Jerash en Ajloun 148 km
Jordanië, Amman
Als liefhebber van Grieks-Romeinse architectuur (cultuur sws natuurlijk :-)) verheug ik me op onze dagexcursie van vandaag.
De reis begint meteen met een rit naar de fabelachtige highlight, gesticht door Alexander de Grote: Jerash (in de oudheid Gerasa of Antiochië aan de Gouden Rivier). Vandaag ontdekken we zelf waarom dit ‘Pompeï van het Midden-Oosten’ zo’n grote favoriet is van reizigers.
Het echte Pompeï ga ik in september bezoeken in de Rome Sicilië reis.
Prettig dat we dit grote archeologische complex zo uitgebreid bezoeken. Dit is duidelijk één van de grootste en best bewaarde klassieke steden ter wereld. De eeuwenoude tempels, kerken en theaters zien er nog verbluffend goed uit! Jerash ligt op ongeveer een uur rijden ten noorden van Amman.
Jerash جرش is een bijzonder archeologisch gebied en duidelijk één van de grootste en best bewaarde klassieke steden ter wereld. Waarschijnlijk was Gerasa reeds bewoond tijdens de Bronstijd en de IJzertijd door een Semitische bevolking, die een tempel voor Dusharra bouwde op de plaats waar zich nu de ruïnes van een Zeustempel bevinden. Volgens de legende bleven een aantal veteranen van het leger Alexander de Grote achter in Gerasa. De Hasmoneeën en de Nabateeërs vochten in de 1e eeuw v.Chr. om de stad. Beiden werden verslagen door de Romeinen. Na de Romeinse verovering in 63 v.Chr. werd Gerasa bij de Romeinse provincie Syria en in 90 AD bij de provincie Arabia gevoegd. In de eerste en tweede eeuw kende de stad een grote bloei. Keizer Trajanus liet in de regio wegen aanleggen. Zijn opvolger Hadrianus bezocht de stad in de winter van 129-130. De 'triomfboog van Hadrianus' zou gebouwd zijn als aandenken aan dit bezoek. In 614 werd Gerasa veroverd door de Perzische Sassaniden onder leiding van Khosroe II. De Perzen lieten de stad intact. Na de Slag bij de Jarmoek in 636 veroverde het Arabisch-islamitische rijk het gebied. De dynastie van de Omajjaden bouwde enkele moskeeën. In 746 werden veel gebouwen in Gerasa vernietigd door een aardbeving. De kruisvaarders gebruikten de ruïnes van de tempel van Artemis als burcht. De Duitser Ulrich Jasper Seetzen ontdekte de ruïnes van Gerasa in het begin van de 19e eeuw.
De overblijfselen lenen zich perfect voor een heerlijke wandeling omgeven door de oudheid en kunnen we ons inbeelden hoe de stad er 2.000 jaar geleden heeft uitgezien. We bekijken de beroemde Triomfboog van Hadrianus, wandelen over de prachtig geplaveide Cardo Maximus-hoofdstraat, waar de karrensporen nog te herkennen zijnontdekken de vloermozaïeken van Byzantijnse kerken, zien de metershoge Korinthische zuilen van de Artemis-tempel en bewonderen de Hippodrome-arena. Imposant, we hebben ervan genoten! Geklommen en geklauterd.
En na afloop genoten, ja, echt genoten van een meer dan heerlijke, uitgebreide lunch in het restaurant op het terrein.
Teveel om op te noemen en op te eten, vooral de "upside down" in het Jordaans "Maglube" schotel was erg lekker. Laag voor laag wordt deze schotel opgebouwd en langzaam gegaard. En op het laatst op een grote schaal omgekeerd. Zoek het maar op. Een heerlijk lokaal biertje erbij, ja hoor, gewoon verkrijgbaar hier. Cola blijkt later in de middag, lastiger verkrijgbaar.
