3e deel Marathonmagazin
Oostenrijk, Kleinsölk
Ja lezen, lezen, lezen en hopelijk net zo veel zin krijgen als ik.Ze geven nog steeds geen winter bij ons op dus moet ik het nog steeds doen met goede zin.
Ik ga zo aan mijn 1 na laatste studiedag voor mijn taxifährer beginnen. Daar is het wel goed voor dat er nog geen sneeuw is want nu kan ik al mijn aandacht daar nog op richten. Ik kan als ik mijn diploma heb in ieder geval het hele jaar door naast studie en sport wat bij verdienen. Want ik moet tenslotte ook leven. En onafhankelijk van de weersomstandigheden.
Nancy Caviët en de Sumavsky
Je hebt ook meegedaan aan de Sumavski. Waarom heb je die marathon uitgekozen?
Dat was wel heel bijzonder. Ik had bij de loterij van de Euroloppet een gratis
startbewijs gewonnen. Deze race was de op één na laatste van mijn seizoen.
Dus ik had al wat “Volksläufe” achter de rug.
Hoe ging de marathon?
Ik vond hem vrij pittig. Ik had voor de korte afstand gekozen, maar die hadden
ze vanwege sneeuwgebrek verlengd en het parcours was iets zwaarder. De lange afstand was verkort.
Was je tevreden over je prestatie?
Ja, ik was tevreden over mijn prestatie. Ik was ruim binnen de tijdslimiet. Het
was een skating race. Het was beslist niet koud. Dus gemakkelijk waxen.
De organisatie is goed, maar er zijn niet genoeg drinkposten. Ik had beter zelf
nog wat drinken mee kunnen nemen. Op een goed moment leek het of ik door
de woestijn aan het sporten was. Zo’n dorst had ik. Op de drinkpost die er was
(je kwam er twee keer langs) was ruim voldoende te drinken en wat te eten.
Het is een pittige marathon. Er zat een pittige afdaling in en een klim die lang
en steil was. De elite kon de klim zeker skaten, maar ik moest hem visgraten
Reis en verblijf
Ik kwam vanuit Canada. Dus ik had het vliegtuig naar München en vandaar met
de trein. De treinreis is een echte “onthaast” reis. Het schiet niet op. Het beste
is om met de auto te gaan. Het is met de auto niet ver van München, maar met
de trein doe je er minstens 8 uur over.
Onderdak vinden (voor één persoon) is lastig. Via internet had ik wat hotels gevonden en de enige mogelijkheid was ze gewoon opbellen. E-mail werd niet altijd beantwoord. Een voordeel zal zijn als je hun taal spreekt. Sommige hotels
haakten meteen af op het Engels; op het Duits of op de éénpersoonskamer.
Uiteindelijk verwees een hotel mij naar een heel nieuw pension. Dat nieuwe
pension heb ik gebeld en er was plaats voor mij. Ik bleek de enige buitenlander
te zijn in Penzion Kilian heeft uitzicht op het start- en finishgebied. Prim
Vond jij het een leuke marathon? Zou je deze marathon willen aanbevelen? Zo
ja, waarom?
Ja het is een leuke marathon. Ik zal hem zeker aanbevelen. Het is in Tsjechië
ook niet duur.
Nancy Caviët en de Canadian Birkebeiner
Je hebt afgelopen winter meegedaan aan de Canadian
Birkebeiner marathon. Waarom heb je die marathon uitgekozen?
Van een Amerikaans reisgezelschap, dat ik in Frankrijk
had ontmoet, heb ik gehoord dat als je de American Birkebeiner, De Noorwegian Birkebeiner en de Canadian Birkebeiner de langste afstand hebt gedaan, je in aanmerking komt voor een speciale beloning. De Haakon Haakonson Award. Je
naam word dan ook vermeld op de website van de Canadian Birkebeiner.
Die speciale beloning wilde ik wel hebben, ik wilde wel eens een ander avontuur en deze race laat zich goed combineren met de Gatineau race
Hoe ging de marathon?
