Dag 6 Stadswandeling Oaxaca en vrije middag
Mexico, Oaxaca
Mijn dag begint fijn met een (beeld)belletje naar Ruby, Martijn en Sverre. Ze zijn net terug van wintersport. We missen elkaar en fijn dat dit bestaat, door de telefoon elkaar gewoon even zien en spreken.
Er is heel wat aan de hand, onze Jos is niet in orde, het vermoeden is dat hij een lichte tia heeft gehad, Michel heeft veel rugpijn. Ilonka blijft bij hen en gaat mee naar een ziekenhuispost. Teus heeft de hele nacht op de wc doorgebracht en is erg beroerd. Danique en Thomas trekken hun eigen plan, ook prima. Dus met een incomplete groep vertrekken we naar een historische plek ‘’dodenstad" Monte Albán (UNESCO Werelderfgoed), een half uurtje buiten Oaxaca.
Monte Albán ligt vlak bij de stad Oaxaca de Juárez en staat samen met het centrum van die stad op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. Deze tempelstad van de Zapoteken ligt prachtig geïsoleerd op een berg. Het uitzicht over de vallei is subliem. Monte Albán was de hoofdstad van de cultuur van de Zapoteken. De stad werd in ongeveer 600 voor Christus voor het eerst bewoond, maar begon na 500 v.Chr. echt te groeien. Op haar hoogtepunt, 500-750 na Chr. was het een stad van naar schatting zo'n 30.000 inwoners. Monte Albán is de naam die de Spanjaarden gaven aan de geïsoleerde, steile berg waarop de stad stond. Hoe hij origineel heette is niet bekend, maar uit gliefen bij opgegraven gebouwen is afgeleid dat de stad waarschijnlijk Danipaguache, "Heilige Berg", heette. De Azteken noemden Monte Albán Ocelotepec, "Heuvel van de Jaguar". De stad is waarschijnlijk gevormd door drie hoofdmanschappen, die ieder hun eigen vestiging hadden in dat gebied. Monte Albán ligt precies in het midden van die drie plaatsen en was er duidelijk op gericht de drie hoofdmanschappen onder één politiek bestuurssysteem te brengen. Monte Albán is in de jaren dat de bevolking groeide steeds groter geworden. De stad groeide rond de centrale pleinen en bestuurlijke centra. Het grote centrale plein was het centrum voor de stad. Ook dat plein groeide, net als de bebouwing er rondomheen. Het gevolg was dat het plein steeds dichter ombouwd was en dat het ook steeds afgeslotener was van de rest van de stad. Het aantal inwoners bleef groeien, plaats voor huizen in het centrale deel was er niet meer. Gewoon aan de grenzen van de stad verder bouwen kon niet, daarvoor waren de hellingen van de berg te steil. Huizen werden op terrassen gebouwd, van die terrassen zijn er al meer dan 2000 opgegraven. Het vormt een belangrijke locatie in de archeologische wereld. De door de natuur versleten tempelruïnes zijn restanten uit de tijd van de Zapotec. Een intrigerende beschaving die regeerde over de Oaxaca valleien voordat de Spanjaarden de regio overnamen. Mensen hebben hier in Oaxaca sinds de vroegste tijden gewoond; de eerste nederzettingen waren Zapotec en Mixtec. De nabijgelegen sites van Monte Albán en Mitla werden gebouwd door de Zapoteken en Mixteken, en de voormalige, een werelderfgoed, wordt beschouwd als een voorloper van het huidige Oaxaca. De Azteken arriveerden rond 1440 en de huidige naam is afgeleid van het Azteekse "huax yacac", wat "in de neus van de pompoen" betekent. In 1521 kwamen de Spanjaarden onder leiding van Francisco de Orozco op zoek naar goud. De Spanjaarden legden in de 16e eeuw een koloniale stad neer in het huidige rasterpatroon en in de 19e eeuw werd het rijk door de export van cochenille, de rode kleurstof. Latere ontwikkeling heeft er niet veel aan gedaan, dus tegenwoordig is het een charmant stadscentrum van weleer. Tijdens het Spaanse tijdperk was de naam van de stad Antequera, maar na de Mexicaanse onafhankelijkheid werd het veranderd in Oaxaca. Misschien wel de beroemdste Mexicaanse president, Benito Juárez (naar wie het vliegveld in Mexico-Stad is vernoemd) werd geboren in de staat en begon zijn politieke carrière in de stad. Na zijn dood in 1872 werd zijn familienaam toegevoegd aan de officiële naam van de stad, die sindsdien Oaxaca de Juárez is. Een opmerkelijke gebeurtenis in de moderne geschiedenis waren de onrust in 2006, die begon als een lerarenstaking. Bij één gelegenheid opende de politie het vuur op stakers die bijeen waren gekomen voor een geweldloze demonstratie. Daarna vormden de leden van de lerarenvakbond en mensen die tegen de gouverneur van de staat waren een linkse beweging genaamd Popular Assembly of the Peoples of Oaxaca (APPO), die overheidsgebouwen en -functies overnam en uiteindelijk de stad enkele maanden bestuurde als een anarchistische gemeenschap.
