Wij gaan op stap voor onze laatste, geplande Bali-toer, ditmaal het noord-oosten van het eiland.
Het zonnetje schijnt dus voor de eerste helft van de dag zitten wij goed, meestal gaat het pas half in de middag regenen.

Het is vandaag Kuningan, de laatste dag van 10 dagen feest en dat betekent dat de Hindoeistische Balinees vandaag de handen vol heeft aan het brengen van offertjes en het bidden in de tempels. Deze rituelen beginnen al 's ochtends vroeg wanneer wij nog op een oor liggen, en gaan door tot het einde van de middag. Daarna komt het hele dorp bij elkaar om te eten, gele rijst, fruit, groente en vlees. Vooral geroosterd varkensvlees wordt als een lekkernij gezien.

Eerste bestemming is de Goa Lawah, een vleermuizengrot/tempel waar naar verluidt duizenden vleermuizen rondhangen.
Al zou je ze niet zien, ruiken doe je ze gegarandeerd en dat is niet zo vreemd als je al die vleermuizenschijt ontwaart. Dit hadden wij in 1978 ook al geroken maar deze reuk zat al geruime tijd niet meer in onze neusvleugels, nu weer wel. Destijds was er alleen een grot maar nu is het aangekleed met allerlei bouwseltjes om het meer een tempel te doen zijn.
Volop Balinezen in traditionele kleding die aan hun rituele verplichtingen voldoen.

Aan deze kust wordt van oudsher zout gewonnen. Tegenwoordig is de zoutindustrie in handen van grote bedrijven, wij gaan naar een traditionele winning kijken. Een oude vrouw gaat twee emmertjes water halen, gooit de inhoud over het zand, water verdampt/verdwijnt en zout blijft in het zand achter, zand wordt in een grote bak geschept, water erbij, water pikt het zout weer op, water wordt in houten bakken gedaan, water verdampt, en het eindprodukt is daar: zout. Pfff...., met recht hard werden voor weinig.

Op deze dag worden de nog begraven liggende familieleden massaal geeerd. Deze overledenen worden pas gecremeerd wanneer er geld is om de ceremonie te betalen en dat kan jaren duren. Wij passeren zo'n begraafplaats waar het krioelt van de mensen. De doden worden hier overduidelijk niet vergeten.

The Blue Lagoon is een plek waar veel snorkelaars op af komen. De onderwaterwereld schijnt heel erg mooi te zijn maar wij houden de voeten droog. Niet het inwendige want dat heeft inmiddels wel wat vocht nodig. Er staat halverwege een helling een restaurantje en vandaar hebben wij een mooi uitzicht op de achterwerken van al die snorkelaars. Het biertje glijdt sissend naar binnen.
MORGEN DEEL 2

Geschreven door Beaenleoopreis