Dag 6 Excursie naar Sargan
Servië, 31315 Zlatibor
Het regent, maar het regent nooit de hele dag, dus hopen we op straks wat beter weer, ach ja, na ruim 2 weken mooi weer mag het wel, als het maar niet te lang duurt :-) :-).
Vandaag maken we een rit met het smalspoortreintje Sargan8. Wij vertrekken met de bus vanaf de camping die ons naar het treinstation van Mokra Gora brengt.
Tussen de middag wordt voor ons in het restaurant van één van de stations een warme lunch geserveerd.
De gids is een stuk spraakzamer dan de dame van gisteren en maakt ook nog grapjes tussendoor.
Ze verteld iets over de historie van Zlatibor en dat de inwoners onverschrokken zijn omdat ze veel slivovitsj drinken én dát hebben ze uitgetest op muizen.
3 muizen krijgen iets te drinken, de één wodka, die gaat dansen en zingen, de 2e whisky, die gaat slapen, de 3e slivovitsj, die gaat de kat zoeken, onverschrokken dus :-).
Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog was het 57 km lange traject tussen Uzice en Vardiste de belangrijkste ontbrekende schakel in een ononderbroken spoorlijn van 76 cm breedte, tussen de staatshoofdstad Belgrado en de Bosnische hoofdstad Sarajevo. De bouw ervan werd een prioriteit voor de nieuwe staat Joegoslavië. De moeilijkste taak was het bouwen van een spoorlijn over de Sargan-berg die geen tandheugelsectie of buitensporige hellingen nodig had. Op de kaart is te zien hoe dit is gedaan: De bouw begon op 1 maart 1921 en ondanks vele tegenslagen werd de sectie geopend op 2 februari 1925. De laatste 40 km ontbrekende schakel tussen Belgrado en Obrenovac werd geopend op 30 oktober 1928 en er was nu een tot 76 cm brede spoorlijn over de 444 km van Belgrado naar Sarajevo. De klim over de Sarganberg was een technisch meesterwerk. Van Uzice naar de top was het hoogteverschil 240 meter. Hemelsbreed was het 3,5 Km, maar met de trein was het 15,4 Km. Het gemiddelde stijgingspercentage was 18% (1 op 55) en er waren 20 tunnels, waaronder de toptunnel van 1.666 m. Nog geen 50 jaar later, op 28 februari 1974, reed de laatste trein over de Sarganberg. Gelukkig is de lijn tussen Mokra Gora en de top van de Sargan-berg nieuw leven ingeblazen, dit is nu het enige deel van het eens zo grote Joegoslavische 760 mm-systeem dat bewaard is gebleven als een levende spoorlijn. Momenteel rijden er treinen tussen Sargan Vitasi en Mokra Gora (Servië). Een uitbreiding naar Visegrad in Bosnië werd in 2010 voltooid, maar er lijkt nog geen lijndienst te zijn. Stoomtreinen worden momenteel getrokken door Class 83 No. 83-052 (Jung 3534/1923) en 83-173 (DD 129/1949). Het is ook de bedoeling om 85-045 (SlBr 32/1940) en mogelijk andere locomotieven te herstellen voor gebruik op de lijn in de toekomst. Wanneer de uitbreiding naar Visegrad volledig open is, zal het bewaarde deel van de spoorlijn 43 km lang zijn.
Een rit van een kleine drie kwartier naar het treinstation, waar we instappen in wagon 3, die voor ons in gereserveerd.
We rijden 3 kwartier over het smalspoor en door tunnels naar het eindstation, maar we mogen ook op het een na laatste uitstappen en door de laatste tunnel en over het spoor lopen. Bijzonder!
We hebben 20 minuten om even rond te lopen en een ijsje te eten. Daarna stappen we weer in en rijden dezelfde weg weer terug, maar dan met 4 stops.
Op het eindpunt stappen we in de bus die ons naar het spoor restaurant brengt en we weer genieten van een lekkere lunch.
Ik heb ook onderweg nog op de geluksteen gelegen, eigenlijk moet je erop staan, maar ik dacht liggen is beter dan raak ik meer van de steen :-) :-).
Na de wijwaterbron, het wrijven in de ogen en een slokje ervan, zou allemaal iets moeten doen, gaan we een bezoek brengen aan het filmdorp Drvengrad.
