Het gaat Jan slechter dan gedacht
Oostenrijk, Steiermark
Freitag 19.Jänner
Vanmorgen opnieuw wakker voor de wekker en ik voelde de armpjes van Theresa en dan komen de lipjes en de cruciale vraag Oma?
Ze mocht wat tv kijken en ik ging het ontbijt maken dan aankleden . Jannick had gebeld dat hij naar huis kwam en wilde weten hoe laat het boven zou zijn. Hij kon met de vrachtwagen gewoon niet meer boven komen en had op de Reiteralm de helft van de weg weer terug maar achteruit rijdens moeten doen. Gisteren ging het ook niet dus als het vandaag beter wordt moet hij nog een keer proberen.
Het sneeuwde nog steeds behoorlijk maar beneden valt de wind mee.
Jannick ons bij de Skischool afgezet want omdat het vandaag wedstrijddag was gaan er veel ouders mee en dan lukt het niet om voor de deur in te stappen. Hij reed met sneeuwkettingen zelf naar boven. Er is ongelooflijk veel sneeuw gevallen en de weg naar boven geweldig mooi maar de bus moest 1x stoppen voor de sneeuwschuiver en kon toen met kettingen moeizaam wegkomen. Boven stapen we normaal uit de bus en open dan het skiweitje op nu moest je tegen 1 ½ m hoog klimmen. Heel veel losse sneeuw dus was even moeizaam doorlopen. De wind was heftig maar de Rennen gingen toch door. Jannick en ik eerst de hut in tot ze gingen beginnen en juist toen was het zo koud en zo ´n harde wind . Theresa had startnummer 39 dus we moesten wat langer wachten maar daar kwam ze dan snel was ze. De meeste kinderen miste het een na aatste poortje en Theresa ook bijna maar ze maakte een manouvre op 1 been en ging door de poortjes en door de finisch. Hardstikke goed. Wel tijd verloren door de manouvre maar juist dat ze bleef staan en op 1 been ging vind ik geweldig. In de hut was de uitrijking en ze had de 4e plaats waar ze best trots op kan zijn als een van de kleinsten op de echte wedstrijdpiste. De andere groepen gingen op de kinderpiste. En ik denk als ze alle kinderen hadden gedisqualificeerd die de poortjes misten waren er niet veel overgebleven en had ze ook een beter plaats gehad . Was ze zonder het goeie poortje gegaan had ze een veel snellere tijd gehad. Ze was zelf enigszins teleurgesteld. Maar door haar 1 been actie had ze wel het publiek mee. Wij noemen haar altijd gekscherend Theresa Hirscher. (voor wie niet weet wie dat is de beste skier ooit half Oostenrijker en half Nederlander en momenteel onverslaanbaar.) Theresa skied nu al beter dan Jannick op deze leeftijd deed.
Dan zouden we met Jannick meerijden maar Theresa wilde met de bus dus hop de bus in. Thuisgekomen bleek dat Jannick met mijn seizoenkaart niet door de bomen kwam van de Stoderzinken, ik zei hem dat de schranken kapot waren en dat er een meneer was die ze geopend had. Maar ze zouden het weer doen. Maar niet met mijn kaart dus is Ingrid de kaart van Theresa gaan brengen en die deed het wel. Was hij doorgereden omdat hij moest gaan werken maar hij had het autostoeltje van Theresa in de auto en ze dachten kan Ingrid die uit onze auto paken. Maar ja ik heb geen autosleutels en Ingrid zegt hij heeft toch reserve sleutels? Ja maar ik weet niet waar , ik heb hem vaak genoeg gevraagd geef me de reservesleutels dan kan ik erin als het koud is en hoef ik niet buiten te wachten tot hij eraan komt. Maar Jan is Jan van mij is van mij hoewel de auto nog altijd voor de helft van mij is. Ingrid heeft het station gebeld waar Jan ligt en gevraagd of ze met Jan kunnen spreken want hij neemt geen telefoon aan. Hij kan geen antwoord geven op de vraag autosleutels dus helaas pindakaas moest Jannick terug om het autostoeltje van hen te brengen en dan alsnog terug naar zijn werk. Nee het zal even meezitten. Ingrid moet straks met de kinderen naar Schladming omdat Theresa karate les heeft en ik rij mee want ik heb dringend boodschappen nodig. Ik ben door alle emotie en dingen vandaag weer helemaal afgemat en heb heel erg hoofdpijn en rugpijn. Geloof me of niet maar op het moment dat de kinderen klaar waren met de wedstrijd en klaar met de uitreiking werd het boven mooi weer en zonnig en ook hier begint de zon door te komen.
