Dag 16 Reisdag
Albanië, Lescovic
We verzamelen om 9.30 uur voor een gezamenlijke wandeling door Voskopojë, een van de meest markante plaatsjes in Albanië.
Maar eerst moeten we de parkeerpuzzel oplossen natuurlijk. Stuk voor stuk verlaten we heel voorzichtig de camping, nou ja camping mag je het niet noemen. De eigenaar doet heel erg zijn best, maar de voorzieningen zijn ver beneden peil. En bovendien is het echt niet verantwoord op deze manier te staan, maar goed, het was maar voor één nacht én ik heb heerlijk geslapen. Moest wel vragen of op enig moment de muziek uit mocht, er hing een enorme speaker precies boven mijn campertje, ik kon mezelf niet eens verstaan :-).
Ik ben nog niet mijn camper uit of ik krijg het gisteren beloofde aircootje van Marianne en Peter, voor jou alléén prima, zegt ze, voor ons twee werkt het niet en als je hem hebt, wil ik hem niet meer terug. Ik bof toch maar weer!!
Eenmaal op pad rijden we in colonne in een halfuurtje naar Voskopojë.
Er hebben 24 kerken in Voskopojë gestaan, slechts 5 daarvan zijn nog in goede staat, waaronder de Sint- Nicolaaskerk gebouwd in 1721-1722, dit is de enige kerk die in het communistische tijdperk van Hoxha gespaard is gebleven en versierd is met kleurrijke fresco’s van heiligen. Alle andere kerken zijn in die periode gebruikt als militaire barakken, opslagplaatsen en zelfs als stal en zijn nu veranderd in ruïnes. De prachtige fresco’s vertellen hun eigen verhaal. De schilderingen zijn allemaal gemaakt door de gebroeders Zografi, Konstadin en Athana, afkomstig uit Korçë en veelgevraagde, zelfs in het buitenland beroemde kunstenaars. Maar….. de fresco’s zijn aan alle kanten beschadigd. De ogen zijn uitgekrabd (door de Turken) maar ook de hedendaagse jeugd heeft zich niet onbetuigd gelaten. De muren en de schilderingen zijn overdekt met namen en harten. Respectloos is hier eeuwen religieuze kunst ‘vermoord’ en het zal kapitalen vergen om alles in oorspronkelijke staat terug te brengen. Gelukkig is het grootste gedeelte van de kerk gespaard gebleven bij een brand die werd gesticht door de Italianen in de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de wandeling door dit beeldschone dorpje zie je ook de Sint Anastasius kerk, een typische boerderijkerk.
We parkeren in het oude, bijna verlaten deel van het plaatsje, gewoon aan de straat. De gids laat ons 3 kerken zien, waar ik weer stiekem foto's maak, eigenlijk doet iedereen dat, zij het met commentaar van een Albanese beheerster van de kerken, maar ze laat het toch oogluikend toe.
Inmiddels hebben we het wel een beetje gehad met de kerkjes, het komt toch wel een beetje op hetzelfde neer, op wat kleine details na. We zijn aan koffie toe en na een cappuccino met de lokale lekkernij, cake met honing, gaan we de bergen in richting Leskovik, naar de volgende plek op onze reis, camping Sotira, 75 km verderop.
Maar eerst een stukje verder een lunchstop, prachtige plek met uitzicht op het heuvellandschap en schapen, waar we met 4 campers staan.
Peter vraagt "weet je waarom schapen korte voorpoten en lange achterpoten hebben" ik zeg nog "nee" :-) "dat is makkelijker met grazen op de heuvels, dan staan ze recht". De grapjas en ik ga er nog op in ook :-) :-).
De weg wordt weer steeds slechter, enorme gaten in de weg, dan houdt het asfalt ineens weer op, om over te gaan in grind, vervolgens een klein stukje goede weg, maar die stukjes zijn zeldzaam. Ik heb denk ik wat km's meer gereden, zigzaggend om de gaten te ontwijken. Over 75 km doen we dan ook bijna 3 uur, maar de uitzichten waren schitterend en afwisselend, bruine aarde, rode aarde, een soort zwart steenkolen landschap, groen heuvels, kuddes schapen, ezelwagentjes en boeren met hun sijs, strohoed en kruiwagen en niet te vergeten, heel veel haarspeldbochten, waar mijn camper totaal geen moeite mee heeft. Er zijn vandaag weinig mogelijkheden om een alternatieve route te nemen, maar ondanks de slechte wegen was het geweldig.
Sotira is een boerencamping (Farma) "in the middle of nowhere", een prachtige plek met een forellenvijver waar je je vis voor het avondmaal zelf kunt kiezen. De overnachtingsplaats is een echte oase. De plekken op de camping zijn niet al te ruim, maar we staan weer knusjes bij elkaar. Ik kom aan krijg mijn plek aangewezen en mijn glaasje wijn met pelpinda's staat al voor me klaar bij Gerrie en Rob, zij zijn nu mijn buren, hoe lief!
Het sanitair is goed en het restaurant zelfs prima te noemen.
Er is een zwembad, maar zoals overal zonder water :-) :-), waarom ??? waarschijnlijk is het water te duur.
Hier kunnen we ons opladen voor de volgende dagen die bol zullen staan van nieuwe belevenissen en indrukken.
Gezellig gegeten met Eva, Koos en Carla, Gerrie en Rob. Ik heb me de forel heerlijk laten smaken.
