Dag 7 Bazaar van Kerman, Ryan ارگ راين tuinen van Mahan
Iran, Kerman
Heerlijk een beetje uitgeslapen, op mijn gemak ontbijten, lekker geserveerd ontbijt door een van de broers. Hij serveert ons in het Nederlands, tenminste hij probeert het, geweldig! En de blaas koekjes, zoals Ina ze nu noemt, liggen naast ons bord.
Even gezellig kletsen met Annelies en Wouter, ze willen graag mijn blog ook lezen. Leuk toch.
Én ja hoor, Ina heeft last van haar darmen gehad vannacht, de vijgen hebben de weg naar de uitgang al gevonden, zoals ze het zelf netjes verwoord. Ze had er net eentje minder moeten eten, volgens Frans. Pilletje erin dan komt het vast weer goed! Ze heeft vijgen meteen weggekieperd.
We gaan vanochtend naar de citadel van Ryan, authentiek en het lijkt erg bijzonder. Nog even anderhalf uur in de bus. Vanaf het hoogste punt van de citadel heb je een prachtig uitzicht over dit ommuurde lemen stadje. Wat best nog iets is, de treden zijn enorm, omhoog gaat prima, naar beneden iets lastiger, maar het is zeker de moeite waard. Koopmanshuizen, baden, pleinen, een wirwar aan straatjes.
Leem geeft wel lekker af, ach het is maar stof. De chauffeur wacht bij de bus op ons met thee en koffie, natuurlijk met vvvvvkoekjes.
Rayen-kasteel, (Arg-e Rayen) is een kasteel, gebouwd van adobe (soort aarde) in de provincie Kerman. De middeleeuwse lemen stad Rayen is vergelijkbaar met Arg-e Bam, die werd verwoest door een aardbeving in december 2003. Rayen toont alle architectonische elementen van een verlaten citadel. Het is zeer goed bewaard gebleven, ondanks de vele natuurrampen die soortgelijke bouwwerken in de buurt hebben vernietigd. Het is een van de meest interessante locaties in Iran. Rayen-kasteel werd bewoond tot 150 jaar geleden. De funderingen dateren uit het pre-islamitische Sassanidische tijdperk.
Een Perzische tuin is een tuinontwerp zoals dat zijn oorsprong vindt in Iran (vroeger bekend als Perzië). Deze tuinen vormen een onlosmakelijk onderdeel van de Perzische architectuur en cultuur. Al drie millennia worden deze tuinen aangelegd. Vanuit Perzië heeft het concept van de Perzische tuin zich verspreid naar andere landen, van Andalusië tot aan India. Zo heeft de Taj Mahal in India een Perzische tuin. Het concept van de Perzische tuin is in de loop van de eeuwen geëvolueerd. Het oorspronkelijke idee wordt aan Cyrus II de Grote uit de 6e eeuw v.Chr. toegeschreven. Hoewel de concrete invulling aangepast werd aan de verschillende klimatologische omstandigheden van de locatie, vindt men in een Perzische tuin steeds vier zones terug en speelt water een belangrijke rol zowel voor irrigatie als voor versiering. In een Perzische tuin kan men gesofisticeerde systemen voor irrigatie terugvinden. De tuin tracht het Hof van Eden voor te stellen en ontleent aan het zoroastrisme de vier elementen van hemel, aarde, water en planten. Het Oudperzische woord Paradaidha vinden we ook nog terug in het Nederlands als ons woord paradijs. In de tuinen zijn soms ook paviljoenen te vinden. Bekende vormen van Perzische tuinen zijn de bagh (privétuin), charbagh (gericht op structuur, uitvinder: Cyrus II de Grote), hajat (klassiek, gericht op esthetiek), meidan (meer gericht op planten dan de hajat, weinig gebouwen) en het park (veel planten, weinig gebouwen, vergelijkbaar met Europees park).
Op 27 juni 2011 werd de Perzische tuin tijdens de 35e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed door UNESCO erkend als werelderfgoed en aan de lijst toegevoegd. De Bagh-e Shahzadeh in Mahan en de Bagh-e Fin in Kashan (gaan we later bezoeken) hebben o.a. als voorbeeld gediend.