Na de lunch vetrekken voor een gezoek aan Ajloun عجلون de hoofdstad van het Ajloun-gouvernement, een heuvelachtig stadje in het noorden van Jordanië, gelegen 76 kilometer (ongeveer 47 mijl) ten noordwesten van Amman. Het staat bekend om zijn indrukwekkende ruïnes van het 12e-eeuwse kasteel van Ajloun. Het gouvernement Ajlun heeft ruim 176.080 inwoners, verspreid over 27 dorpen en steden, over een oppervlakte van ongeveer 420 km². De bevolking bestaat voornamelijk uit de volgende moslim stam: Al-Qudah is de belangrijkste familie. Ook al zijn de meeste mensen in Jordanië of Ajloun daar moslims zijn in feite christelijke stammen in Ajloun. Hoewel christenen een minderheid vormen in het totale gouvernement, vormen ze ongeveer minder dan de helft van de bevolking in de stad Ajloun. De meeste christenen wonen in de stad Ajloun, samen met moslims van de Al-Qudah-stam. Andere stammen zijn verdeeld in de andere districten van het gouvernement. In 1596, tijdens het Ottomaanse Rijk, werd Ajloun vermeld in de volkstelling gelegen in de nahiya van Ajloun in de liwa van Ajloun. Het had een bevolking van 313 moslim huishoudens, en 20 islamitische vrijgezellen, naast 2 christelijke huishoudens. Ze betaalden belasting op verschillende landbouwproducten, waaronder olijfbomen, wijngaarden, fruitbomen, groenten en fruittuinen, boomgaarden, geiten en bijenkorven.
We bezichtigen het 12e-eeuwse moslimkasteel (Qala’at ar-Rabat). Alleen al de ligging bovenop een heuvel is imposant. Dat uitzicht! De Golan-hoogvlakte, Jordaan-vallei en het Galilea-meer liggen er vredig bij. We genieten van de rust, verschillende boomsoorten en dieren die we wellicht ontdekken. Aan het einde van de dag keren we terug naar Amman. We besluiten de dag met een gezellig diner in het restaurant van het hotel. Genieten van de lokale gerechten en de gelegenheid om onze reisgenoten weer wat beter te leren kennen. Én alweer veel eten pfff.
Het was óók gezellig, met Tineke, stoere dame van 81, met haar dochter Wanda, aan tafel gezeten. Alle namen onthouden gaat het in een weekje waarschijnlijk niet worden, maar een paar zeker gaan we zeker wel onthouden.
En wat een schitterend weer hebben we, maar dat zien jullie wel aan de mooie blauwe lucht op de foto's, zelfs al een beetje verkleurd, of zoals Margreetje het zegt "we hebben een rood befje".
De foto's komen weer uit mijn camera :-).
De reis begint meteen met een rit naar de fabelachtige highlight, gesticht door Alexander de Grote: Jerash (in de oudheid Gerasa of Antiochië aan de Gouden Rivier). Vandaag ontdekken we zelf waarom dit ‘Pompeï van het Midden-Oosten’ zo’n grote favoriet is van reizigers.
Het echte Pompeï ga ik in september bezoeken in de Rome Sicilië reis.
Prettig dat we dit grote archeologische complex zo uitgebreid bezoeken. Dit is duidelijk één van de grootste en best bewaarde klassieke steden ter wereld. De eeuwenoude tempels, kerken en theaters zien er nog verbluffend goed uit! Jerash ligt op ongeveer een uur rijden ten noorden van Amman.
Jerash جرش is een bijzonder archeologisch gebied en duidelijk één van de grootste en best bewaarde klassieke steden ter wereld. Waarschijnlijk was Gerasa reeds bewoond tijdens de Bronstijd en de IJzertijd door een Semitische bevolking, die een tempel voor Dusharra bouwde op de plaats waar zich nu de ruïnes van een Zeustempel bevinden. Volgens de legende bleven een aantal veteranen van het leger Alexander de Grote achter in Gerasa. De Hasmoneeën en de Nabateeërs vochten in de 1e eeuw v.Chr. om de stad. Beiden werden verslagen door de Romeinen. Na de Romeinse verovering in 63 v.Chr. werd Gerasa bij de Romeinse provincie Syria en in 90 AD bij de provincie Arabia gevoegd. In de eerste en tweede eeuw kende de stad een grote bloei. Keizer Trajanus liet in de regio wegen aanleggen. Zijn opvolger Hadrianus bezocht de stad in de winter van 129-130. De 'triomfboog van Hadrianus' zou gebouwd zijn als aandenken aan dit bezoek. In 614 werd Gerasa veroverd door de Perzische Sassaniden onder leiding van Khosroe II. De Perzen lieten de stad intact. Na de Slag bij de Jarmoek in 636 veroverde het Arabisch-islamitische rijk het gebied. De dynastie van de Omajjaden bouwde enkele moskeeën. In 746 werden veel gebouwen in Gerasa vernietigd door een aardbeving. De kruisvaarders gebruikten de ruïnes van de tempel van Artemis als burcht. De Duitser Ulrich Jasper Seetzen ontdekte de ruïnes van Gerasa in het begin van de 19e eeuw.
