Österlen (het oostelijke land) is de zuidoosthoek van Skåne. Gisteren zagen we al een deel. Vandaag reden we er op een andere manier doorheen.
We startten in Kivik, een van de vele vissersdorpjes, maar ook een centrum van de appelteelt. Langs de weg zien we veel boomgaarden. De appels kleuren al mooi rood.
In de motregen lopen we een rondje door het dorp. Ook hier weer leuke huisjes. In de tuinen bloemen, groente en natuurlijk fruitbomen.
Van Kivik naar Simrishamn, een iets groter dorp (stadje) met naast kleine vissershuisjes ook huisjes van ambachtslieden rond een plein.
We lopen het Österlenmuseum binnen. We zien typische deuren van de stad. Bovenin vaak een raam, achter een gefiguurzaagd patroon. Daaronder vakken met houtsnijversieringen. Als we later langs de haven lopen, zien we dat er nog steeds dit soort deuren in de huizen zitten.
Op andere deuren in het museum zien we fraaie schilderijen. Soms is er later een laag beits overheen gezet. In het museum restaureren ze de oorspronkelijke beschildering (zagen we).
In een andere zaal kleding en textiel door de jaren heen met verhalen erbij. Gelukkig hing er een Engelse vertaling. In het wiegje geschilderde eieren: teken van voorspoed of armoede. Na 7 jaar werd een ei opengebroken. Zat er een groot “amber”-residu in, dan betekende dat rijkdom, was het residu klein, dan kon het kind armoede verwachten. Ook lag er een ijzeren voorwerp in de wieg. Dit om te voorkomen dat trollen de baby verwisselen voor een (lelijk) trollenkind.
Onze laatste stop is het Glimmingehus, een 16e eeuwse burcht. We zijn er rond half twee. Het huis kan alleen worden bezichtigd met een rondleiding. Pas om 15.00 was er een in het Engels. We zijn rond het huis gelopen, hebben het museumpje gezien over de verschillende bewoners door de eeuwen heen en zijn toen doorgereden.
We staan nu op een CP naast het voetbalveld van Östra Vemmerlöv. Hier kunnen we onze watertank weer vullen en douchen bij de kleedkamers van de voetbalvereniging.
Geschreven door Arendien-en-Paul