Ik vond hem prachtig. Het heeft een golvend verloop. Geen enge afdalingen,
maar wel afwisselend. Iedere kilometer wordt met een bord aangegeven. Wat
een prachtige natuur
Was je tevreden over je prestatie? Hoe voelde je je na afloop?
Ja, ik was tevreden over mijn prestatie. Ik was derde in mijn leeftijdscategorie.
Wax en ski’s
Het was een race in klassieke techniek. Normaal is het erg koud in Edmonton
(Canada). Ik had gekozen om mijn waxski’s mee te nemen. Dit jaar was het
warm. Ik miste nu mijn schubbenski’s. Gelukkig kon ik nog de juiste klister kopen en had daarmee toch nog goede ski’s.
Organisatie
De organisatie is goed. Er waren genoeg drinkposten en er was ook wat te
eten. Ook voor de laatste man was er meer dan genoeg. De organisatie zet
bussen in om naar de start te komen. Ook zijn er bussen van de finish naar
Edmonton. Voor degenen die met de auto komen is ook wat geregeld, maar ze
vragen wel om te carpoolen. Meer informatie over de Canadian Birkebeiner:
www.canadianbirkie.com
Hoe ben je er naar toe gereisd en hoe/waar heb je onderdak gevonden?
Ik kwam van Duitsland (König Ludwig Lauf). Dus ik reisde per vliegtuig vanaf
München. Ik koos voor Lufthansa, omdat zij gemakkelijk waren met de ski’s. De
ski’s mochten gratis mee. Alleen bij de binnenlandse vlucht van Edmonton naar
Ottawa moest ik betalen voor de ski’s. Van Ottawa naar München moest ik in
Canada plotseling ook voor de ski’s betalen, maar dat bedrag heb ik later kunnen terugvorderen. Zorg dus dat je tevoren alles goed op schrift heb staan.
Mijn reisbureau had gezegd dat de afspraken in de computer van de luchtvaart
maatschappij stonden. Nee dus. Maar mijn reisbureau had het wel op schrift en
hebben het bedrag voor mij teruggevorderd. Ik wilde in Edmonton geen auto
huren. Mijn keuze viel dus op het hotel waar ook de startnummeruitgave was.
Aanbevelen
Ik zal hem zeker aanbevelen. Het is een leuke marathon en je bent er echt helemaal uit. Er doen eigenlijk alleen Canadezen mee en een enkele Amerikaan.
De sfeer is geweldig. Ze hebben veel, heel aardige, vrijwilligers. Ik heb een artikel over deze marathon geschreven. Je kunt hem vinden op het internet. Ga
naar www.worldloppet.com. Klik op ”skiër”s. Kies “Skiers associations”. Als je
daar even door scrolt vind je mijn verslag
Overigens onder het kopje Saved News: vind je nog meer verslagen van races.
Nog een algemene tip voor langlauf marathons:
Er kan er maar één winnen, iedereen kan genieten, geniet van je marathon!
Leo Lansbergen en Jizerska Padesatka
Wat is je achtergrond als langlaufer
Mijn eerste kennismaking met de langlaufsport was in 1975 in het Noorse Savalen. De natuurijsbaan was niet altijd even goed en dus probeerde ik, net als al die Noren, mij op die lange houten latten voort te bewegen. Vijf jaar later was ik weer in Noorwegen en daar maakten Hans Biesboer en Mareike Bestebreur mij zo enthousiast dat ik mij inschreef voor de NK 50km in het Sauerland. Tot mijn grote verbazing werd ik vierde in de B-categorie en toen was ik niet meer te stoppen-
Ik was maar een modale schaatser, ontdekte
al spoedig dat ik door mijn lichaamsbouw als
hardloper nooit veel sneller zou zijn dan
2.57 op de marathon en had nu eindelijk
een sport gevonden waar ik al spoedig bij de Nederlandse top zat. In de jaren
daarna werd ik bij de NK een keer derde (op de 50km) en heel vaak vierde. Tot
dit jaar. Als bijna bejaarde werd ik Nederlands kampioen! Dat was niet bepaald
mijn kwaliteit, maar veel meer de verdienste van mijn tegenstanders; die waren
niet aanwezig, waren ziek, hadden onvoldoende waxkennis, te weinig dubbelstok-kracht of diskwalificeerden zichzelf. Maar mijn hart heeft vanaf het begin
altijd bij het marathonlanglaufen gelegen. Het sociale gebeuren van de aankomst enkele dagen ervoor tot het spreken met alle bekenden bij de maaltijd
erna is nog altijd enorm leuk. De tel ben ik al lang kwijt geraakt, maar ik denk
dat ik in al die jaren zo’n 400 marathons gelopen heb.
