Weer een dag voorbij.
Oostenrijk, Schladming
Je älter wir werden
desto kleiner werden
die Wunschzettel.....denn
die Dinge die wir uns
wirklich wünschen, kann
man nicht kaufen!
Een redelijke nacht gehad, na een stijging van mijn suiker daalde het weer en sinds vannacht weer normaal. Maar wat is normaal als je niet in het normale dagelijkse leven bent.
Vanmorgen was ik woest , de verpleging melde mij dat ze het naar de HNO arts gaan niet als urgent beschouwen ik niet met het RK mag gaan. Of ik moet het zelf betalen. Dus ik heb hen mede gedeeld dat ze alles kunnen afzeggen want het was niet mijn idee om naar de HNO arts te gaan. Het is iets wat ze 2 weken geleden in het ziekenhuis al wilden. Maar omdat de HNO arts die aan het ziekenhuis verbonden is met vakantie is kan het niet in het ziekenhuis maar moet ik naar Liezen. Dan werd mij gezegd dat ik geen drama moest maken maar het tijdens de visite met de arts moest overleggen. Het is hier een afdeling met stompzinnige verpleging die niet kan meedenken en die niet vriendelijk zijn. De dietiste kwam vanmorgen en tegelijkertijd de artsvisite. De arts zei dat het toch allemaal met mijn schoondochter gereegeld was en ik gewoon met het RK heen en weer. Maar waar haalt de verpleging dan deze onzin vandaan? Ben ik te lastig omdat bij mij niet alles ja en amen is? Allemaal zeer verwarrend voor mij. En het draagt er niet toe bij dat ik mij beter voel. De diestiste heeft gelijk gezorgd dat ik voor morgen vanavond extra eten krijg en die kan meenemen morgen. Daarna bespreking en ik hoop dat ik vrijdag naar huis kan gaan. Ze doen niets aan het feit dat mijn suiker heen en weer zwankt en ik daar geen vat op heb met wat ik wel en niet eet. Ga thuis wel door met meten maar wat doe ik er verder mee? Behalve naar de dietiste en de diabetiker spreekuur 4x per jaar. Het was net toch weer omhoog gegaan en dat is dus voor het eten. Ze hebben mij een darm maag spiegeling voorgestel maar wat moet ik daarmee hebben ze 2 jaar geleden ook gedaan. Ik heb nu best angst om alleen te zijn, dat ik weer omkiep,. Nu ging het beide keren goed maar het kan ook anders uitpakken. Ik eet hier nu keurig alles afgepast en verdeeld over de dag. Dan wordt het je allemaal uitgelegd, ook al weet je het allemaal al. Dan met voorbeelden een hand vol fruit n
bv een banaan die in je handen past je hebt geluk met grote handen en ik dacht als ik de banaan breek past hij ook in mijn hand. Ja flauw maar dat wordt je hier wel. Dan moet ik thuis volkoren producten gebruiken en hier krijg ik bollen witte rijst. Met veel gebonden paprikasaus, een minibakje salade, en 2 halve schijfjes tomaat. O ja er was ook nog een minireepje komkommer te herkennen.Dan 2 Marillen als toetje. en een bremzoute soep. Dat is dus een zeer gezonde maaltijd. Bij mij zou het minstens volkorenrijst zijn en een flinke bak gemengede salade. Ik gebruik zelf nergens suiker in en zoetstog
ffen vind ik vies. Dan staat op de lijst die ik kreeg geen roomboter en magere margarine en wat krijg ik hier? roomboter. En dan vooral de mensen in wrijven dat ze het verkeerd doen. Vooral benadrukken goede nachtrust, gezond eten en beweging dat zijn nou juist die dingen die je in het ziekenhuis niet hebt. Ik hoor al vele jaren dat ik alles verkeerd doe anders kom ik niet aan, is mijn suiker niet te hoog en is mijn triglyceride niet te hoog. Mijn huisarts had al gezegd het is onzin om medicijnen te nemen want ik reageer er toch niet op. Het werd zelfs onder begeleiding hoger maar daar willen ze het niet over hebben. Ik had vandaag extreem rugpijn van het matras. Kan ik een infuus krijgen met pijnstilling. Nou nee liever niet . Ik ben op dit moment behoorlijk gefrustreerd ende tranen zitten hoger dan mij lief is. Ik mis mijn vertrouwde omgeving , mijn zekerheden en ik weet