Dag 14 Verblijf Kalishta, vrij in te vullen dag
Macedonië, Kalishta
Vandaag hebben we een vrije dag.
Én dat is te merken, hoezo vrij, iedereen is aan de was en de poets. De wasmachine is zelfs gisterenavond al door een enkeling geprobeerd te reserveren, maar daar doet de camping baas niet aan, gelukkig heb ik mijn tuppyemner en was om de andere dag een beetje, geen gehol over de camping voor mij. Zie je ze al gaan, de dames hollen naar de wasmachine, was eruit, naar de droogmolen, af en toe voelen of het al droog is en weer terug, de heren de camper poetsen, emmertjes water halen, ramen wassen en weer een emmertje halen, zo grappig.
Marjan en Peter gaan boodschappen doen met de camper in Ohrid en willen voor mij water en yoghurt meebrengen, waar ik vervolgens niet voor mag betalen, zelfs niet na langdurig aandringen.
Ria is ook aan de was en ik wacht op haar tot ze klaar is, we gaan samen de plaatselijke supermarkt onveilig maken.
We horen dat hij nog niet open is, maar gaan toch maar op pad, al kletsend, met Ria is het altijd gezellig.
We hebben geluk, hij gaat net open. Kom binnen, kom binnen zegt de kruidenier. Ik heb niet echt iets nodig, maar ze hebben hier heerlijke Fanta van grapefruit, die neem ik mee en 3 losse eitjes, zie je me lopen met 3 eitjes in een plastic zakje :-), héél voorzichtig.
Ria heeft drinkyoghurt en een bakje yoghurt. We moeten allebei 110 Denar betalen, maar hij geeft ons het briefje van 10 terug. We zijn goed voor de hele omzet van vandaag blijkbaar.
We lopen nog door het dorpje, niets bijzonders, maar we willen toch de moskee zien. We lopen (denken we) een straatje in, roept een dametje "spazieren?" Ja, zeggen we, maar het straatje loopt dood, geeft ze aan, dus wij terug. Volgende straatje in en dan komen we er toch.
Terug op de camping komen Marjan en Ton vragen of ik mee ga lopen naar het kerkje van de Zwarte Madonna, tuurlijk ga ik mee. Volgens Lence, zeer de moeite waard, gaf ze me gisteren op de boot nog door.
Eerst wat eten, één van de 3 eitjes uit het plastic zakje (haha, ze zijn heel overgekomen) wordt gebakken.
We lopen langs het meer in een half uurtje richting Struga, naar het klooster, waar 3 kapelletjes te bezoeken zijn, waarvan één met de icoon van de Zwarte Madonna, één kleine kapel en een kapel uitgehouwen in de rotsen, met een soort cellen, waar niet meer dan een krukje in staat. Er mag natuurlijk niet gefotografeerd worden, maar dit keer op straffe van een behoorlijke boete. Ton waagt het erop, met de Rug tegen de muur en een harde kuch, on het geluid van de camera te overstemmen. Er is duidelijk geen toezicht op de aanwezige beveiligingscamera's. Het was toch ook weer een bijzonder kerkje. De plaatjes van Ton houd ik tegoed.
Het is een kloostercomplex dat bestaat uit vier kerken, twee gewijd aan de geboorte van de Heilige Moeder van God, één gewijd aan de apostelen St. Peter en Paul en de laatste, een grotkerk, gewijd aan St. Athanasius de Grote. Een van de kerken gewijd aan de geboorte van de Heilige Moeder van God is een grotkerk en het is een symbool van het Kalishta-klooster en voor de specifieke levensstijl die bekend staat als ascese en wordt gekenmerkt door onthouding van fysieke genoegens en tijd besteed aan vasten en nastreven spirituele doelen. De grotkerk is gebouwd in de 14e eeuw en is authentiek en zonder restauratie bewaard gebleven. Er zijn drie monnikscellen geplaatst in de rots waarin de kerk is gebouwd. Een ander symbool van het Kalishta-kloostercomplex is het unieke wonder dat een icoon van de Moeder van God is gemaakt, beschilderd met zwart gezicht en kleding en met in haar handen de Zwarte Jezus, tentoongesteld in de kerk gewijd aan de geboorte van de Heilige Moeder van God, die werd herbouwd in 1977.
Schuif nog gezellig aan bij mijn buurtjes Ria en Peter voor een biertje, tot we de naar NKC borrel met hapjes, breefing over de dag van morgen hebben. Er is aansluitend voor een aantal pizza eten en kampvuur. Ik haak af na de borrel en met mij ongeveer de helft van de groep. Ik heb zelf eten en de drank vloeit rijkelijk, ik pas. Maar ook even rust aan mijn hoofd, iedereen wil zo graag een praatje met me maken, dat ik s'avonds soms gewoon schor ben.
Mijn sla met rivierkreeftjes wordt aangevuld met een schaaltje heerlijke airfryer frietjes van Marjan :-).
Ga mijn boeltje weer op orde brengen voor de reisdag van morgen.
Wil op tijd gaan rijden, klaar is maar klaar.
Vandaag even geen inspiratie voor de soap, morgen weer, dus geduld lieve volgers.
