Jan in het ziekenhuis opgenomen

Oostenrijk, Steiermark

Vanmorgen weer vroeg op en het sneeuwde heftig , Ingrid had de skischool nog gebeld of de lessen doorgingen en ja geen probleem. Dus we stapten voor de deur op konden we later en hoefden we niet zo lang buiten te staan. Het ging goed naar boven de sneeuwschuiver zat net voor ons. Boven sneeuwde het heftig maar het was niet koud maar tegen 11 uur brak het noodweer uit en alle kinderen kwamen naar de hut met hun leraren. Theresa skied al op de Gipfel dus maakt flink vorderingen. Maar ook die had tranen van de kou op dat moment. Die kinderbekkies waren bij sommige echt blauw. We moesten wachten in de hut op de bus en met al die kinderen een gezellige boel. Dus de kinderen gingen eerst naar buiten via de beneden uitgang omdat dat sneller was naar de bus en ze niet van de helling waaiden. Dus Jan en ik door de voordeur en op het terras begon Jan heen en weer te zwaaien over het hele terras heen tot hij onderuit ging. Ik hulp gehaald in de hut en ze hbben hem binnen gebracht op een stoel gezet en hij wist niet wat er gebeurd was en wist nergens antwoord op te geven.
Gisteren had ik hem naar de huisarts gestuurd omdat ik mij zorgen maakte toen hij na verloop van tijd thuis kwam zei hij dat was mooi voor niets en ik huuu. Waar was je dan al die tijd? Was hij gaan lopen terwijl hij wist dat hij dan te laat zou zijn. Ik was woest en hij lachtte me gewoon achter mijn rug uit en hij is een zeer onaangenaam mens erg vervelend en eigenwijs en ronduit agressief. Iedereen zei dat komt omdat zijn suikerwaardes niet goed zijn maar ik wilde dat hij naar een neuroloog zou gaan .
Door het hele erge slechte weer besloten we op aanraden van de hut met de bus mee te gaan naar beneden en iemand was al naar de bus om te vragen om te wchten ook omdat er een kleintje van de Kindergarten een ongelukje gehad had en niet kon lopen. Dus een sneeuwscooter heeft eerst het meisje en daarna Jan naar de bus gebracht. Ik heb Ingrid gebeld want ik wist niet of ik hem van de bus naar huis zou krijgen ook al stopt de bus voor de deur. In overleg met Ingrid en Jannick gebeld die eerst eigenlijk hem naar de huisarts wilde laten gaan maar die zat vandaag pas om 4 uur. Ik hen gezegd ik ga zo niet verder dus toch een ambulance gebeld. Nadat die eindelijk gekomen waren moesten van Schladming komen in Gröbming geen vrij en ze hem onderzocht hadden zijn we toch met blauwlicht naar Schladming gereden. Ook omdat hij tegen Ingrid en mij had gezegd na vragen van ons geen hoofdpijn te hebben en tegen de Sanitäter dat hij wel hoofdpijn had. Ik had hem in de bus gevraagd kan je goed zien en lezen ja hoor zei hij dus ik wees naar het luik boven ons en zei zei je wat daar op staat. Nou het plaatje kon hij niet thuis brengen en wat er stond kon hij niet lezen. In het ziekenhuis ging de arts vragen stellen en heel veel kon hij niet beantwoorden en deed hij een beetje lacherig overig van moet dat en kan het niet anders. Toen bleek dat hij totaal niets wist van wat hij gisteren had gedaan. Hij gokte op werken omdat hij dat altijd doet maar wist niets van de andere activiteiten die buiten het normale patroon waren. Ze besloten na het hartfilmpje die goed was te wachten op de bloedonderzoeken en de arts wilde hem in ieder geval onder de scan. Daarna was het heel lang wachten maar Jannick was ondertussen uit zijn werk gekomen wat ik wel fijn vond. Dan eindelijk kwam de arts en zei dat ze op de scan hadden gezien dat er wel wat in zijn hersenen gebeurd is, waarschijnlijk een onderverzorging door een embolie of een vernauwde ader of wat dan ook. Dus hij is opgenomen en voorlopig 24 uurs bewaking en ze zijn begonnen met bloedverdunners en dus verder afwachten. Ik denk dat zowel Jannick als Ingrid dit niet verwacht hadden. Voor mij kwam het helaas niet als verrassing. De afgelopen dagen waren niet makkelijk voor mij en ik neem nu even tijd voor mezelf omdat ik het nu zelf ook allemaal niet meer trek. Jan is goed verzorgd, Jannick onderhoudt de contacten met het ziekenhuis en gaat na zijn werk bij Jan langs . Geloof me dit is niet iets wat zo maar uit de lucht komt vallen.
Theresa slaapt vanavond bij mij dus ik ben niet alleen. Morgen ga ik weer met haar de Stoderzinken op . Moet nog wel haar stokken zien op te snoren want die zijn ergens achter gebleven waarschijnlijk in de skibus. Nu een beetje tv hangen en dan vroeg mijn bed in. Heb het koud en ben moe.

Geschreven door

Al 3 reacties bij dit reisverslag

Zo dat is schrikken. Toen ik het zat te lezen zag ik de reactie van Jan helemaal voor me. Rust lekker uit, niets is vermoeiender dan een man te hebben die zo eigenwijs is, ik had er ook zo een. Als je bij Jan op bezoek gaat doe Jan de groetjes en wens hem beterschap. En voor jou warme knuffels groetjes

Liduina 2018-01-17 21:56:23

Hoop dat ze Jan in het ziekenhuis goed kunnen helpen, en dat de bloedverdunners zullen aanslaan,begrijp dat alles goed schrikken voor jullie is, en was zijn suikergehalte wel goed dan? In gedachte zijn we bij jullie, hij wordt nu goed onderzocht Nicolette, en is in veilige handen daar, rust nu zelf ook maar eens wat uit en kom weer even tot jezelf, doe Jan de hartelijke beterschap en groetjes van ons allemaal, en jullie 5 thuis ook heel veel sterkte, XXX

Christina 2018-01-18 05:27:58

Nicolette, Heel veel sterkte voor Jan EN jou!!! Hoop dat ze snel kunnen opsporen wat het precies is geweest. Doe even een stapje terug en neem je rust! Dikke kus!

Annemarieke 2018-01-18 08:37:06
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.