Dag 35 Reisdag 318 km Potes - Zarautz
Spanje, Zarautz
Ik sta in een soort kuil en de grond is vochtig, iedereen maakt zich zorgen niet vast te komen zitten. Nou met mijn banden zou dat wel heel gek zijn, maar toch. John komt wel even aanwijzingen geven, ik zeg niets en laat hem maar gaan, ik heb niet eens naar hem gekeken, had zelf al gekeken hoe ik er het beste uit kon komen, makkie. Meneer de betweter.
Vandaag een dubbele rit, aangezien de camperplaats in Bilbao niet beschikbaar is rijden we direct naar Zarautz, de laatste camping van deze reis. Een mooie rit, daardoor wel langere rit, door de Picos met prachtige vergezichten.
Mijn eerste stop is in El Capricho is een bouwwerk van de Catalaanse architect Antoni Gaudí. Het is een huis in de omgeving van Comillas nabij Santander. Gaudí kreeg van de vrijgezel Don Maxímo Díaz de Quijano de opdracht tot het bouwen van een herenhuis op een niet al te groot stuk grond in een parkachtige omgeving. Gaudí heeft gepoogd in dit huis diverse historische periodes in de Catalaanse bouwkunst te verenigen. Het huis werd dan ook een architectonische 'mengelmoes' van bouwstijlen, waarin zowel middeleeuwse, Catalaanse, Moorse, en fantasieelementen verenigd werden. Zo heeft het huis een toren met robuuste voet op vier Dorische zuilen (die de entree van het huis verbergen), waarboven grove natuurstenen blokken op middeleeuwse wijze een draagconstructie voor de ranke meer Moorse toren (die aan een minaret doet denken) erboven vormen. De toren zelf is (net als de rest van het huis) dichtbezet met zonnebloemtegels en rijk versierd met smeedijzeren hekwerk, en gesculptuurd metselwerk. De top van het torentje wordt gevormd door een soort kroon, een afdak dat in de lucht lijkt te zweven omdat het rust op vier zeer ranke pilaartjes. De combinatie van Moorse motieven en Spaans metselwerk is karakteristiek en geeft het geheel een grillige uitstraling. Het interieur van het huis is mede opmerkelijk door de houten plafonds die in regelmatige vlakken zijn onderverdeeld. Aan de noordzijde kent het huis een muur met nissen, waarin gesprekken konden worden gevoerd. In tegenstelling tot veel andere gebouwen van Gaudí is het dak van dit huis opvallend eenvoudig met vlakke dakpannen bedekt. Dit was nodig vanwege de vele regen in de streek, waardoor het dak in dit gebouw eerder een praktische dan een decoratieve functie vervult. Het huis kent een grote salon, die alle verdiepingen van het gebouw omvat.
Helaas ben ik er veel te vroeg en is het nog niet open, dus sla ik het over en rijd door over de snelweg naar Bermeo een vissersdorpje met een haven met traditionele maritieme charme. Er zijn mooie kustlandschappen vanaf verschillende punten te zien. Sinds haar oprichting in 1239 heeft Bermeo een rijke geschiedenis. Getuigenis daarvan van zijn de verschillende monumenten in de stad. Van historisch belang zijn*:
Het klooster van de kerk van San Francisco, gebouwd in 1357. De gotische toren van Ercilla waar momenteel het Vissermuseum gehuisvest is. De kerk van Santa María, Santa Eufemia, een Juradera kerk , (de Juradera route is een route uit de oudheid van Bilbao naar Gernika) waarschijnlijk de oudste in Bermeo. Het stadhuis, gebouwd in 1732, waar we op de gevel twee zonnewijzers zien. Casa Kinkubera, behorend tot het 'Baskische rationalisme', met een structuur die doet denken aan een boot.
Ook de Arcade van San Juan, uit de 14e eeuw, de historische wijk, met de vissershuizen en een middeleeuwse sfeer met charmante straten, pleinen en de oude haven zijn het bezoeken waard. Het bruisend leven op straat en de uitstekende restaurants zijn andere redenen om te stoppen bij Bermeo.
Mooie parkeerplek bij de begraafplaats, ik ben er als enige. Loop naar de rotsen en daarna nog het plaatsje in. Het is inmiddels alweer goed warm geworden en mijn zweetdoekje komt weer van pas.
Het laatste stuk naar de camping rijd ik langs de kust, het is erg druk met weekend gangers en het schiet ook niet erg op.
Mijn voorruit is een vliegenkerkhof geworden, het leek wel regen, zoveel gekletter was het. Nu is het bloed, zweet en honing, morgen maar eens goed boenen, zodat ik er weer goed door kan kijken.
Ik krijg een appje van Ria dat hun camper het heeft begeven, ze staan bij een benzinestation en wachten op de sleepdienst, dat is knap balen.
*Gran Camping Zarautz, Monte Talai-Mendi, 20800 Zarautz, tel: +34943831238
Gelukkig brengt de sleepdienst ze tot op de camping en kunnen ze gewoon in hun eigen campertje slapen en bijkomen van alle commotie. Na het weekend gaat dit een vervolg krijgen.
Ik begin met een biertje bij Carien en Annette, wat een vervolg krijgt bij Joke en Marius en een afzakkertje bij Heinz en Ankie, het was weer erg gezellig, Ankie is leuk!
