Dag 19 Reisdag
Albanië, Ksamil
Ondanks de warmte heerlijk geslapen.
We hebben een korte rit vandaag, maar wel met veel moois te zien. Zoals ik gisteren al vertelde rijd ik een deel op met Eva .
Totale rit van 71 km naar Sunset Camping Ksamil. In Ksamil staan we dicht bij de kust, heerlijk aan de Adriatische Zee, met uitzicht op Korfu (Griekenland). Als we geluk hebben zien we veerboten uit Italië langskomen. Misschien is water zo lekker warm dat we kunnen zwemmen, maar ga toch vroeg op pad, wil natuurlijk onderweg langs het "Siri i Kaltēr" ofwel het Blauwe oog, ook wel in ‘the middle of nowhere’ genoemd. Wel meteen de meest zuidelijke plek van de route. Langzaam gaat de route weer naar het noorden.
En Eva heeft nog een ander mooi plekje op de route gevonden.
Als eerste rijden we, net buiten Gjirokaster, naar een oud Grieks amphitheater, waar we alleen met de geiten, van kunnen genieten. Nou ja, zelfs de geiten waren er niet. Eva kan onder het tunneltje onder de grote weg door, naar de opgravingen, ik niet, ik stap bij haar in en we rijden het laatste stukje.
Ook weer iets bijzonders van ca 200 tot 600 jaar voor Christus, is dit theater gebouwd, hoe is het mogelijk dat daar nog restanten van te vinden zijn. Het is zelfs duidelijk herkenbaar als theater, waar 4000 mensen in konden plaatsnemen.
Hadrianopolis of Hadrianoupolis (Oudgrieks: Ἁδριανούπολις), was een stad in het oude Epirus en Illyricum, gesticht door keizer Hadrianus en gelegen aan de weg van Apollonia naar Nicopolis, ongeveer halverwege tussen die twee steden. Het werd gerepareerd en verplaatst door Justinianus I en heette Justinianopolis en werd een van de steden van de regering van het oude Epirus en de zetel van een bisschop. Het kleine theater markeert de positie van deze stad. Tien of twaalf mijl lager langs de rivier liggen de ruïnes van een fort of kleine stad uit de Byzantijnse tijd, genaamd Dryinopolis. Deze overblijfselen zijn van latere tijd dan het theater, dat tot het heidendom behoort. Het is waarschijnlijk, dat toen Hadrianopolis in puin viel, Dryinopolis op een andere plaats werd gebouwd en de zetel van de bisschop werd. Hadrianopolis in Epiro blijft een titulair zetel van de Rooms-Katholieke Kerk. De site bevindt zich in de buurt van Sofratikë, Dropull.
We vervolgen de weg naar "The Blue Eye". Of eigenlijk, ik, want Eva is in het niets verdwenen zeker de geiten zoeken ;-).
We mogen niet naar boven rijden en moeten parkeren op een veldje, het is nog ca 20 min. omhoog wandelen, daar draai ik mijn hand, of beter gezegd, mijn benen, niet meer voor om. De weg loopt geleidelijk omhoog en is goed te doen, maar wat is het hier druk, het is weekend en dat is duidelijk te merken.
Het is een karstverschijnsel. Water hoopt zich ergens diep onder de grond op. En dan plotseling zoekt al dat samengebalde water een uitweg. Van heel diep, men heeft gemeten dat het meer dan 53 meter moet zijn, spuit het omhoog en veroorzaakt het scala aan blauw aan de oppervlakte. Koel, helder mineraalwater in grote hoeveelheden. Al heel lang is deze bron bekend en hier was vroeger een bijeenkomstplek van de ‘groten van het communisme’. Een oude lodge met wat huisjes herinnert nog aan deze glorietijd. De lodge en de huisjes zijn nu ‘vergaan’. Maar volgens de geleerden zal de bron ‘eeuwig’ zijn. Het is er goed toeven in de schaduw van de machtige bomen rondom de bron en het riviertje.
