Vandaag op verkenning
Duitsland, Diez
Vandaag op het fietsje, of met de benenwagen de omgeving verkennen. I.e.g. naar het slot Oranienstein wat "Oranje" roots heeft. Ik heb wat mooie tochten gevonden op "Komoot".
Beetje afhankelijk van het weer, hoelang de tocht gaat worden. Fietspaden genoeg, zoals de rode lijn op het 3e kaartje laat zien :-).
Het slot Oranienstein, gelegen op een kalkrots bij Diez an der Lahn in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, is een van de vier kastelen van de familie Oranje-Nassau die op Duits grondgebied werden gebouwd. Evenals de andere kastelen werd ook dit slot genoemd naar Willem van Oranje. Het kasteel werd in de jaren 1672-1684 gebouwd op initiatief van Albertine Agnes van Nassau, die in die tijd regentes was van haar minderjarige zoon Hendrik Casimir II. Het kasteel werd gebouwd op de ruïnes van een Benedictijnerklooster. Bij het kasteel liet zij een kapel bouwen, waarvan de muur- en plafondschilderingen van de hand van Jan van Dyck waren. Door Henriëtte Amalia van Anhalt-Dessau werd het kasteel omgebouwd zoals het nu te zien is. Voor de verbouwing in barokstijl werd de naar Nederland uitgeweken Franse architect, Daniël Marot, in de arm genomen. Na de verbouwing telde het kasteel in totaal 318 kamers. Na de Eerste Wereldoorlog, bij de bezetting van het Rijnland door de Fransen, werd het kasteel gebruikt door het Franse leger. Op aandrang van de Nederlandse regering werd het kasteel in 1929 teruggegeven aan Duitsland. Vanaf 1934 vestigde de NSDAP (Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij Politieke partij) er een vormingsinstituut. Het in het kasteel aanwezige Nassau-museum werd in 1940 demonstratief verwijderd uit het gebouw. In de Tweede Wereldoorlog, nadat het eerst weer in handen van Frankrijk was geweest, werd het kasteel gebruikt door het Duitse leger. Ook bevindt zich hier weer een Oranje-Nassau museum.
OVERSLAAN MAG HOOR ;-), maar doorlezen is leuker :-).
De datum, de bouwer en het motief van het eerste kasteelgebouw van de graven is niet bekend. Reeds voor de eerste vermelding van de plaats in het jaar 790 als "Theodissa" wordt het bestaan vermoed van een Frankische militaire post om de doorwaadbare plaats te beschermen. Volgens de traditie werden de donjon en het paleis gebouwd door de graven van Diez in de tweede helft van de 11e eeuw, maar vóór 1073. De eerste steenlegger zou de broer van Emmerich von Diez zijn geweest. Alleen de fundamenten van de hoofdtoren zijn vandaag de dag nog van dit systeem. Met de belangrijkste uitbreiding van het graafschap Diez vanaf de tweede helft van de 11e eeuw werd het kasteel aanzienlijk uitgebreid. In 1329 kreeg Diez stadsrechten. Nadat het graafschap Diez was opgesplitst in de lijnen Diez en Weilnau, bleef Diez Castle in gezamenlijk eigendom van beide lijnen, die hier representatieve woningen behielden. Aan het einde van de 13e eeuw liet Hermann von Weilnau, proost van de Georgstift in Limburg , omvangrijke bouwwerkzaamheden aan het kasteel uitvoeren. De laatste graaf van Diez, Gerhard VII, stierf in 1386. Zijn resterende bezittingen, waaronder het kasteel van Diez, kwamen via zijn dochter Jutta in handen van zijn schoonzoon, graaf Adolf van Nassau-Dillenburg (Huis van Nassau-Dillenburg Ottoonse lijn). Adolf von Nassau-Dillenburg stierf ook zonder mannelijke nakomelingen. De helft van zijn Diez-erfenis viel op zijn broer Engelbert von Nassau-Dillenburg, de andere helft op het Huis van Eppstein. De heren van Eppstein verpandden de helft van hun eigendom aan het graafschap Katzenelnbogen. Met de dood van Philipp von Katzenelnbogen in 1479 viel het graafschap Katzenelnbogen in handen van de landgraafschap Hessen. In 1534 verkochten de Hessische landgraven de helft van hun aandeel (d.w.z. een achtste van het kasteel van Diez) aan keurvorst Trier. Het resterende Eppstein-aandeel (een kwart) werd in 155 geërfd door de graven van Königstein, die het in 1530 aan de graven van Nassau Dillenburg verkochten. Als onderdeel van het geschil over de uitgebreide Katzenelnbogische erfenis, kon het Huis Nassau-Dillenburg met het Verdrag