Én dan krijg ik ook nog een heerlijk bordje eten van Jeanette, wat heb ik het toch goed met (bijna) al mijn reisgenoten :-).
Het is al laat ik ga lekker naar mijn bedje.
Vandaag een dubbele rit, aangezien de camperplaats in Bilbao niet beschikbaar is rijden we direct naar Zarautz, de laatste camping van deze reis. Een mooie rit, daardoor wel langere rit, door de Picos met prachtige vergezichten.
Mijn eerste stop is in El Capricho is een bouwwerk van de Catalaanse architect Antoni Gaudí. Het is een huis in de omgeving van Comillas nabij Santander. Gaudí kreeg van de vrijgezel Don Maxímo Díaz de Quijano de opdracht tot het bouwen van een herenhuis op een niet al te groot stuk grond in een parkachtige omgeving. Gaudí heeft gepoogd in dit huis diverse historische periodes in de Catalaanse bouwkunst te verenigen. Het huis werd dan ook een architectonische 'mengelmoes' van bouwstijlen, waarin zowel middeleeuwse, Catalaanse, Moorse, en fantasieelementen verenigd werden. Zo heeft het huis een toren met robuuste voet op vier Dorische zuilen (die de entree van het huis verbergen), waarboven grove natuurstenen blokken op middeleeuwse wijze een draagconstructie voor de ranke meer Moorse toren (die aan een minaret doet denken) erboven vormen. De toren zelf is (net als de rest van het huis) dichtbezet met zonnebloemtegels en rijk versierd met smeedijzeren hekwerk, en gesculptuurd metselwerk. De top van het torentje wordt gevormd door een soort kroon, een afdak dat in de lucht lijkt te zweven omdat het rust op vier zeer ranke pilaartjes. De combinatie van Moorse motieven en Spaans metselwerk is karakteristiek en geeft het geheel een grillige uitstraling. Het interieur van het huis is mede opmerkelijk door de houten plafonds die in regelmatige vlakken zijn onderverdeeld. Aan de noordzijde kent het huis een muur met nissen, waarin gesprekken konden worden gevoerd. In tegenstelling tot veel andere gebouwen van Gaudí is het dak van dit huis opvallend eenvoudig met vlakke dakpannen bedekt. Dit was nodig vanwege de vele regen in de streek, waardoor het dak in dit gebouw eerder een praktische dan een decoratieve functie vervult. Het huis kent een grote salon, die alle verdiepingen van het gebouw omvat.
Helaas ben ik er veel te vroeg en is het nog niet open, dus sla ik het over en rijd door over de snelweg naar Bermeo een vissersdorpje met een haven met traditionele maritieme charme. Er zijn mooie kustlandschappen vanaf verschillende punten te zien. Sinds haar oprichting in 1239 heeft Bermeo een rijke geschiedenis. Getuigenis daarvan van zijn de verschillende monumenten in de stad. Van historisch belang zijn*:
Het klooster van de kerk van San Francisco, gebouwd in 1357. De gotische toren van Ercilla waar momenteel het Vissermuseum gehuisvest is. De kerk van Santa María, Santa Eufemia, een Juradera kerk , (de Juradera route is een route uit de oudheid van Bilbao naar Gernika) waarschijnlijk de oudste in Bermeo. Het stadhuis, gebouwd in 1732, waar we op de gevel twee zonnewijzers zien. Casa Kinkubera, behorend tot het 'Baskische rationalisme', met een structuur die doet denken aan een boot.
Ook de Arcade van San Juan, uit de 14e eeuw, de historische wijk, met de vissershuizen en een middeleeuwse sfeer met charmante straten, pleinen en de oude haven zijn het bezoeken waard. Het bruisend leven op straat en de uitstekende restaurants zijn andere redenen om te stoppen bij Bermeo.
Mooie parkeerplek bij de begraafplaats, ik ben er als enige. Loop naar de rotsen en daarna nog het plaatsje in. Het is inmiddels alweer goed warm geworden en mijn zweetdoekje komt weer van pas.
Het laatste stuk naar de camping rijd ik langs de kust, het is erg druk met weekend gangers en het schiet ook niet erg op.
Mijn voorruit is een vliegenkerkhof geworden, het leek wel regen, zoveel gekletter was het. Nu is het bloed, zweet en honing, morgen maar eens goed boenen, zodat ik er weer goed door kan kijken.
Ik krijg een appje van Ria dat hun camper het heeft begeven, ze staan bij een benzinestation en wachten op de sleepdienst, dat is knap balen.
*Gran Camping Zarautz, Monte Talai-Mendi, 20800 Zarautz, tel: +34943831238
Gelukkig brengt de sleepdienst ze tot op de camping en kunnen ze gewoon in hun eigen campertje slapen en bijkomen van alle commotie. Na het weekend gaat dit een vervolg krijgen.
Ik begin met een biertje bij Carien en Annette, wat een vervolg krijgt bij Joke en Marius en een afzakkertje bij Heinz en Ankie, het was weer erg gezellig, Ankie is leuk!
Én dan krijg ik ook nog een heerlijk bordje eten van Jeanette, wat heb ik het toch goed met (bijna) al mijn reisgenoten :-).
Het is al laat ik ga lekker naar mijn bedje.
Geschreven door Ivie74
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