Er is een mooi platform boven het water waar ons de eerste verrassing te wachten staat. Boven het water scheren prachtige, blauwe waterjuffers in enorme hoeveelheden. De kleuren van het water zijn zo divers dat het onmogelijk is het hier te beschrijven. Menig toerist schiet hier zijn fotokaartje meteen vol maar denk erom, er staat je nog veel meer moois te wachten. Het water is ijskoud, dat wel, en zwemmen is er onmogelijk vanwege de verraderlijke stromingen, daar heeft de aanwezige jeugd echter géén boodschap aan. Zij springen vanaf het platform het water in.
We kunnen het blauwe oog prima zien ondanks de drukte, natuurlijk weer mooie plaatjes geschoten :-).
We drinken nog een lekker bakkie op een terras aan het blauwe water en gaan rustig op de camping aan, waar we iets eerder kunnen aankomen.
Een boterham gemaakt op de parkeerplaats en op weg naar de camping. De locatie is prachtig, de camping helaas weer beneden pijl. Rommel, rommel en nog eens rommel.
Eva staat tegen de vuilnisbelt lijkt het en zij is dan ook verre van blij. Ik heb nog mazzel dacht ik, maar wat blijkt, een enorme afzuiginstallatie vlak naast mijn camper, die heel veel geluid maakt, dat wordt dus weer oordoppen in.
Eenmaal gesetteld, snel naar het kiezelstrandje voor de camping, waar lekkere ligbedden staan, maar eerst een verfrissende duik, heerlijk is de zee. Opdrogen en nog maar een keertje, het is zalig, zo is de hitte wel uit te houden :-).
De hele NKC ligt in de zee :-) :-). In de verte vaart de ferry uit Italië naar Corfu.
Na de borrel eet ik samen met Anneke, Jur, Albert, Ria en Peter op het terras, van alles wat, pizza, Cesar salade, frietjes en witte wijn, delen met zijn drietjes, het was heerlijk. Voor het eten loop ik nog een rondje buiten de camping, de zon gaat onder boven Corfu, wat we in de verte kunnen zien liggen.
Uitgegeten en snel alles open van de camper, lekker doorluchten, het is nog steeds erg warm.
Het was weer een mooie dag.
Truste voor straks en tot morgen.
.
We hebben een korte rit vandaag, maar wel met veel moois te zien. Zoals ik gisteren al vertelde rijd ik een deel op met Eva .
Totale rit van 71 km naar Sunset Camping Ksamil. In Ksamil staan we dicht bij de kust, heerlijk aan de Adriatische Zee, met uitzicht op Korfu (Griekenland). Als we geluk hebben zien we veerboten uit Italië langskomen. Misschien is water zo lekker warm dat we kunnen zwemmen, maar ga toch vroeg op pad, wil natuurlijk onderweg langs het "Siri i Kaltēr" ofwel het Blauwe oog, ook wel in ‘the middle of nowhere’ genoemd. Wel meteen de meest zuidelijke plek van de route. Langzaam gaat de route weer naar het noorden.
En Eva heeft nog een ander mooi plekje op de route gevonden.
Als eerste rijden we, net buiten Gjirokaster, naar een oud Grieks amphitheater, waar we alleen met de geiten, van kunnen genieten. Nou ja, zelfs de geiten waren er niet. Eva kan onder het tunneltje onder de grote weg door, naar de opgravingen, ik niet, ik stap bij haar in en we rijden het laatste stukje.
Ook weer iets bijzonders van ca 200 tot 600 jaar voor Christus, is dit theater gebouwd, hoe is het mogelijk dat daar nog restanten van te vinden zijn. Het is zelfs duidelijk herkenbaar als theater, waar 4000 mensen in konden plaatsnemen.
Hadrianopolis of Hadrianoupolis (Oudgrieks: Ἁδριανούπολις), was een stad in het oude Epirus en Illyricum, gesticht door keizer Hadrianus en gelegen aan de weg van Apollonia naar Nicopolis, ongeveer halverwege tussen die twee steden. Het werd gerepareerd en verplaatst door Justinianus I en heette Justinianopolis en werd een van de steden van de regering van het oude Epirus en de zetel van een bisschop. Het kleine theater markeert de positie van deze stad. Tien of twaalf mijl lager langs de rivier liggen de ruïnes van een fort of kleine stad uit de Byzantijnse tijd, genaamd Dryinopolis. Deze overblijfselen zijn van latere tijd dan het theater, dat tot het heidendom behoort. Het is waarschijnlijk, dat toen Hadrianopolis in puin viel, Dryinopolis op een andere plaats werd gebouwd en de zetel van de bisschop werd. Hadrianopolis in Epiro blijft een titulair zetel van de Rooms-Katholieke Kerk. De site bevindt zich in de buurt van Sofratikë, Dropull.
