IR 426 – Teheran – Shiraz – 16.40 - 18.05
687 km.

Goedemorgen lieve volgers.
Iets vroeger op vanochtend, klaar, na het ontbijt op het terras met uitzicht op de bergen, om weer op pad te gaan. Tas gaat direct de bus in, want we gaan aansluitend aan onze belevenissen naar het vliegveld vanmiddag.
Gezellig met 2 Duitse heren aan tafel, zij vertelden, dat zij samen op reis zijn. In Duitsland worden op dit moment geen reizen georganiseerd naar Iran.

In de ochtend rijden we naar het noordelijk deel van de stad. De bus brengt ons naar het Niyavaran complex, het voormalig woonpaleis van de Sjah, Fara Diba en hun vier kinderen; de zonen Reza, Ali Reza, en twee dochters, Farahnaz en Leila.
Best modern, heel veel vertrekken. Geen protserige inrichting, maar meer een heel groot, natuurlijk luxe, familiehuis.
Ook is hier gelegenheid voor een kopje koffie met iets lekkers, in een leuk paviljoen op hetzelfde terrein. Voorlopig krijgen we niets meer tot op het vliegveld. Voor mij mangosap met cheesecake, ook niet echt sonjaproof, maar daar zal ik het niet meer over hebben. Na de vakantie pak ik gewoon de draad weer op.
Een groep Iraanse dames gaat op de foto, ik vraag of ik de foto zal maken, zodat ze er allemaal opstaan, moeten wij er ook op. Mooi geheel! We zijn sowieso een bezienswaardigheid, bleekscheten met iets langs aan en een sjaal om, maar het is het natuurlijk net niet.

Dan stappen we de bus weer in. In de bossen tref je de paleizen van de laatste sjah, tegenwoordig als musea te bezoeken. We bekijken er één op het Saadabad complex en wel het Witte Paleis, het werkpaleis van de laatste sjah. We zijn er snel uitgekeken en wachten op een bankje in de schaduw, het is al aardig warm aan het worden. We maken foto's met locals en zij van ons. Na dit bekeken te hebben rijden we via de drukke Navvab Expressway, met 5,5 kilometer de langste straat van Teheran, naar het oude internationale vliegveld, dat nu enkel nog voor binnenlandse vluchten wordt gebruikt. Onderweg maken we een fotostop op het "bevrijdingsplein" met de prachtige Poort van de vrijheid, vlak bij de oudere luchthaven Mehrabad aan het verkeersplein Meidan-e Azadi.
Lekker even rondlopen en een paar mooie plaatjes schieten.

De Poort van de Vrijheid (Borj-e Azadi), de symbolische poort in het westen van de stad werd in 1971 opgetrokken voor de 2500ste verjaardag van het Perzische rijk.
Deze 45 meter hoge triomfboog uit witte steen blijft het verzamelpunt voor demonstraties..
De toren is een moderne interpretatie van de Perzische traditionele architectuur, met o.a. een iwan (Een iwan, is een begrip uit de islamitische bouwkunst. Het is een overdekte ruimte, met drie zijden afgesloten en één zijde open. Het dient als toegangspoort van een gebouw. Iwans zijn vaak gedecoreerd met muqarnas (zijn een variant van kraagsteen met een decoratieve functie die veel wordt toegepast in de islamitische en de Perzische architectuur. Muqarnas zijn vergelijkbaar met mocárabe, maar deze lijken meer op stalactieten. Muqarnas nemen de vorm aan van kleine niches, gestapeld in meerdere lagen. Soms zijn dit wel zeven lagen van muqarnas. In Iran zijn de meeste iwan van de moskeeën gedecoreerd met muqarnas) en tegeldecoratie.
Iwans dateren al uit de Sassanidische architectuur van het Perzische Rijk en ontstonden uit de Achaemenidische apadana. Tijdens de periodes van het Seltsjoekenrijk en van het Safavidenrijk werd het een vast kenmerk van (religieuze) gebouwen. De Perzische moskeeën uit die tijd, zijn vaak opgebouwd uit een centraal plein met daaromheen vier gebouwen met elk een grote iwan. De vrijdagmoskee van Isfahan was de eerste moskee die op die manier gebouwd is. Gaan we later op deze reis bekijken.

