Word wakker, met weer een stralende lucht, ' s nachts koelt het heerlijk af, fijn om te slapen en dat doe ik top in mijn campertje. Doe lekker al mijn luikjes open, frisse lucht. Dat zal niet heel lang duren, want het gaat net nog iets warmer (heter) worden dan gisteren. Maar met de airco gaat dat best goed komen tijdens de rit.

Vandaag rijden we naar het Meer van Ohrid. De eerste 100 km via de tolweg, dus dat schiet lekker op, verder rijden we door een prachtig landschap waar op enkele plaatsen mogelijkheden zijn om de camper te parkeren en even van het uitzicht te genieten of een kopje koffie te drinken, dat krijg ik van Marjan en Ton, die staan ergens langs de weg en daar sluit ik aan.
Aan het Mavrovo meer zijn er enkele restaurantjes beschikbaar en daar ga ik dan ook zeker even pauzeren!
En dat doen meerdere reisgenoten. Ik geniet van een lekkere ijskoffie, heel bijzonder, mét uitzicht over het meer, schitterend is het hier. Ik loop met Carla en Koos nog een stukje verder naar een klein kerkje. Aan de overkant wordt er gebouwd, zeer kunstig metselwerk, ik krijg een stukje marmer, leuk voor op mijn plankje. Bij het winkeltje wat fruit, drinken en chips gehaald, bijna voor niets :-).

Het Mavrovo-meer (Macedonisch: Мавровско Езеро , geromaniseerd: Mavrovsko ezero) ligt in de regio Mavrovo, in de gemeente Mavrovo en Rostuša in de Republiek Macedonië, op minder dan 100 km van Skopje. Het is een belangrijke toeristische bestemming en wordt in de zomer bezocht voor recreatieve activiteiten zoals zwemmen, varen en forelvissen; een opvallend gebouw in het meer is de half verzonken kerk van Sint Nicolaas. Sinds 1952 maakt het deel uit van het Mavrovo National Park. Met een oppervlakte van 13,7 km 2 (3.400 acres), is een van de meest uitgebreide kunstmatige meren van het land. Het meer wordt omringd door het Šar-gebergte in het noorden en het Bistra-gebergte in het zuiden, beide hoger dan 2000 m.

Ik rij een heel stuk evenwijdig aan de rivier Pekar. Prachtig snelstromend lichtblauw water en stop ergens om naar het water te lopen en wat foto's te maken. Inmiddels rij ik weer met Ria en Peter. Marjan en Ton ben ik verloren :-).
Onderweg naar Debar komen we het beroemde klooster van Sveti Jovan Birgorski tegen, ook dat gaan we bezoeken.

Het klooster van Sint Jovan Bigorski is een Macedonisch Orthodox klooster dat ligt in het westelijk deel van Macedonië, in de buurt van de weg tussen de steden van Debar en Gostivar. De kloosterkerk is gewijd aan Sint Johannes de Doper. In het klooster bevinden zich een paar bijzondere iconen die door Petre Filipovski Garkata uit het nabijgelegen dorp Gari zijn gemaakt. Deze iconen worden beschouwd als een van de mooiste voorbeelden van hout gesneden iconostasen. Het klooster werd in 1020 gebouwd door Ivan I Debranin. In de 16e eeuw werd het klooster door de Ottomanen vernietigd maar het werd in 1743 gerestaureerd door de monnik Ilarion. Het grootste deel van het oude klooster complex werd verwoest door een brand in 2009, terwijl de nieuwe onderdelen van het complex en de kerk werden gered. Reconstructie van de oude secties begon in mei 2010 met als doel het herstellen van de gebouwen in hun oorspronkelijke stijl. Saint Jovan Bigorski Monastery heeft een grote collectie van de heilige relikwieën met inbegrip van Johannes de Doper, Clemens van Ohrid, Lazarus, de heilige Stefanus, Sinterklaas, Sint-Barbara, Paraskevi van Rome, Tryphon, Respicius en Nympha en een deel van het Heilige Kruis. Een andere waardevolle klooster schat is een icoon uit 1020 met een zogenaamd wonderbaarlijke genezing macht. Naast monniken biedt het klooster ook onderdak aan mensen die om bepaalde redenen de fout zijn ingegaan zoals gokverslaafden.