Jannick belde dat het hem niet ging lukken langs het ziekenhuis te gaan want hij heeft nachtdienst op de ambulance , hij moet wel uren maken anders krijgt hij problemen met zijn praktijkuren.
Ik ging met Ingrid mee naar Schladming, eerst boodschappen gedaan en dan heeft ze me bij het ziekenhuis afgezet en ging zij met Theresa naar Karate en daarna kwam ze weer ophalen. Helaas was het mooie weer van korte duur en het sneeuwt alweer flink. Voor rondom de Dachstein en het Ennstal opnieuw veel sneeuwval opgegeven.
Dus eerst naar de receptie op de afdeling want ik wist niet waar Jan lag en ik vroeg of ze wisten of de neuroloog al geweest was. Zegt ze bent u wel berechtigd om naar de medische gegevens te vragen. Nou ja ik ben nog altijd zijn vrouw maar dat schijnt niet genoeg te zijn. Ik werd een beetje boos en uiteindelijk kon ik wel naar Jan gaan. Ik ben geschrokken van hoe het hem gaat . Niet lichamelijk maar geestelijk. Ik vroeg hem waarom neem je de telefoon niet aan? Niemand belt me. Dan waarom heb jij mij niet gebeld ? Dat had je met Jannick afgesproken. Geen antwoord. Even zijn telefoons opgezocht maar hij kan er dus niets mee. Dan gevraagd heb je vuile was? Nee want ik ben pas 1 dag hier. Welke kast heb je? Eerst wijst hij er een aan dan een ander. Dan even later vraag ik het hem nog een keer en zegt en wijst hij die allemaal. Dus op zijn kaart gekeken welk nummer hij heeft en dan de kast opgezocht en geen vuile was. Dus hem gevraagd om even naar de badkamer te gaan en een onderbroek te wisselen en shirt. Zit hij op de rand van zijn bed en ik vraag hem wat ga je doen en dan zegt hij weet ik niet. Dus hem gezegd je zou een onderbroek en een shirt pakken. Een grote stapel in de kast vlak voor zijn neus maar als je niet weet wat een onderbroek is. Dus voor hem gepakt en naar de badkamer gestuurd. Ik naar de verpleging en gevraagd of ze wel door hebben hoe slecht hij is. Nou nee ze vragen hem wel dingen en vinden hem raar en komisch. Dus ik hen gevraagd of ze wisten dat hij een autistische inslag heeft nee wisten ze niet, Waarom nemen dan de artsen een hele opname door waarin je dit soort zaken meld. Als je normaal al aan hem vraagt of hij pijn heeft krijg je geen eerlijk antwoord of vaag. Bij zijn blaas moest hij toen heel veel pijn gehad hebben volgens de artsen en hij reageerde niet andere keer heeft hij een speldenprik en de wereld stort in. En over gevoelens hoef je hem niets te vragen. Hij antwoord altijd alles goed maar het is niet goed. Hij zij me dat hij niet te eten krijgt maar dat krijgt hij wel. Dus ik vroeg hem heb je dan honger? Want met een diabetikerdieet in het ziekenhuis heeft hij zeker honger. Nee dat had hij niet.