Küstendorf (Servisch: Кю́стендорф, ook bekend onder de naam Drvengrad en Mecavnik), is een bergdorp bij Mokra Gora, vlak bij de grens met Bosnië en Herzegovina. Dit is een houten dorp, speciaal gebouwd voor de film 'Life is a Miracle' door regisseur Emir Kusturica. Authentieke oude Vlach-blokhutten in deze regio werden gebruikt om Drvengrad te bouwen. Velen van hen, enkele honderden jaren oud, waren verlaten en blootgesteld aan de verwoesting van de tijd. Om ze weer functioneel te maken, werden ze getransporteerd in frames, gerestaureerd en op hoge stenen dragers geplaatst, met kelders aangepast aan de helling van het terrein. Het is de plaats waar het jaarlijkse Küstendorf Film- en Muziek Festival plaatsvindt. Op het terrein is er een fotogalerij, een bibliotheek, een bioscoop, een bakkerij, een kunstwinkele en zwembad, een bakkerij, een fitnessruimte, een souvenirwinkel en het Stanley Kubrick Theater. De straten zijn vernoemd naar Ernesto „Che“ Guevara, Novak Đoković, Diego Maradona en Ivo Andric. In 2010 werd tijdens een bezoek het standbeeld van Johnny Depp, de oude vriend van Emir Kusturica onthuld.
Helaas heeft onze gids ons niet aangekondigd en kunnen we de film niet zien en zijn de huisjes niet open behalve de winkeltjes. Ik heb nog niets gescoord voor mijn plankjes, maar dat gaat vast nog goed komen. Het dorpje is aardig, maar niet echt om over naar huis te schrijven, dus laat ik het hierbij!
De bus brengt ons weer naar de camping.
Ik ga nog met een groepje naar Zlatibor, eventjes het stadje bekijken en iets eten.
Een bijzonder plaatsje, lijkt wel één grote kermis. Én heel veel eettentjes en terrassen. Maar ook springkussens, een reuzenrad en allerlei andere kinderspul. Niet echt een knusse plek. We vallen dan ook na een rondje neer op een terras voor een heerlijk biertje. Het was super gezellig!
Peter vindt voor mij een (neproleen) buis voor in de camper, daar kan ik me mee beschermen, de lieverd :-). Hij gaat er nog iets moois van maken, op mijn maat en een handvat van duktape.
Nog een drankje bij de buren, morgen gaan we weer verder.
De navigatie doet niet wat ik wil, dus ga dat nog maar uitzoeken.
Tot morgen, op weer een nieuwe plek.
Foto's volgen, wifi erg slecht helaas.
En pas gelukt op de volgende slaapplek Okanik.
Vandaag maken we een rit met het smalspoortreintje Sargan8. Wij vertrekken met de bus vanaf de camping die ons naar het treinstation van Mokra Gora brengt.
Tussen de middag wordt voor ons in het restaurant van één van de stations een warme lunch geserveerd.
De gids is een stuk spraakzamer dan de dame van gisteren en maakt ook nog grapjes tussendoor.
Ze verteld iets over de historie van Zlatibor en dat de inwoners onverschrokken zijn omdat ze veel slivovitsj drinken én dát hebben ze uitgetest op muizen.
3 muizen krijgen iets te drinken, de één wodka, die gaat dansen en zingen, de 2e whisky, die gaat slapen, de 3e slivovitsj, die gaat de kat zoeken, onverschrokken dus :-).
Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog was het 57 km lange traject tussen Uzice en Vardiste de belangrijkste ontbrekende schakel in een ononderbroken spoorlijn van 76 cm breedte, tussen de staatshoofdstad Belgrado en de Bosnische hoofdstad Sarajevo. De bouw ervan werd een prioriteit voor de nieuwe staat Joegoslavië. De moeilijkste taak was het bouwen van een spoorlijn over de Sargan-berg die geen tandheugelsectie of buitensporige hellingen nodig had. Op de kaart is te zien hoe dit is gedaan: De bouw begon op 1 maart 1921 en ondanks vele tegenslagen werd de sectie geopend op 2 februari 1925. De laatste 40 km ontbrekende schakel tussen Belgrado en Obrenovac werd geopend op 30 oktober 1928 en er was nu een tot 76 cm brede spoorlijn over de 444 km van Belgrado naar Sarajevo. De klim over de Sarganberg was een technisch meesterwerk. Van Uzice naar de top was het hoogteverschil 240 meter. Hemelsbreed was het 3,5 Km, maar met de trein was het 15,4 Km. Het gemiddelde stijgingspercentage was 18% (1 op 55) en er waren 20 tunnels, waaronder de toptunnel van 1.666 m. Nog geen 50 jaar later, op 28 februari 1974, reed de laatste trein over de Sarganberg. Gelukkig is de lijn tussen Mokra Gora en de top van de Sargan-berg nieuw leven ingeblazen, dit is nu het enige deel van het eens zo grote Joegoslavische 760 mm-systeem dat bewaard is gebleven als een levende spoorlijn. Momenteel rijden er treinen tussen Sargan Vitasi en Mokra Gora (Servië). Een uitbreiding naar Visegrad in Bosnië werd in 2010 voltooid, maar er lijkt nog geen lijndienst te zijn. Stoomtreinen worden momenteel getrokken door Class 83 No. 83-052 (Jung 3534/1923) en 83-173 (DD 129/1949). Het is ook de bedoeling om 85-045 (SlBr 32/1940) en mogelijk andere locomotieven te herstellen voor gebruik op de lijn in de toekomst. Wanneer de uitbreiding naar Visegrad volledig open is, zal het bewaarde deel van de spoorlijn 43 km lang zijn.
