Gouda-Schiphol 44 km.

IR 724 – Amsterdam – Teheran – 14.00 – 21.30
4076 km.


Mooie vluchttijd! Niet midden in de nacht opstaan gelukkig.
Vanja dropt me voor de vertrekhal van Schiphol en we nemen afscheid voor 2 weken, ja, helaas hoort dat er bij.
Vanja werken en ik weer op (groeps)reis.
Over een kleine 2 maanden gaan we er heerlijk samen op uit naar Rusland (Moskou en St. Petersburg), een fijn vooruitzicht!

Rechtstreekse vlucht Amsterdam - Teheran per lijndienst met Iran Air, waar ik nog nooit mee heb gevlogen. Ik ben mooi op tijd en kan direct inchecken. Rosetta heeft een groepsincheck gedaan, dus kan helaas geen plekje uitzoeken. In de rij al met 2 reisgenoten kennis gemaakt. Ina en Frans zijn iets later, ik wacht op hen en wandel mee in de rij voor hun incheck. Zit ik gewoon op de rij achter hen. Douane verloopt soepeltjes. We drinken gezellig een bakkie koffie samen, niet bij Starbucks, maar bij Jamie's dit keer. Martijn belt nog even uit Londen. Boarden op tijd. Vanja belt me nog even terwijl ik al in het vliegtuig zit, fijn.
Ik heb een plekje aan het middenpad een lege plek naast me, met daarnaast weer een Rosetta (alleen)reiziger, ook bij de gate zagen we de oranje rosetta labels, lekker duidelijk herkenbaar.

Half uur te laat vertrokken, zeker druk in het luchtruim. De vluchttijd bedraagt circa 5 uur en tijdens de vlucht krijgen we een maaltijd aangeboden ('chicken, or beef') én een 'snack', zal het deze keer te eten zijn. Het blijkt best te eten hoor, de "chicken" met rijst, de snack (is iets van bladerdeeg) en een bakje drilpudding, dat is brrrrrr.
Aan boord wordt er geen alcohol geschonken, dus een whisky met slaappil zou sowieso deze keer niet gaan lukken, maar 5 uur is zo voorbij. Heerlijk zo'n kort vluchtje, ik ben anders gewend, beetje dommelen met een muziekje in mijn oren, filmpje kijken, eten en dan zijn we er al. Een filmpje kijken, nee dus, 5 films zijn er te zien, allemaal Iraanse, dus gecensureerd, hier begint het dus al, het moderne westerse, waar alles te zien en te lezen is, is achter me.
5 uur blijken toch lang nog te duren met een kind van een jaar of anderhalf pal achter me, wat heeft besloten die tijd jankend en gillend door te brengen, oordopjes met een muziekje brengen een beter geluid.

'Welcome in Iran, please respect the Iranian dressing code'. Ja, dat is nogal wat, lange broek met een blouse over je kont en een sjaal over je hoofd, zal ff wennen zijn, maar het is niet anders, vrouwelijke vormen mogen niet zichtbaar zijn. DiDi heeft me goed voorzien van passende kleding en nog leuk ook!

Na geland te zijn iets na 22.00 u, plaatselijke tijd, een half uur later dan gepland zijn we in Teheran. We hebben instructies ontvangen van Rosetta. We moeten onze 12 paspoorten, samen met het betalingsbewijs (had ik uitgedraaid) in 1 keer inleveren. Dat wordt nog wat. Op naar de visa controle voor de bestudering van het visum en de medische verklaring van mijn zorgverzekering door de Iraanse douane. Het valt reuze mee, een dame helpt ons snel en kundig (ik geef haar de uitdraai van de groepsbetaling), half uurtje later staan we in de rij voor de douane, met een digitaal visa, geen stempel deze keer. De douanecontrole duurt iets langer, twee loketjes open voor een immense hoeveelheid mensen. Een oliesjeik brengt redding, wappert met wat geld en ja hoor er gaan nog 2 loketjes open. Het digitale visa klopt en we kunnen door naar onze bagage. Blijken we in de verkeerde hal te zijn, ja we misten Bahare al bij het hek. We worden naar een andere hal geloodst, lopen gewoon langs de security, geen probleem.
Ergens in een hoekje staan onze koffers op ons te wachten, zijn al van de band gehaald, ze hadden waarschijnlijk al wat rondjes gemaakt. Inmiddels heeft Bahare ons ook gevonden en de gids Reze is aangesloten.
Op naar de bus.

We vertrekken we van het Imam Khomeini International Airport, in een klein uurtje naar het centraal gelegen Mashad hotel, District No 6, No. 190, Mofateh Avenue, Taleghani cross road, Postal Code: 1581765611, niet ver het fameuze Fardowsi plein.
Én natuurlijk het eerste praatje in de bus van onze reisleid(st)er Bahare, zij begeleid ons de komende 2 weken samen met de lokale gids. In de reviews heb ik alléén maar positieve berichten over haar gelezen.
Bahare heeft een tijdje met haar ouders in Rotterdam gewoond, zij spreekt dus zowel Nederlands als Iraans, dat is wel zo fijn.
De lijst met naam en toenaam van mijn 13 medereizigers heb ik ook gekregen, wat nou AVG! Ik ben benieuwd!

De comfortabele, klassieke kamer heeft alles voor een aangenaam verblijf de komende 2 nachten, tenminste zo staat het in onze beschrijving. Ook een airconditioning, gratis WiFi, een lcd-tv, een badkamer én een queensize bed, zouden er moeten zijn. Dat valt wel even tegen dus, oude vervallen kamer én een 1 persoons bed, geen water in de koelkast, slechte wifi en ook de airco zijn ze vergeten te installeren. Helaas werkt ook mijn gewone telefoonverbinding niet, dus ook geen sms kunnen sturen dat ik goed ben aangekomen. Maar schoon is het wel!

Geen doorwaakte nacht deze keer én maar 5 vlieguurtjes, het is 2,5 uur later hier, dus redelijk op tijd mijn bed in, wordt toch nog laat door het wifi gedoe, maar mijn berichtjes komen nu door gelukkig. Lekker slapen, morgen begint het nieuwe avontuur in het Midden-Oosten.

Truste!

Geschreven door Ivie74