Vakantie Frankrijk
Frankrijk, Berny Riviere
Vakantie Frankrijk
2003 Reis door mijn wereld 01 JAN 2003 - 31 DEC 2003
zondag 27 juli 2003, Compiegne, Frankrijk
Omdat ik dit een 16 jaar later schrijf weet ik niet meer precies wanneer en waar we waren dus een kort verslag bij de fotos die ik gevonden heb.
We gaan met de vouwwagen weer naar Frankrijk, 3 weken lang op de camping. Het is in het noorden van Frankrijk en de steden in de buurt Compiegne en Soissons.
Kasteel van Pierrefonds hebben we bezocht. Een imposant groot wit kasteel waar je niet snel uitgekeken bent.
Maar wat echt heel veel indruk bij ons allen heeft nagelaten is Le Chemin des Dames die we helemaal afgelegd hebben en alle bijzondere plaatsen hebben bezocht. Zoals ondergronds ziekenhuis,een Arboretum op de plaats waar alles was verwoest in de oorlog. Allerlei oorlogstuig en musea onderweg. Maar ook in Compiegne de plaats waar het verdrag getekend werd. De Chemin des Dames is een bijzondere weg gelegen in het noorden van Frankrijk, midden in de driehoek Soissons, Laon en Reims.
De weg is grotendeels gelegen op een heuvelrug die enkele tientallen meters uitsteekt boven het omringende, zacht glooiende, land.
Twee dochters van de Franse koning Lodewijk XV, Adélaïde en Victoire, gebruikten de weg in de achttiende eeuw om vanuit Parijs hun gouvernante in het kasteel de la Bove bij Vauclair te bezoeken.
Om de tocht per koninklijk rijtuig te vergemakkelijken werd de weg van een steenlaag voorzien. Later zou hij naar de Dames de France worden vernoemd.
Het plateau waarover de weg voert heeft vele malen een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis, ook al roept de Chemin des Dames in de allereerste plaats herinneringen op aan de Eerste Wereldoorlog. De soms meer dan 200 meter hoog gelegen heuvelrug vormt een schitterende natuurlijke barrière en deze strategische ligging verklaart de grote belangstelling die machthebbers altijd voor de Chemin des Dames toonden.
Vanaf september 1914 bezetten de Duitse troepen de heuvelrug. Tot in 1917 was het front hier tamelijk stabiel. De Duitse legereenheden profiteren van deze lange periode om de Chemin des Dames in een onneembare vesting te veranderen. Ze groeven zich in in de gewelven van een kalksteengroeve die ze zelf Drachenhöhle noemden, naar de rookwolken die ontsnapten uit de gangopeningen en die van veraf waren te zien. Deze naam werd later door de Fransen overgenomen: Caverne du Dragon.
De Franse generaal Nivelle wilde een eind maken aan deze stellingenoorlog en op 16 april 1917 lanceerde hij een groots opgezet offensief. Ondanks de deelname van de eerste Franse tanks (type Schneider) en intensieve artilleriebombardementen liep dit offensief uit op een grote ramp. Nivelle hield koppig vol en ten koste van veel mensenlevens wist hij in mei 1917 Craonne en het plateau de Californie slechts voor even in bezit te krijgen.
Deze opzienbarende nederlaag ondermijnde het moreel van de Franse troepen en leidde tot een muiterij die werd bezongen in het chanson de Craonne.
Nivelle werd aan de kant gezet en generaal Pétain nam het bevel over. Na het moreel van de troepen te hebben hersteld begon hij een beperkt, maar goed voorbereid gevecht wat er in resulteerde dat de heuvelrug in november 1917 in Franse handen kwam. Een verpletterend offensief van Duitse kant korte tijd later dreef de geallieerde legers zuidwaarts over de Marne. Een nieuw Frans offensief in juli 1918 leidde tot doorbreking van de vijandelijke linies. Op 10 oktober 1918 verlieten de Duitse troepen definitief de heuvelrug. Op de 13e werd Laon bevrijd.
