Reis Groene Hart Ziekenhuis, van Salarisadministratie via Functioneel beheer ICT naar pensionering.

1 september 2007 kwam je bij ons werken als reddende engel voor de opzet van het rooster systeem Harmony, nu OWS.
Door verzuim hadden we regelmatig met elkaar te maken en al snel deelden we ’s ochtends vroeg lief en leed. Én leed had ik die periode, mijn leven op z’n kop, een hectische tijd. Jij had altijd een luisterend oor onder het genot van een bakkie troost.

Ook onze passie voor verre reizen kwam regelmatig ter sprake. Jij reisde alleen, ik reisde alleen. Jij opperde eens samen te reizen en zo het geschiedde.

Tijdens onze eerste reis naar Egypte in 2011, bleek al snel dat we een goed (reis)span vormden. Zonder woorden verstonden we elkaar en de slappelachtranen vloeiden rijkelijk. Onze enige medereizigster Annierexia, zoals we haar noemden, was jaloers op ons plezier, wat soms al om 5 uur in de ochtend ontstond, als we weer eens vroeg op pad gingen.
Jouw elektrische tandenborstel midden in de woestijn en mijn antiprikzalf, wat antischimmel crème bleek te zijn, om maar een paar momentjes te noemen.

In 2013 ging we naar Indonesië, Javabali zoals we het noemden. Een leuke en grote groep dit keer.
We hebben genoten en natuurlijk weer heel veel gelachen. Je had net een paar maanden “verkering” met Kees en vond het toch wel lastig even weinig of geen contact te hebben. De wifi was nog niet je van het, wat resulteerde in nachtelijke zoektochten naar goede wifi verbinding. Jij lopend door de kamer met je telefoon in de lucht, roepend wifi, wifi, wifi, ik wil contact met mijn lievie :-)
Met een aantal van de groep hebben we een foto reünie gehouden en zelfs nog steeds "facebook"contact.

Van nooit meer een man en niet meer willen samenwonen, tot weer verliefd worden op een leuke man van het koor, proef samenwonen, huis opzeggen en echt samenwonen, naar trouwen en Kees z’n huis tot jullie "samenhuis" maken.
De tussenliggende jaren waren voor vakanties met Kees, maar in 2017 was het weer even “onze” reistijd.

In april kwam een grote wens van jou uit, een reis naar Zuid Afrika. Kees liet je, heel lief, samen met mij op stap gaan.
Weer een geweldige reis met een top groep. Ook een aantal jeugdige deelnemers dit keer. Nou oud vonden ze ons niet, zelfs geweldig, er werd wat gelachen om en met ons. 's Avonds op onze kamer schrijf ik altijd, net zoals nu nog steeds, mijn verhalen in Pindat, soms tot vervelens toe, ach ja, dan viel je gewoon met je brilletje op in slaap, voor mij het sein om toch ook maar te gaan slapen.
Ook deze reis weer een speciaal typje aanwezig en ja, daar ging onze aandacht natuurlijk naar uit. Je moet er iemand bij hebben :-). Op Schiphol hadden we haar beide al stilzwijgend gespot en de dame met (aandacht)stok, die ze dus meestal niet nodig bleek te hebben (nie nodig nie), heeft onderweg voor veel hilariteit gezorgd.
Mede door reisleider Ben, is ook deze reis weer onvergetelijk voor ons geworden.

Maar we hebben nog een gedeelde passie. Eens per jaar gaan we een avondje uit. Samen naar een schitterende opera van Tania Cross of een mooie musical in het Circustheater en vooraf een lekker hapje eten, top!

Koken kan je óók, vooral van de heerlijke soepjes heb ik regelmatig mogen proeven. Een restje van het weekend, meegenomen naar het werk, maar ook in mijn ziekzijnperiodes kwam je met, een bakje soep als hartversterkertje, naar me toe voor de lunch.

Ook onze halfjaarlijkse bijklets-etentjes met de “liefste meisjes” Jolanda, Lenny en Janine (zit heerlijk in Allicante) gaan we er zeker in houden!

Margreetje, ik ga het bijna dagelijkse contact en de wekelijkse lunch in het Green restaurant met je missen, maar onze reizen en uitstapjes blijven!!
Én niet te vergeten het Wordfeud spelen.

GENIET VAN JE PENSIOEN!!!!! BLIJF GEZOND SAMEN MET KEES!!! Én zoals altijd, met de lipjes rood gestift.

Geschreven door Ivie74