Aan de oostkust van Peru, 370 km ten zuiden van Lima ligt Nasca. Het meest bekend is Nasca natuurlijk vanwege de Nasca lijnen, een van de vele mysteries van Peru, nabij het stadje ligt een woestijnachtig gebied. Het is een kalksteenplateau dat bezaaid is met gruis en kleine stenen. In vroeger tijden zijn hier lijnen en vlakken uitgezet door simpelweg het oppervlaktemateriaal te verwijderen zodat de gele ondergrond vrijkwam. De lijnen zijn tientallen kilometers lang en gaan kaarsrecht door het landschap heen, ongeacht obstakels zoals oude rivierbeddingen en heuvels, ze zijn tientallen kilometers lang en het totale gebied met lijnen beslaat een oppervlakte van ruim 500 vierkante kilometer. Ook zijn er op deze wijze reusachtige tekeningen van dieren vrijgemaakt, een spin, een astronaut, een aap, een walvis en geometrische figuren. Het merkwaardige is dat deze lijnen en tekeningen zo groot zijn dat ze alleen maar vanuit de lucht te herkennen zijn.
Sommige van deze lijnen komen op één punt bijeen, meestal bevindt zich daar een put, die vermoedelijk met andere putten is verbonden door ondergrondse gangen. Behalve lijnen zijn er ook trapeziumvormige vlakken die lijken te suggereren dat dit ooit landingsbanen voor vliegtuigen waren. Een enkele eindigt op een speciaal daartoe afgevlakte heuvel. Archeologen brengen deze merkwaardige lijnen in verband met de Nasca cultuur, maar een overtuigend bewijs wie deze patronen heeft aangebracht, met welke technieken en waarom, is er nog niet.... het zullen waarschijnlijk voor altijd onbeantwoorde vragen blijven.

We zijn er vroeg bij vandaag. Heerlijk ontbijtje gehad, we kunnen er weer tegen voorlopig. We hebben vandaag een oudere bus omdat we off-road gaan, de busmaatschappij is zuinig op zijn bussen.

We rijden weer over Panamericana, langs de weg zien we enorme droogvelden, hier blijkt zeewier uit de oceaan naar toe te worden gebracht om gedroogd te worden voor de uitvoer naar is China, waar het gegeten wordt.

Ook hier langs de weg begraafplaatsen. Uit respect stappen we niet uit de bus.
Aan de kleur van het kruis op het graf kun je zien wie er begraven ligt. Wit een kind, blauw een maagd, zwart of bruin een volwassene.
Elk land kent zijn eigen gebruiken. Een begrafenis is hier een feest en bijzonder genoeg moet de kist betaald worden door de begrafenisgangers, is er niet genoeg opgehaald door de begrafenis ondernemer dan moet er bijgelapt worden. Een heel ritueel volgt, na 7 dagen een mis, na 30 dagen een mis en na een jaar weer een mis. Daarna wordt de verjaardag van de overledene elk jaar op het graf uitbundig gevierd met eten, muziek, alcohol en spelende kinderen, het wordt elk jaar drukker en kom je oude bekenden tegen.
Hier is dood zeker niet dood! Je wordt niet vergeten.
Plotseling buigen we af naar links en rijden ineens op zand en keien, waarop ik door de bus gil "we rijden op een maanlandschap" erg komisch blijkbaar mijn enthousiasme :-).

We hebben geluk, zien 2 woestijnuiltjes (levetja). Ze warmen zich lekker op in de vroege ochtendzon en kruipen dan voor de dag in hun holletjes die ze zelf graven tot wel een meter diep. Ook zien we de huarequine, een bijzonder vogeltje volgens Gertso, die ook in zijn ondergrondse holletje slaapt.

Twintig mummies. We vinden ze bij de pré-Inca begraafplaats van Chauchilla. Het droge woestijnzand heeft ervoor gezorgd dat ze goed bewaard gebleven zijn. De mummies vind je in de foetushouding, de ogen dichtgestopt, zodat de geest je niet meer kon zien, omwikkeld met een fardos (mantel in prachtige kleuren soms met papagaaien veertjes) en daaromheen weer katoen. De schedel steekt er altijd bovenuit. De haren zijn wonderbaarlijk goed bewaard gebleven. Hieraan kun je zien hoe belangrijk de persoon is geweest en of het een man of een vrouw was.