Wij bezoeken de tuin in Mahan. Prachtig gelegen in de kale, dorre woestijn. Een groene oase van rust, met fonteinen en waterpartijen. Het water komt door een ingenieus watersysteem uit de hoger gelegen rivier.
De dagelijkse fotosessies met de lokale bevolking blijft niet uit, hele families willen weer met ons op de foto.
Het is inmiddels tijd voor de lunch, in weer een mooie tuin met lig/zitbanken krijgen we een speciaal gerecht uit Kerman voorgeschoteld, met kikkererwten, veel kikkererwten, ik pas en krijg een ander gerecht met aubergine, gebakken munt en gedroogde yoghurt. Beetje veel olie, maar heerlijk. Ine trakteert op een drankje voor haar verjaardag. Ook Reza weet de plekjes te vinden!
Een stukje verderop gaan we naar de Shah Nematollah Vali Shrine.
Dit is een historisch complex, ook gelegen in Mahan, dat het mausoleum van Shah Nematollah Vali , de beroemde Iraanse mysticus en dichter, bevat. Het complex is wat minder uitbundig versierd, maar mooi van eenvoud.
Reza geeft uitleg over de 7 stages die een moslim moet doorlopen voordat hij sterft.
Ik zet het er nog even bij. Wel van het internet en in het Engels, het is een heel verhaal.
Lees het als je het interessant vind, anders maar niet :-) https://www.islamicity.org/7887/seven-stages-of-life-in-islam/
Shah Nematollah Vali stierf in 1431 op de leeftijd van meer dan 100. In 1436 werd een altaar opgericht ter ere van hem en werd een pelgrimsoord; met de aandacht van opeenvolgende heersers die verschillende toevoegingen door de eeuwen heen hebben bijgedragen.
Het heiligdom bestaat uit vier binnenplaatsen, een reflecterend zwembad, een moskee en twee minaretten bedekt met turquoise tegels van de bodem tot aan de koepel. De vroegste constructie wordt toegeschreven aan de Bahmanidische heerser Ahmed I Vali die de heiligdomskamer in 1436 oprichtte. Shah Abbas Ik ondernam in 1601 uitbreidingen en renovaties, inclusief de reconstructie van de betegelde blauwe koepel, beschreven als "een van de meest prachtige architectonische meesterwerken in het verleden Perzië". Tijdens de Qajar-periode was de site bijzonder populair, waardoor er extra binnenplaatsen nodig waren om grotere aantallen pelgrims tegemoet te komen. De minaretten dateren ook uit deze periode. De kleine kamer waar Nematollah Vali bad en mediteerde bevat pleisterwerk en tegeldecoraties. Het complex is ook beroemd om zijn tegelwerk en zeven oude houten deuren.
De blauwe girih betegelde koepel bevat sterren met van bovenaf 5, 7, 9, 12, 11, 9 en 10 punten op hun beurt. 11-puntssterren zijn zeldzaam in de geometrische patronen van de islamitische kunst.
Als kers op de taart gaan we nog even naar een oud badhuis in de bazaar van Kerman.
Het badhuis is niet meer in gebruik, maar authentiek en met wassen beelden voorzien. Grappig om te zien. We krijgen nog wat tijd om de bazaar te bekijken, heel anders dan die van Shiraz, maar niet minder leuk.
Kwart voor 6 terug bij de gebroeders, die de thee met koekjes voor ons hebben klaarstaan, dat is nog eens welkom!
We wisselen wat foto's uit via de groepsapp en gaan relaxen op de kamer. Eten doe ik lekker op mijn kamer, 1x warm eten per dag is voor mij meer dan genoeg en echt heel lekker was het gisteren niet hier.
Bestel zo even een potje heet water voor een soepje, het wordt knäckebröd en wat nootjes, er ligt geen telefoonlijstje, alles geprobeerd, 9, 0, 1, geen gehoor, ik heb geen zin me weer aan te kleden.
Lig lekker te lezen, gaat de telefoon, ja die oranje met draaischijf zonder lijstje.