niet wat het mij allemaal brengt. In de middag kwam er een psychologe aan mijn bed , ze was gevraagd door de afdeling om met mij te praten omdat ik mijn ziekte niet accepteer. Nou geloof ik toch echt dat ik verdomd goed weet wat mij mankeerd maar dat ik wel vragen stel met hoe ze hier met mij omgaan. Het ontaarde in dat ik al mijn gal heb uitgespuwd en ze mij ontdaan aan keek en zei ik begrijp je. Ik heb een nieuwe afspraak voor over 2 weken gekregen. Ze heeft mij gezegd dat ik heel goed weet wat ik mankeer en dat ik recht op vraagstelling heb. Ik laat mij toch geen ziektebeeld aanpraten waar ik geen last van heb. Ik wil geen behandelingen waar ik het nut niet van aan zie of waar ze het nut van niet kunnen verklaren. Ik accepteer dat ik suiker heb maar niet dat ik geen behandeling daarvoor krijg. Ik heb gezegd dat het mij angst maakt dat ik het niet in greep bekom en ik angst heb om op vakantie naar Slovenie te gaan. Er is geen verklaring waarom ik steeds zo ziek wordt. Vanmiddag kwam er een zaalarts en nou ja ik heb geen problemen, geen pijn maar wel een vraag. Hoe nu verder met de suiker nou gewoon afwachten. Want de lange termijn gemiddelde is goed en pas als die niet meer goed is doen ze er iets aan. Ik kwam op zaal terug en daar ligt een oudere dame Eveline die op Reha was gestuurd en daar bleek dat er van alles niet goed was na een knieoperatie. Ook ligt er een meisje van 24 uit Roemenie die hier werkt bij een familie. Nu is dat meisje zonder familie of vrienden hier . Ze is bij de tandarts omgekiept. Nou hadden Eveline en ik al door dat er iets niet in orde was met haar hart maar zij begreep het allemaal niet. Dan in enen komt er een arts en die zegt haar dan zonder psychologische hulp of wat dan ook dat haar hart niet goed is. Ze was zo overstuur en begreep het opnieuw allemaal niet. We hadden al gevraagd of er geen tolk of zo kon komen . Ze had ook te horen gekregen dat ze naar Linz werd gebracht naar de hartafdeling. Ze wist niet waar LInz was . We hebben met haar gesproken en ze kan alleen maar aan haar werk denken. (ze komen niet op bezoek of zo) Dat ze 2 weken werkt dan terug gaat naar Roemenie en dan na 2 weken weer 2 weken werken. Het geld draagt ze thuis af. We hadden het gevoel dat het werk een soort uitbuiting is.
Ze maakte zich zorgen om de kosten en hoe ze in Linz komt en wij het haar uitgelegd dat ze met het RK gaat en ook terug komt. Ze kon alleen maar huilen en huilen.
Ze wilde eigenlijk een paar dagen het ziekenhuis uit maar wij haar uitgelegd dat ze dan alles zelf moet doen en ze alles moet betalen. Ik was al bij de verpleging gaan vragen of er niemand is die haar kan begeleiden of met haar kan praten of een instantie , kerkelijke instantie. Maar nee dat is er niet. Er kwam een arts en nogmaals verteld dat ze het allemaal niet snapt. Ik vind het nog steeds abnormaal dat het zo werd gezegd. Niks geen psycholoog niet die sturen ze naar mij. Maar het is ook geen taak voor de andere patienten afgezien Evelien en ik gaan beide vrijdag weg. Wij waren in de kapel beneden gaan kijken of daar iemand was en we kwamen door toeval een pastoraal medewerkster van de evangelische kerk tegen die eigenlijk voor een andere patient kwam . Die zei dat ze het ging doen. Eveline zei laten we koffie gaan drinken en dat zijn we dus gaan doen. Zij kocht een grote beer en ik iets met een lieveheersbeestje als geluksbrenger voor haar meegenomen. Toen zag ik Jan aankomen en die kwam er ook nog even bij zitten. De rest van de dag ligt het meisje Bianca met de beer en het lieveheersbeestje tegen haar borst in bed en ze kan niet begrijpen dat er mensen zijn die dit voor haar doen. Het besef hoe goed onze eigen kinderen het hebben komt weer boven en de achterliggende vraag of ze weten hoe goed ze het hebben of ze dat beseffen.
