De landingsstranden deel 2
Frankrijk, Tracy-sur-Mer
Klaar voor het tweede en laatste stuk van mijn tocht langs de landingsstranden.
Maar eerste nog een foto van het uitzicht bij de camping, mooi toch en weer is het prachtig weer!
De route in Miep uitgezet, we gaan zien of ik het vandaag een beetje goed heb gedaan, maar dat zal vast wel, toch :-).
Mijn eerste stop is het Normandy American Cemetery in Colleville Sur Mer én Amerikaans, is groot, groter, grootst, prachtig hoor, maar je moet er even voor uittrekken, het beslaat maar liefst 70 hectare en kijkt uit op het beruchte strand. Op deze plek liggen 9386 Amerikanen begraven, die tijdens de invasie D-Day of de daaropvolgende dagen overleden zijn. Er staat ook een herdenkingsmonument voor soldaten die vermist zijn.
Het is een pittige wandeling en ik denk, jeetje moet ik dat ook weer terug lopen, maar bijzonder genoeg kom ik gewoon bij Coco op het parkeerterrein terecht.
Het is gewoon een rondwandeling :-) :-).
Verder door, nu naar Omaha Beach, de musea sla ik vandaag over, ieg de binnenkant, buiten een museum valt er altijd ook nog wel iets te zien.
Op het strand staat een van de 11 herdenkingsmonumenten "Les Braves" ik vind het schitterend, omdat het vloed is, staat het nu in zee.
Ik rijd een stuk langs het strand verder naar Point du Hoc, aan de rand van het laatste landingsstrand "Utah Beach".
Ik dacht dat ik er al was, maar het was de Pont du Hoc, gewoon een stuk brug dus, die planten ze hier overal.
Het was een versterkt gebied op een hoge klif, vandaar dat de Duitsers zich daar verschanst hadden, zij gebruikten het als één van hun uitvalsbasissen. Met grote kanonnen beschoten ze de Amerikanen. De dag voor D-Day was Pointe du Hoc al erg beschadigd geraakt door de aanvallen van de Amerikanen, het was van groot belang om deze strategische plek in te nemen. De soldaten beklommen de 30 m hoge klif en slaagden erin deze plek in te nemen. Er zijn nog een aantal intacte bunkers te zien en je wandelt tussen de bomkraters door.
Ik pak ook nog maar even het German Cemetery "le Camp" mee, ik kom er toch langs en ja de meeste jongens die hier begraven liggen zijn vanaf 12 jaar tot zo'n 20 jaar, wat wisten die eigenlijk pas. Een sobere, maar ook weer bijzondere plek.
Ik geef Miep de opdracht de snelweg te nemen, wil wel even doortuffen naar Sante Mère Église.
Op D-Day kwamen maar liefst 15.000 Amerikaanse luchtlandingstroepen aan in dit dorp, één ervan hangt nog in de klokkentoren, een pop dan natuurlijk, ze hebben hem in 1944 levend van de toren af gekregen.
Zo ik heb meer dan genoeg, musea, landingsstranden, herdenkingsmonumenten, bunkers en begraafplaatsen gezien.
Het was indrukwekkend en laat iets in je achter. Hoe bijzonder waren deze 2 dagen, ik zal dit nooit meer vergeten.
De laatste 30 km voor vandaag gaan ook over de snelweg en ik meld me bij de camping, vol! Dan op de camperplaats, oh maar dat is hiernaast, "vlug maar", zegt de dame van de camping, want er zijn nog maar 2 plekken, dat viel mee, er was nog wel meer vrij. Ik sta, mag brood bestellen op de camping dat is dan weer fijn.
Pak de fiets, ik ga het dorp in, wil morgen met de boot naar het eiland Tatihou aan de overkant.
Even terug heb mijn pasje vergeten, kaartje gekocht, ik mag morgen om 10.00 u mee en wel met een amfibie voer/vaartuig.
Er zijn hier heel veel oesterbanken, veel mensen lopen te struinen nu het eb is, lijkt een beetje op de baai van Mont Saint Michel.
Terug naar Coco, ik heb geen zin om te koken, hou maar een kliekjesdag, alle bakjes legen en bij de bakker had ik een heerlijke eigen gemaakte tiramisu meegenomen en die was of eigenlijk is zalig, want ik snoep ervan :-).
Jullie zullen de oorlogsverhalen en alles daaromheen ook wel genoeg vinden.
