Lekker een beetje uitslapen, een deel van de groep (5) maakt een rondvlucht boven de Himalaya. Ik heb gekozen om het niet te doen. Achteraf heb ik de foto's gezien van Gerard en Ellen, ze waren mooi, maar ik heb geen spijt.

Kathmandu laten we vandaag alweer achter ons en gaan naar het boeddhistische pelgrimplaatsje Namobuddha. De geschiedenis vertelt dat Boeddha daar zijn lichaam aan hongerige tijgers geofferd zou hebben. Een steen markeert de plek waar dit gebeurde.

We rijden de bergen in en stoppen voor de lunch op een prachtige plek. Het is pas net 11 uur geweest en de meesten van ons hebben nog geen trek. De rit ging een stuk sneller dan verwacht, het verkeer is veel rustiger op zaterdag blijkt.

We kunnen naar een dorpje wandelen, maar dat is een brug te ver, keien, grind en zand en dat op een stijl pad de berg af, Linda waagt het er niet op op advies van onze gids Pram, dus terug naar het restaurant. Lekker met een colaatje op het terras genieten van het uitzicht en de overvliegende roofvogels, die heerlijk zwevend van de thermiek gebruik maken.

Het tweede deel van de rit is op z'n minst spectaculair te noemen, over slecht wegdek, een zeer smalle weg, waar elkaar passeren bijna onmogelijk is.
We houden soms ons hart vast :-) het laatste stukje is zelfs geen weg meer, maar alleen zand. Met heel veel getoeter om de tegenliggers te waarschuwen, komen we veilig aan bij het klooster.

Slapen doen we vannacht in het eenvoudige gastenverblijf van het Tharguklooster. Ach zo eenvoudig is het nog geeneens. De kamer is best ruim, met een geweldig uitzicht! En eigen wc en douche en zelfs Wifi. Een unieke kans om het kloosterleven als insider te beleven.

Even een uurtje op de kamer en dan een wandeling door en rond het klooster.
Pram verteld ons wat meer over de boeddhistische filosofie en gebruiken.
Er zitten hier ongeveer 200 jonge monikken tussen de 7 en 18 jaar om opgeleid te worden.
De serene sfeer die hier heerst, de toewijding van de gelovigen en de spiritualiteit die op elk moment van de dag voelbaar is… is absoluut indrukwekkend, zéker voor ons drukke westerlingen. We ervaren bezinning en pure rust.
Er gelden regels in het klooster en daar gaan we ons natuurlijk uit respect voor de monniken aan houden. Het nuttigen van alcohol en een niet-vegetarische maaltijd is verboden, evenals roken. Niet zo moeilijk toch!
We staat met een groepje even bij een souvenirs kraampje te kijken en weg is de rest, mee met Pram, Linda belt om te vragen waar hij is, hij komt ons ophalen, je bent hier zo de weg kwijt, omhoog, omlaag, trap op en weer af, naar links en naar rechts, een soort doolhof.
We genieten op deze kalme plek van het uitzicht over de mooie vallei en de bergen van de Himalaya, het is niet helemaal helder, maar nog steeds is het erg imponerend.

We hebben nog de tijd om iets te drinken, 10 meter buiten de poort drinken we een biertje. Met een kip aan mijn voeten en de zwaluwen die door mijn haren vliegen, ze nestelen in het café tussen de balken.
Aansluitend wonen we een gebedsceremonie bij, écht heel indrukwekkend. In een enorme zaal met veel goud, budda's, pracht en praal zitten de monikken bij elkaar voor het gebed. Bidden, zingen, gongslagen en getoeter begeleiden de diverse rituelen.

We dineren samen met de monniken, wel bijzonder, we krijgen een bordje van staal en een dumpling, op het bordje één lepel groentensoep, die echt heerlijk is. Er zitten 2 erwtjes tussen de groenten en ja die eet ik natuurlijk niet op. Haalt mijn buurvrouw Ellen de erwtjes van mijn bord, want er mag niets overblijven, dat zou verspilling zijn :-) :-) 2 erwtjes, maar dat is één van de gedachten van het buddisme. Er klinkt na ongeveer 15 min een gong en alle bordjes worden razendsnel weer opgehaald, de monikken vertrekken, het diner is voorbij.
Met ere vroeg op de kamer, even bellen met thuis, beetje pindatten en muziekje luisteren.

Een overnachting in een klooster... het is een unieke ervaring! Het zijn de kloosteractiviteiten en de sfeer, die dit verblijf zo bijzonder maken!

Reisafstand ca. 40 km.

Geschreven door Ivie74