Voorbereiding
Ieder jaar ga ik begin december naar Zweden (Idre) en Noorwegen (Lillehammer) om de nodige sneeuwkilometers te maken voor het nieuwe seizoen. Iederedag vier uur trainen, zo mogelijk twee trainingsmarathons in Vålådalen en Sjusjøen en dan is Jizerska Padasatka de eerste echte wedstrijd.
Op vrijdag 30km vrije stijl en op zondag de klassieke 50km die alle internationale toppers aan de start heeft. Dit gebied in Tsjechië is behoorlijk sneeuwzeker, omdat de Europese depressies vanuit het westen en vooral noordwesten
hier veel sneeuw kunnen dumpen.
Korte beschrijving
Het parcours kenmerkt zich door lange klimmen en afdalingen die ook voor de
technisch minder begaafden goed te doen zijn. Het is een smal parcours met
niet meer dan drie en later twee loipen, maar door het starten in groepen van
500 en een tijd die pas in gaat als je over de elektronische startlijn gaat, gaat
alles verrassend vloeiend.
De organisatie is vanaf het afhalen van het startnummer tot de maaltijd in een
grote verwarmde tent na afloop perfect. Liberec is een middelgrote stad met
veel hotels en kleinere pensions. Iedere dag kan je met de bus (tegen vooroorlogse prijzen !) naar het langlaufgebied bij Bedrichov. En op de wedstrijddag gaan er de gehele dag bussen tussen Liberec en Bedrichov-
Fit aan de start
Mijn voorbereiding is na al die jaren een vast ritueel geworden. Drie dagen ervoor eventueel nog een intensievere training en daarna alleen nog rustige parcours- en sneeuwverkenningen. Op de ochtend van de wedstrijd drie uur voor
de start een stevig ontbijt en altijd een paar gels meenemen voor onderweg. De
verzorging is bij vrijwel alle wedstrijden goed, maar als je haast hebt krijg je
gels onderweg het beste weg en drinken is er altijd genoeg.
Komende winter
De komende winter probeer ik weer ieder weekend een of twee (veel wedstrijden hebben een klassieke en een vrije stijl dag) marathons te lopen. Het belangrijkste is de World Masters Cup in Oberwiesenthal, waar het parcours mijop het eerste gezicht wel goed past. En natuurlijk zoals altijd de Birkebeiner om te zien hoe ver ik nog van de wereldtop – in mijn leeftijdsklasse - verwijderd
ben! Het leukst is de afsluiting in Lapland met de Saami skirace en de Lapponia
skiweek. En als toetje misschien nog de Troll skimarathon of de Skarverenn in
Noorwegen
Leo Lansbergen en de Gsieser Tal Lauf
Het Gsieser Tal (Val di Casies) is een zijdal aan de noordelijke kant van het grote Pustertal in Noord Italië. Maar de bewoners voelen zich allereerst Süd Tiroler en spreken liever Duits dan Italiaans. De Gsieser Tal Lauf is de op een na grootste marathon van Italië en trekt ieder jaar zo’n 3.000-4.000 deelnemers.
Geliefd, niet in het minst omdat er 8 mountainbikes verloot worden en omdat
de maaltijd in de grote tent na afloop zo goed is. Dat is een culinair festijn en
ontstijgt verre het niveau van de klefgekookte pasta met tomatensaus die elders zo vaak geserveerd wordt. Maar het belangrijkste zijn natuurlijk de wedstrijden. In 30 jaar zijn ze nog nooit afgelast, maar het kostte dit jaar wel de nodige moeite om het door te laten gaan. Alle tractoren en karren
moesten worden ingezet om de geproduceerde kunstsneeuw van de depots naar de diverse loipen te vervoeren. Oorspronkelijk was
er alleen een vrije stijl marathon, maar die is geleidelijk uitgebouwd naar een
30 en 42km klassiek op zaterdag en dezelfde afstanden in vrije stijl op zondag.