Morgen een totaal andere dag, jullie gaan het lezen. Bye bye voor nu.
Maar eerste nog een foto van het uitzicht bij de camping, mooi toch en weer is het prachtig weer!
De route in Miep uitgezet, we gaan zien of ik het vandaag een beetje goed heb gedaan, maar dat zal vast wel, toch :-).
Mijn eerste stop is het Normandy American Cemetery in Colleville Sur Mer én Amerikaans, is groot, groter, grootst, prachtig hoor, maar je moet er even voor uittrekken, het beslaat maar liefst 70 hectare en kijkt uit op het beruchte strand. Op deze plek liggen 9386 Amerikanen begraven, die tijdens de invasie D-Day of de daaropvolgende dagen overleden zijn. Er staat ook een herdenkingsmonument voor soldaten die vermist zijn.
Het is een pittige wandeling en ik denk, jeetje moet ik dat ook weer terug lopen, maar bijzonder genoeg kom ik gewoon bij Coco op het parkeerterrein terecht.
Het is gewoon een rondwandeling :-) :-).
Verder door, nu naar Omaha Beach, de musea sla ik vandaag over, ieg de binnenkant, buiten een museum valt er altijd ook nog wel iets te zien.
Op het strand staat een van de 11 herdenkingsmonumenten "Les Braves" ik vind het schitterend, omdat het vloed is, staat het nu in zee.
Ik rijd een stuk langs het strand verder naar Point du Hoc, aan de rand van het laatste landingsstrand "Utah Beach".
Ik dacht dat ik er al was, maar het was de Pont du Hoc, gewoon een stuk brug dus, die planten ze hier overal.
Het was een versterkt gebied op een hoge klif, vandaar dat de Duitsers zich daar verschanst hadden, zij gebruikten het als één van hun uitvalsbasissen. Met grote kanonnen beschoten ze de Amerikanen. De dag voor D-Day was Pointe du Hoc al erg beschadigd geraakt door de aanvallen van de Amerikanen, het was van groot belang om deze strategische plek in te nemen. De soldaten beklommen de 30 m hoge klif en slaagden erin deze plek in te nemen. Er zijn nog een aantal intacte bunkers te zien en je wandelt tussen de bomkraters door.
Ik pak ook nog maar even het German Cemetery "le Camp" mee, ik kom er toch langs en ja de meeste jongens die hier begraven liggen zijn vanaf 12 jaar tot zo'n 20 jaar, wat wisten die eigenlijk pas. Een sobere, maar ook weer bijzondere plek.
Ik geef Miep de opdracht de snelweg te nemen, wil wel even doortuffen naar Sante Mère Église.
Op D-Day kwamen maar liefst 15.000 Amerikaanse luchtlandingstroepen aan in dit dorp, één ervan hangt nog in de klokkentoren, een pop dan natuurlijk, ze hebben hem in 1944 levend van de toren af gekregen.
Zo ik heb meer dan genoeg, musea, landingsstranden, herdenkingsmonumenten, bunkers en begraafplaatsen gezien.
Het was indrukwekkend en laat iets in je achter. Hoe bijzonder waren deze 2 dagen, ik zal dit nooit meer vergeten.
De laatste 30 km voor vandaag gaan ook over de snelweg en ik meld me bij de camping, vol! Dan op de camperplaats, oh maar dat is hiernaast, "vlug maar", zegt de dame van de camping, want er zijn nog maar 2 plekken, dat viel mee, er was nog wel meer vrij. Ik sta, mag brood bestellen op de camping dat is dan weer fijn.
Pak de fiets, ik ga het dorp in, wil morgen met de boot naar het eiland Tatihou aan de overkant.
Even terug heb mijn pasje vergeten, kaartje gekocht, ik mag morgen om 10.00 u mee en wel met een amfibie voer/vaartuig.
Er zijn hier heel veel oesterbanken, veel mensen lopen te struinen nu het eb is, lijkt een beetje op de baai van Mont Saint Michel.
Terug naar Coco, ik heb geen zin om te koken, hou maar een kliekjesdag, alle bakjes legen en bij de bakker had ik een heerlijke eigen gemaakte tiramisu meegenomen en die was of eigenlijk is zalig, want ik snoep ervan :-).
Jullie zullen de oorlogsverhalen en alles daaromheen ook wel genoeg vinden.
Morgen een totaal andere dag, jullie gaan het lezen. Bye bye voor nu.
Geschreven door Ivie74
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
