Alles is rustig in "het kamp". Vooralsnog worden er geen hordes studenten of overheidsfunctionarissen in het hotel geloost voor het volgen van één of andere cursus. Vogeltjes en eekhoorntjes zijn in het gras zoekende naar wat eetbaars (opgepast voor de huiskat). Er klinkt wat gamelan uit het restaurant, zacht gelukkig. Een blauwe hemel, het geluid van de branding en een lekkere zeebries, het sfeertje is weer naar wens.

Op het strand keuvelen wij wat met andere badgasten. Diverse overwinterings bestemmingen passeren de revue, worden beoordeeld. Vooralsnog komt er niets voorbij waarvan wij zeggen, dáár moeten wij eens naar kijken als alternatief voor Bali. Wij laten het onderwerp maar even rusten.

Wij maken kennis met Kees. Kees is een gepensioneerd ondernemer in "de Oost".
Hij is bij gelegenheid een golfmaatje van Ellen, die ook in ons hotel verblijft. Beiden hebben inmiddels een niet goed functionerend gezichtsvermogen en deze handicap komt dan bovenop de handicap die zij toegewezen krijgen zodra zij een golfclub in handen nemen. Een beetje vreemde sport is het wel.
Goed, Kees, aardige vent met gevoel voor humor en hij weet, als voormalig werkgever, waar hij over praat als de arbeidsethos van de Indonesiër ter sprake komt. Ik citeer: "de Indonesiër is in het algemeen erg lui en valt 47 keer per dag in slaap. Neem een kijkje op een werkplek en je ziet de mannen langdurig op hun hurken zitten, dat kunnen zij erg goed. Probeer jij dat maar eens 10 minuten vol te houden".
En zo ging hij nog een tijdje door, wel met een komische ondertoon. Hij was gewend geraakt aan deze instelling. Over de alom heersende corruptie wilde hij het maar niet hebben.
De vooruitgang gaat hier met kleine stappen en de eerlijke verdeling van de "welvaart" met nog veel kleinere.

Wij gaan vanavond Italiaans eten bij Moreno (v/h Bennos), en slenteren langs de horlogeman. Zijn stalletje bulkt van de "merkhorloges" en in voorgaande jaren hebben wij daar wat uurwerkjes gekocht, nooit duurder dan ca. € 8.
Wonderbaarlijk genoeg doen zij het nog steeds goed. Dus nee, géén nieuwe handel voor de beste man.
Helaas, bij Moreno speelde een 3-koppige band en dáár zijn wij niet zo van, zeker niet wanneer zij op 5 mtr afstand van jouw pasta hun talenten ten gehore gaan brengen. Dan maar weer terug naar Caretta, zowat onze buren, daar bieden ze óók een lekkere pasta.

Nieuwsgierig als wij zijn, flaneren wij nog even een stuk langs andere terrassen cq restaurants. Het is daar héél erg stil, stiller dan stil, onrustbarend stil.
Wij zoeken snel ons eigen stille stekkie weer op om aan de dagsluiting te werken. Het was een fijne dag.
*
Het weer: zonovergoten 30 grC, droog.
Gegeten bij: Caretta

Geschreven door Beaenleoopreis