van Diez van 1564 de enige heerschappij over het kasteel bereiken. Onder de graven van Nassau werd het kasteel van Diez omgevormd tot een prinselijk paleis uit de vroege Renaissance. Nederlandse ambachtslieden kregen de voorkeur voor het werk. Met de deling van het Ottoonse Huis van Nassau in 1606, werd het kasteel van Diez de zetel van de graven van Nassau-Diez (of Oranje-Nassau ). Aangezien het centrum van hun bezittingen in Nederland lag, diende Kasteel Diez als weduwenzetel voor Sophie Hedwig van Brunswijk-Lüneburg (1592-1642) en Albertine Agnes van Oranje-Nassau (1634-1696). Vanwege de inmiddels ontoereikende woonsituatie liet Albertine in 1672 bij Diez het kasteel Oranienstein bouwen. In de tijd die volgde, deed het kasteel alleen dienst als officieel gebouw. In 1778/1779 werd het kasteel omgebouwd tot gevangenis volgens de plannen van de bouwinspecteur Sckell. In 1806 werd de gevangenis uitgebreid. Het kasteel behield deze functie tot 1928. Vanaf 1910 werd de gevangenis echter geleidelijk verplaatst naar een nieuw gebouw in Freiendiez. Vanaf het einde van de 18e eeuw werden in de gevangenis verschillende ambachten uitgeoefend. De belangrijkste daarvan was de verwerking van het Lahn-marmer. De stad Diez en Pruisen wilden het kasteel afstaan aan het Nederlandse koningshuis, maar dat weigerde. In 1953 werd in het kasteel een jeugdherberg gevestigd en in de jaren zestig het Nassau Local History Museum. In de vestingmuur waren enkele privé-appartementen.
Helaas is het slot op zaterdag en zondag gesloten, dit nog steeds ivm de coronamaatregelen (ook de mondkapjes zie je hier nog regelmatig), dus dat wordt alleen de buitenkant bewonderen.
Heerlijk geslapen in mijn camper bedje, vroeg wakker, het is prachtig weer, stralend blauw! En buiten lekker opgefrist door de regen van gisteren. Straks fietsen langs de Lahn, één van de komootfietstochten en naar Diez en Limburg a/d Lahn.
Maar eerst buiten in het zonnetje van mijn ontbijtje genieten, gisteren verse broodjes besteld, eitje en justje erbij, hoe goed kun je de dag beginnen :-).
De tocht begint bij de camping, lekker makkelijk. Prachtig fietspad langs het water (weer een blauwe lijn :-)), maar verder dan nummer 8 kom ik niet, ik moet een steil bospad op, ik probeer het, maar in de eerste versnelling met de hoogste ondersteuning gaat het zelfs niet lukken. Dan maar dezelfde weg terug, ziet er dan toch net iets anders uit.
Ik doe meteen het plaatsje Diez aan, waar het Grafensloss boven het stadje uittorent. Een schattig klein dorp, met vakwerkhuizen in de oude kern. Bij de fontein van het Grafensloss ben ik de jeugdherberg aan het fotograferen en een dame vraagt of ik er zelf ook op wil, zo gezegd zo gedaan, zien jullie mij ook nog eens :-) :-).
En door, nu naar Limburg ook aan de Lahn, een toeristische trekpleister blijkt, druk, ontzettend! Ja, mooi weer én het is natuurlijk weekend. Had ik niet bedacht.
Trotseer de klim naar de dom, waar ik ook maar meteen mijn meegenomen broodje eet op een bankje voor de kerk. Loop door de prachtige veelkleurige kerk, waar binnen niet heel veel van is terug te zien. Geen ouderwetse wijwaterbakjes meer, maar een rvs paal met een pomp, het moet niet gekker worden.
Ook hier loop ik door de "Altstadt" met bijna alleen maar vakwerkhuizen uit vervlogen tijden, ik vind het prachtig.
Op mijn gemak fiets ik weer langs de blauwe lijn terug naar de camping. Ga onderweg toch nog maar langs het kasteel Oranienstein, maar ook de hekken zijn gesloten en er is zelfs geen glimp te zien jammer genoeg. En toch weer even snel bijna 40km getrapt.
Helaas is het ook vanmiddag weer gaan betrekken, heel veel donkere wolken, maar meer dan een paar druppels vallen er deze keer niet, maar wel precies op mij :-). Wel ineens frisjes buiten, binnen de HHB finale van gisterenavond gekeken en daarna kan ik gewoon weer lekker buiten zitten.
Vanavond mijn eigen potje koken, ravioli met champignons en roomsaus, ook best lekker toch ;-).
De camper weer reisvaardig maken, morgen weer een stukkie rijden. Vandaag is de camping een beetje leeggelopen, erg stil nu, weinig plekken bezet.