We wandelen over het centrale plein en komen langs oude piramides. De nog altijd duidelijk aanwezige uitgehouwen beeltenissen geven inzicht in de tradities van de ooit bloeiende Zapotec cultuur. Ik klim op één van de overgebleven constructies en krijg een goed beeld van de grootsheid en de strategische positie van deze oude stad. Mijn knie houdt het aardig, maar ik beklim er vandaag meer eentje en dat is genoeg, de tweede sla ik over, wil de komende dagen veilig door.
Het is weer een zeer indrukwekkende lokatie.
Rond twaalf uur zijn we weer terug bij het hotel en horen van Ilonka de berichten uit het ziekenhuis. Jos moet wat rustiger aan doen, beter drinken en slapen, dan komt het wel weer goed. Michel heeft een mogelijke hernia, beide in Nederland direct naar een arts.
Wij gaan met Rafaelo direct door voor de stadswandeling door Oaxaca.
We zijn nog niet 2 minuten onderweg of ik glij van een stoepje af. Ach ja, zal niet zo zijn. Camera tegen mijn neus, een sneetje, verder geen schade gelukkig, ook mijn camera werkt nog :-).
Oaxaca is de culinaire hoofdstad van Mexico en trekt eetliefhebbers uit de hele wereld. Gebakken sprinkhaan is één van de onalledaagse specialiteiten. Net als de Azteekse ‘godendrank’ pulque (gefermenteerde agave). Mexicanen spugen de eerste slok uit, als offer aan Moeder Aarde. Misschien een aanleiding om deze onalledaagse specialiteiten te proberen. Na een minuut of 20 laat Rafaelo ons verder alleen. José en ik gaan er samen op uit, maar eerst een hapje doen op een gezellig terras onder de bogen bij het plein. Heerlijk een clubsandwich. Dan dwalen we door het centrum, schieten een zijstraat in en bekijken Mexicaanse souvenirs, (nog niets voor mijn plankjes gescoord), zoals houtsnijwerk, sieraden, tassen of schilderijen van lokale kunstenaars. De sfeer hier is gemoedelijk en dorps, ondanks de circa 300.000 inwoners. Van alle koloniale steden in Mexico is Oaxaca waarschijnlijk de meest kleurrijke – het kobaltblauw, okergeel en steenrood spat er van de gevels. We genieten van de gebouwen met sierlijke gietijzeren balkons, de oude kathedraal, expressieve straatkunst en wandelstraten (‘andadores’) met winkels en restaurants. Wat een gezellig straatbeeld!
Op een gegeven moment zeg ik "ik voel mijn knie niet meer," waarschijnlijk is er door de val iets op zijn plek geschoten. Dat zou wat zijn, een geluk bij een ongeluk, letterlijk! Maar niet te vroeg juichen, eerst maar eens morgen vroeg afwachten.
We hebben het wel gezien en wandelen op ons gemak terug naar het hotel, ik vertrouw op José haar richtingsgevoel en zij op het mijne (zoals jullie weten is dat niet heel handig), helaas dat gaat dus idd mis en we lopen verkeerd, na een paar keer vragen aan een local (spreken geen woord Engels) komen we aan het eind van de middag terug in ons hotel. We pakken een Corona biertje op het binnenterras en besluiten daar ook maar een hapje te doen. Zo denken er meerdere over en we zitten weer met de meerderheid van de groep, gezellig!!
Dit was alweer dag 6, een enerverende dag met een ook een paar hikjes.
Er is heel wat aan de hand, onze Jos is niet in orde, het vermoeden is dat hij een lichte tia heeft gehad, Michel heeft veel rugpijn. Ilonka blijft bij hen en gaat mee naar een ziekenhuispost. Teus heeft de hele nacht op de wc doorgebracht en is erg beroerd. Danique en Thomas trekken hun eigen plan, ook prima. Dus met een incomplete groep vertrekken we naar een historische plek ‘’dodenstad" Monte Albán (UNESCO Werelderfgoed), een half uurtje buiten Oaxaca.
