Erg vroeg wakker en kom niet meer in slaap, het "spookje" is weer even aanwezig, dit zegt mijn meeste volgers niets, maar dat is ook goed.

Skopje (Macedonisch: Скопје; Albanees: Shkup, bepaalde vorm: Shkupi) is de hoofdstad van Noord-Macedonië. De stad is gelegen in het noorden van het land, aan de rivier de Vardar. Het gehele stedelijke gebied, dat aan Kosovo grenst, heeft ongeveer 595.000 inwoners en is daarmee de grootste stad van Noord-Macedonië. Het huidige gebied Skopje werd reeds bewoond vanaf 3500 voor Christus. Er zijn overblijfselen van neolithische nederzettingen gevonden, alsook van de oude vestiging die nu uitkijkt over het stadscentrum. De nederzetting werd waarschijnlijk bewoond door de Paionianen, een volk dat de regio bewoonde. In de 3e eeuw v.Chr. werden Skopje en de omringende gebieden bezet door de Dardani. Skopje kwam onder Romeins gezag te staan nadat generaal Quintus Caecilius Metellus Macedonicus in 148 v.Chr. Andriscus van Macedonië had verslagen. Skopje (Latijn : Scupi) werd zo het eerste deel van de provincie Macedonia, die sinds 146 v.Chr. onder Romeins bevel stond. De noordwaartse expansie van het Romeinse Rijk tijdens de 1e eeuw v.Chr., in de tijd van keizer Augustus, leidde tot het creëren van de provincie Moesia, waarin Scupi werd ingelijfd. Na de splitsing van deze provincie door keizer Domitianus in 86 n.Chr., werd Scupi een kolonie, en werd het de zetel van de plaatselijke macht in de nieuwe provincie Moesia superior. Vanaf 395 kwam het in handen van het Byzantijnse Rijk. De eerste bekende bisschop van de stad was Perigorius, die een van de aanwezigen was op de Raad van Sardica in 343. Scupi was hoogstwaarschijnlijk tot het midden van de 5e eeuw een wereldstad (Latijn : Archidioecesis Scopiensis). In 1905 bedroeg het inwonersaantal in Skopje 32.000. De bevolking was samengesteld uit een mengeling van etnische en religieuze groepen. De stad werd echter een groot centrum van rebellie tegen het verzwakkende Ottomaanse Rijk en in 1903 werd het een sleutelfiguur in de onsuccesvolle Ilinden-Preobrazhenie Opstand tegen het Ottomaanse bewind. Skopje is ook de geboortestad van Moeder Theresa. Zij werd geboren als Agnes Gonxha Bojaxhiu in 1910 en zij werd later, als Rooms-katholieke non, bekend als Moeder Theresa. Haar geboortehuis is te bezoeken. Vanaf 12 augustus 1912 werden de Ottomanen korte tijd verdreven door de lokale Servische bevolking. In 1913 raakten de geallieerden tijdens de Eerste Balkanoorlog met elkaar in conflict en dat vormde de aanleiding tot de Tweede Balkanoorlog (29 juni 1913 - 10 augustus 1913). Servië behield de controle over Skopje, mede door de Vardarvallei, die werd opgenomen in het Servische Rijk. Dit duurde tot oktober 1915, wanneer Bulgarije de centrale mogendheden steunde en een groot deel van het door Servië gecontroleerde Macedonië innam. De stad werd op het einde van de Eerste Wereldoorlog in 1918 bezet. Het werd vanaf dan een deel van het Koninkrijk der Serviërs, Kroaten en Slovenen (vanaf 1929 beter bekend als het Koninkrijk Joegoslavië). Tussen 1941 en 1944 werd de stad bezet door de Bulgaren. Een maand nadat de communisten in Sofia de macht hadden gegrepen en het Bulgaarse leger naar het westfront werd gezonden om te vechten tegen de Duitsers, werd Skopje ingenomen door Joegoslavische troepen. Skopje werd vanaf 1944 deel van Joegoslavië en het werd de hoofdstad van een nieuw land: de Volksrepubliek Macedonië. Na de oorlogen werden Skopje en de rest van Macedonië ingelijfd bij Tito's Socialistische Federale Republiek Joegoslavië. Skopje groeide zeer snel tijdens het begin van de Joegoslavische periode en werd een grote industriestad in de zuid-centrale Balkan. In 1991 viel Joegoslavië uiteen en Skopje werd de hoofdstad van de onafhankelijke republiek Macedonië. In 1993 werd Macedonië lid van de Verenigde Naties, maar dan onder de voorlopige naam Voormalige Joegoslavische, vanwege een geschil met Griekenland over de rechten op de naam Macedonië. Na een akkoord met Griekenland kreeg het in 2019 de naam Noord-Macedonië. In december 2006 werd de internationale luchthaven van Skopje, Luchthaven Skopje Alexander de Grote herdoopt, wat opnieuw een diplomatiek conflict met Griekenland tot gevolg had. Skopje is ook de thuisbasis voor de Sint-Cyrillus en Sint-Methodius Universiteit, die werd gesticht in 1949. Op 26 juli 1963 werd Skopje vroeg in de morgen getroffen door een zware aardbeving van 6,1 op de schaal van Richter. Er kwamen 1.000 mensen om het leven en raakten 120.000 mensen dakloos. De aardbeving verwoestte 80% van de stad en vele monumenten raakten zwaar beschadigd. Hierdoor is de Ottomaanse invloed op de stad nu een stuk minder zichtbaar. De totale schade bedroeg 150% van het toenmalige bruto nationaal product van Macedonië en 15% van het Joegoslavische bruto nationaal product. Dankzij de internationale hulp werd de stad snel weer opgebouwd. Ook het oude treinstation in Skopje werd verwoest bij de aardbeving. De klok op het oude station is door de aardbeving stil komen staan en wijst nog steeds 5.17 uur aan, dit was het tijdstip van de beving. De overblijfselen van het gebouw zijn nu een herdenkingsplek voor alle slachtoffers van de beving.

