En dan zijn we opeens weer in de Hoge Atlas
Marokko, Taroudant
De route, die we op de kaart hadden uitgestippeld, ging over gemakkelijke wegen. Lieve dacht er anders over. Die stuurde ons van de 1798 de 1713 op. We hebben 2 x gevraagd of die weg voor ons te rijden was, want pistes hoeven we even niet meer. Beide keren werd ons gezegd dat de weg naar Argana goed was. De tweede keer in El Menizia werd er wel bij verteld dat ze er op aan het werk waren, maar het bleef een geasfalteerde weg. De weg kronkelde door dat dorp en was al smaller dan het eerste stuk.
Na Menizia was het meteen flink klimmen en zaten we opeens weer in de Hoge Atlas. De weg was goed te rijden inderdaad. Op een paar plekken waren ze aan de weg bezig. Er stonden borden met “wegversmalling”. Een paar keer was het asfalt weg, maar men was vooral bezig met het vernieuwen van zijkanten, die waren weggeslagen.
Als een zijkant niet te gebruiken was, lagen er stapeltjes witte stenen.
Langs de hele route kwamen we maar een paar dorpjes tegen, waar dan een groepje kinderen bij de school zat te zwaaien. Kuddes geiten en schapen zagen we pas weer op het eind, toen er ook weer akkertjes langs de rivier te zien waren.
We kwamen op de hele route (36 km) 2 auto’s en een brommer tegen. Een van de auto’s was de groenteman, die stilstond in een van de dorpjes. Zie het filmpje: https://youtu.be/I6DpwPxPZTM
In navolging van Ria en Frank hebben we een oleander uit een droge rivierbedding getrokken. Proberen of die het ook in Nederland wil doen.
Tijdens de lunch heb ik ook maar weer een bloemetje op tafel geregeld. Hij lijkt op de vertakte graslelie in het plantenboek. Het kleine wortelbosje word op zijn plaats in de aarde gehouden door wat steentjes, net zoals langs de weg.
Het tweede deel van de route was de gemakkelijke weg die we gepland hadden: de N8. Wel dwars door de atlas, maar weinig bochten en meer door heuvelachtig terrein dan door bergen.
We overnachten op een parkeerplaats tegenover een politiebureau aan een drukke weg in Chichaoua. We staan er met 4 campers.
Na Menizia was het meteen flink klimmen en zaten we opeens weer in de Hoge Atlas. De weg was goed te rijden inderdaad. Op een paar plekken waren ze aan de weg bezig. Er stonden borden met “wegversmalling”. Een paar keer was het asfalt weg, maar men was vooral bezig met het vernieuwen van zijkanten, die waren weggeslagen.
Als een zijkant niet te gebruiken was, lagen er stapeltjes witte stenen.
Langs de hele route kwamen we maar een paar dorpjes tegen, waar dan een groepje kinderen bij de school zat te zwaaien. Kuddes geiten en schapen zagen we pas weer op het eind, toen er ook weer akkertjes langs de rivier te zien waren.
We kwamen op de hele route (36 km) 2 auto’s en een brommer tegen. Een van de auto’s was de groenteman, die stilstond in een van de dorpjes. Zie het filmpje: https://youtu.be/I6DpwPxPZTM
In navolging van Ria en Frank hebben we een oleander uit een droge rivierbedding getrokken. Proberen of die het ook in Nederland wil doen.
Tijdens de lunch heb ik ook maar weer een bloemetje op tafel geregeld. Hij lijkt op de vertakte graslelie in het plantenboek. Het kleine wortelbosje word op zijn plaats in de aarde gehouden door wat steentjes, net zoals langs de weg.
Het tweede deel van de route was de gemakkelijke weg die we gepland hadden: de N8. Wel dwars door de atlas, maar weinig bochten en meer door heuvelachtig terrein dan door bergen.
We overnachten op een parkeerplaats tegenover een politiebureau aan een drukke weg in Chichaoua. We staan er met 4 campers.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