Monte Albán ligt vlak bij de stad Oaxaca de Juárez en staat samen met het centrum van die stad op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. Deze tempelstad van de Zapoteken ligt prachtig geïsoleerd op een berg. Het uitzicht over de vallei is subliem. Monte Albán was de hoofdstad van de cultuur van de Zapoteken. De stad werd in ongeveer 600 voor Christus voor het eerst bewoond, maar begon na 500 v.Chr. echt te groeien. Op haar hoogtepunt, 500-750 na Chr. was het een stad van naar schatting zo'n 30.000 inwoners. Monte Albán is de naam die de Spanjaarden gaven aan de geïsoleerde, steile berg waarop de stad stond. Hoe hij origineel heette is niet bekend, maar uit gliefen bij opgegraven gebouwen is afgeleid dat de stad waarschijnlijk Danipaguache, "Heilige Berg", heette. De Azteken noemden Monte Albán Ocelotepec, "Heuvel van de Jaguar". De stad is waarschijnlijk gevormd door drie hoofdmanschappen, die ieder hun eigen vestiging hadden in dat gebied. Monte Albán ligt precies in het midden van die drie plaatsen en was er duidelijk op gericht de drie hoofdmanschappen onder één politiek bestuurssysteem te brengen. Monte Albán is in de jaren dat de bevolking groeide steeds groter geworden. De stad groeide rond de centrale pleinen en bestuurlijke centra. Het grote centrale plein was het centrum voor de stad. Ook dat plein groeide, net als de bebouwing er rondomheen. Het gevolg was dat het plein steeds dichter ombouwd was en dat het ook steeds afgeslotener was van de rest van de stad. Het aantal inwoners bleef groeien, plaats voor huizen in het centrale deel was er niet meer. Gewoon aan de grenzen van de stad verder bouwen kon niet, daarvoor waren de hellingen van de berg te steil. Huizen werden op terrassen gebouwd, van die terrassen zijn er al meer dan 2000 opgegraven. Het vormt een belangrijke locatie in de archeologische wereld. De door de natuur versleten tempelruïnes zijn restanten uit de tijd van de Zapotec. Een intrigerende beschaving die regeerde over de Oaxaca valleien voordat de Spanjaarden de regio overnamen. Mensen hebben hier in Oaxaca sinds de vroegste tijden gewoond; de eerste nederzettingen waren Zapotec en Mixtec. De nabijgelegen sites van Monte Albán en Mitla werden gebouwd door de Zapoteken en Mixteken, en de voormalige, een werelderfgoed, wordt beschouwd als een voorloper van het huidige Oaxaca. De Azteken arriveerden rond 1440 en de huidige naam is afgeleid van het Azteekse "huax yacac", wat "in de neus van de pompoen" betekent. In 1521 kwamen de Spanjaarden onder leiding van Francisco de Orozco op zoek naar goud. De Spanjaarden legden in de 16e eeuw een koloniale stad neer in het huidige rasterpatroon en in de 19e eeuw werd het rijk door de export van cochenille, de rode kleurstof. Latere ontwikkeling heeft er niet veel aan gedaan, dus tegenwoordig is het een charmant stadscentrum van weleer. Tijdens het Spaanse tijdperk was de naam van de stad Antequera, maar na de Mexicaanse onafhankelijkheid werd het veranderd in Oaxaca. Misschien wel de beroemdste Mexicaanse president, Benito Juárez (naar wie het vliegveld in Mexico-Stad is vernoemd) werd geboren in de staat en begon zijn politieke carrière in de stad. Na zijn dood in 1872 werd zijn familienaam toegevoegd aan de officiële naam van de stad, die sindsdien Oaxaca de Juárez is. Een opmerkelijke gebeurtenis in de moderne geschiedenis waren de onrust in 2006, die begon als een lerarenstaking. Bij één gelegenheid opende de politie het vuur op stakers die bijeen waren gekomen voor een geweldloze demonstratie. Daarna vormden de leden van de lerarenvakbond en mensen die tegen de gouverneur van de staat waren een linkse beweging genaamd Popular Assembly of the Peoples of Oaxaca (APPO), die overheidsgebouwen en -functies overnam en uiteindelijk de stad enkele maanden bestuurde als een anarchistische gemeenschap.