Marianne en Peter en daarom ook een van de reisleiders, blijven achter op de camping. Vind ik, eerlijk gezegd, best fijn. Iedereen kan zo op de camping vanaf de grote weg en wij zijn de enige die hier staan, dus ja, als iedereen weg is.......
Ook kan ik mijn autosleutels lekker bij hen achterlaten.

Om 9 uur haalt de bus ons op bij de camping. Vandaag worden we rondgeleid door onze Nederlandstalige gids Lence (spreek uit 'Leentje'). Zij zal ons ook begeleiden bij de excursies tijdens ons verblijf bij het meer van Ohrid. In Skopje worden we naar de Turkse Bazaar gebracht, altijd geweldig, ik heb er zin in. Na een wandeling door de Turkse Bazaar steken we de rivier over en hebben in een restaurant aan één van de drukke winkelstraten van Skopje, een kopje koffie. Na de koffie vervolgen we onze wandeling naar het huis van Moeder Theresa en het voormalige station van Skopje waar de klok nog steeds stilstaat op het tijdstip van 05.17 uur in de vroege ochtend toen Skopje op 26 juli 1963 overvallen werd door een grote aardbeving. We verkennen de stad verder en hebben alles gezien in vogelvlucht, van de buitenkant én vooral vanuit de schaduw. We lunchen met het grootste deel van de groep op dezelfde plek waar we koffie hebben gedronken. Lekker tapas, met natuurlijk een verfrissend biertje. Daarna lopen we nog wat rond, het meeste hebben we wel gezien en het is heet, heel heet, dus vluchten we een warenhuis in mét airco. Om 3 uur moeten we weer bij de bushalte zijn, die Lence ons heeft gewezen, tegenover het voormalig station, om met onze bus weer terug te gaan naar de camping, vol indrukken van deze mooie stad.

Een kleine impressie van de bezienswaardigheden:
Archeologisch Museum van Noord-Macedonië is een museum met rijke tentoonstellingen uit verschillende historische periodes en etnografische displays, compleet met kostuums en modellen van traditionele huizen. De muntencollectie is
buitengewoon indrukwekkend en trekt de aandacht van alle bezoekers.

Sveti Spas - Kerk van Jezus' Hemelvaart is een kleine maar prachtige kerk, gebouwd in de 17e eeuw en ligt ten oosten van Fort Kale. In het westelijke deel van het gebouw is een galerie ontworpen voor vrouwen. De kerk staat bekend om zijn iconostase, gemaakt van walnotenboom, door de broers Marko en Peter Filipovski en Makarie.

Mustafa Pasha Moskee is een spectaculair bouwwerk dat dateert uit 1492, gelegen in de oude bazaar van Skopje. Dit is de grootste en meest weelderige moskee in Skopje. De moskee wordt beschouwd als een van de meest indrukwekkende monumenten in de Noord-Macedonische hoofdstad en is een van de belangrijkste attracties van de stad.

Stone Bridge, deze indrukwekkende brug, het iconische symbool van Skopje, verbindt het oude Turkse deel van de stad met de moderne kant van Skopje. Het dateert uit de late 15e eeuw en is 214 meter lang en 6 meter breed. Het is een van de belangrijkste bezienswaardigheden in de stad en het staat op het wapen van Skopje.