We worden steeds internationaler op de zaal. We hebben nu een toerist uit Bohemen erbij gekregen. Ze spreekt best goed Duits al vindt ze zelf van niet. Ze is gevallen en had een grote hoofdwond. In het ziekenhuis bleek dat ze een zeer hoge bloeddruk had. Ze wil eigenlijk naar haar hotel terug want ze is hier met een reisgezelschap. Maar ze krijgt er elke keer na meting tijd bij , ze is al 89 jaar.
Er kwam net een arts bij Bianca en die had een assistente bij zich. Hij nam een stoel en zei tegen zin aio neem ook een stoel. Hij begon uitgebreid met Bianca te praten over wat er is gebeurd, wat het inhoud en wat er gaat gebeuren. Al snel had hij in de gaten dat ze veel dingen niet begreep. Nu hebben ze een vriendin gebeld die goed Duits spreekt en zo alles verklaard. Dus het kan wel. Ik denk dat de pastoraal werkster ergens is gaan praten. Ook de assistente werd geprezen door de arts omdat zij een aantal zaken zeer snel door had en dingen beter had geimpreteerd dan hij zelf. Dat vond ik erg netjes van hem.
In ieder geval begrijpt ze nu alles en morgenochtend komt de cardioloog en die kan de zelfde persoon bellen. Dus onze goede daad is goed afgelopen.
De Boheemse dame was na onderzoek toch weer op zaal gebracht maar mocht om kwart over 9 toch naar haar hotel. De verpleegster had het hotel gebeld om te vragen of iemand haar kon afhalen. en de receptionist zei gewoon nee. De bestuurder van het busje rijdt niet meer en hij heeft ook niemand anders. Iedereen was perplex we zijn wat meer vriendelijkheid gewend. Ze willen wel aan je verdienen.
Onze smile
can start a
friendship.
One word
can end a
fight
One look
can save a
relationship
One person
can change
your life
desto kleiner werden
die Wunschzettel.....denn
die Dinge die wir uns
wirklich wünschen, kann
man nicht kaufen!
Een redelijke nacht gehad, na een stijging van mijn suiker daalde het weer en sinds vannacht weer normaal. Maar wat is normaal als je niet in het normale dagelijkse leven bent.
Vanmorgen was ik woest , de verpleging melde mij dat ze het naar de HNO arts gaan niet als urgent beschouwen ik niet met het RK mag gaan. Of ik moet het zelf betalen. Dus ik heb hen mede gedeeld dat ze alles kunnen afzeggen want het was niet mijn idee om naar de HNO arts te gaan. Het is iets wat ze 2 weken geleden in het ziekenhuis al wilden. Maar omdat de HNO arts die aan het ziekenhuis verbonden is met vakantie is kan het niet in het ziekenhuis maar moet ik naar Liezen. Dan werd mij gezegd dat ik geen drama moest maken maar het tijdens de visite met de arts moest overleggen. Het is hier een afdeling met stompzinnige verpleging die niet kan meedenken en die niet vriendelijk zijn. De dietiste kwam vanmorgen en tegelijkertijd de artsvisite. De arts zei dat het toch allemaal met mijn schoondochter gereegeld was en ik gewoon met het RK heen en weer. Maar waar haalt de verpleging dan deze onzin vandaan? Ben ik te lastig omdat bij mij niet alles ja en amen is? Allemaal zeer verwarrend voor mij. En het draagt er niet toe bij dat ik mij beter voel. De diestiste heeft gelijk gezorgd dat ik voor morgen vanavond extra eten krijg en die kan meenemen morgen. Daarna bespreking en ik hoop dat ik vrijdag naar huis kan gaan. Ze doen niets aan het feit dat mijn suiker heen en weer zwankt en ik daar geen vat op heb met wat ik wel en niet eet. Ga thuis wel door met meten maar wat doe ik er verder mee? Behalve naar de dietiste en de diabetiker spreekuur 4x per jaar. Het was net toch weer omhoog gegaan en dat is dus voor het eten. Ze hebben mij een darm maag spiegeling voorgestel maar wat moet ik daarmee hebben ze 2 jaar geleden ook gedaan. Ik heb nu best angst om alleen te zijn, dat ik weer omkiep,. Nu ging het beide keren goed maar het kan ook anders uitpakken. Ik eet hier nu keurig alles afgepast en verdeeld over de dag. Dan wordt het je allemaal uitgelegd, ook al weet je het allemaal al. Dan met voorbeelden een hand vol fruit n
