Een ideale dagindeling. ’s Morgens met de reisleider het historisch centrum (UNESCO Werelderfgoed) van Mexico-Stad verkennen. 's Middags ga ik mee met de optionele excursie naar de Drijvende Tuinen van Xochimilco en het Antropologisch Museum. De excursie is best duur, maar ja ik kom hier nooit weer, dus ik ga dit niet missen :-).

Het bed is heerlijk. Tegen 5 uur klaar wakker, niet zo gek natuurlijk met het 7 uren tijdsverschil, maar eigenlijk valt het me reuze mee.

En wat blijkt, cameraaccu is opgeladen, het werkt gelukkig!

Na het vroege ontbijt wandelen we om 8 uur vanuit ons hotel naar het nabije Centro Histórico. Het is nog frisjes, maar stralend weer en de zon warmt het snel op. De straten en vrolijk gekleurde koloniale gebouwen ademen nostalgie. Prachtig! Bij het Zócalo-plein zien we de enorme Kathedraal en drinken een we een heerlijke cappuccino op een dakterras met uitzicht op de restanten van de Azteekse Templo Mayor. Dan lopen we via het Alameda-park naar het Paleis voor Schone Kunsten: een architectonisch juweeltje.
Helaas, is wegens de feestdag van afgelopen dinsdag, het Paleis ommuurd met ijzeren panelen ter bescherming tegen evt. vandalisme, wel jammer, maar ja we hebben altijd nog de internet foto :-), van hoe het er normaliter uitziet.
Op het grote plein, met heel veel straat verkopers, kun je ook je kwade geesten laten verwijderen. Een kleurig uitziende indiaan, net rokende takkenbossen, stapt op me af (tuurlijk) en vraagt of hij me even zal bevrijden, nou nee doe maar niet, ik ben er net vrij van :-).
Een aantal van ons moeten pinnen, ik ook dus. Blijkt lastig komt bij de meesten niets uit. Probeer het met mijn pinpas en creditcard en nog een keer en nog een keer, heb alle automaten gehad, was even bij het casino, leek het, maar zonder positief resultaat ;-). Staat je pas wel op wereld? Wordt er (behulpzaam) gevraagd.Tuurlijk! Maar geen pesos. Morgen maar weer bij een andere bank proberen. José biedt hulp en leent me wat, heb ik ieg iets in mijn knip. Zo vervelend zonder lokaal geld te zitten en euro 's willen ze hier niet, want die heb ik nou net wel genoeg bij me.

Mexico stad werd gesticht op 18 maart 1325 in Mexico-Tenochtitlan door de Azteken Nahua. De geografie van het gebied was heel anders op dat moment, het bestond uit een reeks van meren. Het centrum van de stad van vandaagdedag was gelegen op een klein eiland in het midden van het Meer van Texcoco. Dit dwong de Azteken om een kunstmatig eiland te bouwen met een reeks van kanalen om de groei van de metropool mogelijk te maken. De kanalen werden later omgezet in een aantal van de belangrijkste wegen in Mexico City. Mexico-Stad bestond, zoals boven beschreven, uit eilandjes toen de Azteken zich er rond 1325 vestigden. Zij verplaatsten zich met kano’s door de Venetië-achtige stad. In de wijk Xochimilco met zijn drijvende tuinen (Werelderfgoed), zijn de oude waterwegen nog intact. De Azteken beheerste de hele regio en waren in staat om hun handel uit te breiden met bijna alle landen van Midden-Amerika. Deze geweldige beschaving is drastisch veranderd door de komst van de Spaanse veroveraar Hernn Corts. Corts viel aan met 500 Spaanse soldaten en meer dan 100 duizend inheemse krijgers uit de zijrivier mensen van het Azteekse rijk zelf. Na een 79-dagen belegering, op 13 augustus 1521, had de conquistador de overhand en veroverde de stad. De stad Tenochtitlan groeide naar meer dan 250 duizend inwoners wat met de grootste Europese stad Barcelona wedijverde. De stad werd herbouwd als de hoofdstad van de vice royalty's van Nieuw-Spanje en bleef een belangrijk knooppunt van politiek en cultuur. Het was in deze periode dat de fenomenale Metropolitan barokke kathedraal en de basiliek van Guadalupe werden gebouwd. Het was ook een tijd van vernietiging van tempels en gebouwen en de verdrijving van de inheemse bevolking uit de stad. Ten onrechte hebben de Spajaarden gehandeld alsof oude gebouwen en cultuur geen partij waren voor hun meer geavanceerde samenleving. In 1810 werd de Mexicaanse onafhankelijkheidsoorlog gevoerd en het land worstelde tot 1821 om vrij te zijn. Mexico City werd snel verklaard als de hoofdstad van de Mexicaanse Rijk. De natie werd een federale republiek in oktober 1824. Grensproblemen met hun buren in het noorden leidde tot een oorlog tussen de naties. De Verenigde Staten vielen Mexico City op 14 september 1847 binnen en uiteindelijk werd Mexico gedwongen afgestaan aan de provincies Santa Fe de Nuevo Mexico en Alta California, wat zijn nu de staten Californië, Arizona, Colorado, Nevada, New Mexico en delen van Utah en Wyoming in de VS en erkennen als onafhankelijke Texas. Dit was formeel erkend in het Verdrag van Guadalupe Hidalgo, die werd ondertekend in wat nu een buitenwijk van de stad met dezelfde naam. De invasie werd afgesloten met een trieste strijd om Chapultepec Castle, waar volgens de legende, 13 jonge Mexicaanse cadetten vochten, hulpeloos in de minderheid om de Amerikanen te weerhouden het symbolische kasteel in te nemen. Voor 3 decennia heerste de dictator Porfirio Diaz over de stad en dit gaf een Franse invloed op de regio. De bronzen Engel van Onafhankelijkheid werd gebouwd ter ere van de eerste eeuw van het begin van de Oorlog van Onafhankelijkheid en is een voorbeeld van die invloed. Andere voorbeelden zijn het Palacio de Bellas Artes en de uitbreiding van de Paseo de la Reforma la Champs-lyses. In de Mexicaanse Revolutie van 1910 werd president Daz gedwongen af te treden en Francisco I Madero werd de nieuw verkozen president. De tijden bleven moeilijk Mexico City leed van wat is genoemd "Decena trgica" (De Tragische tien dagen). Dit omvatte een reeks van gebeurtenissen die is verlopen tussen 9 februari en 22 februari 1913, tijdens de Mexicaanse Revolutie.De gebeurtenissen culmineerde in een coup d'tat en de moord op president Francisco I Madero en zijn Vice President, JosMara Pino Surez. Georganiseerd door Victoriano Huerta in medeplichtigheid met de Amerikaanse ambassadeur in Mexico, Henry Lane Wilson, Huerta werd erkend als de nieuwe leider van Mexico, maar de sociale onrust bleef net onder het oppervlak. Mexico stad bleef groeien en ontwikkelen. Een toestroom van immigranten uit de hele wereld maakte de stad nog meer divers en de stad breidde ongelooflijk uit. In 1950 had de stad ongeveer 3 miljoen inwoners. In 2000, de geschatte bevolking voor het grootstedelijk gebied is ongeveer 18 miljoen. De stad blijft een van de grootste en meest dynamische steden in de wereld. In 2006 had Mexico Stad had een bevolking van 19,2 miljoen, waardoor het het 3e grootste stedelijke gebied in het westelijk halfrond is.