Start en finish zijn in het centraal gelegen St. Martin. De licht geaccidenteerde
zuidelijke lus is 30km; de 42km deelnemers doen daarna nog een ronde van
12km met een aantal stevige hellingen en afdalingen in een van de mooiste
komdalen die ik ooit heb gezien. Ondanks een verzuring tot aan je oren en
zweetdruppels die in je ogen lopen kan je genieten van het geweldige uitzicht.
Als je denkt dat je er bent moet je eerst nog even de dorpshelling van St. Martin over en ook heel gecontroleerd afdalen, want die afdaling kent bepaald
geen ideale lijn. Onderdak in het Gsieser Tal is in dit weekend niet gemakkelijk,
maar is in het grote Pustertal geen probleem. Met de trein (Welsberg) en bus is
iedere plaats in het dal goed bereikbaar. Een goed georganiseerde marathon
die nog steeds een aangenaam lokale en kleinschalige sfeer heeft. Aan te bevelen dus.
Ik wil even kwijt dat ik Leo heel erg bewonder, ik vond het ook geen schande om 2e na hem te zijn op de marathoncup.
Ik moet nog heel veel ervaring opdoen en marathons lopen om hem te evenaren. Afgelopen winter liep hij 22 marathons. Dat is voor mij gezien school, werk en financien zeker de komende jaren niet haalbaar. Ook zo vroeg in het jaar naar Scandinavie lukt me niet dus ik hoop op heel veel sneeuw en als het kan toch wel in november. Ik ga wel mee naar de Tauplitzweek in de laatste week van november dat wordt dan waarschijnlijk de eerste keer op echte natuursneeuw- Afgelopen weekend op die nephagel was goed voor mijn conditie en mijn moreel maar verder toch niet.Tauplitz luidt eigenlijk mijn winterseizoen in-
6/8 Jizerka Padesatka
www.jiz50.cz
Ik ga zo aan mijn 1 na laatste studiedag voor mijn taxifährer beginnen. Daar is het wel goed voor dat er nog geen sneeuw is want nu kan ik al mijn aandacht daar nog op richten. Ik kan als ik mijn diploma heb in ieder geval het hele jaar door naast studie en sport wat bij verdienen. Want ik moet tenslotte ook leven. En onafhankelijk van de weersomstandigheden.
Nancy Caviët en de Sumavsky
Je hebt ook meegedaan aan de Sumavski. Waarom heb je die marathon uitgekozen?
Dat was wel heel bijzonder. Ik had bij de loterij van de Euroloppet een gratis
startbewijs gewonnen. Deze race was de op één na laatste van mijn seizoen.
Dus ik had al wat “Volksläufe” achter de rug.
Hoe ging de marathon?
Ik vond hem vrij pittig. Ik had voor de korte afstand gekozen, maar die hadden
ze vanwege sneeuwgebrek verlengd en het parcours was iets zwaarder. De lange afstand was verkort.
Was je tevreden over je prestatie?
Ja, ik was tevreden over mijn prestatie. Ik was ruim binnen de tijdslimiet. Het
was een skating race. Het was beslist niet koud. Dus gemakkelijk waxen.
De organisatie is goed, maar er zijn niet genoeg drinkposten. Ik had beter zelf
nog wat drinken mee kunnen nemen. Op een goed moment leek het of ik door
de woestijn aan het sporten was. Zo’n dorst had ik. Op de drinkpost die er was
(je kwam er twee keer langs) was ruim voldoende te drinken en wat te eten.
Het is een pittige marathon. Er zat een pittige afdaling in en een klim die lang
en steil was. De elite kon de klim zeker skaten, maar ik moest hem visgraten
Reis en verblijf
Ik kwam vanuit Canada. Dus ik had het vliegtuig naar München en vandaar met
de trein. De treinreis is een echte “onthaast” reis. Het schiet niet op. Het beste
is om met de auto te gaan. Het is met de auto niet ver van München, maar met
de trein doe je er minstens 8 uur over.