bv een banaan die in je handen past je hebt geluk met grote handen en ik dacht als ik de banaan breek past hij ook in mijn hand. Ja flauw maar dat wordt je hier wel. Dan moet ik thuis volkoren producten gebruiken en hier krijg ik bollen witte rijst. Met veel gebonden paprikasaus, een minibakje salade, en 2 halve schijfjes tomaat. O ja er was ook nog een minireepje komkommer te herkennen.Dan 2 Marillen als toetje. en een bremzoute soep. Dat is dus een zeer gezonde maaltijd. Bij mij zou het minstens volkorenrijst zijn en een flinke bak gemengede salade. Ik gebruik zelf nergens suiker in en zoetstog
ffen vind ik vies. Dan staat op de lijst die ik kreeg geen roomboter en magere margarine en wat krijg ik hier? roomboter. En dan vooral de mensen in wrijven dat ze het verkeerd doen. Vooral benadrukken goede nachtrust, gezond eten en beweging dat zijn nou juist die dingen die je in het ziekenhuis niet hebt. Ik hoor al vele jaren dat ik alles verkeerd doe anders kom ik niet aan, is mijn suiker niet te hoog en is mijn triglyceride niet te hoog. Mijn huisarts had al gezegd het is onzin om medicijnen te nemen want ik reageer er toch niet op. Het werd zelfs onder begeleiding hoger maar daar willen ze het niet over hebben. Ik had vandaag extreem rugpijn van het matras. Kan ik een infuus krijgen met pijnstilling. Nou nee liever niet . Ik ben op dit moment behoorlijk gefrustreerd ende tranen zitten hoger dan mij lief is. Ik mis mijn vertrouwde omgeving , mijn zekerheden en ik weet niet wat het mij allemaal brengt. In de middag kwam er een psychologe aan mijn bed , ze was gevraagd door de afdeling om met mij te praten omdat ik mijn ziekte niet accepteer. Nou geloof ik toch echt dat ik verdomd goed weet wat mij mankeerd maar dat ik wel vragen stel met hoe ze hier met mij omgaan. Het ontaarde in dat ik al mijn gal heb uitgespuwd en ze mij ontdaan aan keek en zei ik begrijp je. Ik heb een nieuwe afspraak voor over 2 weken gekregen. Ze heeft mij gezegd dat ik heel goed weet wat ik mankeer en dat ik recht op vraagstelling heb. Ik laat mij toch geen ziektebeeld aanpraten waar ik geen last van heb. Ik wil geen behandelingen waar ik het nut niet van aan zie of waar ze het nut van niet kunnen verklaren. Ik accepteer dat ik suiker heb maar niet dat ik geen behandeling daarvoor krijg. Ik heb gezegd dat het mij angst maakt dat ik het niet in greep bekom en ik angst heb om op vakantie naar Slovenie te gaan. Er is geen verklaring waarom ik steeds zo ziek wordt. Vanmiddag kwam er een zaalarts en nou ja ik heb geen problemen, geen pijn maar wel een vraag. Hoe nu verder met de suiker nou gewoon afwachten. Want de lange termijn gemiddelde is goed en pas als die niet meer goed is doen ze er iets aan. Ik kwam op zaal terug en daar ligt een oudere dame Eveline die op Reha was gestuurd en daar bleek dat er van alles niet goed was na een knieoperatie. Ook ligt er een meisje van 24 uit Roemenie die hier werkt bij een familie. Nu is dat meisje zonder familie of vrienden hier . Ze is bij de tandarts omgekiept. Nou hadden Eveline en ik al door dat er iets niet in orde was met haar hart maar zij begreep het allemaal niet. Dan in enen komt er een arts en die zegt haar dan zonder psychologische hulp of wat dan ook dat haar hart niet goed is. Ze was zo overstuur en begreep het opnieuw allemaal niet. We hadden al gevraagd of er geen tolk of zo kon komen . Ze had ook te horen gekregen dat ze naar Linz werd gebracht naar de hartafdeling. Ze wist niet waar LInz was . We hebben met haar gesproken en ze kan alleen maar aan haar werk denken. (ze komen niet op bezoek of zo) Dat ze 2 weken werkt dan terug gaat naar Roemenie en dan na 2 weken weer 2 weken werken. Het geld draagt ze thuis af. We hadden het gevoel dat het werk een soort uitbuiting is.