Langs de gehele Chemin des Dames wemelt het van herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog. Van west naar oost zijn de voornaamste hiervan:
Fort de la Malmaison - de ruïnes van een fort dat in 1878 werd gebouwd naar het ontwerp van Séré de Rivières. Vanwege de strategische ligging werd gedurende de hele oorlog verbeten om dit fort gevochten. Naast de restanten van het volledig verwoeste fort bevindt zich een Duits kerkhof uit de Tweede Wereldoorlog met 11.000 gesneuvelde soldaten.
La Royère - Een uitzichtspunt met herinneringen aan het offensief van la Malmaison in oktober 1917 en de inzet van koloniale troepen.
Cerny-en-Laonnois - een klein kapelletje, gelegen naast twee begraafplaatsen, een Franse en een Duitse, vormt de voornaamste gedenkplaats van de Chemin des Dames.
Caverne du Dragon - Een vroegere steengroeve waar door de Duitse troepen een bijzondere ondergrondse kazerne van is gemaakt, inclusief schietplaatsen, eerste hulp-posten en slaapzalen. Een prachtig museum geeft een indringend beeld van het dagelijkse leven van de soldaten in dit ongewone oord.
Monument des Basques - Dit monument is opgericht ter nagedachtenis aan de 36e infanteriedivisie die voornamelijk bestond uit soldaten uit Zuidwest-Frankrijk (Baskenland).
Plateau de Californie - deze plaats vormde op 16 april 1917 het toneel van het grote offensief van generaal Nivelle. Een bloedig echec dat leidde tot muiterij onder de Franse troepen. Hier staat een indringend beeld gemaakt door Aïm Kern en getiteld "Ils n'avaient pas le choix" ("Zij hadden geen keus").
Craonne - Na de oorlog moesten de getroffen dorpen weer worden opgebouwd. Het totaal verwoeste Craonne werd vijfhonderd meter verderop herbouwd. Op de plaats van het vroegere dorp is nu een arboretum aangelegd waartussen de bomkraters nog steeds te zien zijn. Het oude dorp maakt deel uit van de zogenoemde 'zone Rouge'. Een zone waar niet meer gebouwd mag worden in verband met het ontploffingsgevaar. De kasseien van de oude hoofdstraat evenals een vergeten, overwoekerd kerkhof zijn de enige 'tastbare' bewijzen van dit totaal verwoeste dorp.
Monument National des chars d'assaut - In 1917 zijn aan de voet van de Chemin des Dames de eerste Franse tanks ingezet. Bij het monument staan enkele tanks die dateren uit de jaren vijftig.
Standbeeld van Napoleon -
Abbaie de Vauclair -
We bezochten Disney Paris en Asterix en Obeliskpark . We hebben gevaren op de Aisne.
We waren met onze vouwwagen em hadden een prachtige plek omheind en met een huisje erbij waar je ook een open haard in had .Dus ook met slecht weer kan je gewoon bbqen of bij het vuur zitten.
Camping La Croix du Vieux Pont ist ein Camping in Berny-Rivière, Aisne, am Fluss/Bach und See/Freizeitsee. Dieser Camping hat Plätze mit Parzellierung, mit Schatten und plätze mit etwas Schatten. Camping La Croix du Vieux Pont liegt nah an einem Sandstrand. Es besteht die Möglichkeit Studios und Appartements zu mieten. Der Camping verfügt über einen Spielplatz, einen Indoorspielplatz und ein Sportgelände.
Algemeen
Stijl Middeleeuws
Gebouwd in 1393 - 1407
Gebouwd door Lodewijk I van Orléans
Het Kasteel van Pierrefonds (Frans: Château de Pierrefonds) is een imposante burcht bij Pierrefonds aan de zuidwestrand van het bos van Compiègne, ten noorden van Parijs tussen Villers-Cotterêts en Compiègne, in het departement l'Oise. Het kasteel vertoont de voornaamste karakteristieke eigenschappen van de middeleeuwse defensieve bouwstijl. Het kasteel van Pierrefonds is sinds 1862 geklasseerd als Frans historisch monument.Al in de 12e eeuw bevond zich een burcht op de zogeheten Rots van Pierrefonds.