Onderdak vinden (voor één persoon) is lastig. Via internet had ik wat hotels gevonden en de enige mogelijkheid was ze gewoon opbellen. E-mail werd niet altijd beantwoord. Een voordeel zal zijn als je hun taal spreekt. Sommige hotels
haakten meteen af op het Engels; op het Duits of op de éénpersoonskamer.
Uiteindelijk verwees een hotel mij naar een heel nieuw pension. Dat nieuwe
pension heb ik gebeld en er was plaats voor mij. Ik bleek de enige buitenlander
te zijn in Penzion Kilian heeft uitzicht op het start- en finishgebied. Prim
Vond jij het een leuke marathon? Zou je deze marathon willen aanbevelen? Zo
ja, waarom?
Ja het is een leuke marathon. Ik zal hem zeker aanbevelen. Het is in Tsjechië
ook niet duur.
Nancy Caviët en de Canadian Birkebeiner
Je hebt afgelopen winter meegedaan aan de Canadian
Birkebeiner marathon. Waarom heb je die marathon uitgekozen?
Van een Amerikaans reisgezelschap, dat ik in Frankrijk
had ontmoet, heb ik gehoord dat als je de American Birkebeiner, De Noorwegian Birkebeiner en de Canadian Birkebeiner de langste afstand hebt gedaan, je in aanmerking komt voor een speciale beloning. De Haakon Haakonson Award. Je
naam word dan ook vermeld op de website van de Canadian Birkebeiner.
Die speciale beloning wilde ik wel hebben, ik wilde wel eens een ander avontuur en deze race laat zich goed combineren met de Gatineau race
Hoe ging de marathon?
Ik vond hem prachtig. Het heeft een golvend verloop. Geen enge afdalingen,
maar wel afwisselend. Iedere kilometer wordt met een bord aangegeven. Wat
een prachtige natuur
Was je tevreden over je prestatie? Hoe voelde je je na afloop?
Ja, ik was tevreden over mijn prestatie. Ik was derde in mijn leeftijdscategorie.
Wax en ski’s
Het was een race in klassieke techniek. Normaal is het erg koud in Edmonton
(Canada). Ik had gekozen om mijn waxski’s mee te nemen. Dit jaar was het
warm. Ik miste nu mijn schubbenski’s. Gelukkig kon ik nog de juiste klister kopen en had daarmee toch nog goede ski’s.
Organisatie
De organisatie is goed. Er waren genoeg drinkposten en er was ook wat te
eten. Ook voor de laatste man was er meer dan genoeg. De organisatie zet
bussen in om naar de start te komen. Ook zijn er bussen van de finish naar
Edmonton. Voor degenen die met de auto komen is ook wat geregeld, maar ze
vragen wel om te carpoolen. Meer informatie over de Canadian Birkebeiner:
www.canadianbirkie.com
Hoe ben je er naar toe gereisd en hoe/waar heb je onderdak gevonden?
Ik kwam van Duitsland (König Ludwig Lauf). Dus ik reisde per vliegtuig vanaf
München. Ik koos voor Lufthansa, omdat zij gemakkelijk waren met de ski’s. De
ski’s mochten gratis mee. Alleen bij de binnenlandse vlucht van Edmonton naar
Ottawa moest ik betalen voor de ski’s. Van Ottawa naar München moest ik in
Canada plotseling ook voor de ski’s betalen, maar dat bedrag heb ik later kunnen terugvorderen. Zorg dus dat je tevoren alles goed op schrift heb staan.
Mijn reisbureau had gezegd dat de afspraken in de computer van de luchtvaart
maatschappij stonden. Nee dus. Maar mijn reisbureau had het wel op schrift en
hebben het bedrag voor mij teruggevorderd. Ik wilde in Edmonton geen auto
huren. Mijn keuze viel dus op het hotel waar ook de startnummeruitgave was.
Aanbevelen
Ik zal hem zeker aanbevelen. Het is een leuke marathon en je bent er echt helemaal uit. Er doen eigenlijk alleen Canadezen mee en een enkele Amerikaan.