Maar goed ik heb met de verpleging gesproken , zijn medicijnen doet hij nu niet meer zelf maar ze geven het aan hem en dan moet hij het innemen. Zijn eigen medicijnen heb ik in overleg mee naar huis genomen want die neemt hij rustig erbij.Ook zijn telefoons meegenomen. Samen met de verpleging zijn eten aangepast in de computer. Want ze zeiden ja zijn suiker is goed dus hen gezegd met dit eten moet je hem gaan wegen want de kans is groot dat hij gaat afvallen en dat mag hij niet meer. Dus meer koolhydraten en anpassen op zijn medicijnen. Gevraagd of ze willen opletten want hij drinkt niet. Daarom heb ik 2x soep op zijn etenslijst laten zetten. Zwaarder brood en een yoghurt in de avond want van 5 in de middag naar 8 in de morgen is veel te lang voor hem. Een heel gesprek gehad en ze vragen mij nu als ze iets willen weten.
Hij heeft heel veel onderzoeken gehad en hij had aangegeven dat hij niet kan zien dus hadden ze een ogenarts laten komen om te kijken of er iets met zijn ogen is . Ik zei hen hij gaat 2x per jaar en zijn nieuwe brillen moet ik nog afhalen en hij had de gelijke sterkte dus het komt door zijn infarcten .De neuroloog heel even gesproken en maandag gaan we weer praten. Jan heeft al 2 Slagaanvallen gehad op 2 verschillende plaatsen en hersenhelften. Daar hebben zich ook oedemen gevormd die druk uitoefenen. De oedemen gaan weg maar wat de schade door de embolien is kan nog niet gezegd worden maar de prognose is niet goed. Hij komt in ieder geval niet thuis na het ziekenhuis maar gaat naar een revalidatie en daarna is de vraag of hij nog thuis kan wonen of verpleeghuis wordt.
Vanavond met alle drie de kinderen in Nederland gebeld . Ze hebben ook veel om over na te denken maar om sommige dingen kan je niet heen en moet van te voren de zaken geregeld zijn.
Vanmorgen opnieuw wakker voor de wekker en ik voelde de armpjes van Theresa en dan komen de lipjes en de cruciale vraag Oma?
Ze mocht wat tv kijken en ik ging het ontbijt maken dan aankleden . Jannick had gebeld dat hij naar huis kwam en wilde weten hoe laat het boven zou zijn. Hij kon met de vrachtwagen gewoon niet meer boven komen en had op de Reiteralm de helft van de weg weer terug maar achteruit rijdens moeten doen. Gisteren ging het ook niet dus als het vandaag beter wordt moet hij nog een keer proberen.
Het sneeuwde nog steeds behoorlijk maar beneden valt de wind mee.
Jannick ons bij de Skischool afgezet want omdat het vandaag wedstrijddag was gaan er veel ouders mee en dan lukt het niet om voor de deur in te stappen. Hij reed met sneeuwkettingen zelf naar boven. Er is ongelooflijk veel sneeuw gevallen en de weg naar boven geweldig mooi maar de bus moest 1x stoppen voor de sneeuwschuiver en kon toen met kettingen moeizaam wegkomen. Boven stapen we normaal uit de bus en open dan het skiweitje op nu moest je tegen 1 ½ m hoog klimmen. Heel veel losse sneeuw dus was even moeizaam doorlopen. De wind was heftig maar de Rennen gingen toch door. Jannick en ik eerst de hut in tot ze gingen beginnen en juist toen was het zo koud en zo ´n harde wind . Theresa had startnummer 39 dus we moesten wat langer wachten maar daar kwam ze dan snel was ze. De meeste kinderen miste het een na aatste poortje en Theresa ook bijna maar ze maakte een manouvre op 1 been en ging door de poortjes en door de finisch. Hardstikke goed. Wel tijd verloren door de manouvre maar juist dat ze bleef staan en op 1 been ging vind ik geweldig. In de hut was de uitrijking en ze had de 4e plaats waar ze best trots op kan zijn als een van de kleinsten op de echte wedstrijdpiste. De andere groepen gingen op de kinderpiste. En ik denk als ze alle kinderen hadden gedisqualificeerd die de poortjes misten waren er niet veel overgebleven en had ze ook een beter plaats gehad . Was ze zonder het goeie poortje gegaan had ze een veel snellere tijd gehad. Ze was zelf enigszins teleurgesteld. Maar door haar 1 been actie had ze wel het publiek mee. Wij noemen haar altijd gekscherend Theresa Hirscher. (voor wie niet weet wie dat is de beste skier ooit half Oostenrijker en half Nederlander en momenteel onverslaanbaar.) Theresa skied nu al beter dan Jannick op deze leeftijd deed.
