27-9 Rond de middag waren we op camping Semeli dan valt er vaak wat te kiezen. We gaan maar op grind staan ivm de aangekondigde regen, we hebben een ruime plek. Als het in de loop van de middag droog is maken we een rondje, over het strand naar Plaka, hier vlak bij. Langs de haven en over de weg via de vrije parkeerplaats die er in 2013 al was, weer terug. Niks veranderd, vreselijk, grote lege betonnen gratis P waar als de zon schijnt het bloedheet is. Ik zag wel elektra aansluitingen maar geen idee of die werken. Er stond 1 camper, hier op de camping is het nog vrij druk, veel Duitsers en Oostenrijkers.

28-9 Eerst een was gedraaid en toen op de fiets naar Leonidio(3km) landinwaarts, het is hier een tuinbouwgebied, een vruchtbare vallei, veel boomgaarden maar ook kassen/plastico’s. Men kweekt hier de Tsakonia aubergine, een lange lila vrucht met witte strepen, en milde bijna zoete smaak en zonder bitterheid. De naam is beschermd alleen uit dit gebied mogen ze zo genoemd worden. Ik denk dat we het gisteren in Sambatraki(hier vlakbij) al gegeten hebben.

Leonidio is een typisch Grieks dorp, er lopen wel wat toeristen maar ik denk dat 95% Grieks is. ‘s Morgens zijn de dorpen het levendigst, na 2 uur valt alles stil. Diverse gezellige pleintjes, verkeer dat zich door de smalle straatjes wurmt. We maken een wandeling door het dorp en kijken hier en daar in de authentieke winkels naar binnen en soms werkplaatsen.

Marinus ziet zowaar een kapper die hem aanstaat, en hij kan meteen gaan zitten. ‘s Middags zwemmen en we liggen zowaar een uur op een ligbed die hier op het strand staan en van de camping zijn.
‘s Avonds komen onze Oostenrijkse campervrienden langs, zij zijn op het openblik met de auto in Griekenland en zijn sinds vanmiddag in Leonidio in een hotel. Gezellig weer even bijgepraat.

29-9 Eind van de ochtend gaan we op de fiets naar Poulithra een dorpje aan de kust een stukje zuidelijker. Dat ik zo wie zo nog op de fiets kan fietsen is een klein “wonder”. De laatste avond in Drepano was ik het verslag “Drepano vervolg” aan het plaatsen toen Marinus tot de ontdekking kwam dat de laadplug niet meer gecentreerd zat om de oplaad kabel aan te sluiten. Hij heeft de batterij uit het frame gehaald, waarbij het euvel duidelijk werd. Het kunststof binnenwerk bleek afgebroken, hij is anderhalf uur bezig geweest met dubbelzijdig plakband en Tie Rips, hopelijk blijft het zo zitten. Er ligt een zak met de gebroken onderdelen klaar om tzt bij LaCross af te leveren. Dat was me wel een dag toen, eerst de lekke band, toen de val en tot slot het probleem batterij opladen.

Poulithra is geen authentiek dorp, niks te zien of te beleven.Maar het heeft een goed restaurant, op internet zeer geprezen. Mooie plek, prima gegeten maar onze nekharen gingen overeind staan van de bediening, zo gemaakt vriendelijk (popi jopi)En ook nog in het Nederlands te worden aangesproken, ooit ergens gelezen dan wordt het tijd wat anders te zoeken. Nee totaal geen Griekse sfeer, wat vonden we het eergisteren in Sambatiki dan leuk.

30-9 Onze laatste dag in Leonidio, we spreken met Renate en Harry af in Leonidio om op een terrasje nog wat te drinken. Er komt een begrafenisstoet door het centrum, voorop loopt iemand met de zwarte deksel van de kist, daarachter de auto met de kist waarin je de overledene opgebaard ziet liggen tussen een bloemenzee.

Bij het plein/terras staat een bord met Griekse en Tsakonische tekst . Het is een oude Griekse variëteit die nog in enkele dorpen gesproken wordt in Lakonia en Arcadia, oa in Leonidio, een taal die zich niet heeft ontwikkeld uit de gemeenschappelijke Hellenistische taal maar uit het oude Dorische dialect. Daarna maken we samen nog een wandeling door het dorp en doen nog wat inkopen, natuurlijk de speciale aubergines. Harry en Renate blijven hier nog langer maar wij gaan door de bergen richting zuiden.
Groetjes Ina en Marinus.

Geschreven door Op.stap.met.ina.en.marinus