De sfeer is geweldig. Ze hebben veel, heel aardige, vrijwilligers. Ik heb een artikel over deze marathon geschreven. Je kunt hem vinden op het internet. Ga
naar www.worldloppet.com. Klik op ”skiër”s. Kies “Skiers associations”. Als je
daar even door scrolt vind je mijn verslag
Overigens onder het kopje Saved News: vind je nog meer verslagen van races.
Nog een algemene tip voor langlauf marathons:
Er kan er maar één winnen, iedereen kan genieten, geniet van je marathon!
Leo Lansbergen en Jizerska Padesatka
Wat is je achtergrond als langlaufer
Mijn eerste kennismaking met de langlaufsport was in 1975 in het Noorse Savalen. De natuurijsbaan was niet altijd even goed en dus probeerde ik, net als al die Noren, mij op die lange houten latten voort te bewegen. Vijf jaar later was ik weer in Noorwegen en daar maakten Hans Biesboer en Mareike Bestebreur mij zo enthousiast dat ik mij inschreef voor de NK 50km in het Sauerland. Tot mijn grote verbazing werd ik vierde in de B-categorie en toen was ik niet meer te stoppen-
Ik was maar een modale schaatser, ontdekte
al spoedig dat ik door mijn lichaamsbouw als
hardloper nooit veel sneller zou zijn dan
2.57 op de marathon en had nu eindelijk
een sport gevonden waar ik al spoedig bij de Nederlandse top zat. In de jaren
daarna werd ik bij de NK een keer derde (op de 50km) en heel vaak vierde. Tot
dit jaar. Als bijna bejaarde werd ik Nederlands kampioen! Dat was niet bepaald
mijn kwaliteit, maar veel meer de verdienste van mijn tegenstanders; die waren
niet aanwezig, waren ziek, hadden onvoldoende waxkennis, te weinig dubbelstok-kracht of diskwalificeerden zichzelf. Maar mijn hart heeft vanaf het begin
altijd bij het marathonlanglaufen gelegen. Het sociale gebeuren van de aankomst enkele dagen ervoor tot het spreken met alle bekenden bij de maaltijd
erna is nog altijd enorm leuk. De tel ben ik al lang kwijt geraakt, maar ik denk
dat ik in al die jaren zo’n 400 marathons gelopen heb.
Voorbereiding
Ieder jaar ga ik begin december naar Zweden (Idre) en Noorwegen (Lillehammer) om de nodige sneeuwkilometers te maken voor het nieuwe seizoen. Iederedag vier uur trainen, zo mogelijk twee trainingsmarathons in Vålådalen en Sjusjøen en dan is Jizerska Padasatka de eerste echte wedstrijd.
Op vrijdag 30km vrije stijl en op zondag de klassieke 50km die alle internationale toppers aan de start heeft. Dit gebied in Tsjechië is behoorlijk sneeuwzeker, omdat de Europese depressies vanuit het westen en vooral noordwesten
hier veel sneeuw kunnen dumpen.
Korte beschrijving
Het parcours kenmerkt zich door lange klimmen en afdalingen die ook voor de
technisch minder begaafden goed te doen zijn. Het is een smal parcours met
niet meer dan drie en later twee loipen, maar door het starten in groepen van
500 en een tijd die pas in gaat als je over de elektronische startlijn gaat, gaat
alles verrassend vloeiend.
De organisatie is vanaf het afhalen van het startnummer tot de maaltijd in een
grote verwarmde tent na afloop perfect. Liberec is een middelgrote stad met
veel hotels en kleinere pensions. Iedere dag kan je met de bus (tegen vooroorlogse prijzen !) naar het langlaufgebied bij Bedrichov. En op de wedstrijddag gaan er de gehele dag bussen tussen Liberec en Bedrichov-
Fit aan de start
Mijn voorbereiding is na al die jaren een vast ritueel geworden. Drie dagen ervoor eventueel nog een intensievere training en daarna alleen nog rustige parcours- en sneeuwverkenningen. Op de ochtend van de wedstrijd drie uur voor
de start een stevig ontbijt en altijd een paar gels meenemen voor onderweg. De
verzorging is bij vrijwel alle wedstrijden goed, maar als je haast hebt krijg je
gels onderweg het beste weg en drinken is er altijd genoeg.