We mogen niet met de camper naar de parkeerplaats bij het klooster, maar moeten aan de weg parkeren en naar boven lopen. Een hele klim, zelfs met haarspeldbochten, gelukkig gaat me het steeds beter af, dat omhoog lopen.
Het is er prachtig, het kerkje weer met mooie muurschilderingen en pracht en praal, ook hier mogen er geen foto's worden gemaakt én dáár wordt opgelet. Ik vraag aan de oppasser, met handen en voeten, of hij even zijn ogen dicht wil doen en wat doet hij, hij loopt zelfs weg, dus snel een paar plaatjes geschoten. We vallen met onze neus in de boter, de minister van ???....!!! komt op bezoek en hij wordt door alle monniken welkom geheten, dát levert mooie foto's op!

Inmiddels is het weer aan het betrekken, donkere wolken pakken zich samen en we krijgen een hoosbui.
Vanuit Struga is Camping Rino in Kalishta de 2de camping. Op de camping worden we ontvangen met paraplu, maar gelukkig wordt het snel droog.
Deze camping ligt aan het meer van Ochrid en wordt gedreven door vader Rino en zoon.
Moeder staat in de keuken en kan heerlijke Ochrid forellen uit de keuken toveren. Het welkom op deze camping is zeer uitbundig met koffie en rakia.
En vanavond gezamenlijk eten, ik hoop buiten, want dat dempt ons kippenhok een beetje. Voor mij geen forel, maar beef, dat heb ik opgegeven.

Wasje uit de Tupperware wasmachine gedaan, de camper gezellig (lampjes, plantjes (nep), kaarsjes en Buddha) gemaakt, want we staan hier 4 dagen, dat is wel even lekker, niet weer direct te moeten verkassen de volgende dag.

Eten doen we op de camping zo'n 100 meter verderop, idd buiten aan een lange tafel bij het meer. Ik had beef opgegeven, maar hier verstaan ze daar blijkbaar iets anders onder, want ik kreeg karbonade, ach ja, het was ieg lekker en het bleef nog lang gezellig, de onbeperkte wijn vloeide rijkelijk. (Ik had een biertje én dat was niet onbeperkt ;-)). Rond 9 uur moesten we toch (met lichte druk) afrekenen, lekker mijn campertje opzoeken, inmiddels is het alweer aardig fris geworden.

"Balkansoap* aflevering 4
Anneke en Jur uit Woerden, zij zijn dus echt de oudste, rond de 77, knap hoor, al loopt Anneke erg moeilijk, maar met 2 Nordic walking stokken komt ze bijna overal en zo niet blijven ze gewoon ergens lekker zitten met zijn tweetjes. Ook Jur loopt niet echt heel makkelijk meer. Zijn geen praters en eigenlijk kan ik niet echt meer over ze vertellen, vandaag heel even onder de koffie met ze gesproken, maar ik kan nog steeds niets over ze vertellen.
Zo zijn ook Tineke en Jan op zichzelf en voorin de 70, ze kunnen nog prima mee, maar niet erg spraakzaam. Eigenlijk zijn ze een beetje onzichtbaar en dan als je ze ziet, denk je, "oh ja, ze horen ook bij ons" ach niet iedereen kan even aanwezig zijn natuurlijk :-). Het lijkt alsof ze erg moe zijn, ze zien heel witjes, terwijl iedereen steeds bruiner wordt.

Jullie zijn al op de helft van mijn soap, dus nu een Cliff hanger :-) :-). Een beetje gedoe in het kamp, ach, eigenlijk niet meer dan een verschil van mening, maar toch. Jullie moeten even wachten tot de volgende aflevering en wanneer die online komt, haha, jullie gaan het lezen.

Welterusten allemaal, ik ga zzzzz, tot morgen.

Geschreven door Ivie74