Morgen het laatste deel van de "Balkansoap".
Welterusten.
Maar eerst moeten we de parkeerpuzzel oplossen natuurlijk. Stuk voor stuk verlaten we heel voorzichtig de camping, nou ja camping mag je het niet noemen. De eigenaar doet heel erg zijn best, maar de voorzieningen zijn ver beneden peil. En bovendien is het echt niet verantwoord op deze manier te staan, maar goed, het was maar voor één nacht én ik heb heerlijk geslapen. Moest wel vragen of op enig moment de muziek uit mocht, er hing een enorme speaker precies boven mijn campertje, ik kon mezelf niet eens verstaan :-).
Ik ben nog niet mijn camper uit of ik krijg het gisteren beloofde aircootje van Marianne en Peter, voor jou alléén prima, zegt ze, voor ons twee werkt het niet en als je hem hebt, wil ik hem niet meer terug. Ik bof toch maar weer!!
Eenmaal op pad rijden we in colonne in een halfuurtje naar Voskopojë.
Er hebben 24 kerken in Voskopojë gestaan, slechts 5 daarvan zijn nog in goede staat, waaronder de Sint- Nicolaaskerk gebouwd in 1721-1722, dit is de enige kerk die in het communistische tijdperk van Hoxha gespaard is gebleven en versierd is met kleurrijke fresco’s van heiligen. Alle andere kerken zijn in die periode gebruikt als militaire barakken, opslagplaatsen en zelfs als stal en zijn nu veranderd in ruïnes. De prachtige fresco’s vertellen hun eigen verhaal. De schilderingen zijn allemaal gemaakt door de gebroeders Zografi, Konstadin en Athana, afkomstig uit Korçë en veelgevraagde, zelfs in het buitenland beroemde kunstenaars. Maar….. de fresco’s zijn aan alle kanten beschadigd. De ogen zijn uitgekrabd (door de Turken) maar ook de hedendaagse jeugd heeft zich niet onbetuigd gelaten. De muren en de schilderingen zijn overdekt met namen en harten. Respectloos is hier eeuwen religieuze kunst ‘vermoord’ en het zal kapitalen vergen om alles in oorspronkelijke staat terug te brengen. Gelukkig is het grootste gedeelte van de kerk gespaard gebleven bij een brand die werd gesticht door de Italianen in de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de wandeling door dit beeldschone dorpje zie je ook de Sint Anastasius kerk, een typische boerderijkerk.
We parkeren in het oude, bijna verlaten deel van het plaatsje, gewoon aan de straat. De gids laat ons 3 kerken zien, waar ik weer stiekem foto's maak, eigenlijk doet iedereen dat, zij het met commentaar van een Albanese beheerster van de kerken, maar ze laat het toch oogluikend toe.
Inmiddels hebben we het wel een beetje gehad met de kerkjes, het komt toch wel een beetje op hetzelfde neer, op wat kleine details na. We zijn aan koffie toe en na een cappuccino met de lokale lekkernij, cake met honing, gaan we de bergen in richting Leskovik, naar de volgende plek op onze reis, camping Sotira, 75 km verderop.
Maar eerst een stukje verder een lunchstop, prachtige plek met uitzicht op het heuvellandschap en schapen, waar we met 4 campers staan.
Peter vraagt "weet je waarom schapen korte voorpoten en lange achterpoten hebben" ik zeg nog "nee" :-) "dat is makkelijker met grazen op de heuvels, dan staan ze recht". De grapjas en ik ga er nog op in ook :-) :-).
De weg wordt weer steeds slechter, enorme gaten in de weg, dan houdt het asfalt ineens weer op, om over te gaan in grind, vervolgens een klein stukje goede weg, maar die stukjes zijn zeldzaam. Ik heb denk ik wat km's meer gereden, zigzaggend om de gaten te ontwijken. Over 75 km doen we dan ook bijna 3 uur, maar de uitzichten waren schitterend en afwisselend, bruine aarde, rode aarde, een soort zwart steenkolen landschap, groen heuvels, kuddes schapen, ezelwagentjes en boeren met hun sijs, strohoed en kruiwagen en niet te vergeten, heel veel haarspeldbochten, waar mijn camper totaal geen moeite mee heeft. Er zijn vandaag weinig mogelijkheden om een alternatieve route te nemen, maar ondanks de slechte wegen was het geweldig.
Sotira is een boerencamping (Farma) "in the middle of nowhere", een prachtige plek met een forellenvijver waar je je vis voor het avondmaal zelf kunt kiezen. De overnachtingsplaats is een echte oase. De plekken op de camping zijn niet al te ruim, maar we staan weer knusjes bij elkaar. Ik kom aan krijg mijn plek aangewezen en mijn glaasje wijn met pelpinda's staat al voor me klaar bij Gerrie en Rob, zij zijn nu mijn buren, hoe lief!
Het sanitair is goed en het restaurant zelfs prima te noemen.
Er is een zwembad, maar zoals overal zonder water :-) :-), waarom ??? waarschijnlijk is het water te duur.
Hier kunnen we ons opladen voor de volgende dagen die bol zullen staan van nieuwe belevenissen en indrukken.
Gezellig gegeten met Eva, Koos en Carla, Gerrie en Rob. Ik heb me de forel heerlijk laten smaken.
Morgen het laatste deel van de "Balkansoap".
Welterusten.
Geschreven door Ivie74
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