14e eeuw
Bijna drie eeuwen later, in 1392, verheft koning Karel VI het graafschap Valois (waarvan Pierrefonds deel uitmaakt) tot hertogdom en schenkt het aan zijn broer Lodewijk van Orléans. Deze schenkt het oorspronkelijke kasteel aan de Zusters van Saint-Sulpice en laat tussen 1393 en zijn dood in 1407 een nieuw gebouw oprichten door hofarchitect Jean le Noir op de huidige locatie.
17e eeuw
De ruïnes vóór de restauratie
Maart 1617, tijdens het roerige begin van de regering van Lodewijk XIII, is het kasteel eigendom van François-Annibal d'Estrées, lid van de parti des mécontents (partij der ontevredenen) geleid door Hendrik II, prins van Condé. Het kasteel wordt belegerd en veroverd door de troepen van toenmalig staatssecretaris van Oorlog Richelieu. Er wordt begonnen met de ontmanteling van het kasteel, maar de taak is te zwaar om af te maken. Wel worden de bijgebouwen afgebroken, daken verwoest en wordt schade toegebracht aan torens en tussenmuren.
19e eeuw
Toestand tijdens restauratie (L'Illustration Européenne, 1872)
Ruim twee eeuwen blijft het kasteel een ruïne. Napoleon koopt het op in 1810 voor minder dan 3000 frank. In de loop van de 19e eeuw, waarin het architectonische erfgoed van de middeleeuwen wordt herontdekt, wordt het een 'romantische ruïne': in augustus 1832 geeft Louis-Philippe er een banket ter gelegenheid van het huwelijk van zijn dochter Louise met de eerste Belgische koning Leopold I. Een van de schilders die de ruïnes ontdekt is Corot, die het tussen 1834 en 1866 meermalen vastlegt. Het kasteel geldt sinds 1848 officieel als historisch monument.
Louis Napoleon, president van Frankrijk (1848-1852), (de latere keizer Napoleon III) bezoekt het kasteel in 1850. Op voorspraak van de dichter Prosper Mérimée geeft de pasgekroonde keizer in 1857 de architect Eugène Viollet-le-Duc opdracht het te restaureren. Er gaat een anekdote, dat de keizer twijfelde tussen de restauratie van het kasteel van Pierrefonds en een ander; zijn vrouw Eugénie stelde toen voor om lootjes te trekken, waaruit Pierrefonds tevoorschijn kwam. Niet toevallig: om haar zin te krijgen, zou ze op beide lootjes dezelfde naam hebben geschreven.[bron?]
Interieur
Het was echter geen kwestie van louter herstel van de bewoonbare gedeelten (donjon en vleugels); de 'pittoreske ruïnes' moesten als decor behouden blijven. In 1861 werd het project uitgebreid: nu wenste de vorst er een keizerlijke residentie van te maken. Het kasteel moest derhalve in zijn geheel worden herbouwd. De bouw, die uiteindelijk 5 miljoen toenmalige frank kostte, werd onderbroken door het aftreden van Napoleon III in 1870 en voltooid in 1885, zes jaar na de dood van Viollet-le-Duc; zijn schoonzoon voltooide de restauratie. Door geldgebrek werd de inrichting van de zalen niet voltooid.
Voor het interieur steunde Viollet-le-Duc meer op eigen vinding en nieuwe plannen dan op restauratie. Hij stelde zich voor hoe het geweest moest zijn zonder zich te baseren op historische bronnen. De binnenplaats met de renaissancistische galerijen, evenals de veelkleurige middeleeuws-aandoende schilderingen, wijzen op zijn eclecticisme en vrije interpretatie. In de uitwendige architectuur is echter zijn bijzondere kennis van de 14e-eeuwse kasteelbouw te herkennen. Toch verraden het park en de fortificaties allerlei invloeden van verdedigingsbouwwerken uit andere eeuwen, en is ook zijn zeer persoonlijke inspiratie zichtbaar. Zelfs zijn kat is in gietijzer op het dak terug te vinden. Het gehele ontwerp herinnert aan een ander bouwwerk van Viollet-le-Duc, het Château de Roquetaillade.
