Yazd, volgens de UNESCO één van de oudste bewoonde steden ter wereld, is een bijzondere woestijnstad. De plaats is bekend door haar 'windtorens', een eeuwenoud en vernuftig koelsysteem dat er voor zorgt dat waterbronnen en huizen koel blijven. We hebben een volle dag om deze oude stad te verkennen.

We lopen door de smalle straatjes en steegjes (waar de auto's maar net doorheen kunnen rijden, het zal hopelijk één richtingsverkeer zijn) naar een windtoren.
Er worden verschillende modellen gebouwd, ook weer met leem besmeerd, zoals alles hier. Hoe meer openingen hoe beter het systeem en hoe duurder, ben je arm heb je het minder koel dan de rijken, jaja, verschil moet er zijn.
In een hotel mogen we binnenkijken en voelen hoe koel de lucht is die er doorheen komt en dat terwijl het al bijna 35° is. De koele luchtstroom is een stuk aangenamer om te voelen dan de aircowind.

Hier kun je ook terugvinden dat de mannen vroeger niet de deur mochten openen voor een vrouw. Dit is te zien aan de klopper, soms de meest prachtige. Een stevige grote klopper, geeft een zwaar geluid, betekent dat er een man voor de deur staat. Een subtielere, fijne klopper, geeft meer een tikje op de deur, wat aangeeft dat er een vrouw voor de deur staat en er dus ook een vrouw open moet doen. Én idd kloppers genoeg te vinden hier, zoals je ziet! Het thema voor mijn fotoboek is gevonden, zoals jullie begrijpen!

Koffie, koffie, koffietijd.
Op een hooggelegen terras hebben we een mooi uitzicht over het oude deel van Yazd. In de schaduw, op de bekende banken, geen koffie maar een heerlijk verkoelend drankje. Granaatappelsap met vanilleijs, wat lekker zeg!!

Het is gebedstijd in de moskee, dus lopen we even door de wat sombere bazaar, voordat we de moskee in kunnen.

Ja, Yazd heeft ook een bijzondere moskee, de Jameh of vrijdagmoskee.

De moskee is een duidelijk voorbeeld van de Azeri-stijl binnen de Perzische architectuur. De moskee wordt bekroond door de hoogste twee minaretten in Iran en de gevel van het portaal is versierd met schitterend tegelwerk, overwegend blauw van kleur. Binnen de moskee is een langwerpige binnenplaats, voorzien van arcaden (sahn). Achter de diepliggende iwan naar het zuidoosten bevindt zich een shabestan. Deze ruimte, onder de grote koepel, is prachtig ingericht met faiencemozaïeken: de hoge faience-mihrab, daterend uit 1365, is een van de mooiste in zijn soort.

Gisteren hebben we met het eten al een blik kunnen werpen op de prachtig verlichte moskee.
De blauwe mozaïeken, de Dome en de Perzische tapijten op de vloer zijn heel mooi!

Eindelijk heb ik een boek van Hafez gedichten kunnen scoren in het boekwinkeltje van de moskee. Van de week al bij de tombe gezien en niet gekocht, vond het te duur.
Word in het gebrekkig Nederlands aangesproken, de eigenaar ziet me zoeken en komt met een prachtig exemplaar aan, mooie Perzische versieringen en goudrandjes aan de bladzijden, dat zal wat kosten. Maar nee, ik mag het voor dezelfde prijs als het eenvoudigere exemplaar. Ellis moest even daarvoor, veel meer betalen voor hetzelfde boek. Het was voor mij bestemd, blijkbaar én voor de helft van wat het in Shiraz kostte, geluk!

Na de lunch (heerlijk gegeten, pittige kip) hebben we tijd voor ons zelf en gaat ieder zijn eigen weg, Jan en Ine op excursie naar de woestijn voor de zonsondergang. Ellis, Anita, Annelies, Jan, Wouter, Emmy en Georg met de taxi naar de hoogste (34m) windtoren en een mooie tuin, Frans, Charlotte, Ina, Frans en ik lekker relaxen in onze eigen tuin.
Ina denkt inmiddels zelfs mee met mijn pin, stuurt me een foto, zij heeft Dé Annie gevonden. Ik schrijf jullie er thuis over, mét foto!!

De bus brengt ons aan het eind van de middag naar de sportschool, waar een Iraanse krachtsport wordt beoefend, de 'zurkhaneh', we zijn meer dan welkom om de training bij te wonen. Bijzondere sport voor jong en oud. Een klein jochie van een jaar of 8 doet om het hardst mee.
We bekijken de andere moskee (aan de buitenkant) op het leuke plein met winkeltjes en eettentjes. Om 8 uur kunnen we weer met de bus mee terug maar wij, Ina Frans en ik, maar ook de anderen besluiten nog even op het plein te blijven en terug, via de winkelstraten, te gaan lopen.

Bahare neemt ons nog even, net voor sluitingstijd, mee naar de beste bakker van Jazd, rare koekjesbakker, je zoekt iets uit, zet je bestelling op een bonnetje, levert dat in, krijg je het met een stempel terug, gaat naar de kassa met het bonnetje, je betaald en dan kun met de betaalde bon terug om je koekjes op te halen. Je moet er wat voor over hebben om de lekkerste vvvvvvvkoekjes te bemachtigen.

Met z'n drietjes eten we een klein hapje, nou ja, kleine hapjes kennen ze hier niet, tegenover de moskee, heel gezellig, maken nog een stukje van een toneelstuk over de Irakoorlog mee, die op het plein wordt opgevoerd, apart.

Het 15e eeuwse Amir Chakhmaq-complex is bekend om zijn symmetrische verzonken nissen. Het was oorspronkelijk een moskee en bevatte een bazaar, een badhuis, een karavanserai, een takieh en een waterreservoir, de takieh was ook de ingang van de oude bazaar, die inmiddels verdwenen. Van de takieh is alleen de latere 19e eeuwse façade met drie-voudige arcaderij een twee minaretten bewaard. Het staat op een plein met dezelfde naam.

In een half uurtje lopen we terug naar het hotel, het leeft nog steeds in Jazd.

Koffer weer op orde, kleren klaar, morgen weer de bus in, op naar de volgende stad, Isfahan.
Tot morgen.

Geschreven door Ivie74