Gelukkig zijn , dat zijn geen grote dingen maar de kleine momenten die je de rest van je leven in je hart en ziel meedraagt.
Oostenrijk, Gröbming
Donnerstag 13.November
Grauw mistig en regen en sneeuw vanaf een 1500 meter. Maar vanaf morgen komt de Föhn weer terug dus wordt het weer warm.
Voel me vandaag veel beter dan de afgelopen dagen en hoop het overwonnen te hebben.
Krijg ik dus uitgerekend een afspraak in Salzburg gelijk met mijn tandarts afspraak. Dus de tandarts maar gebeld en ik mag een dag later komen. Omdat ik een ct scan nodig heb dus ook maar een afspraak in Liezen gemaakt en het past allemaal net. Dat wordt dus weer een druk weekje, 24. naar Liezen, de 27. naar Salzburg en de 28. naar de tandarts in Schladming. Dat kan je je in Nederland niet voorstellen om zo veel kilometers te moeten rijden voor arts bezoekjes.
Eind van de morgen kwamen Theresa en Ingrid even dag zeggen want ze gingen naar Oberwölz naar Oma Kathi.
Jan was even naar het gemeentehuis om zijn in leven verklaring te laten afstempelen en gelijk een nieuwe Wohnsitz verklaring mee te nemen want die hadden we nog niet gekregen. Kwam hij terug zegt hij die Wohnsitz heb ik niet meegenomen want ik moest 16,50 per stuk betalen. Begrijp er niets van want in alle plaatsen waar we gewoond hebben kregen we die zo mee.
Middageten saampjes en toen kwam de postbode en hiep hiep mijn pakje van Ria en Ton met de kerststal figuurtjes uit Nederland. Er is een kerstmarkt bij het dieren asiel en ik zag leuke kerststalbeeldjes nou heb ik er wel maar niet zo veel dieren en al helemaal geen kameel en schapen. Moest wel lachen want het zijn veel beeldjes maar geen kindje Jezus. Nou heb ik die niet nodig maar het is wel grappig.
En mijn allereerste kerstkaart want Ria en Ton willen niet de laatste zijn. Hij hangt al aan de huiskamerdeur en kan er dus lang van genieten. Dat bracht mij op het feit dat ik dit jaar helemaal geen kerstkaart in gedachten had en ben er maar eentje gaan maken met fotomateriaal die ik van het afgelopen jaar heb. Ik hoop altijd maar dat ik er geen spelfouten in heb zitten want grammatica zit er niet echt goed in .Best gelukt vind ik en we moeten het er maar mee doen. Ze zijn naar de drukker. Ik vind het veel leuker om post te krijgen dan een internet kaartje. Het voelt persoonlijker en ik kan ze ophangen.
Het doet me gelijk terug kijken over het afgelopen jaar en moet eerlijk zeggen dat ik daar geen klagen over heb. We hadden een fijn feest met kinderen en kleinkinderen 25 jaar samen en 15 jaar getrouwd. De wens dat Ingrid en Jannick een huis zouden vinden is dubbel en dwars gelukt en wij mogen erbij zijn. Bezoekje in Nederland toen Mandy en Derk (dochter van mijn jongste zus) trouwden en ik dus een groot deel van mijn familie weer ontmoet heb. Het lukt niet vaak om zo veel mensen in een keer te zien.
Eindelijk weer eens mijn zoon Malcolm gezien en gesproken want hij was niet op ons feest maar nu ondertussen wel in Nederland. Dus op familie gebied heel veel fijns beleefd.
Ook zo leuk dat alle kleinkinderen een keer samen waren en ook op de foto met elkaar.
Gelukkig zijn , dat zijn geen grote dingen maar de kleine momenten die je de rest van je leven in je hart en ziel meedraagt.
Jan was ondertussen in het trappenhuis de fotos aan het ophangen van de kinderen en kleinkinderen.
Inclusief jaja een trouwfoto van Angela en Bert. Waar je lang op moet wachten ….....-
Jan heeft het echt prachtig opgehangen , helemaal uitgemeten met de treden van de trap . Een echte stamboom zo. Gelukkig hebben we een groot trappenhuis!! Er is zelfs nog ruimte voor uitbreiding!!