2003 Reis door mijn wereld 01 JAN 2003 - 31 DEC 2003
zondag 27 juli 2003, Compiegne, Frankrijk
Omdat ik dit een 16 jaar later schrijf weet ik niet meer precies wanneer en waar we waren dus een kort verslag bij de fotos die ik gevonden heb.
We gaan met de vouwwagen weer naar Frankrijk, 3 weken lang op de camping. Het is in het noorden van Frankrijk en de steden in de buurt Compiegne en Soissons.
Kasteel van Pierrefonds hebben we bezocht. Een imposant groot wit kasteel waar je niet snel uitgekeken bent.
Maar wat echt heel veel indruk bij ons allen heeft nagelaten is Le Chemin des Dames die we helemaal afgelegd hebben en alle bijzondere plaatsen hebben bezocht. Zoals ondergronds ziekenhuis,een Arboretum op de plaats waar alles was verwoest in de oorlog. Allerlei oorlogstuig en musea onderweg. Maar ook in Compiegne de plaats waar het verdrag getekend werd. De Chemin des Dames is een bijzondere weg gelegen in het noorden van Frankrijk, midden in de driehoek Soissons, Laon en Reims.
De weg is grotendeels gelegen op een heuvelrug die enkele tientallen meters uitsteekt boven het omringende, zacht glooiende, land.
Twee dochters van de Franse koning Lodewijk XV, Adélaïde en Victoire, gebruikten de weg in de achttiende eeuw om vanuit Parijs hun gouvernante in het kasteel de la Bove bij Vauclair te bezoeken.
Om de tocht per koninklijk rijtuig te vergemakkelijken werd de weg van een steenlaag voorzien. Later zou hij naar de Dames de France worden vernoemd.
Het plateau waarover de weg voert heeft vele malen een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis, ook al roept de Chemin des Dames in de allereerste plaats herinneringen op aan de Eerste Wereldoorlog. De soms meer dan 200 meter hoog gelegen heuvelrug vormt een schitterende natuurlijke barrière en deze strategische ligging verklaart de grote belangstelling die machthebbers altijd voor de Chemin des Dames toonden.
Vanaf september 1914 bezetten de Duitse troepen de heuvelrug. Tot in 1917 was het front hier tamelijk stabiel. De Duitse legereenheden profiteren van deze lange periode om de Chemin des Dames in een onneembare vesting te veranderen. Ze groeven zich in in de gewelven van een kalksteengroeve die ze zelf Drachenhöhle noemden, naar de rookwolken die ontsnapten uit de gangopeningen en die van veraf waren te zien. Deze naam werd later door de Fransen overgenomen: Caverne du Dragon.
De Franse generaal Nivelle wilde een eind maken aan deze stellingenoorlog en op 16 april 1917 lanceerde hij een groots opgezet offensief. Ondanks de deelname van de eerste Franse tanks (type Schneider) en intensieve artilleriebombardementen liep dit offensief uit op een grote ramp. Nivelle hield koppig vol en ten koste van veel mensenlevens wist hij in mei 1917 Craonne en het plateau de Californie slechts voor even in bezit te krijgen.
Deze opzienbarende nederlaag ondermijnde het moreel van de Franse troepen en leidde tot een muiterij die werd bezongen in het chanson de Craonne.
Nivelle werd aan de kant gezet en generaal Pétain nam het bevel over. Na het moreel van de troepen te hebben hersteld begon hij een beperkt, maar goed voorbereid gevecht wat er in resulteerde dat de heuvelrug in november 1917 in Franse handen kwam. Een verpletterend offensief van Duitse kant korte tijd later dreef de geallieerde legers zuidwaarts over de Marne. Een nieuw Frans offensief in juli 1918 leidde tot doorbreking van de vijandelijke linies. Op 10 oktober 1918 verlieten de Duitse troepen definitief de heuvelrug. Op de 13e werd Laon bevrijd.