We wandelen over het centrale plein en komen langs oude piramides. De nog altijd duidelijk aanwezige uitgehouwen beeltenissen geven inzicht in de tradities van de ooit bloeiende Zapotec cultuur. Ik klim op één van de overgebleven constructies en krijg een goed beeld van de grootsheid en de strategische positie van deze oude stad. Mijn knie houdt het aardig, maar ik beklim er vandaag meer eentje en dat is genoeg, de tweede sla ik over, wil de komende dagen veilig door.
Het is weer een zeer indrukwekkende lokatie.
Rond twaalf uur zijn we weer terug bij het hotel en horen van Ilonka de berichten uit het ziekenhuis. Jos moet wat rustiger aan doen, beter drinken en slapen, dan komt het wel weer goed. Michel heeft een mogelijke hernia, beide in Nederland direct naar een arts.
Wij gaan met Rafaelo direct door voor de stadswandeling door Oaxaca.
We zijn nog niet 2 minuten onderweg of ik glij van een stoepje af. Ach ja, zal niet zo zijn. Camera tegen mijn neus, een sneetje, verder geen schade gelukkig, ook mijn camera werkt nog :-).
Oaxaca is de culinaire hoofdstad van Mexico en trekt eetliefhebbers uit de hele wereld. Gebakken sprinkhaan is één van de onalledaagse specialiteiten. Net als de Azteekse ‘godendrank’ pulque (gefermenteerde agave). Mexicanen spugen de eerste slok uit, als offer aan Moeder Aarde. Misschien een aanleiding om deze onalledaagse specialiteiten te proberen. Na een minuut of 20 laat Rafaelo ons verder alleen. José en ik gaan er samen op uit, maar eerst een hapje doen op een gezellig terras onder de bogen bij het plein. Heerlijk een clubsandwich. Dan dwalen we door het centrum, schieten een zijstraat in en bekijken Mexicaanse souvenirs, (nog niets voor mijn plankjes gescoord), zoals houtsnijwerk, sieraden, tassen of schilderijen van lokale kunstenaars. De sfeer hier is gemoedelijk en dorps, ondanks de circa 300.000 inwoners. Van alle koloniale steden in Mexico is Oaxaca waarschijnlijk de meest kleurrijke – het kobaltblauw, okergeel en steenrood spat er van de gevels. We genieten van de gebouwen met sierlijke gietijzeren balkons, de oude kathedraal, expressieve straatkunst en wandelstraten (‘andadores’) met winkels en restaurants. Wat een gezellig straatbeeld!
Op een gegeven moment zeg ik "ik voel mijn knie niet meer," waarschijnlijk is er door de val iets op zijn plek geschoten. Dat zou wat zijn, een geluk bij een ongeluk, letterlijk! Maar niet te vroeg juichen, eerst maar eens morgen vroeg afwachten.
We hebben het wel gezien en wandelen op ons gemak terug naar het hotel, ik vertrouw op José haar richtingsgevoel en zij op het mijne (zoals jullie weten is dat niet heel handig), helaas dat gaat dus idd mis en we lopen verkeerd, na een paar keer vragen aan een local (spreken geen woord Engels) komen we aan het eind van de middag terug in ons hotel. We pakken een Corona biertje op het binnenterras en besluiten daar ook maar een hapje te doen. Zo denken er meerdere over en we zitten weer met de meerderheid van de groep, gezellig!!
Dit was alweer dag 6, een enerverende dag met een ook een paar hikjes.
Geschreven door Ivie74
Al 5 reacties bij dit reisverslag
Mooi! Geen last meer van je knie?
Jannie 2023-03-14 07:48:35
Het zou fijn zijn dat je knie over is!
Imke 2023-03-14 08:23:44
Ha Yvonne, Meestal als ik opsta en de computer thuis klaar maak om een start te maken met mijn werkdag kijk ik eerst even of er reispost is. En vanmorgen was deze post er weer. Mooie dag maar wel met wat ongemak om je heen. Jammer voor de betrokkenen. Mooie plaatjes. Ben jij al aan de sprinkhanen gegaan? Mooie dag weer gewenst. Hou je haaks en je knie recht! Groet, Ron
Ron 2023-03-14 08:27:38
Zo mooi, heerlijk genieten ! Groetjes
Chris melis 2023-03-14 11:44:29
We genieten met je mee hoor. Prachtige kleuren en cultuur. Mooi dat het nog bestaat. Groetjes Frans en Ina.
Ina 2023-03-15 19:02:39
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