Jan is weer naar zijn werk en ik ga maar eens kijken wat we zo gaan eten.
Grauw mistig en regen en sneeuw vanaf een 1500 meter. Maar vanaf morgen komt de Föhn weer terug dus wordt het weer warm.
Voel me vandaag veel beter dan de afgelopen dagen en hoop het overwonnen te hebben.
Krijg ik dus uitgerekend een afspraak in Salzburg gelijk met mijn tandarts afspraak. Dus de tandarts maar gebeld en ik mag een dag later komen. Omdat ik een ct scan nodig heb dus ook maar een afspraak in Liezen gemaakt en het past allemaal net. Dat wordt dus weer een druk weekje, 24. naar Liezen, de 27. naar Salzburg en de 28. naar de tandarts in Schladming. Dat kan je je in Nederland niet voorstellen om zo veel kilometers te moeten rijden voor arts bezoekjes.
Eind van de morgen kwamen Theresa en Ingrid even dag zeggen want ze gingen naar Oberwölz naar Oma Kathi.
Jan was even naar het gemeentehuis om zijn in leven verklaring te laten afstempelen en gelijk een nieuwe Wohnsitz verklaring mee te nemen want die hadden we nog niet gekregen. Kwam hij terug zegt hij die Wohnsitz heb ik niet meegenomen want ik moest 16,50 per stuk betalen. Begrijp er niets van want in alle plaatsen waar we gewoond hebben kregen we die zo mee.
Middageten saampjes en toen kwam de postbode en hiep hiep mijn pakje van Ria en Ton met de kerststal figuurtjes uit Nederland. Er is een kerstmarkt bij het dieren asiel en ik zag leuke kerststalbeeldjes nou heb ik er wel maar niet zo veel dieren en al helemaal geen kameel en schapen. Moest wel lachen want het zijn veel beeldjes maar geen kindje Jezus. Nou heb ik die niet nodig maar het is wel grappig.
En mijn allereerste kerstkaart want Ria en Ton willen niet de laatste zijn. Hij hangt al aan de huiskamerdeur en kan er dus lang van genieten. Dat bracht mij op het feit dat ik dit jaar helemaal geen kerstkaart in gedachten had en ben er maar eentje gaan maken met fotomateriaal die ik van het afgelopen jaar heb. Ik hoop altijd maar dat ik er geen spelfouten in heb zitten want grammatica zit er niet echt goed in .Best gelukt vind ik en we moeten het er maar mee doen. Ze zijn naar de drukker. Ik vind het veel leuker om post te krijgen dan een internet kaartje. Het voelt persoonlijker en ik kan ze ophangen.
Het doet me gelijk terug kijken over het afgelopen jaar en moet eerlijk zeggen dat ik daar geen klagen over heb. We hadden een fijn feest met kinderen en kleinkinderen 25 jaar samen en 15 jaar getrouwd. De wens dat Ingrid en Jannick een huis zouden vinden is dubbel en dwars gelukt en wij mogen erbij zijn. Bezoekje in Nederland toen Mandy en Derk (dochter van mijn jongste zus) trouwden en ik dus een groot deel van mijn familie weer ontmoet heb. Het lukt niet vaak om zo veel mensen in een keer te zien.
Eindelijk weer eens mijn zoon Malcolm gezien en gesproken want hij was niet op ons feest maar nu ondertussen wel in Nederland. Dus op familie gebied heel veel fijns beleefd.
Ook zo leuk dat alle kleinkinderen een keer samen waren en ook op de foto met elkaar.
Gelukkig zijn , dat zijn geen grote dingen maar de kleine momenten die je de rest van je leven in je hart en ziel meedraagt.
Jan was ondertussen in het trappenhuis de fotos aan het ophangen van de kinderen en kleinkinderen.
Inclusief jaja een trouwfoto van Angela en Bert. Waar je lang op moet wachten ….....-
Jan heeft het echt prachtig opgehangen , helemaal uitgemeten met de treden van de trap . Een echte stamboom zo. Gelukkig hebben we een groot trappenhuis!! Er is zelfs nog ruimte voor uitbreiding!!
Jan is weer naar zijn werk en ik ga maar eens kijken wat we zo gaan eten.
Geschreven door Molenaar.ruesink
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
