Bijzonder, voor de wake-up call doet de telefoon het dan weer wel :-), maar ik was natuurlijk al wakker, snel onder de douche gesprongen en beetje orde in de chaos, had alles op het andere bed gegooid, zonder kluis gaat alles in de reistas met slot erop en de belangrijkste zaken mee natuurlijk.
Ontbijtje en kwart voor 8, verzamelen voor de rit met onze bus naar de boot die ons naar het park brengt.

Bako nationaal park is de oudste en één van de kleinste nationale parken in Sarawak. Het park ligt op ongeveer 37 km ten noordoosten van de stad Kuching, op het schiereiland Muara Tebas; wat het één van de makkelijkste parken maakt om te bereiken. Het is het oudste nationale park van Maleisië, gesticht in 1957 en slechts per boot bereikbaar. Een ander uniek kenmerk van Bako NP zijn de zeven complete eco-systemen die gevonden kunnen worden in het park; strand vegetatie, klif vegetatie, heidebos, mangrovebos, gemengd dipterocarpbos (laaglandbos), weiland vegetatie en veenmoerasbossen. Uit de ondiepe zee steken steile witte en rode kliffen van zandsteen op. in de loop van miljoenen jaren zijn deze kliffen door wind en water tot indrukwekkende formaties geërodeerd. Een van de hoogtepunten van het park zijn de neusapen (proboscis). Elke avond begeven ze zich naar de rivieroever om voedsel te verzamelen en zich voor te bereiden voor de nacht (ze slapen meestal hoog in de bomen langs de rivieroevers). Dit park bestaat uit zeven regenwouden met elk zijn eigen ecosysteem. Hierdoor ontstaat een enorme diversiteit aan flora en fauna. We zien vele wilde orchideeën, exotische planten, de zeldzame neusapen, langstaart-makaken, varanen, neushoornvogels, slangen en wilde zwijnen.

We varen naar het schitterende Bako National Park, een paradijs voor natuurliefhebbers!
Een hoogtepunt van de reis! Steile kliffen, mangroves, rotsformaties en jungle, alles is hier te vinden. In het dorpje Bako stappen we op de boot naar het Nationaal Park. De weg naar Bako Nationaal Park is al een ervaring op zich. Via de schilderachtige Santubong Rivier (het laatste stuk door de Zuid-Chinese Zee wat wel flinke golven geeft, het bootje maakt aardige klappen, goed voor de ruggen, niet dus, door de golven gaan we omhoog en klappen we weer terug op het harde bankje, au en krak zegt mijn rug) varen we naar het park. De oevers van de rivier, de mangrovebossen zijn het thuis van zoutwater krokodillen, maar er is geen een te bekennen helaas! De paden gaan veelal over natuurlijke ondergrond en zijn er geen aangelegde vlonders. Aangekomen in Bako Nationaal Park trekken we met een gids langs de mangrovebossen en maken we een schitterende wandeling door de dichtbegroeide jungle. Tijdens de wandeling lopen we regelmatig over boomwortels en soms is het nodig om via grote rotsstenen te ‘klimmen’. Een prachtige ervaring, voor mij met een iets minder goede afloop helaas, ik krijg een handje om omhoog te komen, maar door het zweet schiet ik los en glij van een wortel en verdraai mijn knie. Wil verder, maar kan niet echt kracht meer zetten om omhoog te komen, dus blijf achter en wacht tot de rest van de groep weer terug is. Mariëlle voelt zich heel schuldig, maar zij kan er ook niets aan doen natuurlijk.
Lopen gaat redelijk goed, als ik maar niet teveel kracht hoef te zetten. En er is hulp als het lastig wordt, menig handje wordt uitgestoken, heel lief.

Het park kent een enorm gevarieerde flora & fauna. Onze gids weet precies waar we de meeste kans hebben op het spotten van de zeldzame neusaap. Deze aap komt enkel op Borneo voor en wordt vanwege zijn lange rode neus en dikke buik ook wel spottend ‘Orang Belanda’ genoemd, oftewel ‘De Hollander’, vernoemd naar de vroegere Nederlandse kolonisten van wie ze, volgens de lokale bevolking, best wat weg hebben. In het park lopen we een route die ons de grootste mogelijkheid geeft om al deze dieren te zien. Ook vanaf de boot is het genieten geblazen.
Ik had de zware route en daar waren de neusapen niet te zien, er was ook een kortere tocht, die ik achteraf ook had moeten nemen, maar ja achteraf kijk je een koe .......... en zij hebben de neusapen wel gezien. De foto's van de apen heb ik gepikt van Thea. Voor mij is het bij een minislangetje, de roze ijsvogel, een vliegende hond, wat krabbetjes en minikreeftjes gebleven, maar evengoed prachtig.

Na een indrukwekkende dag in Bako National Park rijden we aan het eind van de middag weer terug naar de bewoonde wereld van Kuching.
In het hotel ga ik op jacht naar een zak ijsklonten en dat heb ik snel voor elkaar.
In het restaurant krijg ik een plastic zak vol. Volgens Alice (ic-verpkeegkundige) moet het snel overgaan, omdat ik het nog niet vaker heb gehad. Ik hoop het!!

Reisduur circa 80 minuten per bus en 40 minuten per boot.

Op onze laatste avond hier maken we een sunset cruise over de Sarawak rivier van circa anderhalf uur, waar we vanaf het dek genieten van een verfrissend windje, de prachtige historische gebouwen, waaronder "de floating mosk" en de skyline van Kuching. Ook worden we getrakteerd op een aantal dansoptredens, kenmerkend voor de diverse lokale stammen.
Gelukkig is het nog steeds goed weer, al onweert het in de verte.
Met een klein groepje gaan we een hapje eten na afloop, heerlijk verschillende soorten saté met een soort kleefrijst en natuurlijk een Tiger Beer.
We lopen rustig terug naar het hotel, want doorlopen lukt nog niet zo goed.
Ik heb van Imke een kniebrace gekregen en dat geeft steun en voelt wat safer. Gelukkig lijkt het mee te vallen, niet blauw of dik. Morgen maar afwachten na een nachtje rust.
De wekker gaat om 6 uur, we vertrekken vroeg.

Welterusten lieve volgers.

Geschreven door Ivie74