Dan zouden we met Jannick meerijden maar Theresa wilde met de bus dus hop de bus in. Thuisgekomen bleek dat Jannick met mijn seizoenkaart niet door de bomen kwam van de Stoderzinken, ik zei hem dat de schranken kapot waren en dat er een meneer was die ze geopend had. Maar ze zouden het weer doen. Maar niet met mijn kaart dus is Ingrid de kaart van Theresa gaan brengen en die deed het wel. Was hij doorgereden omdat hij moest gaan werken maar hij had het autostoeltje van Theresa in de auto en ze dachten kan Ingrid die uit onze auto paken. Maar ja ik heb geen autosleutels en Ingrid zegt hij heeft toch reserve sleutels? Ja maar ik weet niet waar , ik heb hem vaak genoeg gevraagd geef me de reservesleutels dan kan ik erin als het koud is en hoef ik niet buiten te wachten tot hij eraan komt. Maar Jan is Jan van mij is van mij hoewel de auto nog altijd voor de helft van mij is. Ingrid heeft het station gebeld waar Jan ligt en gevraagd of ze met Jan kunnen spreken want hij neemt geen telefoon aan. Hij kan geen antwoord geven op de vraag autosleutels dus helaas pindakaas moest Jannick terug om het autostoeltje van hen te brengen en dan alsnog terug naar zijn werk. Nee het zal even meezitten. Ingrid moet straks met de kinderen naar Schladming omdat Theresa karate les heeft en ik rij mee want ik heb dringend boodschappen nodig. Ik ben door alle emotie en dingen vandaag weer helemaal afgemat en heb heel erg hoofdpijn en rugpijn. Geloof me of niet maar op het moment dat de kinderen klaar waren met de wedstrijd en klaar met de uitreiking werd het boven mooi weer en zonnig en ook hier begint de zon door te komen.
Jannick belde dat het hem niet ging lukken langs het ziekenhuis te gaan want hij heeft nachtdienst op de ambulance , hij moet wel uren maken anders krijgt hij problemen met zijn praktijkuren.
Ik ging met Ingrid mee naar Schladming, eerst boodschappen gedaan en dan heeft ze me bij het ziekenhuis afgezet en ging zij met Theresa naar Karate en daarna kwam ze weer ophalen. Helaas was het mooie weer van korte duur en het sneeuwt alweer flink. Voor rondom de Dachstein en het Ennstal opnieuw veel sneeuwval opgegeven.
Dus eerst naar de receptie op de afdeling want ik wist niet waar Jan lag en ik vroeg of ze wisten of de neuroloog al geweest was. Zegt ze bent u wel berechtigd om naar de medische gegevens te vragen. Nou ja ik ben nog altijd zijn vrouw maar dat schijnt niet genoeg te zijn. Ik werd een beetje boos en uiteindelijk kon ik wel naar Jan gaan. Ik ben geschrokken van hoe het hem gaat . Niet lichamelijk maar geestelijk. Ik vroeg hem waarom neem je de telefoon niet aan? Niemand belt me. Dan waarom heb jij mij niet gebeld ? Dat had je met Jannick afgesproken. Geen antwoord. Even zijn telefoons opgezocht maar hij kan er dus niets mee. Dan gevraagd heb je vuile was? Nee want ik ben pas 1 dag hier. Welke kast heb je? Eerst wijst hij er een aan dan een ander. Dan even later vraag ik het hem nog een keer en zegt en wijst hij die allemaal. Dus op zijn kaart gekeken welk nummer hij heeft en dan de kast opgezocht en geen vuile was. Dus hem gevraagd om even naar de badkamer te gaan en een onderbroek te wisselen en shirt. Zit hij op de rand van zijn bed en ik vraag hem wat ga je doen en dan zegt hij weet ik niet. Dus hem gezegd je zou een onderbroek en een shirt pakken. Een grote stapel in de kast vlak voor zijn