Bij Jan geweest in het ziekenhuis
Oostenrijk, Schladming
Mittwoch 8.Februar
Redelijk geslapen, veel minder last van benauwdheid. Ik ben maar in de huiskamer gaan slapen daar voel ik me minder eenzaam. Eerst babyfoon aan daarna douchen en ontbijten. Dan kwam later Ingrid met Sabrina en samen aan de koffie en verder niets. Terwijl Ingrid Theresa ging halen brulde Sabrina het hele huis bij elkaar bij mij. Onbedaarlijk.
Nadat Ingrid terug was gaan eten beneden. Lekker Marillenjam pannenkoeken.
In de middag kwam Theresa en we moesten wachten tot Sabrina wakker werd om naar Schladming naar Jan te gaan. Ik had hem eindelijk een keer aan de telefoon gekregen en hem gevraagd heb je nog dingen nodig maar nee hij heeft niets nodig , kan ik gewoon iets voor je meebrengen nee hij hoefde niets. Hij klonk niet echt beter en volgens hem voelt hij zich ook niet beter.
We kwamen bij hem aan en hij sliep werd wakker gemaakt door Theresa die zo blij was om Opa te zien. Ze had heel erg haar best gedaan op een kleurplaat en owee als Jan hem op het kastje legde dan gaf zij hem even later weer aan hem. Dan moest jan zo´n trombose prik moest Theresa heel hard huilen want Opa kreeg een prik. Die nam hem voor haar met een lach en wij allemaal zie je wel Opa vindt het niet erg doet geen pijn. Dan was het weer goed. Theresa ging met alle andere mannen in de kamer kennismaken die erg veel plezier om haar hadden. Een man uit Kroatie die Ivo heet en uit Splitt komt , een man die Georg heet en Theresa ik heb ook een vriendje die Georg heet. Beide mannen op leeftijd die al haar vragen beantwoordde. Nog een jongeman die Kevin heet maar niet zo aanspeekbaar na een rug operatie na een skiongeval rug gebroken. En een man naast Jan die een zuurstof ding heeft wat Theresa allemaal interressant vindt. Moest die man met zijn hele hebben en houwen uit bed, kwam zijn hele mannelijkheid inclusief de rest uit zijn boxershort hangend bij het eruit klimmen. Theresa blijkt en bloost niet en ik maar kom kijken we naar de skiers buiten.
Dus ik maar eens vragen Jan waar slaap je in en dan zegt hij dat hij in de capuchon sweater slaapt die hij aan had. Dus ik nee die doe je uit en je doet een t shirt aan en dan doe je die morgen bij het wasgoed en doe je in de nacht weer een ander aan. Kan je het vest overdag gebruiken. Vraag hoeveel onderbroeken heb je nog dus niets want hij had er maar 2 meegenomen. Dus ik was zo boos want ik kom pas zaterdag weer en hij heeft ondergoed nodig. Ik had het hem nog gevraagd. Nu heb ik Jannick gevraagd of die morgen de tas tussendoor met zijn werk kan brengen. Dat is goed en terwijl ik naar buiten kijk en met Jannick telefoneer zie ik hem met zijn vrachtwagen voorbij rijden. Het bedrijf is een stukje verder dan het ziekenhuis waar hij voor werkt. Hij zei ik kom zo ook even langs en even later was hij er al. Ingrid was met Sabrina op stap gegaan.
Jan werd voor zijn eten geprikt op zijn suikerwaarden en ik zag gelijk veel te hoog dus ik vraag Jan wanneer heb je voor het laatst gegeten? Nou dan wordt hij gelijk agressief en wat denk je wel vanmiddag natuurlijk bla bla bla. Ik wilde alleen maar weten hoe laat en wat hij gegeten had omdat volgens mij het eten meestal tussen half 12 en 12 komt en hij niets verder gegeten heeft , dan om 17 uur zijn suiker ondanks medicijnen te hoog is dan klopt er ergens iets niet. Ik denk ook dat zijn suiker al wekenlang niet in orde is want hij is al wekenlang zo agressief en extreem eigenwijs. Dat kan dacht ik ook door te hoge suikerwaarden komen. Daarom wilde ik dat toen hij nieuwe recepten nodig had hij nuchter ging en zich zou laten controleren maar nee hij komt alleen met een recept thuis.
Ik kon altijd aardig met zijn nukken omgaan maar momenteel valt het me erg zwaar. Zelf nog niet hersteld en ook ik wordt ouder, Ik lig er wakker van en maak me zorgen. Als hij eigenwijs is en het gaat niet goed voel ik me schuldig.
Ik mocht ook vanavond bij Ingrid en Janick eten , lekkere zelfgemaakte pizzas en daarna zimtschnecken. Tot half 8 aan tafel gezeten erg gezellig. Dan maar weer naar de huiskamer en daar mijn bed gemaakt.
Kijk ik even op facebook staat er een filpje op van ergens rondom 1940 schat ik. Daar komt mijn jonge Opa van Gijzen op voor, mij Oma met 2 kleine kinderen waarvan dan eentje mijn moeder zou moeten zijn en de ander waarschijnlijk een van hun pleegkinderen. Ook mijn overgrootvader komt er in voor en nog meer van Gijzen familieleden, Zo ontzettend leuk en bijzonder.
Ook had hij een foto van een oom Hans Kuijer van mij erop gezet, Allemaal erop gezet door Henk van Gijzen een zoon van de broer Flip van mijn Opa . Als hij tijd heeft krijg ik het folmpje van hem en zegt hij me hoe ik dat moet doen.
De foto van
Hans Kuijer aan het werk bij Reece, een Amerikaans bedrijf waar naaimachines voor de confectie-industrie gemaakt werden. Ik heb daar ook gewerkt, maar toen ik die foto maakte was ik daar al weg. In de zestiger jaren is er in de Lakenhal een fototentoonstelling geweest over de Leidse industrie en daar heb ik toen wat foto's voor gemaakt. Ik weet niet meer of deze foto er ook gehangen heeft.
Geschreven door Molenaar.ruesink
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Sterkte !!!
Annemarieke 2017-02-09 15:02:42
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
