Reisdag.

Na het vroege ontbijt vertrekken we en rijden we met onze eigen bus in zo'n slordige 10 uur van Shiraz naar Kerman.
Plaspauze bij een kraampje met noten, rozijnen en vijgen uit eigen boomgaard.
Vijgen, vers en gedroogd. Ik neem een zakje gedroogde mee en natuurlijk wat pistachenoten voor onderweg. Onze chauffeur zet zijn klaptafel neer met koffie, thee en koekjes, hoe leuk, zelfs het gebloemde tafelkleedje ontbreekt niet.
Fotostop bij een opgedroogd zoutmeer. Wat een kale vlakte, hier groeit geen boom en loopt geen beestje.
We rijden door een kurkdroog, dor landschap, langs de bergen, hier en daar een vijgen boomgaard.

Ina vraagt of de kinderen hier Engels leren op school. Op de overheidsschool (gratis) alleen de basis. Wil je echt Engels leren zul je naar een (dure) particuliere school moeten.

Lunchstop in een park, maar eerst even naar de wc, brrrrr het is dat we moeten, maar je zou het liever overslaan en dat terwijl alles hier zó schoon is in Iran, maar deze toiletten hebben het laatste sopdoekje heel lang geleden gezien, denk ik.

Onze chauffeur heeft een picknick voor de lunch geregeld. We krijgen een bakje met aardappel, ei, tomaat, augurken en zelfs mayonaise. Naar het voorbeeld van Charlotte zelf een lekkere salade van gemaakt, flatbread erbij, niets mis mee. Nepbier en water, zout en peper, Magmud heeft alles voor elkaar.
Reza helpt mee opruimen en wil het tafeltje inklappen, dat lukt hem niet, staat een beetje moeilijk te doen en ik zeg tegen hem "dat heb je vast vaker gedaan" Ina zegt, je bent nog erger dan ik. Ach hij verstaat me toch niet :-) :-)

We zijn in het land van olie, maar diesel is lastig te krijgen blijkbaar, we moeten tanken, maar het eerste station kan niets leveren, waar heb ik dit eerder meegemaakt? Margreetje weet je het nog?
Het tweede station heeft gelukkig wel voorraad. Onze chauffeur komt weer met het inmiddels bekende tafeltje. Deze keer komt er een enorme watermeloen tevoorschijn, die hij netjes afspoelt onder een kraantje dat onder de bus zit, airco water zeggen onze heren, dat zal toch niet.
Iedereen wordt voorzien van een heerlijk verfrissend stuk, incl. pitjes.
Verspugen dus, zie je ons al staan op een rijtje.

Bahare vertelt ons iets over het leven hier en je kan aan haar zien dat het haar raakt. Haar vader was hier politieagent, maar is gevlucht door Turkije en Duitsland en in Nederland terecht gekomen. De staat van Iran kwam erachter en daarom mocht het gezin hem niet volgen. Moeder werd regelmatig ondervraagd waar haar man was. 3 jaar later kon het gezin elkaar ontmoeten in Turkije. 6 jaar later in Thailand met een transfer van 3 uur in NL. Bahare heeft gevraagd te mogen blijven. Dat mocht om te studeren. Toen ze 19 was ging ze terug naar Iran, om later terug te gaan naar NL maar ze was te oud on een verblijfsvergunning in NL te kunnen krijgen, dus moest ze in Iran blijven. Via een vriendin is ze bij Rosetta terechtgekomen. Ze mag waarschijnlijk nooit meer naar NL.
Ze leest een prachtig gedicht voor van haar moeder, die in Schiedam woont, over "VRIJHEID" kippenvel!! Voor ons is vrijheid zó vanzelfsprekend, dat we er zelfs niet meer over nadenken.
Ze zal het ons later op de groepsapo sturen. Ja, die hebben we "Rosetta" heel handig!

Nog 40 km te gaan, toch best nog snel gegaan én met top verzorging van onze Chauffeur Mahmud.
We krijgen van Bahare een koekje, de specialiteit van Kerman. Rijden we langs een enorm vliegtuig, gewoon op een stukje land, zeg tegen Ina, als je nou heel hard vvvvvliegtuig zegt, ben je meteen je koekje kwijt, zo droog was het. Ina in een deuk natuurlijk, maar ja zandkoekjes horen thuis in de woestijn natuurlijk.

Over Kerman(shah)
Van de Meden tot nu toe, al meer dan 3000 jaar, wordt de stad Kermanshah gerekend tot de belangrijkste steden. Ongeveer 2500 jaar lag de stad op de belangrijkste routes; tijdens de Achaemeniden op de koninklijke weg, en zijde route tijdens de Parthen en vandaag de dag op de route naar moslims heilige plaatsen in Irak. Berg Bisotun, wat betekent de plek voor (bidden) goden, die is genoemd door Herodotus, de Griekse historicus, in de buurt van de stad. De berg was een schuilplaats voor de jagers van de neanderthaler soorten. Tijdens de Elamieten en Achaemeniden, was het een plek voor inscripties en bas- reliëfs over de Parthische tijd en was het een plek om te bidden. Voor de caravans was het een plaats om te passeren, tijdens de Sassanieden het was een jachtgebied voor de royalty's, en tegen de tijd van de Safavid en Qajar dynastieën was het nog steeds een bloeiende plaats. De oudste klei gemaakte sculpturen die opgegraven zijn in Iran, zijn gevonden in de buurt van de stad Kermanshah. De bazaar van Kerman wordt gezien als de meest traditionele van het land. In deze bazaar is niet alleen een bijzonder authentiek ondergronds theehuis (Ye Vakil) waar je traditioneel kunt eten, er is ook een oorspronkelijk badhuis, dat als museum is ingericht. Wassen beelden geven een beeld hoe het hier toeging.

We verblijven in het Akhavan hotel, Kerman Province, Kerman, Sadoughi Blvd, Telefoon: +98 34 3244 1411.
Ondanks z’n eenvoud wordt dit hotel als fijnste hotel in Kerman beschouwd. Dit is niet gebaseerd op het aantal sterren dat deze accommodatie heeft, maar meer wat service en vriendelijkheid betreft. Het hotel wordt gerund door de twee broers Akhavan, die niet enkel aimabel zijn en goed Engels spreken, maar ook in staat zijn ons een lekkere avondmaaltijd voor te schotelen. Het is dan ook niet voor niets dat we vanavond in het restaurant van het hotel aan tafel gaan.
Eten redelijk, niet een echt hoogstandje, maar het was gezellig zullen we maar zeggen.

We hebben al geproefd van de pistachenoten en de vijgen. Ina dacht ik neem er 3, lekker, nou dat gaat ze morgen ondervinden.

Reisafstand 572 km.

Geschreven door Ivie74