Om half 9 nemen we afscheid van de Famous Farm.
Hobbelend en en schuddend rijden we het eerste stukje weg en denk ik, jee die bus moet wel héél wat kunnen hebben. Had ik niet moeten zeggen, ik hoor rare geluiden onder de bus en ja hoor, midden in het dorp staan we stil. Vast iets afgebroken.
Ik naar buiten, de chauffeur en de busboy staan bij het rechter voorwiel, veel gebaren en druk gepraat. De bladveer is gebroken, duidelijk zichtbaar. Inmiddels staan alle mannen uit de bus ook te kijken en weten het natuurlijk beter, tuurlijk hoe kan een vrouw verstand hebben van auto's laat staan van bussen. Ik weet hoe het vervangen moet worden :-) Maar wat blijkt, ik heb gelijk (natuurlijk). Het dorp staat verstopt en op z'n kop, het doorgaand verkeer kan geen kant meer op.
In het dorp onderaan de weg wordt een nieuwe veer opgehaald, de chauffeur repareert het plekke. In de tijd dat de nieuwe veer naar boven komt wordt de oude losgemaakt. Stenen achter de wielen, (hand)krik onder de bus. We gaan maar een stukje lopen, het kan nog wel even duren.
Wij drinken thee bij het stalletje van eergisteren, alle stoelen en krukjes komen te voorschijn. We lopen terug en Han en Karin zitten bij het plaatselijke eethuis. Ik ga er ook zitten, mensen kijken en een colaatje drinken. Een hele groep schooljeugd komt er lekker eten, één van de jongens blijft Karin maar aankijken, Han wordt er zelfs jaloers van :-) Leuke man trouwens én hij wast en hij strijkt thuis, hij heeft alleen een bijzondere manier van was schijden. Vuile was en schone, je zou denken tuurlijk, maar nee, schone was zijn shirts en overhemden, vuile was, sokken en onderbroeken, hij sorteert niet op bont of wit en heeft dus regelmatig grijze was i.p.v. witte.

Ik loop even naar een bouwplaats waar het halve dorp, incl. oude vrouwen, druk aan het werk zijn, zwaar werk. Vrouwen dragen manden met cement aan een band om het hoofd naar het dak van het huis in aanbouw. Ze vinden mij net zo interessant als ik hen. Ze lachen zich een hoedje, blanke vrouw, raar aangekleed (korte broek en hemdje) en met wit haar, hééél bijzonder.
Inmiddels blijkt een Annie er toch weer bij te zijn deze reis. Annie (Rita dus) heeft weer aandacht nodig, is weer niet lekker, iedereen bekommerd zich om haar, ik geef haar mijn handdoekje om nat op haar hoofd te leggen. Wij denken dat ze gewoon niet eet en drinkt, ze is zó mager.
Raar gisteren had ze het hoogste woord, is heel eigenwijs en denkt over alles te kunnen meepraten.

Naar ruim 2,5 uur kunnen we verder, bus gerepareerd, een ware held die chauffeur van ons. Nu hopen dat we door de wegopbrekingen mogen!!
Verder over de hobbelwegen naar de tussenstop aan de Trisuli rivier. Een mooie plek, waar we over een hangbrug naar toe lopen en een heerlijke late lunch krijgen.

Nog ruim 2 uurtjes verder naar Bandipur over een smalle bergweg. Ook even een behoorlijk file doorkomen, de chauffeur rijdt er gewoon voorbij aan de verkeerde kant van de weg, kan gewoon hier.
We komen net voor het donker aan. Het dorp moet er prachtig uitzien, morgen met licht zien we verder.
Het was me het dagje wel vandaag!

Het authentieke Newardorp Bandipur is een oase van rust. In Bandipur blijven we twee nachten.

We verblijven in het karakteristieke guesthouse The Old Inn. Deze accommodatie bevindt zich in het hart van de bazaar van Bandipur. Er is een receptie, bar en tuin met terras.
Mooie (eenvoudige) kamer met balkon in de dependance, een klein stukje van het hoofdgebouw.
Diner viel een beetje tegen na het heerlijke eten in Nuwakot, maar vanmiddag meer dan genoeg gegeten, dus iets minder kan geen kwaad.
Helaas geen stroom en geen wifi, het weer is slecht.

Terug naar de kamer in de regen en onweer. We hopen morgen op helder weer, dit weer zou de lucht wel eens kunnen klaren.

Bandipur (1030m) is een nederzetting op een heuveltop en een gemeente in de wijk Tanahun ( Gandaki Zone ) van Nepal. Deze gemeente werd op 18 mei 2014 opgericht door te fuseren met bestaande Dharampani en Bandipur VDC's. Vanwege zijn bewaard gebleven, oude culturele sfeer, is Bandipur steeds meer onder de aandacht van het toerisme gekomen. Op het tijdstip van de telling van 2011 van Nepal had het een bevolking van totale (Bandipur en Dharampani) 15591 mensen die in 3750 individuele huishoudens leven. Bandipur werd door de Newar- handelaren van Bhaktapur in de vallei van Kathmandu opgericht als een trechterpunt van handel nadat het in 1768 door Prithvi Narayan Shah was veroverd. Ze maakten gebruik van de malariavrije locatie om het tot een belangrijke halte langs de handelsroute India - Tibet te ontwikkelen. Met hen brachten ze hun cultureel erfgoed en architectuur mee, die in wezen tot op de dag van vandaag ongewijzigd is gebleven.

Reisafstand ca. 78 km.

Geschreven door Ivie74