Een rit van een kleine drie kwartier naar het treinstation, waar we instappen in wagon 3, die voor ons in gereserveerd.
We rijden 3 kwartier over het smalspoor en door tunnels naar het eindstation, maar we mogen ook op het een na laatste uitstappen en door de laatste tunnel en over het spoor lopen. Bijzonder!
We hebben 20 minuten om even rond te lopen en een ijsje te eten. Daarna stappen we weer in en rijden dezelfde weg weer terug, maar dan met 4 stops.
Op het eindpunt stappen we in de bus die ons naar het spoor restaurant brengt en we weer genieten van een lekkere lunch.
Ik heb ook onderweg nog op de geluksteen gelegen, eigenlijk moet je erop staan, maar ik dacht liggen is beter dan raak ik meer van de steen :-) :-).
Na de wijwaterbron, het wrijven in de ogen en een slokje ervan, zou allemaal iets moeten doen, gaan we een bezoek brengen aan het filmdorp Drvengrad.
Küstendorf (Servisch: Кю́стендорф, ook bekend onder de naam Drvengrad en Mecavnik), is een bergdorp bij Mokra Gora, vlak bij de grens met Bosnië en Herzegovina. Dit is een houten dorp, speciaal gebouwd voor de film 'Life is a Miracle' door regisseur Emir Kusturica. Authentieke oude Vlach-blokhutten in deze regio werden gebruikt om Drvengrad te bouwen. Velen van hen, enkele honderden jaren oud, waren verlaten en blootgesteld aan de verwoesting van de tijd. Om ze weer functioneel te maken, werden ze getransporteerd in frames, gerestaureerd en op hoge stenen dragers geplaatst, met kelders aangepast aan de helling van het terrein. Het is de plaats waar het jaarlijkse Küstendorf Film- en Muziek Festival plaatsvindt. Op het terrein is er een fotogalerij, een bibliotheek, een bioscoop, een bakkerij, een kunstwinkele en zwembad, een bakkerij, een fitnessruimte, een souvenirwinkel en het Stanley Kubrick Theater. De straten zijn vernoemd naar Ernesto „Che“ Guevara, Novak Đoković, Diego Maradona en Ivo Andric. In 2010 werd tijdens een bezoek het standbeeld van Johnny Depp, de oude vriend van Emir Kusturica onthuld.
Helaas heeft onze gids ons niet aangekondigd en kunnen we de film niet zien en zijn de huisjes niet open behalve de winkeltjes. Ik heb nog niets gescoord voor mijn plankjes, maar dat gaat vast nog goed komen. Het dorpje is aardig, maar niet echt om over naar huis te schrijven, dus laat ik het hierbij!
De bus brengt ons weer naar de camping.
Ik ga nog met een groepje naar Zlatibor, eventjes het stadje bekijken en iets eten.
Een bijzonder plaatsje, lijkt wel één grote kermis. Én heel veel eettentjes en terrassen. Maar ook springkussens, een reuzenrad en allerlei andere kinderspul. Niet echt een knusse plek. We vallen dan ook na een rondje neer op een terras voor een heerlijk biertje. Het was super gezellig!
Peter vindt voor mij een (neproleen) buis voor in de camper, daar kan ik me mee beschermen, de lieverd :-). Hij gaat er nog iets moois van maken, op mijn maat en een handvat van duktape.
Nog een drankje bij de buren, morgen gaan we weer verder.
De navigatie doet niet wat ik wil, dus ga dat nog maar uitzoeken.
Tot morgen, op weer een nieuwe plek.
Foto's volgen, wifi erg slecht helaas.
En pas gelukt op de volgende slaapplek Okanik.
Geschreven door Ivie74
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
