Mingalabar, ofwel goedemorgen.

Wat een hotel en wat een super ontbijt, save the last for best!
Net wakker en begin meteen weer met kuchen, snel een pilletje van Jol gepakt.

Hoor van Karin dat de treintrip van gisteren niet is doorgegaan, 3 uur wachten was toch wel iets te lang, dus niets gemist.

Vandaag ontdekken we Yangon en beginnen in het Park, "Central Forest Zone". Een prachtig groen park met een meer, hier ligt de originele ark van het Myanmar bier, door de (nog) niet opgetrokken mist, bijna niet te zien, niet zo erg, ik vind het ding foeilelijk.
De grond is bezaaid met goudspikkels, mijn hand plakt van de warmte, leg mijn hand op de grond, er blijven er wat aan mijn hand zitten, voelt rijk :-)

Ultiem mystiek, is de sfeer bij de gouden Shwedagon pagode, hét symbool van Myanmar. Gisterenavond al vanaf het dakterras een beetje kunnen zien.
Blikvanger is de 98 meter hoge pagode op de Singuttara heuvel, bedekt met een dikke laag bladgoud en schitterende edelstenen, waarvan we helaas, minimaal iets kunnen zien, omdat ook deze Pagode in de (gelukkig) bamboe steigers staat.
Wat een complex, ik heb een uur nodig om één rondje, met de klok mee natuurlijk, om de Pagode te lopen. Goed onthouden, uitgang west, daar staan mijn schoenen. Je zou er zo kunnen verdwalen, ik wel i.e.g.
De serene stilte onder de vele gelovigen maakt je stil.

In Yangon zijn, na een zeer ernstig ongeluk, de gemotoriseerde tweewielers verbannen, dat maakt het er niet minder druk door hoor, wat een verkeerschaos. Hebben we nog niet eerder meegemaakt de afgelopen 2 weken. Je moet wel de tijd nemen om van de ene plek naar de andere te komen.

Het aircovirus heeft meer medereizigers te pakken gekregen, er wordt heel was af geniest. Miriam, Andrei en nog een paar anderen, hoor ik wel, zie ik niet, ook Theo laat zich horen, zeg ik "aandacht" hij niest nog een keer, zegt Karin "nog meer aandacht" en ja hoor, nog een keer, zegt Karin, "nou Theo, dat is wel genoeg aandacht", hij reageert niet, of hij zal het wel weer niet horen. Als Yves iets vertelt, vraagt hij hetzelfde meteen daarna, luistert alleen maar heel graag naar zichzelf. Theda op zich al een bijzonder persoon, heeft het zwaar met deze man te verduren, ach hij zal wel iets hebben, al is het waarschijnlijk alléén geld!

We ontmoeten pelgrims bij de ruim 68 m lange, liggende Boeddha in de Chauk That Gyi pagode. De Boeddha is pas in 1907 ondekt bij de aanleg van een weg en daarna blootgelegd. De Boeddha was lelijk, pas in 1966 is hij ontmanteld en door een ingehuurde Moslim architect gerestaureerd, wat de mooiste liggende Boeddha van Myanmar heeft opgeleverd. Jammer van de stellage, die de Boeddha tegen weersinvloeden beschermd, maar toch zeker de moeite waarde. Het Birmaanse alfabet staat op de voeten van de Boeddha en de sprekende ogen zijn van glas.

Vertrek naar de markt, tenminste dat was de bedoeling, maar de bus wilde niet starten, ze proberen er alles aan, beetje tikken op de accupolen, maar geeft geen draad, zo te horen is de accu hartstikke overleden, deze keer kijk ik alleen maar even :-) :-). Jol regelt even snel taxi's, die ons alsnog naar de markt brengen.

De authentieke, overdekte Bogyoke Aung San Market, ook wel Scott Market genoemd, levert mij een zittende Boeddha op voetjes over de rand van een plank, die beschermend zou moeten zijn, de stand van de handen geeft dat aan. Ik heb deze al de allereerste dag gezien, maar niet gekocht natuurlijk, pfff spijt.
Franny zei al meteen, "daar krijg je spijt van Yvonne", zonder geluk vaart niemand wel.
Nergens meer gezien en nu zag ik hem ineens staan, meteen gaan onderhandelen natuurlijk, hij is van mij!! Blij!!
Ik loop gezellig met Frans en Ina, zij vroegen of ik mee wilde lopen, vinden ze gezellig :-) leuk hè, vind ik ook!
We hebben het eigenlijk alledrie alle snel gezien, lappen stof, sieraden, houtsnijwerk, jade en weer hetzelfde en dat 100 x.
De nonnen lopen ook hier met hun bedelkom. De nonnen mogen slechts 2 x p/w bedelen, terwijl de monnikken dat elke dag mogen, zij hebben het dus veel zwaarder dan de mannen.
Vrouwen zijn niet verplicht non te worden, zoals de man minimaal 1 x in zijn leven verplicht is monnik te worden. Een non blijft in 99% van de gevallen voor haar hele leven in het klooster. Meisjes komen vaak in het klooster terecht, omdat ze wees zijn en er dan voor hen wordt gezorgd.
Er zijn ca 500000 nonnen in Birma.

Wij gaan in de moderne shoppingmall, aan de overkant, iets eten. Via een loopbrug kun je de autoweg oversteken. Lift, trappen of een roltrap brengen je omhoog. Heerlijk bij de bakker, pastry met eend en eentje met kerriekip gegeten, lekker hoor, een goede cappuccino erbij, wie doet me wat oh ja én cheesecake toe, mmmm.
Ruim op tijd terug, bij de afgesproken plek wachten we op onze nieuwe bus, die ons voor een korte siësta terugbrengt naar het hotel.

We denken en vooral kletsen met elkaar terug aan een onvergetelijke tijd in dit pure en mystieke land, tijdens het afscheidsdiner, erg gezellig, we zijn inmiddels aardig aan elkaar gewaagd. Natuurlijk heb ik voorkeur en voor een enkeling afkeur, maar het was geweldig met elkaar te reizen door dit prachtige land. Peter spreekt Yves even toe en hij krijgt veel bijval.
We krijgen we een drankje aangeboden van KRAS voor de mist vandaag en de steigers van De gouden rots en de Shwedagon Pagode, toch aardig, niet waar.
Rond 9 uur rijden we terug naar het hotel, Yves geeft op zijn beurt ons een aandenken, een boekenlegger met een van zijn gemaakte foto's.
We zeggen slaap lekker voor de laatste nacht in onvergetelijk Myanmar en gaan met kabaal de lift in.

Welterusten lieve volgers.

Geschreven door Ivie74