Vroeg opstaan, vandaag 6.30 wake-up call. Ontbijten en nog even de kamer checken.

Dat we dit ook nog even mogen meemaken. Monikken trekken in een lange rij voor ons hotel voorbij, om eten te krijgen. In hun bedelkom krijgen ze wat rijst, groenten ed. Uit eerbied voor de monikken is de vrouw die rijst uitdeeld ook op blote voeten.

Om 7 uur transfer naar de luchthaven van Heho (ca. 35 km van het Inlemeer) voor de binnenlandse vlucht naar het Engels-koloniale Yangon. Een klein vliegtuigje, passen maar 72 passagiers in en heeft propellers!
Weinig of geen controle, niets uit de tas en niets uittrekken, water mag gewoon mee, ik heb zelfs een klein zakmesje in mijn rugzak, geen probleem. Uurtje vliegen, eigenlijk niet meer dan stijgen en dalen. Én alles keurig op tijd.
Ook de koffers zijn er lekker vlot. Alles met de hand, geen karretjes te zien.
Onze nieuwe reisleider Kwaw uitgesproken als Jol, nieuwe chauffeur en bus wachten alweer op ons. De eerste gids die perfect Engels spreekt, er wordt meteen van alles aan hem gevraagd.

Een rit van 5 uur voor de boeg naar Kyaikhtiyo, in het Mon-district.

Aparte lunchstop, dit maal bij een wegrestaurant, we rijden tenslotte over de express road, dé snelweg, niet dat het lijkt op onze snelweg, maar i.e.g. een stuk beter dan de wegen die we eerder gehad hebben. De bewoners van de dorpen aan de weg, gaan gezellig 's avonds picknicken op de weg, wat zorgt voor veel ongelukken, omdat er geen licht is.
We kunnen van een foto kiezen wat we willen eten, Yves geeft advies, hij vindt het noodle soepje heerlijk, proberen dan maar en i.d.d. heel lekker. Krijg nog een soort roti (is over), die ik deel met Frans, ook erg lekker. Colaatje erbij, de schade is het vermogen van 3000 is ofwel € 1,74.
Nog even door het winkeltje lopen, hier kun je alles wat bij ons alleen op recept bij de apotheek verkrijgbaar is, gewoon zo kopen.
Ik heb een menthololierollertje (weer zo'n galgje woord :-))gekocht, goed voor de verkoudheid, het aircovirus heeft weer toegeslagen. Stem weg en een snotneus, ach duurt maar een paar dagen.

Jol verteld is over de Paly (schrijf) taal, alle letters zijn afgeleid van de O, dat kun je zien aan de letters die achter de plaatsnamen staan in mijn aanhef.
In heel Myanmar bestaan er 33 alfabetten.
Studeren is hier nog niet de orde van de dag. De mensen werden lang dom gehouden, zo konden ze weinig of geen kritiek, of commentaar leveren op de regering.
Én helaas wordt een, in het buitenland, behaalde studie hier niet erkend en moet er opnieuw hier een examen worden afgelegd.
Het is nu pas wat meer toegankelijk te studeren, al zijn er nog niet echt veel keuzemogelijkheden, art en science's, that's it. Kinderen moeten vanaf 5 jaar 11 groepen doorlopen.

De salarissen zijn erg laag hier, maar het inkomen hoog, verteld Jol lachend, ook hier is men corrupt, ach waar niet in Azië.

Bij het Kyaikhtiyo basiskamp verruilen we de bus voor een open truck, waar we via een avontuurlijke route naar de Golden Rock rijden. De truck is alleen voor onze groep, normaal zit je met monniken en nieuwsgierige lokale bevolking op pelgrimstocht op elkaar gepakt. Zo hobbelen we langs het Yathetaung basiskamp naar boven en staan we op heilige boeddhistische grond, samen met zingende en mediterende pelgrims.

De pagode balanceert op een met bladgoud bedekte steen boven de afgrond, normaal is de steen natuurlijk zichtbaar, jammer maar helaas de steen wordt ontdaan van een laag goud en schoongemaakt, heb ik weer :-). Maar het blijft bijzonder, zoveel pelgrims en monniken, het lijkt wel een kermis. Je komt ogen en oren te kort. Dragers met bagage, eten, hout en nog veel meer, lopen op een holletje de trappen op en ja, ook hier natuurlijk blootsvoets.
Theo en Theda hebben zich per draagbaar naar boven laten dragen, is nog geen 10 min. lopen vanaf het hotel.

Bij die Gouden Rots hoort ook weer zo'n prachtig verhaal. Ooit kreeg een heremiet als beloning van Boeddha een van zijn haren. Die schonk hij weer aan een koning met de vraag die als relikwie te bewaren in een nog te zoeken rots met de vorm van zijn hoofd. Ergens diep onder water vonden ze die, hesen de rots in een bootje en plaatsten het gevaarte met behulp van magische krachten op 1100 meter hoogte op de plek waar die nu wordt aanbeden. Waarbij het schijnbaar wankele evenwicht in stand wordt gehouden met die haar van Boeddha. Zelfs bij aardbevingen in de afgelopen eeuwen. Ook is de ongetwijfeld houten boot waarmee de rots werd vervoerd nog te vinden op een paar honderd meter afstand. Nu wel versteend trouwens. Geloof doet wonderen. Jezus liep ten slotte ook over water, kon water in wijn veranderen en brood vermenigvuldigen.
Jol laat ons de saga nog even uitgebeeld zien in een soort museumpje. Beetje smoezelig, ook hier op blote voeten en ze waren zwart, pikzwart, hoe moeten ze ooit weer lekker schoon worden na 2 weken blootvoets!!

Hoe dan ook, het hele terrein rond die Gouden Rots is niet alleen een verblijfplaats voor veel Boeddhabeelden geworden maar ook een plek voor een familiedagje uit. Eerst met verplichte, lekker doorscheurende speciale open bussen slingerend omhoog vanuit het dal en daarna je installeren met de volle picknickmandjes en de meegenomen kleedjes tegen het stof op de grond en de zon boven je hoofd. Wel natuurlijk op blote voetjes. Echt prachtig om mee te maken. Pelgrims slapen er zelfs, gewoon buiten in de kou, of in een groot lokaal lekker op een matje op de grond.

We genieten van de unieke sfeer en van de zonsondergang op deze serene plek en lopen met een aantal nog langs de winkeltjes op de weg terug.

Overnachting in Kyaikhtiyo in hotel Mountain Top, het ligt op de top van de Kyaiktiyo berg op ca. 10 minuten van de Gouden Rots Pagode. Het hotel beschikt over een receptie met Wifi, 2 restaurants, een bar. De kamer is voorzien van televisie, telefoon en minibar. Er is een badkamer met douche en toilet.

Reisafstand ca. 215 km.

Geschreven door Ivie74