Langs de gehele Chemin des Dames wemelt het van herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog. Van west naar oost zijn de voornaamste hiervan:
Fort de la Malmaison - de ruïnes van een fort dat in 1878 werd gebouwd naar het ontwerp van Séré de Rivières. Vanwege de strategische ligging werd gedurende de hele oorlog verbeten om dit fort gevochten. Naast de restanten van het volledig verwoeste fort bevindt zich een Duits kerkhof uit de Tweede Wereldoorlog met 11.000 gesneuvelde soldaten.
La Royère - Een uitzichtspunt met herinneringen aan het offensief van la Malmaison in oktober 1917 en de inzet van koloniale troepen.
Cerny-en-Laonnois - een klein kapelletje, gelegen naast twee begraafplaatsen, een Franse en een Duitse, vormt de voornaamste gedenkplaats van de Chemin des Dames.
Caverne du Dragon - Een vroegere steengroeve waar door de Duitse troepen een bijzondere ondergrondse kazerne van is gemaakt, inclusief schietplaatsen, eerste hulp-posten en slaapzalen. Een prachtig museum geeft een indringend beeld van het dagelijkse leven van de soldaten in dit ongewone oord.
Monument des Basques - Dit monument is opgericht ter nagedachtenis aan de 36e infanteriedivisie die voornamelijk bestond uit soldaten uit Zuidwest-Frankrijk (Baskenland).
Plateau de Californie - deze plaats vormde op 16 april 1917 het toneel van het grote offensief van generaal Nivelle. Een bloedig echec dat leidde tot muiterij onder de Franse troepen. Hier staat een indringend beeld gemaakt door Aïm Kern en getiteld "Ils n'avaient pas le choix" ("Zij hadden geen keus").
Craonne - Na de oorlog moesten de getroffen dorpen weer worden opgebouwd. Het totaal verwoeste Craonne werd vijfhonderd meter verderop herbouwd. Op de plaats van het vroegere dorp is nu een arboretum aangelegd waartussen de bomkraters nog steeds te zien zijn. Het oude dorp maakt deel uit van de zogenoemde 'zone Rouge'. Een zone waar niet meer gebouwd mag worden in verband met het ontploffingsgevaar. De kasseien van de oude hoofdstraat evenals een vergeten, overwoekerd kerkhof zijn de enige 'tastbare' bewijzen van dit totaal verwoeste dorp.
Monument National des chars d'assaut - In 1917 zijn aan de voet van de Chemin des Dames de eerste Franse tanks ingezet. Bij het monument staan enkele tanks die dateren uit de jaren vijftig.
Standbeeld van Napoleon -
Abbaie de Vauclair -
We bezochten Disney Paris en Asterix en Obeliskpark . We hebben gevaren op de Aisne.
We waren met onze vouwwagen em hadden een prachtige plek omheind en met een huisje erbij waar je ook een open haard in had .Dus ook met slecht weer kan je gewoon bbqen of bij het vuur zitten.
Camping La Croix du Vieux Pont ist ein Camping in Berny-Rivière, Aisne, am Fluss/Bach und See/Freizeitsee. Dieser Camping hat Plätze mit Parzellierung, mit Schatten und plätze mit etwas Schatten. Camping La Croix du Vieux Pont liegt nah an einem Sandstrand. Es besteht die Möglichkeit Studios und Appartements zu mieten. Der Camping verfügt über einen Spielplatz, einen Indoorspielplatz und ein Sportgelände.
Algemeen
Stijl Middeleeuws
Gebouwd in 1393 - 1407
Gebouwd door Lodewijk I van Orléans
Het Kasteel van Pierrefonds (Frans: Château de Pierrefonds) is een imposante burcht bij Pierrefonds aan de zuidwestrand van het bos van Compiègne, ten noorden van Parijs tussen Villers-Cotterêts en Compiègne, in het departement l'Oise. Het kasteel vertoont de voornaamste karakteristieke eigenschappen van de middeleeuwse defensieve bouwstijl. Het kasteel van Pierrefonds is sinds 1862 geklasseerd als Frans historisch monument.Al in de 12e eeuw bevond zich een burcht op de zogeheten Rots van Pierrefonds.