Bahare vertelt dat de klok een uur teruggezet moet worden vannacht, het is herfst morgen en dan gebeurt dat hier.
Een uurtje langer slapen dus.
Tot morgen.
Reisafstand 200 km.
Even gezellig kletsen met Annelies en Wouter, ze willen graag mijn blog ook lezen. Leuk toch.
Én ja hoor, Ina heeft last van haar darmen gehad vannacht, de vijgen hebben de weg naar de uitgang al gevonden, zoals ze het zelf netjes verwoord. Ze had er net eentje minder moeten eten, volgens Frans. Pilletje erin dan komt het vast weer goed! Ze heeft vijgen meteen weggekieperd.
We gaan vanochtend naar de citadel van Ryan, authentiek en het lijkt erg bijzonder. Nog even anderhalf uur in de bus. Vanaf het hoogste punt van de citadel heb je een prachtig uitzicht over dit ommuurde lemen stadje. Wat best nog iets is, de treden zijn enorm, omhoog gaat prima, naar beneden iets lastiger, maar het is zeker de moeite waard. Koopmanshuizen, baden, pleinen, een wirwar aan straatjes.
Leem geeft wel lekker af, ach het is maar stof. De chauffeur wacht bij de bus op ons met thee en koffie, natuurlijk met vvvvvkoekjes.
Rayen-kasteel, (Arg-e Rayen) is een kasteel, gebouwd van adobe (soort aarde) in de provincie Kerman. De middeleeuwse lemen stad Rayen is vergelijkbaar met Arg-e Bam, die werd verwoest door een aardbeving in december 2003. Rayen toont alle architectonische elementen van een verlaten citadel. Het is zeer goed bewaard gebleven, ondanks de vele natuurrampen die soortgelijke bouwwerken in de buurt hebben vernietigd. Het is een van de meest interessante locaties in Iran. Rayen-kasteel werd bewoond tot 150 jaar geleden. De funderingen dateren uit het pre-islamitische Sassanidische tijdperk.
Een Perzische tuin is een tuinontwerp zoals dat zijn oorsprong vindt in Iran (vroeger bekend als Perzië). Deze tuinen vormen een onlosmakelijk onderdeel van de Perzische architectuur en cultuur. Al drie millennia worden deze tuinen aangelegd. Vanuit Perzië heeft het concept van de Perzische tuin zich verspreid naar andere landen, van Andalusië tot aan India. Zo heeft de Taj Mahal in India een Perzische tuin. Het concept van de Perzische tuin is in de loop van de eeuwen geëvolueerd. Het oorspronkelijke idee wordt aan Cyrus II de Grote uit de 6e eeuw v.Chr. toegeschreven. Hoewel de concrete invulling aangepast werd aan de verschillende klimatologische omstandigheden van de locatie, vindt men in een Perzische tuin steeds vier zones terug en speelt water een belangrijke rol zowel voor irrigatie als voor versiering. In een Perzische tuin kan men gesofisticeerde systemen voor irrigatie terugvinden. De tuin tracht het Hof van Eden voor te stellen en ontleent aan het zoroastrisme de vier elementen van hemel, aarde, water en planten. Het Oudperzische woord Paradaidha vinden we ook nog terug in het Nederlands als ons woord paradijs. In de tuinen zijn soms ook paviljoenen te vinden. Bekende vormen van Perzische tuinen zijn de bagh (privétuin), charbagh (gericht op structuur, uitvinder: Cyrus II de Grote), hajat (klassiek, gericht op esthetiek), meidan (meer gericht op planten dan de hajat, weinig gebouwen) en het park (veel planten, weinig gebouwen, vergelijkbaar met Europees park).
Op 27 juni 2011 werd de Perzische tuin tijdens de 35e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed door UNESCO erkend als werelderfgoed en aan de lijst toegevoegd. De Bagh-e Shahzadeh in Mahan en de Bagh-e Fin in Kashan (gaan we later bezoeken) hebben o.a. als voorbeeld gediend.
Wij bezoeken de tuin in Mahan. Prachtig gelegen in de kale, dorre woestijn. Een groene oase van rust, met fonteinen en waterpartijen. Het water komt door een ingenieus watersysteem uit de hoger gelegen rivier.
