet noodzakelijk voor zijn insuline instelling.
Nu heeft hij de afspraak gemaakt dat ik morgen om 13 uur kan bellen met de behandelende arts. Willen ze niet met de insuline instelling begonnen komt Jan naar huis en zoeken we een ander ziekenhuis. Als hij op gewicht is minimaal 75 Kg en hij geen medicamenten meer nodig heeft voor zijn hersens dan kunnen we verder gaan met de andere onderzoeken als hij dan nog steeds afneemt. Ook als hij met insuline verder afneemt dan moet er wel wat ondernomen worden. Maar allemaal in overleg met Salzburg.
Ik heb morgen Sabrina omdat Ingrid morgen naar Graz gaat met Theresa. Dus ze zegt dan kan ik niet weg en ik waarom niet ik moet morgenvroeg om half 8 bij de huisarts zijn en hopelijk dan een van de eersten dan ben ik voor 9 uur thuis en dat is toch vroeg genoeg? Ook Jannick zei dat het vroeg genoeg is om dan nog te gaan. Ik begrijp wel dat ze er een echt dagje uit van wil maken maar ook ik heb verplichtingen en kan Jan niet laten hangen. Dus ik bespreek morgen vroeg met de huisarts die kan ook met de internist van Jan bellen en dan kunnen ze ook papieren eventueel afgeven of met het ziekenhuis bellen. Het probleem was dat onze huisarts met vakantie was. Ik voel me echt geleefd worden en begrijp de eigenwijze houding van de behandelende artsen niet. Maar ze hebben een verkeerde aan mij want ik kan veel eigenwijzer zijn.
Ondertussen met schuurpapier schuurspons stofzuiger en sop een deel van de ravage weg gekregen heb geen nagels meer compleet afgesleten niet alles maar ik vond het mooi genoeg geweest en ik had een grote hulp aan Theresa die vol overgave de houten balustrade en leuning gepoetst heeft. Ze heeft alles met sop en schuurspons gedaan en ik daarna afgenomen en de laatste resten weggepoetst, petje af voor haar want het was echt veel werk en dat deed ze met haar opgewektheid. Ingrid op de andere verdiepingen bezig geweest. Maar ook nog lang niet alles klaar. Die zat er ook aardig doorheen.
Het was weer een dagje met veel hindernissen ergernissen en ik heb nu koppijn en rugpijn. Ik weet nu al dat het zo hoog zit dat ik een slaapprobleem vanavond heb maar omdat ik er vroeg uit moet liever niets om te slapen. Morgen een zware dag voor het eerst een hele dag met Sabrine met al haar problemen en dat is best slopend ook door haar gewicht en ze niet meegeeft. Maar het gaat allemaal lukken en goed komen.
Geschreven door Molenaar.ruesink
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Sterkte Nicolette!!! XXX
Annemarieke 2018-09-04 20:33:10
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
