’t Is weer voorbij die Ierse zomer
Ierland, Clog
Zwaarbewolkt was het vanmorgen en dat bleef het een groot deel van de dag. Vanmiddag af en toe een bleek zonnetje en nu regelmatig mistbanken vanuit zee.
We reden langs de zuidkant van Killary Harbour naar Aasleagh. We zijn dan ondertussen in Mayo. Bij Aasleagh namen we de weg over de Doo Lough Pass. Voor we daar kwamen eerst even kijken bij de Aesleagh waterval met de vistrap ernaast. Helaas voor Paul geen springende zalmen te zien, laat staan te vangen.
De Doo Lough Pass is een weggetje langs het Doo meer. Aan de ene kant de Sheeffry Hills, aan de andere kant de Mweeira Mountains. Niet te vergelijk met wat wij ons voorstellen bij een (berg)pas.
Wel vergelijkbaar zijn de schapen die af en toe op de weg lopen.
In Westport een stukje stad bekeken: een mooie kerk en een kleurrijk centrum. Daarna verder naar het noorden. Langs Nephi Beg Range door een vrijwel onbewoond gebied met veen afgewisseld door bos.
Aan de noordkust van Mayo staan we op de parkeerplaats van Downpatrick Head, een kliffenlandschap met “windholes”: plaatsen, waar de stenen onder het veen zijn geërodeerd en dan ingestort. Kijk je van boven in de gaten, dan zie je de golven onder je door komen.
Het is ook heel apart om hier op het veen te lopen. Ik had het gevoel dat ik op een schip liep. Je hoort de zee en de grond onder je voeten is in beweging.
Boven op de klif natuurlijk een ruïne van een St Patrickskerk (met een standbeeld van hem).
Voor de kust een rots. Tot 1393 was deze verbonden met de kust. Toen is de landtong er tussen vandaan geslagen bij een storm. De mensen die op de rots woonden, zijn met touwen in veiligheid gebracht (aldus de annalen).
We reden langs de zuidkant van Killary Harbour naar Aasleagh. We zijn dan ondertussen in Mayo. Bij Aasleagh namen we de weg over de Doo Lough Pass. Voor we daar kwamen eerst even kijken bij de Aesleagh waterval met de vistrap ernaast. Helaas voor Paul geen springende zalmen te zien, laat staan te vangen.
De Doo Lough Pass is een weggetje langs het Doo meer. Aan de ene kant de Sheeffry Hills, aan de andere kant de Mweeira Mountains. Niet te vergelijk met wat wij ons voorstellen bij een (berg)pas.
Wel vergelijkbaar zijn de schapen die af en toe op de weg lopen.
In Westport een stukje stad bekeken: een mooie kerk en een kleurrijk centrum. Daarna verder naar het noorden. Langs Nephi Beg Range door een vrijwel onbewoond gebied met veen afgewisseld door bos.
Aan de noordkust van Mayo staan we op de parkeerplaats van Downpatrick Head, een kliffenlandschap met “windholes”: plaatsen, waar de stenen onder het veen zijn geërodeerd en dan ingestort. Kijk je van boven in de gaten, dan zie je de golven onder je door komen.
Het is ook heel apart om hier op het veen te lopen. Ik had het gevoel dat ik op een schip liep. Je hoort de zee en de grond onder je voeten is in beweging.
Boven op de klif natuurlijk een ruïne van een St Patrickskerk (met een standbeeld van hem).
Voor de kust een rots. Tot 1393 was deze verbonden met de kust. Toen is de landtong er tussen vandaan geslagen bij een storm. De mensen die op de rots woonden, zijn met touwen in veiligheid gebracht (aldus de annalen).
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 2 reacties bij dit reisverslag
Mooie foto's!
Godfried Beumers 2017-06-21 22:18:51
De luchten zijn wel heel erg mooi, maar ja een zonnetje is toch ook wel fijn. Maar goed jullie zijn diehards. Ierland is wel een heel groot contrast met Marokko!
Magda 2017-06-24 12:10:05
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
