Évora
Portugal, São Marcos da Serra
Voor gisteren was weer een wat bewolktere dag voorspeld. We legden dus een behoorlijke afstand af voor ons doen (bijna 200 km). Het eerste stukje nog kronkelen door de Serra de Monchique, daarna wat grotere wegen door de golvende vlakten van Alentejo. Ik meen op een gegeven moment een kleine trap te zien landen in een veld naast de weg. Vanaf dat moment fototoestel in de aanslag, maar geen trap (kleine noch grote) meer gezien.
We staan nu op een grote camperparkeerplaats op 1 km van de stadsmuur van Évora. Aan het eind van de middag lopen we nog even naar het centrum, halen bij de toeristeninformatie een stadsplattegrond en kijken even rond op het hoogste punt van de stad. Hier liggen o.a. de ruïnes van een Romeinse tempel.
Vanochtend wandelden we naar de stad. Meteen achter de stadsmuur begint een stadspark. Vroeger was dit de tuin rond een paleis. Van het paleis staat nog maar een klein stukje. Opvallend is het aantal pauwen dat er rondloopt.
Daarna de kerk van Sᾶo Francisco. De grote toeristentrekker is hier de Capela dos Osos (kapel van de botten). Een 17e-eeuwse kapel, waarvan de muren en pilaren zijn bedekt met botten en schedels. Zogenaamd van monniken, maar waarschijnlijk zijn er meer graven voor geplunderd. Echt luguber als in eng was het niet, maar wel vervreemdend. De spreuk boven de ingang: Wij beenderen die hier liggen, wachten op de uwe. De bedoeling was het aanmoedigen van reflectie op de natuur van het menselijk leven (en dit natuurlijk als goed christen).
Bij ons roept het de vraag op of dit wel kan? Je hoort respectvol om te gaan met de doden. Maar ook wij gingen naar binnen om te kijken.
De kerk zelf was heel rustig met baksteen en verschillende kleuren marmer. Iets verderop de voormalige kerk van Graça (16e-eeuws) met op de hoeken van de voorgevel de “Jongens van Graça”.
Vier mannenfiguren die misschien de 4 delen van de wereld van het toenmalige Portugese Maritieme wereldrijk symboliseren. Voor de kerk staan een aantal mensen, waarvan eentje met een Oekraïense vlag. Uit een auto worden tassen vol boodschappen uitgeladen en naar binnen gebracht. Achter de deur staan al meer van dit soort tassen.
Wij vervolgen onze route naar het Largo da Porta de Moura. Op dit plein een fontein uit 1556 en er rondom een aantal mooie panden.
Vanaf het dak van de kathedraal hebben we een mooi uitzicht over de stad. In de verte zien we het aquaduct over de stadsmuur de stad binnenkomen.
Als we er later langslopen, zien we dat tussen de bogen huizen zijn gebouwd. Van het oorspronkelijk 19 km lange aquaduct, gebouwd tussen 1533 en 1537, is nog 8 km over.
We staan nu op een grote camperparkeerplaats op 1 km van de stadsmuur van Évora. Aan het eind van de middag lopen we nog even naar het centrum, halen bij de toeristeninformatie een stadsplattegrond en kijken even rond op het hoogste punt van de stad. Hier liggen o.a. de ruïnes van een Romeinse tempel.
Vanochtend wandelden we naar de stad. Meteen achter de stadsmuur begint een stadspark. Vroeger was dit de tuin rond een paleis. Van het paleis staat nog maar een klein stukje. Opvallend is het aantal pauwen dat er rondloopt.
Daarna de kerk van Sᾶo Francisco. De grote toeristentrekker is hier de Capela dos Osos (kapel van de botten). Een 17e-eeuwse kapel, waarvan de muren en pilaren zijn bedekt met botten en schedels. Zogenaamd van monniken, maar waarschijnlijk zijn er meer graven voor geplunderd. Echt luguber als in eng was het niet, maar wel vervreemdend. De spreuk boven de ingang: Wij beenderen die hier liggen, wachten op de uwe. De bedoeling was het aanmoedigen van reflectie op de natuur van het menselijk leven (en dit natuurlijk als goed christen).
Bij ons roept het de vraag op of dit wel kan? Je hoort respectvol om te gaan met de doden. Maar ook wij gingen naar binnen om te kijken.
De kerk zelf was heel rustig met baksteen en verschillende kleuren marmer. Iets verderop de voormalige kerk van Graça (16e-eeuws) met op de hoeken van de voorgevel de “Jongens van Graça”.
Vier mannenfiguren die misschien de 4 delen van de wereld van het toenmalige Portugese Maritieme wereldrijk symboliseren. Voor de kerk staan een aantal mensen, waarvan eentje met een Oekraïense vlag. Uit een auto worden tassen vol boodschappen uitgeladen en naar binnen gebracht. Achter de deur staan al meer van dit soort tassen.
Wij vervolgen onze route naar het Largo da Porta de Moura. Op dit plein een fontein uit 1556 en er rondom een aantal mooie panden.
Vanaf het dak van de kathedraal hebben we een mooi uitzicht over de stad. In de verte zien we het aquaduct over de stadsmuur de stad binnenkomen.
Als we er later langslopen, zien we dat tussen de bogen huizen zijn gebouwd. Van het oorspronkelijk 19 km lange aquaduct, gebouwd tussen 1533 en 1537, is nog 8 km over.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Hallo Arendien en Paul.leuk en interessant om jullie reis mee te beleven,fijn dat alles goed gaat. Wij gaan donderdag een week naar de sneeuw en eind April naar Spanje,we verheugen ons er nu al op. Jullie veel plezier nog twee weken en dan zit jullie vacantie erop,zal wel even wennen zijn,hier regent het nu ook weer. Hartelijke groeten. Ad en Ineke.
Ineke 2022-03-01 11:46:02
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
