Surrealistische bergen
Marokko, Tafraout
Paul kwam gisterochtend terug van zijn kopje koffie en ging meteen weer weg. Hij was langs de fietsenmaker gereden en had zijn rem laten zien /horen. De man haalde in zijn magazijntje een setje remblokjes en zette die er meteen in. In 5 minuten was het gebeurd. Paul stond er met zijn neus bovenop om de kunst af te kijken.
Voor zijn kopje koffie en een broodje heeft Paul zo’n 20 dh in zijn zak. Niet genoeg om er ook nog de fietsenmaker van te betalen. Met voldoende geld ging hij meteen terug. Toen we later het dorp in gingen, hebben we nog 3 sets blokjes gekocht, de hele voorraad. We hebben nu reserve voor als er weer een rem op is.
Vandaag werd er weer gewandeld. Met zijn achten gingen we deze keer in de richting van de Blauwe Rotsen. In 1984 beschilderde de Belgische kunstenaar Jean Vérame een aantal gladde rotsen. De kleuren zijn de loop der jaren verbleekt. In het afgelopen jaar hebben de Marokkanen ze opnieuw beschilderd, hoorden we. Met een spuitbus deze keer en ook de omgeving is meegenomen.
We zagen, op het verste punt van onze wandeling, in de verte de felgekleurde rotsen liggen. Zonde van het landschap, maar het maakt wel dat Tafraout iets heeft dat andere dorpen en steden in de Anti-Atlas niet hebben.
Misschien fietsen we een van de komende dagen er nog dichter langs.
Onze route vandaag ging weer dwars door de bergen. Een deel over een gemarkeerde route, een ander deel kozen we zelf ons pad (dwz Lia en Tony, de rest volgde). Soms liepen we tussen rotsen door, andere momenten liepen we door een vlakte met arganbomen of dadelpalmen.
Een deel van de palmen was zwartgeblakerd, terwijl er vers groen blad aan de bovenkant groeide. Tony vertelde dat de sapstroom van de palm midden in de stam loopt (en niet vlak onder de bast, zoals bij de meeste bomen). Het verbranden is een manier van ongediertebestrijding. Milieuvriendelijker dan gif, denken wij.
Ergens zien we een diepe put. Waarschijnlijk nog in gebruik, want er zit een uitstort aan, waar beesten te drinken kunnen krijgen. Onderin weerkaatst het water de blauwe lucht boven ons.
Na een rondje van 11,5 km zijn we 3 ½ uur na vertrek terug bij de camper. De wind is ondertussen opgestoken en buiten wordt je af en toe gezandstraald.
We eten vroeg vanavond om daarna nog even in het dorp te gaan kijken. Woensdag is de soek en die begint al dinsdagavond. Met een paar tassen vol fruit, groente en dadels komen we terug.
Voor zijn kopje koffie en een broodje heeft Paul zo’n 20 dh in zijn zak. Niet genoeg om er ook nog de fietsenmaker van te betalen. Met voldoende geld ging hij meteen terug. Toen we later het dorp in gingen, hebben we nog 3 sets blokjes gekocht, de hele voorraad. We hebben nu reserve voor als er weer een rem op is.
Vandaag werd er weer gewandeld. Met zijn achten gingen we deze keer in de richting van de Blauwe Rotsen. In 1984 beschilderde de Belgische kunstenaar Jean Vérame een aantal gladde rotsen. De kleuren zijn de loop der jaren verbleekt. In het afgelopen jaar hebben de Marokkanen ze opnieuw beschilderd, hoorden we. Met een spuitbus deze keer en ook de omgeving is meegenomen.
We zagen, op het verste punt van onze wandeling, in de verte de felgekleurde rotsen liggen. Zonde van het landschap, maar het maakt wel dat Tafraout iets heeft dat andere dorpen en steden in de Anti-Atlas niet hebben.
Misschien fietsen we een van de komende dagen er nog dichter langs.
Onze route vandaag ging weer dwars door de bergen. Een deel over een gemarkeerde route, een ander deel kozen we zelf ons pad (dwz Lia en Tony, de rest volgde). Soms liepen we tussen rotsen door, andere momenten liepen we door een vlakte met arganbomen of dadelpalmen.
Een deel van de palmen was zwartgeblakerd, terwijl er vers groen blad aan de bovenkant groeide. Tony vertelde dat de sapstroom van de palm midden in de stam loopt (en niet vlak onder de bast, zoals bij de meeste bomen). Het verbranden is een manier van ongediertebestrijding. Milieuvriendelijker dan gif, denken wij.
Ergens zien we een diepe put. Waarschijnlijk nog in gebruik, want er zit een uitstort aan, waar beesten te drinken kunnen krijgen. Onderin weerkaatst het water de blauwe lucht boven ons.
Na een rondje van 11,5 km zijn we 3 ½ uur na vertrek terug bij de camper. De wind is ondertussen opgestoken en buiten wordt je af en toe gezandstraald.
We eten vroeg vanavond om daarna nog even in het dorp te gaan kijken. Woensdag is de soek en die begint al dinsdagavond. Met een paar tassen vol fruit, groente en dadels komen we terug.
Geschreven door Arendien-en-Paul
Al 2 reacties bij dit reisverslag
Dus jullie worden af en toe ook gezandstraald. We lazen in de krant dat de Canarische eilanden er ook zo'n last van hebben.
Leendert 2020-02-26 09:37:28
Wat een prachtige tocht, ik was er graag bij geweest. Wij hebben dergelijke tochten gemaakt in Namibië, o.a. door de "dode Vlei" met de gids Bushman. Het blijft je altijd bij.
marianne 2020-02-27 12:17:13
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