Ze maakte zich zorgen om de kosten en hoe ze in Linz komt en wij het haar uitgelegd dat ze met het RK gaat en ook terug komt. Ze kon alleen maar huilen en huilen.
Ze wilde eigenlijk een paar dagen het ziekenhuis uit maar wij haar uitgelegd dat ze dan alles zelf moet doen en ze alles moet betalen. Ik was al bij de verpleging gaan vragen of er niemand is die haar kan begeleiden of met haar kan praten of een instantie , kerkelijke instantie. Maar nee dat is er niet. Er kwam een arts en nogmaals verteld dat ze het allemaal niet snapt. Ik vind het nog steeds abnormaal dat het zo werd gezegd. Niks geen psycholoog niet die sturen ze naar mij. Maar het is ook geen taak voor de andere patienten afgezien Evelien en ik gaan beide vrijdag weg. Wij waren in de kapel beneden gaan kijken of daar iemand was en we kwamen door toeval een pastoraal medewerkster van de evangelische kerk tegen die eigenlijk voor een andere patient kwam . Die zei dat ze het ging doen. Eveline zei laten we koffie gaan drinken en dat zijn we dus gaan doen. Zij kocht een grote beer en ik iets met een lieveheersbeestje als geluksbrenger voor haar meegenomen. Toen zag ik Jan aankomen en die kwam er ook nog even bij zitten. De rest van de dag ligt het meisje Bianca met de beer en het lieveheersbeestje tegen haar borst in bed en ze kan niet begrijpen dat er mensen zijn die dit voor haar doen. Het besef hoe goed onze eigen kinderen het hebben komt weer boven en de achterliggende vraag of ze weten hoe goed ze het hebben of ze dat beseffen.
We worden steeds internationaler op de zaal. We hebben nu een toerist uit Bohemen erbij gekregen. Ze spreekt best goed Duits al vindt ze zelf van niet. Ze is gevallen en had een grote hoofdwond. In het ziekenhuis bleek dat ze een zeer hoge bloeddruk had. Ze wil eigenlijk naar haar hotel terug want ze is hier met een reisgezelschap. Maar ze krijgt er elke keer na meting tijd bij , ze is al 89 jaar.
Er kwam net een arts bij Bianca en die had een assistente bij zich. Hij nam een stoel en zei tegen zin aio neem ook een stoel. Hij begon uitgebreid met Bianca te praten over wat er is gebeurd, wat het inhoud en wat er gaat gebeuren. Al snel had hij in de gaten dat ze veel dingen niet begreep. Nu hebben ze een vriendin gebeld die goed Duits spreekt en zo alles verklaard. Dus het kan wel. Ik denk dat de pastoraal werkster ergens is gaan praten. Ook de assistente werd geprezen door de arts omdat zij een aantal zaken zeer snel door had en dingen beter had geimpreteerd dan hij zelf. Dat vond ik erg netjes van hem.
In ieder geval begrijpt ze nu alles en morgenochtend komt de cardioloog en die kan de zelfde persoon bellen. Dus onze goede daad is goed afgelopen.
De Boheemse dame was na onderzoek toch weer op zaal gebracht maar mocht om kwart over 9 toch naar haar hotel. De verpleegster had het hotel gebeld om te vragen of iemand haar kon afhalen. en de receptionist zei gewoon nee. De bestuurder van het busje rijdt niet meer en hij heeft ook niemand anders. Iedereen was perplex we zijn wat meer vriendelijkheid gewend. Ze willen wel aan je verdienen.
Onze smile
can start a
friendship.
One word
can end a
fight
One look
can save a
relationship
One person
can change
your life
Geschreven door Molenaar.ruesink
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