Het fort Kale van Skopje is een historische plek uit de 6e eeuw. Slechts een paar gerestaureerde muren zijn bewaard gebleven sinds de massale aardbeving van 1963, maar dit prachtige oude fort is zeker een bezoek waard, aangezien het een van de herkenningspunten is van de Noord-Macedonische hoofdstad en een panoramisch uitzicht op de rivier de Vardar onthult.

Daut Pasha Baths was ooit het grootste en oudste Turkse bad in de hele Balkan. Het dateert uit 1466 en onderging een uitgebreide restauratie na de Tweede Wereldoorlog. Tegenwoordig herbergt het gebouw de National Art Gallery met veel kleine tentoonstellingen.

Cifte Amam is het op een na grootste Turkse bad in Skopje dat ook is omgebouwd tot een galerie voor hedendaagse kunst. In de kunstgalerie kun je werken bekijken van internationale en binnenlandse kunstenaars. Het gebouw zelf maakt indruk met zijn functionaliteit en architectonisch ontwerp.

Holocaust Memorial Centre is een multimediacentrum, verdeeld over drie verdiepingen en neemt je mee door de vele interessante feiten uit de geschiedenis. Het museum is een attractie voor alle toeristen omdat het een korte en beknopte samenvatting geeft van de Tweede Wereldoorlog en het is gratis te bezoeken.

Het was warm maar indrukwekkend.
Moe maar voldaan komen we terug op de camping.

Even met de beentjes omhoog bijkomen, koken hoef ik niet, heb heerlijk Burak meegenomen uit Skopje.
Ik ga naar het hotel om mijn pin te uploaden en Ria en Peter komen er gezellig bij zitten. Ik tracteer ze ook een bakkie koffie, ik krijg zo vaak iets te drinken bij hun, werd wel tijd iets terug te doen. Het betalen geeft gedoe bij de zeer en over, pinnen kan niet en net euro's ook niet. Bijzonders genoeg kon het gisteren wel, vandaar dat ik mijn Debars in de camper heb laten liggen. Dus ik zeg pinnen of euro's iets anders heb ik niet, al morrend loopt het met mijn 5€ weg.
Hij had er duidelijk geen zin in.
Gezellig terras met alle langslopende, druk pratende ganzen. Ze zijn zo tam als wat.

"Balkansoap" deel 3
Vandaag 3 voor de prijs van 2 :-).
Onze oudste deelnemers, tenminste dat dacht ik Gerrie en Rob, foutje dus, ze zijn beide begin 70 en komen uit Renkum, beide onderwijzer geweest. Gerrie is degene die in dezelfde straat is opgegroeid in Den Haag als ik. Een pittig klein ding, ze past onder mijn arm :-) en dat heb ik al in praktijk gebracht, want ze had verdriet en wilde mij ontzien en niets vertellen, maar na een beetje aandringen, kwam het verhaal er toch uit. En was ze best blij met mij. Ze heeft pretoogjes en met een slivovitsj of 3 gaan die nog meer glimmen, wat hebben we gelachen, onder het diner eergisteren. Rob is de rustige naast Gerrie. Wijze man op de achtergrond, maar ook met pretogen, ze zijn zó leuk samen, altijd hand in hand, wijken niet van elkaars zijde. Reizen in de kleinste camper, de Ford Nugged, met zo'n bult op de bovenkant. Klimmen nog elke dag over de stoelen hun bed in, al was het vandeweek wel met een kontje voor Gerrie, na de borreltjes.
Eva, ook alléén op pad in de Hymer, was mijn favoriete bus, maar daar ben ik al van teruggekomen :-). Eva komt uit België, heel dik, overal. Praat niet heel veel, is erg op zichzelf, ook prima natuurlijk. Máár als ze uit de hoek komt, is dat heel scherp. Ze trekt haar eigen plan en rijdt meestal net even anders als de rest. Laat haar maar schuiven, al was dat vandeweek door de vette blubber :-).
Albert, of Albére, zoals ik hem noem, maar de meeste noemen hem "de gespierde spijker". Ook Albert reist alléén, zijn vrouw houdt niet van camperen en gaat hij één keer per jaar lekker in zijn uppie op pad. Knap hoor, hij kookt, doet boodschappen en houdt zijn camper toppie op orde. Hij is de jongste van ons (61) en werkt nog als zelfstandig klusjesman. Ook hij kan kletsen, lijkt wel een vrouw :-). Luister graag naar hem, hij zit vol goede ideeën.

Ik stond bij het hotel (wifi) mijn blog te uploaden, Gerrie en Rob hadden hetzelfde in gedachten. Maar zagen mij en zeiden, kom op we gaan een kopje koffie drinken, ga je mee? Gezellig!

Zo weer genoeg geroddeld.
Tot morgen.

Geschreven door Ivie74