neus maar als je niet weet wat een onderbroek is. Dus voor hem gepakt en naar de badkamer gestuurd. Ik naar de verpleging en gevraagd of ze wel door hebben hoe slecht hij is. Nou nee ze vragen hem wel dingen en vinden hem raar en komisch. Dus ik hen gevraagd of ze wisten dat hij een autistische inslag heeft nee wisten ze niet, Waarom nemen dan de artsen een hele opname door waarin je dit soort zaken meld. Als je normaal al aan hem vraagt of hij pijn heeft krijg je geen eerlijk antwoord of vaag. Bij zijn blaas moest hij toen heel veel pijn gehad hebben volgens de artsen en hij reageerde niet andere keer heeft hij een speldenprik en de wereld stort in. En over gevoelens hoef je hem niets te vragen. Hij antwoord altijd alles goed maar het is niet goed. Hij zij me dat hij niet te eten krijgt maar dat krijgt hij wel. Dus ik vroeg hem heb je dan honger? Want met een diabetikerdieet in het ziekenhuis heeft hij zeker honger. Nee dat had hij niet.
Maar goed ik heb met de verpleging gesproken , zijn medicijnen doet hij nu niet meer zelf maar ze geven het aan hem en dan moet hij het innemen. Zijn eigen medicijnen heb ik in overleg mee naar huis genomen want die neemt hij rustig erbij.Ook zijn telefoons meegenomen. Samen met de verpleging zijn eten aangepast in de computer. Want ze zeiden ja zijn suiker is goed dus hen gezegd met dit eten moet je hem gaan wegen want de kans is groot dat hij gaat afvallen en dat mag hij niet meer. Dus meer koolhydraten en anpassen op zijn medicijnen. Gevraagd of ze willen opletten want hij drinkt niet. Daarom heb ik 2x soep op zijn etenslijst laten zetten. Zwaarder brood en een yoghurt in de avond want van 5 in de middag naar 8 in de morgen is veel te lang voor hem. Een heel gesprek gehad en ze vragen mij nu als ze iets willen weten.
Hij heeft heel veel onderzoeken gehad en hij had aangegeven dat hij niet kan zien dus hadden ze een ogenarts laten komen om te kijken of er iets met zijn ogen is . Ik zei hen hij gaat 2x per jaar en zijn nieuwe brillen moet ik nog afhalen en hij had de gelijke sterkte dus het komt door zijn infarcten .De neuroloog heel even gesproken en maandag gaan we weer praten. Jan heeft al 2 Slagaanvallen gehad op 2 verschillende plaatsen en hersenhelften. Daar hebben zich ook oedemen gevormd die druk uitoefenen. De oedemen gaan weg maar wat de schade door de embolien is kan nog niet gezegd worden maar de prognose is niet goed. Hij komt in ieder geval niet thuis na het ziekenhuis maar gaat naar een revalidatie en daarna is de vraag of hij nog thuis kan wonen of verpleeghuis wordt.
Vanavond met alle drie de kinderen in Nederland gebeld . Ze hebben ook veel om over na te denken maar om sommige dingen kan je niet heen en moet van te voren de zaken geregeld zijn.
Geschreven door Molenaar.ruesink
Al 2 reacties bij dit reisverslag
Hoi Nicolette begrijpen doe ik je niet helemaal maar zeg ik het zo goed: hij heeft 2 (slagaanvallen) tia's gehad of bloedingen op 2 verschillende hersenhelften of plekken in de hersens. Daardoor bloedklonters (oedeem) de embolie is een bloedstolsel die dan waarschijnlijk is losgeschoten? Heeft hij verlammingsverschijnselen aan 1 deel van zijn lichaam of alleen verward en niet op woorden kunnen komen.?
Els molenaar 2018-01-19 22:06:40
Dikke kus!!!!
Annemarieke 2018-01-21 12:20:50
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