Fijne avond en tot morgen, bye bye, zwaai zwaai.
Beetje afhankelijk van het weer, hoelang de tocht gaat worden. Fietspaden genoeg, zoals de rode lijn op het 3e kaartje laat zien :-).
Het slot Oranienstein, gelegen op een kalkrots bij Diez an der Lahn in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, is een van de vier kastelen van de familie Oranje-Nassau die op Duits grondgebied werden gebouwd. Evenals de andere kastelen werd ook dit slot genoemd naar Willem van Oranje. Het kasteel werd in de jaren 1672-1684 gebouwd op initiatief van Albertine Agnes van Nassau, die in die tijd regentes was van haar minderjarige zoon Hendrik Casimir II. Het kasteel werd gebouwd op de ruïnes van een Benedictijnerklooster. Bij het kasteel liet zij een kapel bouwen, waarvan de muur- en plafondschilderingen van de hand van Jan van Dyck waren. Door Henriëtte Amalia van Anhalt-Dessau werd het kasteel omgebouwd zoals het nu te zien is. Voor de verbouwing in barokstijl werd de naar Nederland uitgeweken Franse architect, Daniël Marot, in de arm genomen. Na de verbouwing telde het kasteel in totaal 318 kamers. Na de Eerste Wereldoorlog, bij de bezetting van het Rijnland door de Fransen, werd het kasteel gebruikt door het Franse leger. Op aandrang van de Nederlandse regering werd het kasteel in 1929 teruggegeven aan Duitsland. Vanaf 1934 vestigde de NSDAP (Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij Politieke partij) er een vormingsinstituut. Het in het kasteel aanwezige Nassau-museum werd in 1940 demonstratief verwijderd uit het gebouw. In de Tweede Wereldoorlog, nadat het eerst weer in handen van Frankrijk was geweest, werd het kasteel gebruikt door het Duitse leger. Ook bevindt zich hier weer een Oranje-Nassau museum.
OVERSLAAN MAG HOOR ;-), maar doorlezen is leuker :-).
De datum, de bouwer en het motief van het eerste kasteelgebouw van de graven is niet bekend. Reeds voor de eerste vermelding van de plaats in het jaar 790 als "Theodissa" wordt het bestaan vermoed van een Frankische militaire post om de doorwaadbare plaats te beschermen. Volgens de traditie werden de donjon en het paleis gebouwd door de graven van Diez in de tweede helft van de 11e eeuw, maar vóór 1073. De eerste steenlegger zou de broer van Emmerich von Diez zijn geweest. Alleen de fundamenten van de hoofdtoren zijn vandaag de dag nog van dit systeem. Met de belangrijkste uitbreiding van het graafschap Diez vanaf de tweede helft van de 11e eeuw werd het kasteel aanzienlijk uitgebreid. In 1329 kreeg Diez stadsrechten. Nadat het graafschap Diez was opgesplitst in de lijnen Diez en Weilnau, bleef Diez Castle in gezamenlijk eigendom van beide lijnen, die hier representatieve woningen behielden. Aan het einde van de 13e eeuw liet Hermann von Weilnau, proost van de Georgstift in Limburg , omvangrijke bouwwerkzaamheden aan het kasteel uitvoeren. De laatste graaf van Diez, Gerhard VII, stierf in 1386. Zijn resterende bezittingen, waaronder het kasteel van Diez, kwamen via zijn dochter Jutta in handen van zijn schoonzoon, graaf Adolf van Nassau-Dillenburg (Huis van Nassau-Dillenburg Ottoonse lijn). Adolf von Nassau-Dillenburg stierf ook zonder mannelijke nakomelingen. De helft van zijn Diez-erfenis viel op zijn broer Engelbert von Nassau-Dillenburg, de andere helft op het Huis van Eppstein. De heren van Eppstein verpandden de helft van hun eigendom aan het graafschap Katzenelnbogen. Met de dood van Philipp von Katzenelnbogen in 1479 viel het graafschap Katzenelnbogen in handen van de landgraafschap Hessen. In 1534 verkochten de Hessische landgraven de helft van hun aandeel (d.w.z. een achtste van het kasteel van Diez) aan keurvorst Trier. Het resterende Eppstein-aandeel (een kwart) werd in 155 geërfd door de graven van Königstein, die het in 1530 aan de graven van Nassau Dillenburg verkochten. Als onderdeel van het geschil over de uitgebreide Katzenelnbogische erfenis, kon het Huis Nassau-Dillenburg met het Verdrag van Diez van 1564 de enige heerschappij over het kasteel bereiken. Onder de graven van Nassau werd het kasteel van Diez omgevormd tot een prinselijk