14e eeuw
Bijna drie eeuwen later, in 1392, verheft koning Karel VI het graafschap Valois (waarvan Pierrefonds deel uitmaakt) tot hertogdom en schenkt het aan zijn broer Lodewijk van Orléans. Deze schenkt het oorspronkelijke kasteel aan de Zusters van Saint-Sulpice en laat tussen 1393 en zijn dood in 1407 een nieuw gebouw oprichten door hofarchitect Jean le Noir op de huidige locatie.
17e eeuw
De ruïnes vóór de restauratie
Maart 1617, tijdens het roerige begin van de regering van Lodewijk XIII, is het kasteel eigendom van François-Annibal d'Estrées, lid van de parti des mécontents (partij der ontevredenen) geleid door Hendrik II, prins van Condé. Het kasteel wordt belegerd en veroverd door de troepen van toenmalig staatssecretaris van Oorlog Richelieu. Er wordt begonnen met de ontmanteling van het kasteel, maar de taak is te zwaar om af te maken. Wel worden de bijgebouwen afgebroken, daken verwoest en wordt schade toegebracht aan torens en tussenmuren.
19e eeuw
Toestand tijdens restauratie (L'Illustration Européenne, 1872)
Ruim twee eeuwen blijft het kasteel een ruïne. Napoleon koopt het op in 1810 voor minder dan 3000 frank. In de loop van de 19e eeuw, waarin het architectonische erfgoed van de middeleeuwen wordt herontdekt, wordt het een 'romantische ruïne': in augustus 1832 geeft Louis-Philippe er een banket ter gelegenheid van het huwelijk van zijn dochter Louise met de eerste Belgische koning Leopold I. Een van de schilders die de ruïnes ontdekt is Corot, die het tussen 1834 en 1866 meermalen vastlegt. Het kasteel geldt sinds 1848 officieel als historisch monument.
Louis Napoleon, president van Frankrijk (1848-1852), (de latere keizer Napoleon III) bezoekt het kasteel in 1850. Op voorspraak van de dichter Prosper Mérimée geeft de pasgekroonde keizer in 1857 de architect Eugène Viollet-le-Duc opdracht het te restaureren. Er gaat een anekdote, dat de keizer twijfelde tussen de restauratie van het kasteel van Pierrefonds en een ander; zijn vrouw Eugénie stelde toen voor om lootjes te trekken, waaruit Pierrefonds tevoorschijn kwam. Niet toevallig: om haar zin te krijgen, zou ze op beide lootjes dezelfde naam hebben geschreven.[bron?]
Interieur
Het was echter geen kwestie van louter herstel van de bewoonbare gedeelten (donjon en vleugels); de 'pittoreske ruïnes' moesten als decor behouden blijven. In 1861 werd het project uitgebreid: nu wenste de vorst er een keizerlijke residentie van te maken. Het kasteel moest derhalve in zijn geheel worden herbouwd. De bouw, die uiteindelijk 5 miljoen toenmalige frank kostte, werd onderbroken door het aftreden van Napoleon III in 1870 en voltooid in 1885, zes jaar na de dood van Viollet-le-Duc; zijn schoonzoon voltooide de restauratie. Door geldgebrek werd de inrichting van de zalen niet voltooid.
Voor het interieur steunde Viollet-le-Duc meer op eigen vinding en nieuwe plannen dan op restauratie. Hij stelde zich voor hoe het geweest moest zijn zonder zich te baseren op historische bronnen. De binnenplaats met de renaissancistische galerijen, evenals de veelkleurige middeleeuws-aandoende schilderingen, wijzen op zijn eclecticisme en vrije interpretatie. In de uitwendige architectuur is echter zijn bijzondere kennis van de 14e-eeuwse kasteelbouw te herkennen. Toch verraden het park en de fortificaties allerlei invloeden van verdedigingsbouwwerken uit andere eeuwen, en is ook zijn zeer persoonlijke inspiratie zichtbaar. Zelfs zijn kat is in gietijzer op het dak terug te vinden. Het gehele ontwerp herinnert aan een ander bouwwerk van Viollet-le-Duc, het Château de Roquetaillade.
Geschreven door Molenaar.ruesink
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