De dagelijkse fotosessies met de lokale bevolking blijft niet uit, hele families willen weer met ons op de foto.
Het is inmiddels tijd voor de lunch, in weer een mooie tuin met lig/zitbanken krijgen we een speciaal gerecht uit Kerman voorgeschoteld, met kikkererwten, veel kikkererwten, ik pas en krijg een ander gerecht met aubergine, gebakken munt en gedroogde yoghurt. Beetje veel olie, maar heerlijk. Ine trakteert op een drankje voor haar verjaardag. Ook Reza weet de plekjes te vinden!
Een stukje verderop gaan we naar de Shah Nematollah Vali Shrine.
Dit is een historisch complex, ook gelegen in Mahan, dat het mausoleum van Shah Nematollah Vali , de beroemde Iraanse mysticus en dichter, bevat. Het complex is wat minder uitbundig versierd, maar mooi van eenvoud.
Reza geeft uitleg over de 7 stages die een moslim moet doorlopen voordat hij sterft.
Ik zet het er nog even bij. Wel van het internet en in het Engels, het is een heel verhaal.
Lees het als je het interessant vind, anders maar niet :-) https://www.islamicity.org/7887/seven-stages-of-life-in-islam/
Shah Nematollah Vali stierf in 1431 op de leeftijd van meer dan 100. In 1436 werd een altaar opgericht ter ere van hem en werd een pelgrimsoord; met de aandacht van opeenvolgende heersers die verschillende toevoegingen door de eeuwen heen hebben bijgedragen.
Het heiligdom bestaat uit vier binnenplaatsen, een reflecterend zwembad, een moskee en twee minaretten bedekt met turquoise tegels van de bodem tot aan de koepel. De vroegste constructie wordt toegeschreven aan de Bahmanidische heerser Ahmed I Vali die de heiligdomskamer in 1436 oprichtte. Shah Abbas Ik ondernam in 1601 uitbreidingen en renovaties, inclusief de reconstructie van de betegelde blauwe koepel, beschreven als "een van de meest prachtige architectonische meesterwerken in het verleden Perzië". Tijdens de Qajar-periode was de site bijzonder populair, waardoor er extra binnenplaatsen nodig waren om grotere aantallen pelgrims tegemoet te komen. De minaretten dateren ook uit deze periode. De kleine kamer waar Nematollah Vali bad en mediteerde bevat pleisterwerk en tegeldecoraties. Het complex is ook beroemd om zijn tegelwerk en zeven oude houten deuren.
De blauwe girih betegelde koepel bevat sterren met van bovenaf 5, 7, 9, 12, 11, 9 en 10 punten op hun beurt. 11-puntssterren zijn zeldzaam in de geometrische patronen van de islamitische kunst.
Als kers op de taart gaan we nog even naar een oud badhuis in de bazaar van Kerman.
Het badhuis is niet meer in gebruik, maar authentiek en met wassen beelden voorzien. Grappig om te zien. We krijgen nog wat tijd om de bazaar te bekijken, heel anders dan die van Shiraz, maar niet minder leuk.
Kwart voor 6 terug bij de gebroeders, die de thee met koekjes voor ons hebben klaarstaan, dat is nog eens welkom!
We wisselen wat foto's uit via de groepsapp en gaan relaxen op de kamer. Eten doe ik lekker op mijn kamer, 1x warm eten per dag is voor mij meer dan genoeg en echt heel lekker was het gisteren niet hier.
Bestel zo even een potje heet water voor een soepje, het wordt knäckebröd en wat nootjes, er ligt geen telefoonlijstje, alles geprobeerd, 9, 0, 1, geen gehoor, ik heb geen zin me weer aan te kleden.
Lig lekker te lezen, gaat de telefoon, ja die oranje met draaischijf zonder lijstje.
Bahare vertelt dat de klok een uur teruggezet moet worden vannacht, het is herfst morgen en dan gebeurt dat hier.
Een uurtje langer slapen dus.
Tot morgen.
Reisafstand 200 km.
Geschreven door Ivie74
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