Ook gaan we naar de pré-Inca aquaducten van Achoc.
De parkwachter Fernando opent de poort. Volgens Gertso is hij overdag archeoloog en 's nachts grafrover. Hij heeft een huisje vol met spullen uit de incagraven. Helaas werkt dat hier nog zo. Heeft men nog niet allemaal ontzag voor de waarde van deze vonsten, al wordt het gelukkig steeds beter met dit prachtige erfgoed en wordt er veel aan gedaan dit zo goed mogelijk te onderhouden.
Het is een ingenieus stelsel van geulen en ondergrondse beken gemaakt van hout en steen, waardoor het water uit de Andes naar de dorpen stroomt. De aquaducten waren het antwoord op de enorme droogte. Ze zijn door de Nasca's gemaakt van 200-700 na Christus!! Enorme palmbomen staan langs de paden. Weer heel indrukwekkend!

Terug naar het hotel, waar we bij de buren van een heerlijk cappuccino met sinaasappelcake genieten.

Nog 2 uitstapjes gezamenlijk. We bezoeken een keramiek atelier (waar we een handgemaakt potje kopen met de nascalijnen) een detail, er moet opstaan dat het een kopie is, om uitvoer van originele vondsten tegen te gaan. En een goudzoekers werkplaats waar we het proces van de goudwinning in een notendop kunnen zien. Erg leuk en onderhoudend verteld door Gertso met lokale hulp.

Terug naar het hotel, even naar de supermarkt, wat inkopen doen voor de lange busdag van morgen. Op de terugweg gaan we naar Rico pollo, het beroemde kiprestaurant van Nasca, waar we een heerlijke (grote) halve gegrilde kip halen, wat later een uitgebreidere lunch zou blijken te zijn dan alleen maar een halve kip.
Heel veel friet, 8 zakjes saus en een bak rauwkost hoorde bij de halve kip en dat voor nog geen 7 euro. Lekker opgegeten op de kamer, salade nemen we morgen maar mee, we kregen het niet op.

We kunnen de lijnen vanuit de lucht gaan bekijken, maar daar hebben we thuis al veel over gehoord van eerdere Perugangers, voor ons niet de moeite waard om luchtziek te worden :-), dus hebben we besloten dat maar niet te doen. Gertso heeft voor ons een taxi geregeld en terwijl het grootste deel van de groep gaat vliegen rijdt onze eigen buschauffeur (Flexa, uitgesproken als Fletcha) ons naar de uitzichttoren (miraflor) van 12 meter hoog, die we beklimmen. We kunnen 2 lijnenstelsels (de hand en de boom) heel goed zien en genieten van de prachtige bergen om ons heen.
Waarvoor de lijnen uit de 8e eeuw dienden is nog steeds een raadsel. Gissingen van landingsbanen voor buitenaardse wezens, een astronische kalender of verwijzingen naar sterren, niets is bewezen. Maria Reiche heeft op de plek in een hutje gewoond om de lijnen te bestuderen, maar ook zij is nooit met een antwoord kunnen komen.
Daarna brengt Flecha ons naar een prachtige heuvel, van zwart lavagesteente met wit zand, het zwarte lava steen wordt door oxidatie, door de zeemist, steeds zwarter. We klimmen naar boven en genieten van het overweldigende uitzicht. We worden gedropt bij de Inca ruïnes van Paredones, het administratief centrum (centro de trueque, centrum van de ruilhandel) van de Nasca's.
We wandelen op ons gemak terug naar ons hotel, onderweg komen we bijzondergenoeg juist nu een begrafenisstoet tegen. Idd met muziek en gezang, natuurlijk discreet een foto gemaakt.
Lopen nog wat door de winkelstraat en zijn inmiddels wel toe aan een cool biertje bij het zwembad. De verhalen gehoord van de vliegers, een aantal zijn idd beroerd geworden. We hebben een goede keus gemaakt.

Het is weer een heel verhaal geworden vandaag. Morgen 14 uur onderweg, dus zal het iets korter worden, denk ik.

Tas weer op orde, vroeg slapen, morgen loopt om kwart voor 5 de wekker!

Geschreven door Ivie74