Van Phan Thiet naar Ho Chi Minh City (Saigon), 193,90 km.

Ho Chi Minhstad, eerder bekend als Saigon is de grootste stad in Vietnam. De volledige Vietnamese naam van de stad is Thành phố Hồ Chí Minh. Het ligt op de westelijke oever van de Sài Gòn en valt in de regio Dông Nam Bô. Binnen de stadsgrenzen.Na het koloniseren van het gebied wordt de stad door de Fransen omgedoopt tot Saigon. Er is veel te doen over de herkomst van de naam Saigon. Toen op 2 juli 1976 Noord- en Zuid-Vietnam werden herenigd, werd Saigon omgedoopt tot Thành phố Hồ Chí Minh. De Nederlandse vertaling luidt Ho Chi Minhstad, in het Engels is het Ho Chi Minh City. De naam Saigon wordt informeel echter nog veel gebruikt, vooral als men het over het centrum (Quận 1) van de stad heeft. Ook het Station Sài Gòn gebruikt nog de oude naam. Uit archeologisch onderzoek is gebleken, dat er in de tijd van de jonge steentijd al bewoning was in deze regio. Het gebied dat nu de stad beslaat was van origine een moerasgebied. De eerste bewoners beschikten al over landbouwtechnieken. De stad begon als een klein vissersstadje en rivierhaven onder de naam Prey Nokor, dat "dorp in het bos" betekent in het Khmer. De plaats werd waarschijnlijk tussen de 1e en de 6e eeuw gesticht. Tegen de 17e eeuw was het slaperige vissersstadje uitgegroeid tot een Khmer-vesting en handelsgemeenschap met Maleisische, Indiase en Chinese handelaars. Als in de jaren 1850 de Fransen de regio koloniseren, wordt Gia Định in 1859 na het Beleg van Gia Định ingenomen. Bij de capitulatie wordt de naam van Gia Định officieel omgedoopt tot Saigon. De stad wordt onderdeel van de Franse kolonie Cochin-China en later de Unie van Indochina. De stad gold als een van de belangrijkste steden voor de Franse kolonisten. De stad kreeg dan ook de bijnaam Parijs van de Oriënt of Parel van de Oriënt. Het huidige Ho Chi Minhstad dankt veel van zijn vorm en sfeer aan de Franse kolonisten. Ze groeven grachten, ontwaterden moeraslanden en zetten stoomtramlijnen op langs de brede boulevards met statige huizen in bouwwerken in Europese architectuur. De Franse kolonisten financierden verbeteringen van Saigon met hun grote winsten uit de export van Vietnamese rubber en rijst vanuit de snelgroeiende zeehaven van de stad. Er ontstond in 1957 een oorlog in Zuid-Vietnam tussen de door Noord-Vietnam gesteunde Vietcong en het door de Verenigde Staten gesteunde Zuid-Vietnamese bewind die zo'n 20 jaar zou duren. Deze oorlog kende onder andere een hevige strijd in het district Củ Chi van Saigon, waar het bekende Tunnelcomplex van Củ Chi zich bevindt. Het complex is onderdeel van een nog groter tunnelnetwerk dat vrijwel onder het gehele land doorloopt. De tunnels waren de locatie van verschillende militaire campagnes tijdens de Vietnamoorlog en werden een toevluchtsoord voor de communistische rebellen uit het zuiden, de Vietcong, en voor het Noord-Vietnamese leger. Op 30 april 1975 valt Saigon. Een belangrijk en beroemd moment van de inname van Saigon door de Noord-Vietnamezen is de bestorming en verovering van het Herenigingspaleis, wat toen nog onafhankelijkheids paleis heette. Als op 2 juli 1976 Zuid-Vietnam en Noord-Vietnam herenigd worden tot de Socialistische Republiek Vietnam, wordt de stad Saigon hernoemd naar Thành phố Hồ Chí Minh, naar Hồ Chí Minh, de eerste president van Democratische Republiek Vietnam (Noord-Vietnam). De hoofdstad van het herenigde land wordt Hanoi.


Weer vroeg op, nog iets eerder zelfs dan de wake up call van 6.15 uur, ik wil nog even uitgebreid van het heerlijke ontbijt genieten. Na het ontbijt rijden we om 7.30 uur naar Ho Chi Minh City, het vroegere Saigon. We stoppen nog even, voor een paar leuke plaatjes, op een drakenfruitplantage, een prachtige rode vrucht met wit vruchtvlees en zwarte pitjes, lijkt een beetje op watermeloen, ik ben er niet weg van.
We komen al tegen lunchtijd aan. Onderweg nog wel een kofiie/toiletstop gemaakt, waar ze het meest heerlijke fruit verkochten.

We eten een lekkere lunch in een soort eetlokaal. Aansluitend gaan we naar het voormalig US informatiecentrum, waarin tegenwoordig het Vietnamees oorlogsmuseum is gevestigd. Erg indrukwekkend en soms té gruwelijk om te zien, je zou geen Amerikaan meer aankijken. Ik neem er bijna geen foto's, je wilt echt niet zien wat de USA daar heeft uitgevreten, té erg voor woorden, we zijn er allemaal een beetje stil van. We lopen er een klein uurtje rond en dat is mooi genoeg! Voor de duidelijkheid, de Vietcong was ook niet mis!

Na tegen 15.15 uur in ons hotel te hebben ingecheckd (we verblijven in Hoang Hai Long Hotel (62 - 64 Phạm Hồng Thái, Nguyễn An Ninh, Bến Thành, Quận 1, Hồ Chí Minh) hebben we de middag vrij.
Ik spreek met een aantal af om de Ben Thanh markt is te bezoeken en daarna een hapje te eten.
De markt is geweldig, een hectiek van jewelste. Morgen alléén terug, kan ik op mijn gemak nog wat leuke dingetjes scoren.
Het eten was heerlijk en goedkoop.
Nog wat banaantjes gekocht en terug naar het hotel.

Geschreven door Ivie74