Ontbijten is weer een gezellige boel, Frans vertelt dat hij elke week bevroren croissants koopt op markt en hij en Charlotte elke zondag gezellig samen ontbijten. Oh ja, die haal ik bij het Stoepje, zegt Charlotte, nou zegt Frans, niet dus en trouwens jij haalt ze nooit, maar nu mag jij het doen hoor.....kijken of je met de goede thuiskomt!

Gelukkig is het uitspreken van de hop-on-hop off bus niet alleen voor mij een probleem, Emmy wil er iets over vertellen en het komt er niet helemaal uit zoals het moet.....
Er loopt een enorme klerenkast voorbij onze tafel, die graag gezien wil worden, ik zeg zóóó en Annelies verdwijnt bijna onder de tafel van het lachen. Dat is nou de man waar ik van hou, zegt ze, gespierd, veel haar en lang, precies het tegenovergestelde van Wouter......

Vandaag gaan we naar het plein van Sjah Abbas (1587-1629) en al snel begrijp je waarom deze stad zo beroemd is.
Vanaf het hoge terras van zijn paleis volgde de Sjah de polowedstrijden die op zijn plein gespeeld werden. De doelpalen staan er nog. Om het uitzicht te veraangenamen liet hij de betoverende Masjed-e Imam bouwen. Deze moskee is het toppunt van islamitische bouwkunst. Alsof dit nog niet genoeg was, zorgde hij zelfs voor een tweede gebedshuis aan het zelfde plein. Ook hier weer een levendige bazaar; zakken gevuld met kruiden, glanzende stoffen, accessoires voor pijpen en kleurrijk keramiek.

Als eerste bezichtigen we de MaSjed-e Imam moskee, wat een indrukwekkend bouwwerk, je weet niet waar je moet kijken. Weer een prachtige blauwe lucht. Ik praat met een mullah, maar ja ik ben een vrouw en veel te praten valt er dus niet. Natuurlijk teveel foto's, dus een kleine impressie.

In de bazaar maken we kennis met de magie van de saffraan. De soorten en de mythes erachter. Krijgen een kopje wellness thee en kunnen natuurlijk een gram of wat kopen. Elke dag wat meeldraden opeten schijnt erg gezond te zijn, je krijgt er wel een gele tong van.

We lopen verder over het plein naar de Sheikh Lotfollah moskee, de moskee voor het volk, duidelijk eenvoudiger en soberder. Maar toch nog steeds zeker de moeite waard.

Tijd voor een korte koffiepauze, voor mij een speciale Perzische thee, waarvan ik de naam niet meer weet, wel erg lekker.

Door naar het Ali Qapu paleis met 14 zuilen. Vanaf het bordes heb je een prachtig uitzicht over het enorme plein.
Ik beklim nog maar wat treetjes, of ja treden, want ze zijn voor mij weer te hoog om in één keer te nemen. Ik ga de muziekhal bekijken. Gaten in de mooiste vormen, gemaakt in het plafond, zorgen voor een goede akoestiek.

We zijn aan de lunch toe, Bahare heeft weer een mooi plekje voor ons uitgezocht, we eten een soort soep met schapenvlees, aardappel, tomaat en natuurlijk kikkererwten, die heb ik er deze keer maar uitgevist.
We krijgen er een stamper bij om de soep te pureren. Ik eet hem op mijn eigen manier, niet gestampt dus.

Het Chehelsotoon museum, met het 40 zuilen paleis, is de laatste stop van het programma van vandaag. Het paleis heeft eigenlijk maar 20 zuilen, maar door de weerspiegeling in het water lijken het er 40 en zo is de naam ontstaan. De tuinen zijn prachtig, wat een indrukwekkende dag weer vandaag.
Zit even met Ina op een stoepje te kletsen, Frans loopt nog wat rond, hij komt terug, oh jee, jullie missen iets en we gaan op een drafje de tuin nog even in. Én idd, we hadden zeker iets gemist.

De bus brengt ons terug naar het hotel even de beentjes omhoog, straks samen met Ina en Frans naar de bruggen en en hapje halen bij de snackbar op de hoek, ja echt waar.

Het zijn vermaarde bruggen over de Zeyandde Rud, de rivier die dwars door de stad stroomt. We hebben geluk dat er water in de rivier staat, want dat is lang niet altijd zo.
Eén van de bruggen wordt autovrij gehouden, een ander heeft 33 bogen en twee verdiepingen met een theehuis in de onderste. Wat een mooie bruggen en wat een drukte, de lokale bevolking heeft hier zijn ontmoetingsplek. Gezellig praten, of picknicken en zelfs door het water lopen. We steken de brug over en wandelen nog een stuk naar de volgende brug en door en park langs het water weer terug. Gisteren, toen we aankwamen, hebben we de derde brug gezien. Langzaam wordt het donker en gaan de lichten aan in de bogen van de bruggen. Mooi!!

Eten bestellen was nog wel even iets, ze verstaan echt geen woord Engels, dus met handen er voeten en het is me nog gelukt ook én het was lekker. Ook hier bestellen, betalen en met bonnetje afhalen, beetje omslachtig, maar het werk wel.

Morgen alweer de laatste dag hier!

Geschreven door Ivie74