Nadat we zijn opgehaald bij het hotel, rijden we naar het zuiden van Mexico City en brengen we een bezoek aan de "drijvende tuinen van Xochimilco". We stappen hier over op een typische Trajinera boot waarmee we een ongeveer anderhalf uur durende boottocht zult maken door de eeuwenoude kanalen en langs de kenmerkende Chinampa eilanden. We krijgen een lunch geserveerd op de boot, aan een lange tafel midden op de boot. Het blijkt dat we gekaapt zijn, een soort broodnijd, Ilonka belt en belt nog een keer en we varen terug naar het beginpunt, waar we overstappen op "onze" boot en kokkie (een oud vrouwtje met heel veel goud in haar mond) al met de potten en pannen met onze lunchgerechten klaarstaat. Het was heerlijk, we kregen ook de pittige lokale chocoladesaus bij de kip, erg lekker.

De eilanden zijn kleine drijvende moestuinen die door middel van een ingenieus watersysteem in stand worden gehouden. Deze techniek wordt in deze omgeving al honderden jaren benut en biedt een interessante kijk in de lokale agricultuur. *Na de lunch zetten we weer voet aan wal en stappen we de bus in richting het museum van antropologie. Een mooi, enorm groot en zeer uitgebreid museum dat je meevoert naar Meso Amerikaanse culturen in tijden van voor de Spaanse overheersing.
We krijgen uitleg van onze gids over de tempels die we de komende 2 weken gaan bezoeken. Het was de moeite waard. Om 6 uur worden we eruit gezet en rijden we door het spitsuur terug naar ons hotel. Snel opfrissen en dan schuiven we aan voor het gezamenlijk welkomstdiner in ons hotel: een leuke afsluiter van deze eerste dag én we gaan elkaar wat beter leren kennen natuurlijk. Het eten was lekker, niet erg uitgebreid, maar wel heel smakelijk, behalve het bonenprutje dan, dat heb ik maar laten staan :-) ;-).
Eigenlijk is het al best vertrouwd met elkaar. José, een aardige dame en ik worden steeds door elkaar gehaald, bijzonder, want we lijken echt 0 op elkaar, maar we kunnen het wel heel goed met elkaar vinden!
Ik zat in de vertrekhal op Schiphol en zij kwam naast mij zitten en eigenlijk doen we dat nu nog, grappig toch.

Het was een enerverende dag, ik heb genoten, veel gelopen (wat best top ging), maar nu is mijn been op, ik ga beide beentjes strekken met de rest erbij.

Tot morgen, als jullie dit lezen.

Geschreven door Ivie74