Wolf(hagen)
Duitsland, Wolfhagen
In het wapen van de stad staat een wolf tussen 3 bomen. Die wolf komt steeds terug: fietsroutes door Wolfhager Land worden aangegeven door een W en een cijfer of letter, samen met een wolf op een fiets. In brochures van de stad staat steeds een wolf iets aan te wijzen. Het wekt dus ook geen verbazing dat “De wolf en de zeven geitjes” het geadopteerde sprookje is. Behalve een beeld bij de fontein op de markt is er verder niets mee gedaan.
Wij fietsten gistermiddag de WH(istorie), waarbij de H wordt gevormd door twee torens met een poort ertussen.
We kwamen o.a. langs Waterslot Elmarshausen (niet toegankelijk) en twee “kolonien”, ooit als plandorp aangelegd om meer bewoners in dit gebied te krijgen.
Bij een natuurgebied een oude begraafplaats, ooit van het dorp Todenhäuser. In het natuurgebied vier jonge ooievaars op een nest. De ouders zitten wat verderop. De jongen doen vliegoefeningen. Af en toe vliegt er eentje een stukje op en landt dan weer op het nest. Iets verderop een kudde Schotse hooglanders.
Een kilometer of 10 ten zuiden van Wolfhagen ligt de ruïne van de Burcht Weidelsburg (op 492 m hoogte). Vandaag fietsten we erheen (de laatste 60 meter omhoog te voet door het bos).
Twee hoge woongebouwen, omgeven voor een ringmuur met torens en bastions.
De eerste burcht hier werd gebouwd in de 12e eeuw. Door oorlogen tussen de aartsbisschop van Mainz en de heren van Hessen werd de burcht diverse keren verwoest. De huidige resten zijn van een burcht die is gebouwd tussen 1380 en 1430. Na de vereniging van Mainz en Hessen, verloor Weidelsburg zijn strategische waarde en verviel. Al in 1600 was het een ruïne. Vanaf de 19e eeuw kwam er weer belangstelling voor de kulturele geschiedenis en begin 20ste eeuw is er begonnen met het blootleggen van de resten en gedeeltelijke restauratie.
In het land van de sprookjes mag de volgende sage niet ontbreken:
Bij een verovering van de burcht door de landgraaf van Hessen, verleende die grootmoedig vrije aftocht aan de vrouwen. Ze mochten hun liefste bezit meenemen. De dames, de Burgherrin voorop, verlieten de burcht met op hun ruggen hun echtgenoten en geliefden. De landgraaf hield zich aan zijn woord en liet ze gaan.
Bij de Noordpoort van Weidelsburg zien we dit verhaal uitgebeeld in een reliëf.
Wij fietsten gistermiddag de WH(istorie), waarbij de H wordt gevormd door twee torens met een poort ertussen.
We kwamen o.a. langs Waterslot Elmarshausen (niet toegankelijk) en twee “kolonien”, ooit als plandorp aangelegd om meer bewoners in dit gebied te krijgen.
Bij een natuurgebied een oude begraafplaats, ooit van het dorp Todenhäuser. In het natuurgebied vier jonge ooievaars op een nest. De ouders zitten wat verderop. De jongen doen vliegoefeningen. Af en toe vliegt er eentje een stukje op en landt dan weer op het nest. Iets verderop een kudde Schotse hooglanders.
Een kilometer of 10 ten zuiden van Wolfhagen ligt de ruïne van de Burcht Weidelsburg (op 492 m hoogte). Vandaag fietsten we erheen (de laatste 60 meter omhoog te voet door het bos).
Twee hoge woongebouwen, omgeven voor een ringmuur met torens en bastions.
De eerste burcht hier werd gebouwd in de 12e eeuw. Door oorlogen tussen de aartsbisschop van Mainz en de heren van Hessen werd de burcht diverse keren verwoest. De huidige resten zijn van een burcht die is gebouwd tussen 1380 en 1430. Na de vereniging van Mainz en Hessen, verloor Weidelsburg zijn strategische waarde en verviel. Al in 1600 was het een ruïne. Vanaf de 19e eeuw kwam er weer belangstelling voor de kulturele geschiedenis en begin 20ste eeuw is er begonnen met het blootleggen van de resten en gedeeltelijke restauratie.
In het land van de sprookjes mag de volgende sage niet ontbreken:
Bij een verovering van de burcht door de landgraaf van Hessen, verleende die grootmoedig vrije aftocht aan de vrouwen. Ze mochten hun liefste bezit meenemen. De dames, de Burgherrin voorop, verlieten de burcht met op hun ruggen hun echtgenoten en geliefden. De landgraaf hield zich aan zijn woord en liet ze gaan.
Bij de Noordpoort van Weidelsburg zien we dit verhaal uitgebeeld in een reliëf.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 1 reacties bij dit reisverslag
De foto's van die vlinder zijn alsof uit het boek! Ik ging hem/haar opzoeken en de tekening was precies als jullie foto's, onmiskenbaar. Een, hier zeldzaam, dambordje. En wel een vrouwtje. Op hun favoriete nectarbron: een centaurie. Het is hier droevig met de insecten; we zien nu wat gefladder aan de overkant van de sloot maar in de tuin is het stil.
Joanne 2021-07-17 17:18:21
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