We vervolgen de weg naar "The Blue Eye". Of eigenlijk, ik, want Eva is in het niets verdwenen zeker de geiten zoeken ;-).
We mogen niet naar boven rijden en moeten parkeren op een veldje, het is nog ca 20 min. omhoog wandelen, daar draai ik mijn hand, of beter gezegd, mijn benen, niet meer voor om. De weg loopt geleidelijk omhoog en is goed te doen, maar wat is het hier druk, het is weekend en dat is duidelijk te merken.
Het is een karstverschijnsel. Water hoopt zich ergens diep onder de grond op. En dan plotseling zoekt al dat samengebalde water een uitweg. Van heel diep, men heeft gemeten dat het meer dan 53 meter moet zijn, spuit het omhoog en veroorzaakt het scala aan blauw aan de oppervlakte. Koel, helder mineraalwater in grote hoeveelheden. Al heel lang is deze bron bekend en hier was vroeger een bijeenkomstplek van de ‘groten van het communisme’. Een oude lodge met wat huisjes herinnert nog aan deze glorietijd. De lodge en de huisjes zijn nu ‘vergaan’. Maar volgens de geleerden zal de bron ‘eeuwig’ zijn. Het is er goed toeven in de schaduw van de machtige bomen rondom de bron en het riviertje.
Er is een mooi platform boven het water waar ons de eerste verrassing te wachten staat. Boven het water scheren prachtige, blauwe waterjuffers in enorme hoeveelheden. De kleuren van het water zijn zo divers dat het onmogelijk is het hier te beschrijven. Menig toerist schiet hier zijn fotokaartje meteen vol maar denk erom, er staat je nog veel meer moois te wachten. Het water is ijskoud, dat wel, en zwemmen is er onmogelijk vanwege de verraderlijke stromingen, daar heeft de aanwezige jeugd echter géén boodschap aan. Zij springen vanaf het platform het water in.
We kunnen het blauwe oog prima zien ondanks de drukte, natuurlijk weer mooie plaatjes geschoten :-).
We drinken nog een lekker bakkie op een terras aan het blauwe water en gaan rustig op de camping aan, waar we iets eerder kunnen aankomen.
Een boterham gemaakt op de parkeerplaats en op weg naar de camping. De locatie is prachtig, de camping helaas weer beneden pijl. Rommel, rommel en nog eens rommel.
Eva staat tegen de vuilnisbelt lijkt het en zij is dan ook verre van blij. Ik heb nog mazzel dacht ik, maar wat blijkt, een enorme afzuiginstallatie vlak naast mijn camper, die heel veel geluid maakt, dat wordt dus weer oordoppen in.
Eenmaal gesetteld, snel naar het kiezelstrandje voor de camping, waar lekkere ligbedden staan, maar eerst een verfrissende duik, heerlijk is de zee. Opdrogen en nog maar een keertje, het is zalig, zo is de hitte wel uit te houden :-).
De hele NKC ligt in de zee :-) :-). In de verte vaart de ferry uit Italië naar Corfu.
Na de borrel eet ik samen met Anneke, Jur, Albert, Ria en Peter op het terras, van alles wat, pizza, Cesar salade, frietjes en witte wijn, delen met zijn drietjes, het was heerlijk. Voor het eten loop ik nog een rondje buiten de camping, de zon gaat onder boven Corfu, wat we in de verte kunnen zien liggen.
Uitgegeten en snel alles open van de camper, lekker doorluchten, het is nog steeds erg warm.
Het was weer een mooie dag.
Truste voor straks en tot morgen.
.
Geschreven door Ivie74
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