paleis uit de vroege Renaissance. Nederlandse ambachtslieden kregen de voorkeur voor het werk. Met de deling van het Ottoonse Huis van Nassau in 1606, werd het kasteel van Diez de zetel van de graven van Nassau-Diez (of Oranje-Nassau ). Aangezien het centrum van hun bezittingen in Nederland lag, diende Kasteel Diez als weduwenzetel voor Sophie Hedwig van Brunswijk-Lüneburg (1592-1642) en Albertine Agnes van Oranje-Nassau (1634-1696). Vanwege de inmiddels ontoereikende woonsituatie liet Albertine in 1672 bij Diez het kasteel Oranienstein bouwen. In de tijd die volgde, deed het kasteel alleen dienst als officieel gebouw. In 1778/1779 werd het kasteel omgebouwd tot gevangenis volgens de plannen van de bouwinspecteur Sckell. In 1806 werd de gevangenis uitgebreid. Het kasteel behield deze functie tot 1928. Vanaf 1910 werd de gevangenis echter geleidelijk verplaatst naar een nieuw gebouw in Freiendiez. Vanaf het einde van de 18e eeuw werden in de gevangenis verschillende ambachten uitgeoefend. De belangrijkste daarvan was de verwerking van het Lahn-marmer. De stad Diez en Pruisen wilden het kasteel afstaan aan het Nederlandse koningshuis, maar dat weigerde. In 1953 werd in het kasteel een jeugdherberg gevestigd en in de jaren zestig het Nassau Local History Museum. In de vestingmuur waren enkele privé-appartementen.
Helaas is het slot op zaterdag en zondag gesloten, dit nog steeds ivm de coronamaatregelen (ook de mondkapjes zie je hier nog regelmatig), dus dat wordt alleen de buitenkant bewonderen.
Heerlijk geslapen in mijn camper bedje, vroeg wakker, het is prachtig weer, stralend blauw! En buiten lekker opgefrist door de regen van gisteren. Straks fietsen langs de Lahn, één van de komootfietstochten en naar Diez en Limburg a/d Lahn.
Maar eerst buiten in het zonnetje van mijn ontbijtje genieten, gisteren verse broodjes besteld, eitje en justje erbij, hoe goed kun je de dag beginnen :-).
De tocht begint bij de camping, lekker makkelijk. Prachtig fietspad langs het water (weer een blauwe lijn :-)), maar verder dan nummer 8 kom ik niet, ik moet een steil bospad op, ik probeer het, maar in de eerste versnelling met de hoogste ondersteuning gaat het zelfs niet lukken. Dan maar dezelfde weg terug, ziet er dan toch net iets anders uit.
Ik doe meteen het plaatsje Diez aan, waar het Grafensloss boven het stadje uittorent. Een schattig klein dorp, met vakwerkhuizen in de oude kern. Bij de fontein van het Grafensloss ben ik de jeugdherberg aan het fotograferen en een dame vraagt of ik er zelf ook op wil, zo gezegd zo gedaan, zien jullie mij ook nog eens :-) :-).
En door, nu naar Limburg ook aan de Lahn, een toeristische trekpleister blijkt, druk, ontzettend! Ja, mooi weer én het is natuurlijk weekend. Had ik niet bedacht.
Trotseer de klim naar de dom, waar ik ook maar meteen mijn meegenomen broodje eet op een bankje voor de kerk. Loop door de prachtige veelkleurige kerk, waar binnen niet heel veel van is terug te zien. Geen ouderwetse wijwaterbakjes meer, maar een rvs paal met een pomp, het moet niet gekker worden.
Ook hier loop ik door de "Altstadt" met bijna alleen maar vakwerkhuizen uit vervlogen tijden, ik vind het prachtig.
Op mijn gemak fiets ik weer langs de blauwe lijn terug naar de camping. Ga onderweg toch nog maar langs het kasteel Oranienstein, maar ook de hekken zijn gesloten en er is zelfs geen glimp te zien jammer genoeg. En toch weer even snel bijna 40km getrapt.
Helaas is het ook vanmiddag weer gaan betrekken, heel veel donkere wolken, maar meer dan een paar druppels vallen er deze keer niet, maar wel precies op mij :-). Wel ineens frisjes buiten, binnen de HHB finale van gisterenavond gekeken en daarna kan ik gewoon weer lekker buiten zitten.
Vanavond mijn eigen potje koken, ravioli met champignons en roomsaus, ook best lekker toch ;-).
De camper weer reisvaardig maken, morgen weer een stukkie rijden. Vandaag is de camping een beetje leeggelopen, erg stil nu, weinig plekken bezet.
Fijne avond en tot morgen, bye bye, zwaai zwaai.
Geschreven door Ivie74
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