De overblijfselen lenen zich perfect voor een heerlijke wandeling omgeven door de oudheid en kunnen we ons inbeelden hoe de stad er 2.000 jaar geleden heeft uitgezien. We bekijken de beroemde Triomfboog van Hadrianus, wandelen over de prachtig geplaveide Cardo Maximus-hoofdstraat, waar de karrensporen nog te herkennen zijnontdekken de vloermozaïeken van Byzantijnse kerken, zien de metershoge Korinthische zuilen van de Artemis-tempel en bewonderen de Hippodrome-arena. Imposant, we hebben ervan genoten! Geklommen en geklauterd.
En na afloop genoten, ja, echt genoten van een meer dan heerlijke, uitgebreide lunch in het restaurant op het terrein.
Teveel om op te noemen en op te eten, vooral de "upside down" in het Jordaans "Maglube" schotel was erg lekker. Laag voor laag wordt deze schotel opgebouwd en langzaam gegaard. En op het laatst op een grote schaal omgekeerd. Zoek het maar op. Een heerlijk lokaal biertje erbij, ja hoor, gewoon verkrijgbaar hier. Cola blijkt later in de middag, lastiger verkrijgbaar.
Na de lunch vetrekken voor een gezoek aan Ajloun عجلون de hoofdstad van het Ajloun-gouvernement, een heuvelachtig stadje in het noorden van Jordanië, gelegen 76 kilometer (ongeveer 47 mijl) ten noordwesten van Amman. Het staat bekend om zijn indrukwekkende ruïnes van het 12e-eeuwse kasteel van Ajloun. Het gouvernement Ajlun heeft ruim 176.080 inwoners, verspreid over 27 dorpen en steden, over een oppervlakte van ongeveer 420 km². De bevolking bestaat voornamelijk uit de volgende moslim stam: Al-Qudah is de belangrijkste familie. Ook al zijn de meeste mensen in Jordanië of Ajloun daar moslims zijn in feite christelijke stammen in Ajloun. Hoewel christenen een minderheid vormen in het totale gouvernement, vormen ze ongeveer minder dan de helft van de bevolking in de stad Ajloun. De meeste christenen wonen in de stad Ajloun, samen met moslims van de Al-Qudah-stam. Andere stammen zijn verdeeld in de andere districten van het gouvernement. In 1596, tijdens het Ottomaanse Rijk, werd Ajloun vermeld in de volkstelling gelegen in de nahiya van Ajloun in de liwa van Ajloun. Het had een bevolking van 313 moslim huishoudens, en 20 islamitische vrijgezellen, naast 2 christelijke huishoudens. Ze betaalden belasting op verschillende landbouwproducten, waaronder olijfbomen, wijngaarden, fruitbomen, groenten en fruittuinen, boomgaarden, geiten en bijenkorven.
We bezichtigen het 12e-eeuwse moslimkasteel (Qala’at ar-Rabat). Alleen al de ligging bovenop een heuvel is imposant. Dat uitzicht! De Golan-hoogvlakte, Jordaan-vallei en het Galilea-meer liggen er vredig bij. We genieten van de rust, verschillende boomsoorten en dieren die we wellicht ontdekken. Aan het einde van de dag keren we terug naar Amman. We besluiten de dag met een gezellig diner in het restaurant van het hotel. Genieten van de lokale gerechten en de gelegenheid om onze reisgenoten weer wat beter te leren kennen. Én alweer veel eten pfff.
Het was óók gezellig, met Tineke, stoere dame van 81, met haar dochter Wanda, aan tafel gezeten. Alle namen onthouden gaat het in een weekje waarschijnlijk niet worden, maar een paar zeker gaan we zeker wel onthouden.
En wat een schitterend weer hebben we, maar dat zien jullie wel aan de mooie blauwe lucht op de foto's, zelfs al een beetje verkleurd, of zoals Margreetje het zegt "we hebben een rood befje".
De foto's komen weer uit mijn camera :-).
Geschreven door Ivie74
Al 3 reacties bij dit reisverslag
Wat een prachtige reis maak je weer! En dito foto's! Veel plezier! Liefs
Angela 2024-03-11 16:44:44
Ha Yvonne, (ha meiden!) Een lekker vroeg verslag vandaag. Klinkt zeer goed en mooi wat jullie aan het doen zijn. Ik ga de foto's nog eens goed doornemen. Tot een volgend verslag. Hou je haaks en hou je knie heel. Groet, Ron
Ron 2024-03-11 16:54:27
Thankxx An
ivie74 2024-03-11 18:57:51
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