Het valt trouwens op dat hier alléén witte en zwarte auto's rondrijden m.u.v. de taxi's, die zijn knalgeel, valt lekker op! Heel sporadisch kom je een andere kleur auto tegen.

Op het vliegveld aangekomen ontfermt Reza zich over onze koffers en zorgt hij voor de groepsincheck, zodat wij nog een hapje kunnen eten. Wordt wel haasten, dus ik neem de helft van mijn hotdog maar mee voor later. Frans wordt nog even extra nagekeken bij de security, hij had zijn paspoort vergeten in het bakje te leggen pfff. Bahare gaat erop af en gaat dus de mannenafdeling binnen. Ze wordt direct weggestuurd, maar mag Frans gelukkig meenemen. Trouwens de check is hier gescheiden, dus mannen naar links, vrouwen naar rechts.
Het is wel meteen duidelijk dat Bahare een doortastende dame is.
Het wordt hollen naar de gate, boarding is al bijna "completed".
Was niet nodig geweest, achteraf gezien, met een vertraging van een half uur vertrekt onze vlucht in ongeveer 1,5 uur, naar de zuidelijk gelegen 'stad van de dichters'; Shiraz.

Shiraz, mooi Iran
Shiraz is één van de mooiste steden ter wereld, gelegen in de provincie Fars. Er wonen meer dan 850.000 mensen en ligt in het zuidwesten van Iran. Het ligt in het binnenland, ongeveer 200 km. van de Perzische Golf op 1800 meter boven zeeniveau. Er hebben in de provincie Fars diverse mensen gewoond, zoals de Turken, de Samis en de Ariërs. Door deze volkeren is de Iraanse cultuur gevormd. Pasargad was de eerste hoofdstad van de provincie Fars, circa 2500 jaar geleden. Het was de hoofdstad van koning Cyrus de Grote tijdens het Achaemenidische rijk. Persepolis was de ceremoniële hoofdstad van Darius 1 (Darius de Grote) en zijn zoon Xerxes.

Reza vertelt dat het hier altijd groen is, de bomen, cypressen, citrus-en palmbomen blijven altijd groen.

Ook hier het verschijnsel, dezelfde winkels in één straat. Wij rijden door de "techniek" straat. Auto-en motor onderdelen, banden, compressoren, gereedschap, je kan het zo gek niet bedenken, het is hier te vinden.

Ons hotel Parseh, Fars Province, Shiraz, 22 Bahman St, Telefoon: +98 71 3222 6600, heeft traditie, ligt in hartje Shiraz, ca 12 km van het vliegveld, met en een ruime lobby en hulpvaardige receptie. Het hotel ligt tegenover ‘de Burcht’ en dicht bij de belangrijkste winkelstraten. Bazaar en populaire restaurants zijn in de directe nabijheid.
Bahare heeft het weer snel voor elkaar, sleutel, wificode en kaartje van de stad.
Dit keer 3 bedden, een mooie kamer in mijn kleur rood.
Straks weer gezellig uit eten met de groep in een authentiek restaurantje, in een kelder. We lopen nu door de "witgoed" straat. Winkel aan winkel dezelfde apparaten.
Weer heerlijk gegeten, iets minder lekker dan gisterenavond, maar toch weer heel bijzonder, Bahare weet de plekjes wel te vinden.
We lopen langs de verlichte burcht, het is een drukte van belang, heel gezellig en we staan weer volop in de belangstelling.
We komen langs een groepje dames met een masker op, zij komen van de grens in het uiterste zuiden. We raken gezellig aan de klets, met handen en voeten natuurlijk. Zij laten ons hun onderkleding zien. Prachtig geborduurde onderbeen-en armstukken. De maskers zijn puur voor de sier. Bahare wil graag met hen op de foto en natuurlijk maken we weer een groepsfoto, dat wordt een dagelijks ritueel zal blijken.
Bahare zegt het wordt heel warm morgen, doe maar iets luchtige aan, ik zeg ja, of iets minder. Korte broek en hemdje bv. maar ja, opgepakt worden is ook niet alles, dus dan maar een beetje zweten.

Best laat terug in het hotel, probeer te bellen, maar helaas we horen elkaar niet, gewoon even appen dan maar.

Lekker slapen, tot morgen.

Geschreven door Ivie74