Bedankt ieg voor de positieve reacties!! Én het is zó leuk om op te schrijven :-).
Én dat is te merken, hoezo vrij, iedereen is aan de was en de poets. De wasmachine is zelfs gisterenavond al door een enkeling geprobeerd te reserveren, maar daar doet de camping baas niet aan, gelukkig heb ik mijn tuppyemner en was om de andere dag een beetje, geen gehol over de camping voor mij. Zie je ze al gaan, de dames hollen naar de wasmachine, was eruit, naar de droogmolen, af en toe voelen of het al droog is en weer terug, de heren de camper poetsen, emmertjes water halen, ramen wassen en weer een emmertje halen, zo grappig.
Marjan en Peter gaan boodschappen doen met de camper in Ohrid en willen voor mij water en yoghurt meebrengen, waar ik vervolgens niet voor mag betalen, zelfs niet na langdurig aandringen.
Ria is ook aan de was en ik wacht op haar tot ze klaar is, we gaan samen de plaatselijke supermarkt onveilig maken.
We horen dat hij nog niet open is, maar gaan toch maar op pad, al kletsend, met Ria is het altijd gezellig.
We hebben geluk, hij gaat net open. Kom binnen, kom binnen zegt de kruidenier. Ik heb niet echt iets nodig, maar ze hebben hier heerlijke Fanta van grapefruit, die neem ik mee en 3 losse eitjes, zie je me lopen met 3 eitjes in een plastic zakje :-), héél voorzichtig.
Ria heeft drinkyoghurt en een bakje yoghurt. We moeten allebei 110 Denar betalen, maar hij geeft ons het briefje van 10 terug. We zijn goed voor de hele omzet van vandaag blijkbaar.
We lopen nog door het dorpje, niets bijzonders, maar we willen toch de moskee zien. We lopen (denken we) een straatje in, roept een dametje "spazieren?" Ja, zeggen we, maar het straatje loopt dood, geeft ze aan, dus wij terug. Volgende straatje in en dan komen we er toch.
Terug op de camping komen Marjan en Ton vragen of ik mee ga lopen naar het kerkje van de Zwarte Madonna, tuurlijk ga ik mee. Volgens Lence, zeer de moeite waard, gaf ze me gisteren op de boot nog door.
Eerst wat eten, één van de 3 eitjes uit het plastic zakje (haha, ze zijn heel overgekomen) wordt gebakken.
We lopen langs het meer in een half uurtje richting Struga, naar het klooster, waar 3 kapelletjes te bezoeken zijn, waarvan één met de icoon van de Zwarte Madonna, één kleine kapel en een kapel uitgehouwen in de rotsen, met een soort cellen, waar niet meer dan een krukje in staat. Er mag natuurlijk niet gefotografeerd worden, maar dit keer op straffe van een behoorlijke boete. Ton waagt het erop, met de Rug tegen de muur en een harde kuch, on het geluid van de camera te overstemmen. Er is duidelijk geen toezicht op de aanwezige beveiligingscamera's. Het was toch ook weer een bijzonder kerkje. De plaatjes van Ton houd ik tegoed.
Het is een kloostercomplex dat bestaat uit vier kerken, twee gewijd aan de geboorte van de Heilige Moeder van God, één gewijd aan de apostelen St. Peter en Paul en de laatste, een grotkerk, gewijd aan St. Athanasius de Grote. Een van de kerken gewijd aan de geboorte van de Heilige Moeder van God is een grotkerk en het is een symbool van het Kalishta-klooster en voor de specifieke levensstijl die bekend staat als ascese en wordt gekenmerkt door onthouding van fysieke genoegens en tijd besteed aan vasten en nastreven spirituele doelen. De grotkerk is gebouwd in de 14e eeuw en is authentiek en zonder restauratie bewaard gebleven. Er zijn drie monnikscellen geplaatst in de rots waarin de kerk is gebouwd. Een ander symbool van het Kalishta-kloostercomplex is het unieke wonder dat een icoon van de Moeder van God is gemaakt, beschilderd met zwart gezicht en kleding en met in haar handen de Zwarte Jezus, tentoongesteld in de kerk gewijd aan de geboorte van de Heilige Moeder van God, die werd herbouwd in 1977.
Schuif nog gezellig aan bij mijn buurtjes Ria en Peter voor een biertje, tot we de naar NKC borrel met hapjes, breefing over de dag van morgen hebben. Er is aansluitend voor een aantal pizza eten en kampvuur. Ik haak af na de borrel en met mij ongeveer de helft van de groep. Ik heb zelf eten en de drank vloeit rijkelijk, ik pas. Maar ook even rust aan mijn hoofd, iedereen wil zo graag een praatje met me maken, dat ik s'avonds soms gewoon schor ben.
Mijn sla met rivierkreeftjes wordt aangevuld met een schaaltje heerlijke airfryer frietjes van Marjan :-).
Ga mijn boeltje weer op orde brengen voor de reisdag van morgen.
Wil op tijd gaan rijden, klaar is maar klaar.
Vandaag even geen inspiratie voor de soap, morgen weer, dus geduld lieve volgers.
Bedankt ieg voor de positieve reacties!! Én het is zó leuk om op te schrijven :-).
Geschreven door Ivie74
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