Komende winter
De komende winter probeer ik weer ieder weekend een of twee (veel wedstrijden hebben een klassieke en een vrije stijl dag) marathons te lopen. Het belangrijkste is de World Masters Cup in Oberwiesenthal, waar het parcours mijop het eerste gezicht wel goed past. En natuurlijk zoals altijd de Birkebeiner om te zien hoe ver ik nog van de wereldtop – in mijn leeftijdsklasse - verwijderd
ben! Het leukst is de afsluiting in Lapland met de Saami skirace en de Lapponia
skiweek. En als toetje misschien nog de Troll skimarathon of de Skarverenn in
Noorwegen
Leo Lansbergen en de Gsieser Tal Lauf
Het Gsieser Tal (Val di Casies) is een zijdal aan de noordelijke kant van het grote Pustertal in Noord Italië. Maar de bewoners voelen zich allereerst Süd Tiroler en spreken liever Duits dan Italiaans. De Gsieser Tal Lauf is de op een na grootste marathon van Italië en trekt ieder jaar zo’n 3.000-4.000 deelnemers.
Geliefd, niet in het minst omdat er 8 mountainbikes verloot worden en omdat
de maaltijd in de grote tent na afloop zo goed is. Dat is een culinair festijn en
ontstijgt verre het niveau van de klefgekookte pasta met tomatensaus die elders zo vaak geserveerd wordt. Maar het belangrijkste zijn natuurlijk de wedstrijden. In 30 jaar zijn ze nog nooit afgelast, maar het kostte dit jaar wel de nodige moeite om het door te laten gaan. Alle tractoren en karren
moesten worden ingezet om de geproduceerde kunstsneeuw van de depots naar de diverse loipen te vervoeren. Oorspronkelijk was
er alleen een vrije stijl marathon, maar die is geleidelijk uitgebouwd naar een
30 en 42km klassiek op zaterdag en dezelfde afstanden in vrije stijl op zondag.
Start en finish zijn in het centraal gelegen St. Martin. De licht geaccidenteerde
zuidelijke lus is 30km; de 42km deelnemers doen daarna nog een ronde van
12km met een aantal stevige hellingen en afdalingen in een van de mooiste
komdalen die ik ooit heb gezien. Ondanks een verzuring tot aan je oren en
zweetdruppels die in je ogen lopen kan je genieten van het geweldige uitzicht.
Als je denkt dat je er bent moet je eerst nog even de dorpshelling van St. Martin over en ook heel gecontroleerd afdalen, want die afdaling kent bepaald
geen ideale lijn. Onderdak in het Gsieser Tal is in dit weekend niet gemakkelijk,
maar is in het grote Pustertal geen probleem. Met de trein (Welsberg) en bus is
iedere plaats in het dal goed bereikbaar. Een goed georganiseerde marathon
die nog steeds een aangenaam lokale en kleinschalige sfeer heeft. Aan te bevelen dus.
Ik wil even kwijt dat ik Leo heel erg bewonder, ik vond het ook geen schande om 2e na hem te zijn op de marathoncup.
Ik moet nog heel veel ervaring opdoen en marathons lopen om hem te evenaren. Afgelopen winter liep hij 22 marathons. Dat is voor mij gezien school, werk en financien zeker de komende jaren niet haalbaar. Ook zo vroeg in het jaar naar Scandinavie lukt me niet dus ik hoop op heel veel sneeuw en als het kan toch wel in november. Ik ga wel mee naar de Tauplitzweek in de laatste week van november dat wordt dan waarschijnlijk de eerste keer op echte natuursneeuw- Afgelopen weekend op die nephagel was goed voor mijn conditie en mijn moreel maar verder toch niet.Tauplitz luidt eigenlijk mijn winterseizoen in-
6/8 Jizerka Padesatka
www.jiz50.cz
Geschreven door Molenaar.ruesink
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
